Γιατί οι δημόσιοι υπάλληλοι δε δουλεύουν.

Έμαθα ότι η δημόσιοι υπάλληλοι σε ορισμένες παραμεθόριες περιοχές δικαιούνται μέχρι και 45 μέρες κανονική άδεια το χρόνο.
Υπάρχει η κανονική άδεια που είναι 34 μέρες και η βραχεία (δε ξέρω τι σκατά κατηγορία είναι αυτή) που είναι 7 μέρες το χρόνο. Κάθε ένα από τα δυο είδη παίρνει καπάκι και 4 μέρες «πορείας».
Βοηθάμε στην αποκέντρωση σου λέει. Είναι παραμεθόριος σου λέει.
Και κάτσε μαλάκα που σηκώνεις το βάρος της πιο κεντρικής υπηρεσίας (και άρα πιο νευραλγικής) με μόνο 21 μέρες άδεια. Κάτσε και τρέχα μέσα στο νέφος, την πολυκοσμία, τις απεργίες, τις διαδηλώσεις και ξέδωσε μόνο 21 μέρες, ενώ ο συνάδελφος στην Άνω Κωλοπετεινίτσα, που τελειώνει τη μέρα του ικανοποιημένος που εξυπηρέτησε και τους 3 ανθρώπους που πάτησαν, «κλείνει» και κάααααθεται.
Και μετά λένε τους κατοίκους των πόλεων αγχωτικούς οι χωριάταροι!
Άη Σιχτήρι.
Γι’ αυτό και ο αστικός μύθος ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι δε δουλεύουν.
Οι της επαρχίας δεν είναι εκεί για να δουλέψουν. Οι δημόσιες υπηρεσίες στις επαρχίες υπολειτουργούν διότι είναι οι μισοί υπάλληλοι εκεί και οι άλλοι μισοί σε άδεια. Είναι που είναι λίγοι, φαντάζεστε τι γίνεται….
Οι συνάδελφοί τους των αστικών περιοχών, για να μη χαλάσουν τη νόρμα, προσπαθούν απλά ν’ακολουθήσουν τους ρυθμούς των επαρχιωτών. Όχι να τους βγει το όνομα του μαλάκα ή του γλείφτη!