15/12/2009

Έχω μια κολλητή, πολύ αγαπημένη.
Είναι φριχτή. Ώρες ώρες.
Κατ’αρχήν υπάρχουν φορές που ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ. Ακόμα κι αν υποστηρίζω το αντίθετο. Ή ξέρει τι σκέφτονται οι άλλοι. Και μου το εξηγεί κι εμένα που έχει καταλάβει ότι δε το έχω καταλάβει.
Ανατριχιαστικό. Δε μου πολυαρέσει να ξέρουν οι άλλοι τι σκέφτομαι. Εσύ θες να ξέρουν οι άλλοι πόσο ανασφαλής είσαι; Ή πόσο αγχωμένος; Ή πόσο φοβισμένος; Ή τις κακές σκέψεις που κάνεις; Ή πόσο καλός ενώ το κρύβεις; Ή, αν είσαι κλέφτης, ποιόν θα κλέψεις και πως; Θα ‘θελες να ξέρει η θεια που σε χαρτζιλικώνει χοντρά ότι βαριέσαι να πας στη γιορτή της γιατί βγαίνει ο καινούριος πόλεμος των άστρων; Ή ο κολλητός σου ότι έχετε πηδηχτεί με την αδερφή του;
Μπρρρρ θα κατέρρεε η κοινωνία αν όλοι ήξεραν τι σκέφτονται οι άλλοι, να το ξέρεις.
Νομίζω θα σταματήσω να της απευθύνω ερωτήσεις και θα περιμένω να μου απαντάει χωρίς να μιλήσω καν.
Επίσης έχει το κληρονομικό χάρισμα. Μάλλον. Αναρωτιέμαι αν είναι τσιγγάνα ή ο Χορταρέας μεταμφιεσμένος. Έτσι κι αναρωτιέμαι για μια ημερομηνία (πότε θα γίνει αυτό ή εκείνο) και πει την άποψή της, αν «το’χει» να γίνεται ρε παιδί μου μέχρι τότε, πέφτει μέσα. Δεν το κρύβω ότι κανόνισα την μετακόμισή μου όχι σύμφωνα με το πότε μου είπε ο εργολάβος ότι είναι έτοιμο το σπίτι αλλά σύμφωνα με το τι προέβλεψε "η τσιγγάνα μου".
Φρικτή σας λέω.

Μόνο μη μου αρχίσει να μου ζητάει να την ασημώνω…