Φούρλες γύρω απ’την Πελοπόννησο

Πριν 2 περίπου χρόνια ήλθα στην, μάλλον δυσάρεστη, θέση να αποκτήσω κι εγώ μια κολλητή παντρεμένη.
Δε λέω, μια χαρά παιδί ο γαμπρός, αγαπιούνται και τα λοιπά αλλά πρώτον, γερνάω, δεύτερον, δε μπορώ να μη σκέφτομαι ένα στίχο που δε τον θυμάμαι καλά αλλά το ζουμί είναι περίπου ότι για τις παντρεμένες δε ξανάκουσε ποτέ κανείς ή κάπως έτσι.
Τουλάχιστον είχαν επεισοδιακό γάμο, απ’ αυτόν που η παρέα τον θυμόταν μήνες μετά και γελούσε.
Κατ’αρχήν η αγαπητή μου φιλενάδα αποφάσισε να παντρευτεί στο εκκλησάκι που βαφτίστηκε στο χωριό. Πα να πεί ότι έπρεπε να τραβηχτούμε ένα τσούρμο νοματαίοι ίσα κάτω στην εξωτική Τρίπολη. Εγώ προσωπικά είχα ήδη φάει ένα τράβηγμα μήνες πριν διότι ήμουν η επίσημη επιτετραμμένη για το νυφικό. Δηλαδής ξεποδαριαζόμουνα μαζί με τη μελλόνυφη για να βρεί νυφικό. Ως οφείλω σα φίλη. Άλλωστε η συμφωνία είναι ότι σε τυχόν δεύτερο γάμο θα τραβηχτεί μόνη της. Εγώ αυτό το πράμα δε το ξαναπερνάω για κανένα λόγο. Ούτε για να παντρευτώ η ίδια.
Έρχεται λοιπόν και η ώρα του γάμου και ξεκινάμε, χώρια από τους συγγενείς, μια παρέα για κάτω. Άτομα 5 αυτοκίνητα 2, χωριστά τ’αγοράκια από τα κοριτσάκια, σα σχολική εκδρομή. Μιας και είμαι η μια οδηγός έχω περάσει να πάρω τους υπόλοιπους από την πολυκατοικία που μένει η νύφη. Εγώ, η αδερφή της νύφης, ο άντρας της, ο κουμπάρος τους και μια φίλη της αδερφής της νύφης.
Δέκα λεπτά μετά τα αγοράκια κάνουν σήμα για στάση. Σταματάμε. Τι έγινε ρε παιδιά; Η νύφη πήρε να πει ότι ξέχασε το φουρό της στο σπίτι της πεθεράς της και να μας ζητήσει, μιας και είμαστε οι τελευταίοι που κατεβαίναμε, να περάσουμε να το πάρουμε. Θαυμάσια, αυτό σημαίνει μια βόλτα από το ειδυλλιακό Κιάτο. Σημαίνει επίσης ότι θα φτάσουμε λίγο ζορισμένοι χρονικά στο γάμο, μιας και ξεκινάμε Σάββατο πρωΐ και ο γάμος είναι για τις 5 τ’απόγευμα.
Περνάμε λοιπόν από το Κιάτο μη και δε γίνει ο γάμος δίχως φουρό. Φεύγουμε άρον άρον δε, από τη μια για να προλάβουμε, από την άλλη γιατί τους ξεσήκωσα εγώ να φύγουμε μόλις γνώρισα τον μεγάλο ανιψιό του γαμπρού. Και τη μανία του να πειράζει τους ξένους αφαλούς.
Φτάνουμε στην Τρίπολη και κοντεύουμε να πάθουμε εγκεφαλικό. Κλειστή η μισή πόλη για την επέτειο της άλωσης της Τροπολιτσάς (??????????). Και δώσ’του να κάνουμε κύκλους γιατί η αδερφή της νύφης δεν έβρισκε το δρόμο για το σπίτι όπου θα ντυνόταν η νύφη για ν’αφήσουμε το ρημάδι το φουρό. Χάρτη της πόλης δεν είχαμε κι αρχίσαμε να ρωτάμε τους περαστικούς. Ιδρώσαμε μέχρι να το βρούμε.
Πήγαμε λοιπόν να ξεϊδρώσουμε και να τσιμπήσουμε κάτι. Όπου ανακαλύπτω έντρομη ότι το τηλέφωνο που μου είχε πασάρει η νύφη να κλείσω ξενοδοχείο αντιστοιχούσε σε ένα «διδυμάκι» αυτών που βρίσκονται γύρω από την Ομόνοια, πάνω σε μια πλατεία-μικρογραφία Ομόνοιας. Σκέφτομαι ότι μια νύχτα είναι, θα περάσει και σφίγγω τα δόντια.
Πάμε και στο άλλο ξενοδοχείο που είχαν κλείσει οι υπόλοιποι για τσεκ ιν και ..... το ξενοδοχείο είναι μια χαρά. Καταφέρνω σε χρόνο ντε τε να βρω δωμάτιο και ευτυχώς θέε μου τρώμε! Kαι βέβαια δε προλαβαίνουμε πια, ούτε η αδερφή, ούτε η κολλητή της νύφης, να πάμε να τη ντύσουμε. Ευτυχώς τη ντύσανε άλλες να μη πάει γυμνή στο γάμο και πάθει εγκεφαλικό ή καρδιακό ο παπάς.
Ντυνόμαστε-βαφόμαστε μάνι μάνι και πάμε εκκλησία. Όπου μας κοίταζαν σαν τσίρκουλα οι ντόπιοι να κυκλοφορούμε ντυμένοι με τουαλέτες και κουστούμια και βαμμένες γκράντε στις τεσσεράμισι τ’απόγευμα και μας δείχνανε με το δάχτυλο. Ζήτω!
Ο γάμος δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο γι ν’ασχοληθώ μαζί του, αλλά η φίλη της παρέας μου παραήπιε στη δεξίωση. Παραήπιε ΔΕ σημαίνει άρχισε να τραγουδάει παράφωνα και να την πέφτει στο γαμπρό, τον πεθερό και τους σερβιτόρους. Αυτό σημαίνει «ήρθε λίγο στο κέφι». Παραήπιε σημαίνει τη βρήκαμε λιπόθυμη στις τουαλέτες και ΔΕ συνερχόταν. Κάναμε λοιπόν και μια βόλτα από το νοσοκομείο της πόλης.
Το άλλο πρωΐ που ξυπνήσανε όλοι βρίζοντας από τις μπάντες που παιανίζανε για την επέτειο ακριβώς μπροστά στο ξενοδοχείο και ξυπνήσανε και μένα (που καθόλου δε με ενοχλούσανε οι μπάντες και δε κατάλαβα γιατί έπρεπε να ξυπνήσω για να τους ακούω να βρίζουνε αλλά τουλάχιστο πρόλαβα το πρωινό), έμαθα ότι δεν ήμασταν οι μόνοι που γνωρίσαμε το τοπικό νοσοκομείο. Κατά τη διάρκεια του γλεντιού έπαθε και μια κυρία κάτι αρρυθμίες και ο πατέρας της νύφης θεώρησε καλό να της δώσει από τα χάπια του για την καρδιά. Ε, μετά έπρεπε να πάει κι αυτός στο νοσοκομείο να τους πει τι ακριβώς της έδωσε.
Θαύμα περάσαμε.