Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2007

Με βρήκε!

Με βρήκε και με χτύπησε! Η κρίση των τριάντα. Για να είμαι ειλικρινής ούτε που ήξερα ότι υπήρχε τέτοια κρίση. Εγώ μόνο την κρίση της μέσης ηλικίας ήξερα, όπου διάφοροι γερομπισμπίκηδες τα παίζουνε και παρατάνε κάθε ίχνος σοβαρότητας για να κυνηγήσουνε μικρούλες, ενώ ταυτόχρονα οι πατσουριασμένες σύζυγοί τους κάνουνε το ίδιο για να κυνηγήσουνε τεκνάκια. Ώσπου έμαθα ότι διάφοροι γνωστοί μου πάσχουνε από αυτήν, και μάλιστα μερικοί από τα 26 και τα 27 τους, οπόταν βεβαιώθηκα ότι την έχω κι εγώ.
Για να είμαι ειλικρινής αν δεν μου το λέγανε δε θα το ήξερα ότι έχω την κρίση των τριάντα και θα νόμιζα ότι πρόκειται για οξύ μετατραυματικό σοκ λόγω πολύ σοβαρού οικογενειακού προβλήματος και μιας εφιαλτικής περιόδου που πέρασα. Έχω σίγουρα μετατραυματικό σύνδρομο ύπνου από όλη αυτή την ιστορία. Κοινώς θέλω να κοιμάμαι συνέχεια για να μη σκέφτομαι. Λάθος, δε θέλω συνειδητά. Με πιάνει και με ρίχνει κάτω σαν αναισθητική ένεση.
Αλλά όχι! Αυτή η «αυτό είναι όλο» απογοήτευση είναι η κρίση των τριάντα. Θέλεις να κάνεις καινούρια πράγματα, γιατί νιώθεις ότι τα έχεις δει όλα πια. Άλλοι τρέχουν να παντρευτούν και να γεννοβολήσουν, λες και τελειώνει σε αυτούς το ανθρώπινο είδος. Οι υπόλοιποι κάνουμε άλλα πράγματα, όπως να πάμε να γίνουμε «γιατροί χωρίς σύνορα». Γιατρός δεν είμαι και, όπως πολύ σωστά παρατήρησε και το παπί, έχει λήξει το διαβατήριό μου. Και λόγω διαφόρων υποχρεώσεων και ευθυνών, πρέπει να συμβιβαστώ και να αποδεχτώ ότι η μόνη αλλαγή που «σηκώνει» η πραγματικότητά μου προς το παρόν είναι η αλλαγή στέγης.
Ωστόσο ονειρεύτηκα πως θα ήταν αν! Αυτό το Σαββατοκύριακο το σκέφτηκα. Θα γούσταρα να είχα τις δυνατότητες να σπάσω και να ξαναρίξω. Να πάρω μια ωραία μετάθεση στην επαρχία. Όχι σε πόλη. Σε χωριό. Ν’αγοράσω κι ένα μεγάλο σπίτι με πολλά δωμάτια και μικρή καλλιεργήσιμη έκταση γύρω. Με ελιές και φασολάκια. Με κότες και κατσίκες. Ένα σπίτι ψιλο-ερειπωμένο που θα το φτιάξουμε σιγά-σιγά.
Όχι μόνη μου. Θέλω να πάρω την Μαρία, την κολοκύθα και την Άννα την ψηλή μαζί μου. Ειδικά οι 2 οι ψηλές είναι ότι πρέπει για αγροτικές εργασίες, μιας και το Μαράκι δεν το ‘χει. Α λα κοινόβιο. Και το παπί άμα γουστάρει. Και αν προκύψουν μούλικα να τα μεγαλώσουμε όλες μαζί. Οικογενειακά.
Αυτή τη στιγμή ονειρεύομαι στο γραφείο ότι βάφω τα κάγκελα με καφτό σορτσάκι, φανελάκι και γαλότσες, ενώ συγκεντρώνω την μήνι που παπά του χωριού και τις κατάρες του ποιμνίου του από χοντρές μουστακαλούδες και πολύ φτιάχνομαι!

17 σχόλια:

Κολοκύθι είπε...

Ωραία. Πιάσε μου μια τσάπα και έναν ιδρωμένο αγρότη και έρχομαι.

billzouk είπε...

Να σε δω Χαιντι (μαζι και τις αλλες) & το ομολογω. Θα μου καει ο εγκεφαλος! Φεμινιστριες-αγροτισσες! Το τελος της λογικης!

BLUEPRINTS είπε...

Απαπά, για αυτό μου έλεγες να πιώ ένα μπουκάλι ουίσκι πριν σε διαβάσω... πάει τέλειωσε, όσο και να μην το πιστεύω αυτός ο ανάδρομος γαμοερμής θα φταίει, δεν εξηγείται (πάω να πιώ τώρα)

Tanila είπε...

Δε θέλω αηδίες!
Με φαντάζεστε ζεστό απομεσήμερο καλοκαιριού με καφτώ σορτσάκι, ιδρωμένο φανελάκι, τσεμπέρι και πολύχρωμες γαλότσες να τσαπίζω κοπριά;
Και η κολοκύθα να σκαλίζει τα καρότα και να ραβδίζει τις ελιές;

billzouk είπε...

φσσσσσσ!
(καιγεται ο εγκεφαλος μου, με την παραπανω εικονα)

YO!Reeka's είπε...

ψιλολεσβιακά μου ακούγονται όλα αυτά!
να μου στείλετε πρόσκληση.
ΥΓ. στους γιατρούς χωρίς σύνορα δεν πάνε μόνο γιατροί.

Tanila είπε...

Γι'αυτο και θα πλένουμε καλά τα καρότα πριν τα φάμε!

Κολοκύθι είπε...

μπλιαχ

Lex_Luthor06 είπε...

Έτσι είναι οι φαντασιώσεις. Βλέπεις τον εαυτό σου να βάφει τα κάγκελα με καυτό σορτσάκι, φανελάκι και γαλότσες και πιθανότατα να έρθει η στιγμή που θα το κάνεις. Οι επόμενες δουλειές όμως θα είναι να τρίψεις τη λεκάνη, να χώσεις το χέρι σου στα βρομόνερα και να τραβήξεις μια απροσδιόριστη μάζα από το βουλωμένο σιφόνι, να φτυαρίσεις κοπριά, να τρίψεις σκουριά με γυαλόχαρτο και να κοπανίσεις με τη τσουγκράνα τον Μήτρο τον άντρα της Μητρούδενας της λεχούνας που θα σε στριμώξει δίπλα στο ρέμα γιατί έχει καύλες και γιατί φοράς καυτό σορτς και γιατί στο κάτω κάτω τα θέλει ο κώλος σου, ανάφτρα.

Tanila είπε...

Και τι θες Λούθορα; Να σε καλέσω και να σου δανείσω το σορτσάκι μου;

Χρήστος είπε...

Περνούσα την κρίση σου στο ντούκου μέχρι που διάβασα για το σορτσάκι!
Έρχομαι!!!!

snikolas είπε...

Η κρίση με τυράννησε λίγο πέρυσι, αλλά την έγραψα εκεί που έπρεπε. Κάνε το ίδιο!

Ανώνυμος είπε...

κοριτσια να ρθω κι εγω?
θα σας φτιαχνω παγωμενες λεμοναδες και τοστακια να κανετε κανα διαλειμμα απο τα φτυαρια.

μονο μη μου ζητησετε να δοθλεψω κι εγω - μακρια

Tanila είπε...

Μόνο αν είσαι σέξυ. Μήπως είσαι καμιά χοντρή σανιδοκώλα; Για δώσε αναλογίες. Πως θα σε ντύσω με καφτώ σορτσάκι αν τα μπούτια σου έχουν διάμετρο 80 εκατοστά και κυτταρίτιδα;

Ανώνυμος είπε...

ΟΧΙ καλε ειμαι καλο γκομενακι.
αληθεια

Kwlogria είπε...

Όλοι τον πούλο αδέρφια!! Πάμε!! Πάμε!!

Tanila είπε...

Όοοοοολες οι τριαντάρες στην πίστα!