Oι επιπτώσεις των ορμονών στα μπιμπελό.

Μπαίνει η άνοιξη, τα λουλούδια ανθίζουν. Οι γυναίκες βγάζουν έξω τα καλοκαιρινά και ανανεώνουμε τη γκαρνταρόμπα μας. Ξεκαθάρισμα στα παλιά ρούχα (ευκαιρία για τρελό σόπινγκ) και στα παπούτσια.
Αχ………………………………………………….
Αυτό το «πάω να ψωνίσω παπούτσια» που είναι για τις περισσότερες γυναίκες πηγή χαράς, για ορισμένες είναι πηγή τρόμου, οδύσσεια, ημέρες παθών και άλγους.
Μάλλον φταίνε οι ορμόνες που ταΐζουν τη νέα γενιά μέσα από τρόφιμα και νερό. Αυτό είναι! Πως αλλιώς βγαίνουν όλοι πανύψηλοι και μεγαλοπόδαροι; Με αποτέλεσμα να έχει αυξηθεί και το μέσο μέγεθος στα παπούτσια.
Παλιοπατούχες και μεγαλοπόδαρες!

Κλασσική σκηνή σε παπουτσάδικο:
Τανίλα: καλημέρα σας (με ευγενικό, παρακαλετικό, γλείφτρικο υφάκι)
Πωλητής: Καλημέρα σας
Τ.: Έχετε καθόλου 35αρια;
Π.: (ανάλογα) Ναι ή Όχι
(αν Όχι διακριτική αποχώρηση Τανίλας με την ουρά στα σκέλια)
Αν Ναι:
Τ.: Σε ποια σχέδια;
Π.: Αυτό, αυτό κι αυτό.
Τ.: Να δοκιμάσω το πρώτο; (εάν και μόνο αν αρέσει, αλλιώς αποχώρηση με την ουρά στα σκέλια)
Τ.: Θα το πάρω. (ναι θα μου πιάσετε τον κώλο αλλά δε μπορώ να γυρνάω ξιπόλητη)

Εννιά βέβαια στις δέκα φορές ή δεν έχουν, ή αυτά που έχουν είναι χάλια.
Δηλαδή εννιά στις 10 φορές φεύγω με την ουρά στα σκέλια. Ουρά δεν έχω, αλλά κοντεύω να βγάλω όποτε αλλάζει η σεζόν και θέλω να ψωνίσω κανένα παπουτσάκι.Επίσης βγάζω άφθες και φλύκταινες στην ιδέα να πάω να ψωνίσω παπούτσια.
Μισώ τις γυναίκες που φοράνε παπούτσι από 40 και πάνω. Είναι ο εχθρός, ο διάβολος προσωποποιημένος, ο 666, ο κύριος υπεύθυνος για το πρόβλημά μας, εμένα και των υπόλοιπων μικροπόδαρων μπιμπελό. Αιτούμαι να τους κόψουνε όσο από την πατούσα τους περισσεύει από ένα παπούτσι Νο 35.