Τετάρτη 23 Μαΐου 2007

Τα φυτά δίπλα μου πεθαίνουν.

Δε μιλάω για τα κομμένα λουλούδια, τα οποία ξεραίνονται έτσι κι αλλιώς μετά από λίγο. Μιλάω για φυτά σε γλάστρες. Όταν ήμανε μικρότερη, με έπαιρναν κάθε χρόνο οι γονείς μου στην πρωτομαγιάτικη ανθοκομική έκθεση στη Βάρκιζα για ν’ αγοράσουμε στεφάνι. Από κοντά πάντα παίρνανε κι ένα ανθισμένο γλαστράκι στο ζητιανάκι (εγώ) που ενθουσιαζότανε με το δωράκι. Γιατί ωραία τα λέλουδα και η πρωτομαγιά και τα συναφή, αλλά ποιος ο λόγος να κουνήσω τον κώλο μου και να ξεκουβαληθώ σε μέρα αργίας στη Βάρκιζα -και μάλιστα με γονείς, γιαξξξ- άμα δεν είναι να αποκομίσω τίποτα; Οι μέρες σχολικής αργίας είναι για να κάαααθεσαι και να το ξύνεις κοιτώντας το ταβάνι. Ενίοτε μεταφέρεσαι και το ξύνεις μπροστά στην τηλεόραση για να μη πάθεις θρόμβωση ακίνητη στο κρεβάτι.
Αυτά τα γλαστράκια (πάντα εσωτερικού χώρου και καλά) τα έβαζα σε φωτεινό σημείο και τα πότιζα επιμελώς. Όποτε έπιανα το χωματάκι τους και ήταν στεγνό, σύμφωνα με τις οδηγίες της παθιασμένης κηπουρού θειάς μου. Μόνο αυτό βέβαια, διότι τίποτα άλλο δεν ήξερα να τους κάνω. Ούτε ένα δεν επιβίωσε άνω του μήνα. Ποτέ δε κατάλαβα γιατί, αλλά πίστευα ότι τα φυτά ήταν ελαττωματικά, όπως είναι ελαττωματικής ανάπτυξης τα κοτοπουλάκια/ παπάκια που πουλάνε το Πάσχα και πεθαίνουν χωρίς να μεγαλώσουν.
Προ πενταμήνου μεταφέρθηκα σε καινούριο γραφείο. Με ένα ψηλό φυτό δίπλα μου. Που δε το φρόντιζα εγώ, υπάρχει κηπουρός. Το πήραν κατάξερο πριν από κανά δίμηνο. Ίσως φταίει που έριχνα στο χώμα του (επειδή βαριόμουνα να σηκωθώ να πάω στο κουζινάκι) τα υπόλοιπα από τα νερά μου και τον καφέ μου. Τι να πω;
Πρόσφατα φίλος μου έκανε δώρο για το καινούριο σπίτι μια γλάστρα με γαρδένια. Τον είχα προειδοποιήσει …... Γαρδένια τέλος! Βαρέθηκα να βλαστημάω κάθε φορά που την αναποδογύριζε ο αέρας και γέμιζε το μπαλκόνι μου ξερά φύλλα και χώματα. Πρέπει να φυσάει πολύ στο μπαλκόνι μου και δε το είχα καταλάβει, γιατί την έβρισκα κάτω μέρα παρά μέρα. Πολλά ξερά φύλλα. Αφιέρωσα άπειρο χρόνο να τα καθαρίζω. Παρ’όλο που όσο έκανε κρύο την πότιζα κάθε δεύτερη-τρίτη μέρα και τώρα με τις ζέστες όποτε ήταν ξερό το χώμα της, δηλαδή σχεδόν κάθε μέρα, αποκτούσε σταδιακά όλο και περισσότερα ξερά φύλλα. Και τα μπουμπούκια που είχε μαυρίσανε χωρίς ν’ ανοίξουνε ποτέ.
Είμαι εγώ ανίκανη ή κάτι βάζουνε οι ανθοπώλες στις γλάστρες για να χαλάνε χωρίς αυτό και να πρέπει ν’ αγοράζουμε άλλες;
Εγώ πάλι το έπιασα νωρίς το ηθικό δίδαγμα της υπόθεσης και έκανα στροφή καριέρας 180 μοιρών εγκαίρως. Αποφάσισα να μη γίνω γεωπόνος που ήθελα μικρή. Γύρω στα 7 δηλαδή, γιατί αργότερα ήθελα να γίνω ζωγράφος, δημόσιος υπάλληλος, συνταξιούχος, εισοδηματίας, σύζυγος εισοδηματία, κατά σειρά. Μερικά μάλιστα τα ήθελα ταυτόχρονα. Τώρα πια τα θέλω όλα εκτός από το ζωγράφος, που ψωμολυσσάς και χέστηκα τώρα να εκφραστώ μέσω της τέχνης, και το γεωπόνος, που δε με παίρνει.

13 σχόλια:

Lex_Luthor06 είπε...

γιατι δεν επενδύεις κι εσυ σε μπαμπακόπιτα;

Ανώνυμος είπε...

Είσαι θλιβερή ρε.

"Βρωμάς" μιζέρια.

€lisavet είπε...

tanila κάποιος φαίνεται πως είναι καψούρης μαζί σου :P

Ανώνυμος είπε...

Όσο για τα κωλοφυτά σου , που προφανώς είναι ότι σου έχει απομείνει σε "παρέα", δοκίμασε και την μεταφύτευση, οφελεί.

Άντε και καλούς απογόνους - τα κακτάκια σου "φέρνουν" φυσιογνωμικά και επιπλέον ειναι πιο ανθεκτικά.

Θλίψη.

Tanila είπε...

Aνώνυμε, θες να γλύψεις το ματωμένο μου ταμπόν;

nanos mesa se kalamia είπε...

αμα δε θελει αυτος ο ανωxυμος Θελω εγω!μου αρεσουν τα ματωμενα ταμπον.

tink είπε...

ναι...

κάτι πήγα να γράψω για τα φυτά αλλά είδα τον μαλάκα τον νάνο που καύλωσε με το ματωμένο ταμπόν και ερεθίστηκε το στομάχι μου -και μόνο- γι αυτό και μου έφυγε η όρεξη να γράψω για τα φυτά.

πι ες: αυτός ο ανώνυμος που έχω την αίσθηση οτι είναι αυτή η ανώνυμη, παίζει να έχει τίποτα ονειρώξεις με την πάρτη σου αγαπητή λεξο-τανίλα οπότε μη του/της φέρεσαι πολύ σαδιστικά,τον/την/το καυλώνεις περισσότερο.. αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι επιτελείς και κοινωνικό έργο διότι προκαλείς μοναχικούς οργασμούς σε ανοργασμικούς ανώνυμους... α ρε λεξο-τανίλα, νομίζω θα σου κάτσω...

(κι ας μην μοιράζεις λεξο-τανίλια γμτ)

Tanila είπε...

Δε μπορώ τώρα.
Περιμένω να με πηδήξει ο Βασίλης, αμα μάθει ότι πέταξα τη γαρδένια.

princess είπε...

Εχω μείνει άφωνη!

Αυτό με την γαρδένια ειναι γεγονός!! Κι εγώ ήμουν μες στην τρελή χαρά που μου έφεραν 2 γλαστρες γαρδένια, αλλα μου έχουν σπάσει τα νεύρα.

Πέφτουν όλη την ώρα εδώ και τέσσερις βδομάδες!! Την πρώτη βδομάδα τις σήκωνα κάθε μέρα, μετά βαρέθηκα και τώρα έχω 3 βδομάδες στο μπαλκόνι 2 μόνιμα πεσμένες γλάστρες και ξερά φύλλα παντού.

Κάτω οι γαρδένιες στα μπαλκόνια.

Ανώνυμος είπε...

Προφανώς το 'πε στον Βασίλη,

αυτός θύμωσε

την πήδηξε

και θα ησυχάσουμε.

billzouk είπε...

Σιγα μην την πηδηξω για να ησυχασετε εσεις! λολ!
Ακαματρα, θες και σεξ, τρομαρα σου!

billzouk είπε...

Επισης σκασιλα μου για την γλαστρα. Επρεπε εξαρχης να της παω πεντε σουβλακια πιττα γυρο. Και πρωτοτυπο δωρο θα ηταν και δεν θα μαγειρευε τορτελινια μεσ' την νυχτα και θα ειχε και πρωινο για την δουλεια!
Ασχετο-σχετικο: Οι καθαριστριες στην πολυκατοικια μας τρωνε στις 9 το πρωι σουβλακια! Κατεβαινεις να πας στην δουλεια σου και βρωμαει τζατζικι ολη η εισοδος. Αισχος! Ηταν μια καταγγελια που μου ηρθε και κολλουσε εδω.

Ανώνυμος είπε...

Κι εγώ έχω μείνει άφωνη. Δε περίμενα ότι με διάβαζες ή ότι θα σχολίαζες μετά τον εφιαλτικό και φρικτό χωρισμό μας.
Μπίλλι, πιο πρωτότυπο και ταυτόχρονα κλασσικό θα ήταν να μου κουβαλήσεις ένα αρνί, ή έστω μια συκωταριά βρε αδερφέ, αλά Φωτόπουλος.
Δεύτερον οι καθαρίστριές σου καλά κάνουν κακόφαγη μαϊμού. Μακάρι να μύριζε και η δική μου πολυκατοικία ανατολίτικες μυρωδιές. Αγνώμονα απολίτιστε!