Φάητ είσαι λίγο σπασαρχίδας το ξέρεις;
Την προηγούμενη πρόσκληση για ποίημα την έκανα γαργάρα.
Εσύ τι πετάχτηκες σαν το φασόλι;
Και ευτυχώς δε προσβάλλεσαι, γιατί μου αρέσει να βρίζω. Είναι επιλογή μου να μιλάω σα λιμενεργάτης ώρες-ώρες. Είμαι μια λεπτεπίλεπτη τριανταφυλλένια μοναχοκόρη, μεγαλωμένη στα πούπουλα. Με το μπαλέτο της, τα γαλλικά της, μόνο το πιάνο δε φτούρησε στην όλη φαντασίωση, διότι έχω τόση σχέση με τη μουσική όση ο Βαμβακούλας με το πλέξιμο δαντέλας. Ουδεμία συναίσθηση ρυθμού και μουσικής. Μόνο που της *Τανίλας* δεν της πήγαινε αυτός ο τέλειος εαυτός, η καθωσπρέπει μικρή κυρία, όλο αυτό το ροζ παραμύθι, ούτε της αρέσει το ροζ. Χώρια που κάποια πράγματα εκφράζονται καλύτερα μέσα από ένα μπινελίκι, παρά αλλιώς. Ναι, δεν είναι καθωσπρέπει, αλλά έχει παλμό και εκφραστικότητα και ζωντάνια. Και με κουράζει να περιορίζομαι.
Μου αρέσει να φορώ ακουστικά στο λεωφορείο και ν’ακούω μουσική. Δε πολυγουστάρω και να μου πιάνουν κουβέντα άγνωστοι. Ή γριές που θένε να κάτσουν. Δηλαδή θένε να σηκωθώ για να κάτσουν. Φοράω τ’ακουστικά μου για ν’αποθαρρύνω τους ανθρώπους, που μου αρέσει να παρατηρώ μόνο μέσα από την απόσταση της μουσικής. Δε κοιτάω άντρες μόνο. Κοιτάω και τις γυναίκες, αναρωτιέμαι τι δουλειά να κάνουν και είναι στους δρόμους τόσο πρωί. Τέτοια ώρα κυκλοφορούν όσοι κάνουν την ίδια δουλειά με μένα ή οι δημόσιοι υπάλληλοι. Και τις τελευταίες μέρες χαζεύω και τις «καρδιές» στο κέντρο, αλλά ακόμα δεν έχω καταφέρει να εντοπίσω τη «μηχανική καρδιά».
Έχω και μια μικρή ανατριχιαστική συνήθεια που αφορά τον αφαλό μου. Αλλά δε θ’αποκαλύψω ούτε τι του κάνω, ούτε γιατί ούτε πως ξεκίνησε αυτό.
Περίεργοι.
Ταραξίες.
Μαλλιάδες.
Τεντιμπόηδες.
Η Μερόπη ελπίζει
Πριν από 35 δευτερόλεπτα
13 σχόλια:
Τανίλα διακρίνω ότι διακατέχεσαι από μία τάση ενδοσκόπησης. Μπλιαχ
Βάλε μπούλετς σαν άνθρωπος. Παίξε το παιχνίδι σωστά βλαμμένη.
Οι αγελάδες ήταν πιο ωραίες από τις καρδίες.
Αφού το ροζ σου αρέσει. Όλο ροζ μπλούζες φοράς.
tu es un rat sans cheveux
Koλοκύθα, μη μπερδεύεσαι. Στα πρόστυχα ερωτικά όνειρα που έχεις με μένα πρωταγωνίστρια είναι που φοράω ροζ μπλούζες, στραπον και ορειβατικά μποτάκια. Υποψιάζομαι ότι σου άρεσν πιο πολύ οι αγελάδες λόγω φυσικής ομοιότητας.
Και δικό μου είναι το μπλογκ, γράφω όπως θέλω. Άμα θέλω του βάζω φωτιά και το καίω.
Βρήκα μία "μηχανική καρδιά" μέσα στο μετρό του Συντάγματος στην έξοδο προς την βουλή. Είναι ένα πράγμα με γρανάζια και βίδες και μάλλον πολύ καλλιτεχνικό για τον μέσο άνθρωπο. Αν την πετύχω μέσα στις επόμενες μέρες σπασμένη θα ξέρω ότι την βρήκες και εσύ, αλλιώς θα πρέπει να κάνω εγώ την αγγαρία.
μαζί σου καλή μου
υ.γ.: για να σου απαντήσω εδώ καλύτερα, η "μηχανική" καρδιά σου βρίσκεται ακριβώς στο σταθμό μετρό του Συντάγματος, ψάξε λίγο και θα την βρεις (είναι κάμποσες στην πλατεία, αυτή με τη χορηγία του "Υγεία" φιλοτεχνημένη από Παπαδόπουλο είναι η δική σου...)
αυτό το αγγίζω (τον αφαλό μου) και μαθαίνω με επροβλημάτισε λίγο το ομολογώ. αλλά και πάλι ποιός είμαι εγώ που θα κρίνω, όλα δεκτά εκτός αν ρίχνεις κερί στον αφαλό σου κι ούτε φαντάζεται όταν εργάζεται τι κάνεις μόνη σου μεσ το σαλόνι σου, εκεί έχουμε ένα θεματάκι
Είσαι άτομο. Κι άμα σε συναντήσω στο μετρό-λεωφορείο- τρόλεϊ-δρόμο- πεζοδρόμιο, κοιταχτούμε, μουρμουρήσουμε μέσα από τα δόντια μας και γυρίσουμε το κεφάλι γεμάτες απαξίωση, θα ξέρω ότι είσαι συ αγαπημένη! :D
δηλαδη το πλεκτό που αγόρασα απο την "Βαμβακούλας ελληνικά νήματα" είναι μαϊμού?
σκατα
Περιμένω ανατριχιαστικές λεπτομέριες του τι κάνεις στον αφαλό σου.
Αλήθεια, έχεις αφαλό???
"Έχω και μια μικρή ανατριχιαστική συνήθεια που αφορά τον αφαλό μου. Αλλά δε θ’αποκαλύψω ούτε τι του κάνω, ούτε γιατί ούτε πως ξεκίνησε αυτό."
Τον σκαλίζεις με το μικρό σου δαχτυλάκι και μετά μυρίζεις το δάχτυλο και απολαμβάνεις τη βρώμα????
Το βρήκα έτσι??? τι κερδίζω (και μην πείς μια αφαλοσκόπιση σε έσκισα.
Υ.Γ: Τώρα αυτό το αναγουλιαστικό πως μου ήρθε και μόλις έφαγα????
Σταμάτα να χώνεις δονητή στο αφαλό σου, τον έχεις ξεχειλώσει.
Το μόνο Γαλλικό που ξέρεις εσύ είναι το μανικιούρ.
Εσύ με πιάνο ουδεμία σχέση εκτός απο τότε που σε πέρναν όλη η συμφωνική Αθηνών πάνω σε ένα.
Το μπινελίκι σου, είναι άμυνα. Οι κοντοί άνθρωποι πάντα βρίσκουν κάτι για να τους δίνουμε σημασία. Αλλες φοράνε τακούνια, εσύ βρίζεις σαν Θεοχάρης.
Χριστέ μου τι διαβάζω ο άνθρωπος των τεχνών και των γραμμάτων και δε μου φεύγει το στέμα από το κεφάλι! Τανίλα μου, διέψευσε πάραυτα αυτά που λένε ότι κάνεις με τον αφαλό σου!
Μισό, να βγάλει το δάχτυλο μέσα από τον αφαλό της για να μπορέσει να πληκτρολογήσει να σου γράψει πως δεν κάνει τίποτα μαζί του....
Περιμένω και άλλους να μαντέψουν διάφορα κουλά.
Προς το παρόν ο ανώνυμος που απειλεί να καταστρέψει τη μηχανική καρδιά, που είναι και η μοναδική που μου αρέσει, κερδίζει μια πρωκτοσκόπιση.
Από το χασάπη της γειτονιάς μου που έχει και δάχτυλα σα λουκάνικα.
Δημοσίευση σχολίου