Δελτίο Τύπου

-Μοιράζουν λουλούδια!
-Που; Τι λουλούδια;
-Στην πλατεία Κλαυθμώνος. Κάτι κοπελιές, τις είδα το πρωΐ από το τρόλεϊ. Αν είναι ακόμα εκεί.
-Ναι αλλά τι λουλούδια;
-Αυτά που είναι σα μεγάλες μαργαρίτες
-Ηλιοτρόπια; (χάρηκα εγώ)
-Όχι
-Ζέρμπερες;
-Ναι.
-Έχουν μακρύ κοτσάνι;
-Ναι.
-Πειράζει να πάω; Θέλω κι εγώ λουλούδι!
-Και δεν πας;
Ε, πήγα. Σηκώθηκα από το γραφείο μου κατά τις εννιά και πήγα. Αλλά στην πλατεία Κλαυθμώνος κοπέλες με λουλούδια πουθενά. Την έψαξα όλη την πλατεία, γύρω-γύρω.
Έχω αρχίσει ν' απογοητεύομαι που θα μείνω χωρίς λουλούδι, ώσπου βλέπω μια κοπέλα, η οποία καταφανώς ΔΕΝ μοιράζει λουλούδια, αλλά κρατάει μια κατακόκκινη ζέρμπερα. Τη ρωτάω που τη βρήκε και μου λέει: «Πιο πάνω, τις μοιράζουν κάτι κοπέλες της Αμίτα», και μου δείχνει την Κοραή.
Ανεβαίνω φουριόζα την Κοραή, κοπέλες με λουλούδια πουθενά. Αρχίζω να τα παίρνω! Θέλω κι εγώ λουλούδι!
Ευτυχώς ξαναβλέπω άλλη γυναίκα, με κίτρινη ζέρμπερα αυτή τη φορά. Ξαναρωτάω και μου λέει ότι είναι κάτι κοπέλες που κάνουν προμόσιον στην Αμίτα στη στάση των λεωφορείων στην Ακαδημίας.
Αποφασίζω να κυνηγήσω τις λουλουδούδες μέχρι την Ακαδημίας και τέρμα, αν έχουν μετακινηθεί πάλι θα τα παρατήσω και θα γυρίσω στο γραφείο μου.
Ευτυχώς τις πετυχαίνω στην Ακαδημίας τελικά και εξασφαλίζω μια πορτοκαλοκίτρινη ζέρμπερα που θα ταιριάζει μούρλια στο ψηλό μου βάζο στο πάτωμα. Κι ένα γλυκάκι, ευτυχώς γιατί ξελιγώθηκα τόση ώρα που τρέχω από πίσω τους.
Στο δρόμο της επιστροφής και μπροστά από το «Σελιέ» στην Πανεπιστημίου μου δώσαν κούπα-κουπόνι για τσάμπα καφέ.
Τρελλαίνομαι για μικροδωράκια χωρίς αξία.