Άντε γαμήσου

Εσύ ο γνωστός. Ο φίλος φίλου. Ο πρώην γκόμενος/α φίλου/ης. Ο συνάδελφος. Ο πρώην συνάδελφος. Ο γείτονας. Η χοντρή περιπτερού. Ο κουτσομπόλης ψιλικατζής. Ο γαμπρός στο γάμο που πήγα.
Ο κάθε μαλάκας που ανακάλυψε «δήθεν τυχαία» ότι έχω μπλογκ. Ή του το σφυρίξανε. Η φίλη που το’πε στην αδερφή τους που το είπε στη συνάδερφό της που την είχα γνωρίσει σ’ένα πάρτι της πρώτης. Και πάει λέγοντας. Δεν έχει σημασία ποιος ποιανού. Ή που το ανακάλυψε τυχαία επειδή γούγλαρε «γυναίκες με μουστάκια» κι έπεσε πάνω σε κείμενό μου που τον/την φωτογράφιζε. Ή ο μηχανογράφος/ τεχνικός/ συνάδερφος που ψαχούλεψε τον υπολογιστή της δουλειάς, είδε σε τι σάητ μπαίνω και τα ξεψάχνισε ένα προς ένα (χαράς στην υπομονή του, πρέπει να συμπλήρωσε συντάξιμα ένσημα)
Θα γράφω ό,τι θέλω ρε. Και θα σατιρίζω όποιον θέλω. Κι αν προσβληθείς να μου το πεις. Θα σου πω κι εγώ…
Ειδικά αν δε σε βρίζω, αλλά σε σατιρίζω, όποιος έκανε συνάδελφος στο μπλογκινγκ, πραγματικά άντε και γαμήσου.
Δεν κατεβαίνει ανάρτηση.
Δεν απολογούμαι γιατί σε δουλεύω. Ειδικά αν είσαι άξιος δουλέματος. Κι αν νιώθεις προσβεβλημένος, ν’ αναρωτηθείς γιατί 100 γελάνε μαζί σου, δε μπορεί, κάτι δεν πάει καλά με σένα.
Δεν απολογούμαι γιατί έχω μπλογκ. ΔΕΝ ΕΧΩ. Απόδειξε ότι έχω και τα ξαναλέμε.
Άμα δε σ’ αρέσει να μην ξαναμπείς.
Δεν αυτολογοκρίνομαι για κανέναν.
Δικό μου είναι και θα το κάνω ό,τι θέλω, άμα θέλω του βάζω φωτιά και το καίω, αλλά δε θα μου πεις εσύ τι θα το κάνω. ‘Άκου εκεί «κατέβασε το κείμενο». Εγώ σου είπα ρε να ξουρίσεις το μουστάκι σου; Ή της γυναίκας σου;
Δεν απολογούμαι για το τι γράφω. Να μην διαβάζεις.
Τα κείμενα είναι δικό μου πνευματικό προϊόν και θα τα διαχειρίζομαι όπως γουστάρω.
Και ναι ρε μαλάκα, αμα δεις το μπλογκ κλειδωμένο από δω κι εμπρός, να είσαι σίγουρος ότι το κλείδωσα, κάλεσα όλους τους μπλογκερ κι εσένα όχι, και γελάμε μαζί σου.
Νια νια νια
Ti θα κάνεις τώρα; Θα με μαρτυρήσεις στο δάσκαλο να με βάλει τιμωρία στη γωνία;