Καινούριο πλυντήριο

Λοιπόν από συμπαράσταση στη μούχλα* του Νικόλα (snikolas.blogspot.com) αποφάσισα να μοιραστώ μια από τις πολύτιμες εμπειρίες της ζωής που σκόπευα να κρατήσω ιδιωτικές και καλά κρυμμένες μακριά από τ’αδιάκριτο μάτι του αναγνώστη.
Λοιπόν στο πατρικό μου οι γονείς μου είχαν αγοράσει, όταν ήμουν πιτσιρίκα, μια αρχαιολογία για πλυντήριο. Δηλαδή αρχαιολογία για τώρα, τότες (προπολεμικά) θεωρούνταν και πολύ μοντέρνο να ‘ουμ’.
Όντως καλή μάρκα, γερμανική, κράτησε πάνω από δεκαπέντε χρόνια. Μέχρι πριν 2-3 βδομάδες που σταμάτησε να ανοίγει το πορτάκι. Αλλόφρων η οικιακή βοηθός, επέμενε να το λύσει το θέμα, βάζοντας και ξαναβάζοντας την ίδια πλύση, με την ελπίδα ότι, που θα πάει, θα ξεμουλαρώσει.
Ε δεν ξεμουλάρωσε.
Ο τεχνικός ανακάλυψε βλάβη στα ηλεκτρονικά του και ήθελε 400 . Ευτυχώς, αντί να τα σκάσει, ο συναισθηματικά συνδεδεμένος με την αρχαιολογία πατέρας μου, με ρώτησε πρώτα.
Βγήκα λοιπόν στις ρούγες ένα Σάββατο πρωί, αντί να κάνω φασίνα, να ψωνίσω καινούριο πλυντήριο. Πανεύκολο, μέσα σε μισή ώρα είχα τελειώσει και με 300 μόνο.
Έλα όμως που, για να βάλουν οι μεταφορείς το καινούριο, απαιτούσαν να βγει το παλιό από τη θέση του. Εκεί την πουτσίσαμε. Διότι το παλιό δεν ήθελε να βγεί.
Βρε τι το παρακαλέσαμε, τι το βρίσαμε, τι προσπάθησαν 2 άντρες με το ζόρι, δεν έβγαινε με τίποτα.
Θα μου πεις πως μπήκε; Έλα ντε, πως μπήκε; Σύμφωνα με υστερότερες εκτιμήσεις σηκωτό πάνω από τη χέστρα, για να πάρει τη στροφή και να σφηνώσει στη θέση του.
Και τώρα; Τώρα είχαμε 2 πλυντήρια, ένα καινούριο άχρηστο, στην άκρη του σαλονιού κι ένα παλιό, άχρηστο στη σωστή θέση. Οι μεταφρείς επέμεναν ότι πρέπει να μετακινήσουμε τη χέστρα λίγο. Δηλαδή να ξηλώσουμε το μισό WC!
Τελικά ευτυχώς φωνάξαμε τον κύριο Ευρυπίδη. Ο κύριος Ευρυπίδης είναι ο υδραυλικός του δικού μου σπιτονοικοκύρη κι έχει και δικό του κότερο. Αυτός αποφάσισε, αντί να μας κάνει μπάχαλο, να διαλύσει το παλιό πλυντήριο για να μπορέσει να το βγάλει σηκωτό, μιας και ήταν πιο βαρύ από οδοστρωτήρα και για έναν μόνο του ασήκωτο.
Έτσι ξεκινήσαμε. Εκείνος αρχηγός, εγώ βοηθός. Επί ώρες, περάσαμε ένα μαγευτικό πρωινό. Ξεκίνησε βγάζοντας το καπάκι και ξεκινώντας να κόβει καλώδια, μέσα σ’ έναν λαβύρινθο. Συμπέρασμα της ημέρας: τα παλιά Μίλε έχουν πιο πολλά καλώδια από το ίδιο το εργοστάσιο που τα φτιάχνει. Επίσης (σύμφωνα με εκτίμηση ειδικού, δηλαδή του κου Ευριπίδη) έχουν απίστευτα πολλά εξαρτήματα. Οφείλω να ομολογήσω ότι ο κύριος Ευριπίδης είναι κυρίως αυτό: κύριος. Ίδρωσε, κόπηκε, μάτωσε, ταλαιπωρήθηκε, γονάτισε μέσα στα νερά, εισέπνευσε αναθυμιάσεις από απολιθωμένα απορρυπαντικά αλλά δε τα παράτησε κι επιπλέον κουβάλησε τα πιο βαριά κομμάτια (π.χ. τον κάδο) που δε μπορούσα να κουβαλήσω εγώ στο πεζοδρόμιο γι’ ανακύκλωση (τα πήραν οι γύφτοι) και χρέωσε και μόνο 60 ευρώ.
Σχεδόν ντράπηκα.


* χλωρίνη. Ή μισό νερό μισό χλωρίνη ή εξ’ολοκλήρου χλωρίνη. Και τρίβεις ανάλογα την επιφάνεια. Αν είναι π.χ. τοιχώματα ντουλαπιού, μάλλον θα πάρεις σφουγγάρι ή βούρτσα. Για αρμούς πλακιδίων, οδοντόβουρτσα. Θυμήσου, η μούχλα είναι ζωντανή και τη σκοτώνεις με τη χλωρίνη