Ο πατέρας μου πεθαίνει!

Θυμάμαι ήταν άνοιξη περίπου, ένα απόγευμα που πήγα στους γονείς μου. Ο πατέρας μου ήθελε ν’ αλλάξει λάμπες στον πολυέλαιο της τραπεζαρίας και να βάλει εξοικονόμησης ενέργειας. Αλλά ο πολυέλαιος είναι παμπάλαιος (συνομήλικός μου) και παίρνει μόνο μπαγιονέτ. Άντε να βρεις τέτοιες λάμπες μπαγιονέτ. Του υποσχέθηκα λοιπόν να κοιτάξω την επόμενη φορά που θα πάω σουπερμάρκετ.
Ναι, άντε να πείσει γέρο σκύλο να κάνει καινούρια κόλπα. Σιγά μη περίμενε πέντε ολόκληρες μέρες. Λάμπα θέλω τώρα τη θέλω! Έτσι την επόμενη μέρα που πήγα να τους δω, τον βρίσκω να με περιμένει έξαλλος. Ήθελε να πάει σε συγκεκριμένο μαγαζί το οποίο θα είχε οπωσδήποτε. Και, συμφορά μας, δεν είχε καταφέρει να βρει το μαγαζί! Ούτε το σωστό δρόμο! «Όπως καταλαβαίνεις, είμαι πια στα τελευταία μου!», άρχισε να γκαρίζει.
Βρε χριστιανέ μου, ένα μαγαζί που έχεις χρόνια ολόκληρα να πας! Ούτε και ‘γω θα το ‘βρισκα! «Όχι!!!! Δε ξέρεις τι λες! Ούτε το δρόμο δε βρήκα! Έρχεται το τέλος μου!!!»
Φυσικά χέστηκα στο γέλιο, από μέσα μου όμως, μην αρχίσει άλλο τροπάρι, περί του τι αναίσθητη είμαι που γελάω και τον έχω χεσμένο, ενώ αυτός πεθαίνει.
«Θα σου γράψω το σπίτι! Εγώ όπου να ΄ναι τα τινάζω!» Καλά πατερούλη, ότι πεις, αν είναι να μου γράψεις το σπίτι, θα σ’ αφήσω κι εγώ στην τρέλα σου, που μάλλον την απολαμβάνεις κιόλας.
Για πολλούς μήνες μέχρι εκείνη τη μέρα σχεδόν δεν έβγαινε απ’ το σπίτι, ισχυριζόμενος ότι δε μπορεί να περπατήσει, παραπατάει, δε βλέπει καλά να οδηγήσει. Φυσικά η γονική παροχή ήθελε ένα σωρό πρωινά τρεξίματα, τα οποία εγώ δε μπορούσα να κάνω λόγω δουλειάς. Εφορείες, υποθηκοφυλακεία, δημαρχεία, κ.λ.π. Και ξαφνικά, ο ανήμπορος γέρος, από τη στιγμή που συνειδητοποίησε ότι πεθαίνει και πρέπει να τακτοποιήσει τις τελευταίες υποθέσεις του, άρχισε να τρέχει εδώ κι εκεί όπως είχε πολύ καιρό να τρέξει. Εγώ σχεδόν δε κούνησα το δαχτυλάκι μου στην όλη υπόθεση, τα ξεπέταξε ο ετοιμοθάνατος στο τσακ μπαμ.
Τώρα βέβαια ξέρει και από τι θα πεθάνει. Από εγκεφαλικό! Σίγουρα πράματα! Από κάπου έπεσε στα χέρια του ένα ιατρικό φυλλάδιο που περιγράφει τα συμπτώματα όσων πρόκειται να το πάθουν. Μιας και έχει λοιπόν τα 2 από τα δε ξέρω πόσα, καθόμαστε και περιμένουμε το εγκεφαλικό. Συγκεκριμένα, ξυπνάει κάποια πρωινά και το ένα χέρι του (όχι το ίδιο πάντα) μπορεί να έχει μουδιάσει. Επίσης όταν σηκώνεται απότομα ζαλίζεται. Τελειωμένα πράματα! Ούτε για την επόμενη φορολογική του δήλωση ανησυχεί. Δε θα προλάβει να κάνει!