Βοήθειαααααα!!!!!!!

Μπήκα ανυποψίαστη σήμερα να διαβάσω τα λινκς μου. Ναι, όσες σελίδες έχω στα λινκς μου σημαίνει ότι τις διαβάζω. Και τι ανακαλύπτουν τα όμορφα, τσακίρικα, καστανά, μικρά ματάκια μου; Ότι διάφοροι τυχάρπαστοι παρανοϊκοί τύποι μου έχουνε πετάξει λέει κάτι μπαλάκια. Όχι μόνο ένας. Δυο-τρεις. Σύννεφο τα μπαλάκια.!
Και πρέπει να γράψω 5 πράγματα για μένα και να πετάξω το μπαλάκι και σε άλλους. Λοιπόν, να γράψω 5 πράματα για μένα δεν έχω πρόβλημα, καθ’ότι κουτσομπόλα. Το πρόβλημα είναι ότι έλειπα από Παρασκευή μέχρι και Δευτέρα από τη δουλειά, πισί στο σπίτι δεν έχω, κι έχω χάσει το μπούσουλα για το ποιοι είχανε το μπαλάκι και ποιοι όχι άρα σε ποιους πρέπει να το πετάξω εγώ.
1. Έχω κακό τάϊμινγκ. Σε όλα. Όλη μου τη ζωή. Πάντα χάνω το τζέρτζελο. Φανταστείτε ότι σε εκδρομή στο Σαλλονίκη με τρελλά μεθύσια και φαγοπότια και χορό, έλειψα 2 λεπτά η μαύρη να πάω να κατουρήσω. ΔΥΟ ΛΕΠΤΑ! Και μέσα σε δύο λεπτά παίχτηκε φασαρία και παρ’ολίγον και ξύλο που το έχασα και μου το’πανε όταν γυρίσαμε Αθήνα. Και τον γκόμενο μου, ενώ τον ήξερα μερικούς μήνες πριν μετακομίσει από Αθήνα τα φτιάξαμε 2 βδομάδες πριν φύγει. Και τώρα με το που αποφάσισα να μετακομίσω κι έδωσα νοίκια, προκαταβολές, υπέγραψα συμβόλαια, αγόρασα ηλεκτρικά είδη κ.λ.π., αρρωσταίνει η μάνα μου και γίνεται και το μάλε βράσε σπίτι με τη Φατίχα και μάλλον πάει για φύσημα για 2 κουταλάκια του σωρού.

2. Μικρή δε χρησιμοποίησα ΠΟΤΕ πιπίλα. Αντ’αυτού μου άρεσε να πιπιλάω τη γλώσσα μου και να πειράζω τον αφαλό μου. Το κάνω ακόμα και σήμερα όταν θέλω να σκεφτώ ή να διαβάσω ή όταν είμαι αφηρημένη. Γι’αυτό και ο αφαλός μου είναι ελαφρώς μπλάβος ώρες ώρες. Τα δόντια μου δεν πετάνε πια γιατί στραβώνανε και από τους φρονιμίτες και αναγκαστικά έβαλα σιδεράκια.
3. Ζω διπλή ζωή. Με ορισμένους έτσι με άλλους γιουβέτσι. Θέλω να πω οι γνωστοί-φίλοι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Σε αυτούς που ξέρουν και σε αυτούς που δεν ξέρουν Τι; Διάφορα προσωπικά προβλήματα, να μη σας νοιάζει. Άλλωστε αν δεν ξέρετε για τι μιλάω, προφανώς ανήκετε στη δεύτερη κατηγορία. Όχι επειδή δεν τους εμπιστεύομαι ή κάτι άλλο. Απλά έχω ανάγκη να βγαίνω και με παρέες που δε γνωρίζουν τα προβλήματα μου και δε με ρωτάνε συνέχεια γι αυτά και μπορώ κι εγώ (θέλω δε θέλω) να μη τα θυμάμαι και είμαι μες στη μίρλα συνέχεια.
4. Ντρέπομαι τον ξένο κόσμο. Πολύ. Ακόμα κι αν έχω ξεκατινιαστεί με κάποιον διαδυκτυακά, από κοντά θα είμαι σαν το ξόανο την πρώτη φορά. Θα μιλάω λίγο και θα λέω χαζά για τον καιρό. Ακόμα και κολλητή μου μέχρι πρόσφατα με περνούσε για σνομπαρία επειδή δεν είχε καταλάβει ότι ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ και ΦΟΒΑΜΑΙ στην αρχή την πρώτη μου επαφή με τους άλλους. Κοινώς είμαι βλαμμένο.
5. Είμαι ποοολύ, τρελά αγχωτική. Με διαρκή προσπάθεια εικοσαετίας τσε βάλε καταφέρνω να το κρύβω που και που, αλλά όχι για πολύ και όχι από όλους. Τ’αποτελέσματα τα λούζονται οι πιο κοντινοί μου άνθρωποι που τρώνε στη μάπα όλη τη μίρλα μου για το τι θα γίνει, πως, που γιατί, αν…. όταν το τόσο-δα το κάνω τεράστιο.
Και τώρα τι θα κάνω που δε ξέρω σε ποιον να πετάξω το μπαλάκι και γενικώς έλειψα και μου το κάνατε μουνί κι έχω χάσει τη μπάλα; (το κακό τάιμινγκ που έλεγα) Τέλοσπάντων, απ’ότι είδα στα γρήγορα, λελούδι, συλφίς, το παπί μου και πρόβατο δεν έχουν ακόμα γράψει 5 πραγματάκια για την πάρτη τους άρα ας πάρουν αυτοί το μπαλάκι από μένα. Είμαι και στη δουλειά και δε μπορώ να ψάξω άλλο, λυπηθείτε με.

Ουφ! Με αγχώσατε πάλι!