Λουκούμια καλέ!

Η πρώτη γνωριμία ήταν καταλυτική και προφητική για τη συνέχεια.

Την γνώρισα ένα βράδυ σε μύτινγκ σε μεζεδοπωλείο. Εγώ ήμουν ελαφρώς ζαλισμένη από τις πολλές μπίρες. Εκείνη ήταν η πρώτη φορά που ερχόταν. Η πρώτη μου σκέψη όταν την πρωτοείδα ήταν: «Επ! Ένα ξέκωλο!». Η δεύτερη ήταν: «Αφού μπορεί…». Διότι εγώ δε μπορώ. Με 1,5 μέτρο ύψος δε μπορώ να υποστηρίξω φουστίτσα μακριά ώστε να καλύπτει το βρακί. Να δείξω τι; Το κοντό μου ποδάρι; Άλλο να έχεις πόδι ένα μέτρο όπως εκείνη.

Εκείνη είχε καταφύγει στο διάδρομο των τουαλετών να δείξει το καινούριο της τατού σε μια γνωστή της. Τις πέτυχα στα πράσα λόγω πολλής μπίρας. Επίσης λόγω πολλής μπίρας η αντίδρασή μου ήταν: «Θα σου δείξω το δικό μου αν μου δείξεις το δικό σου.» Πρώτη γνωριμία λοιπόν και έχουμε ήδη δει σημεία του σώματος η μία της άλλης που συνήθως καλύπτονται από ρούχα.

Δεύτερη εντύπωση το φιλί. Λίγο για να παίξουμε, λίγο για να πειράξουμε τον κόσμο. Σοκαρίστηκα.

Τρίτη εντύπωση: με χώρισε η απαισία. Για έναν άντρα. Ντροπή. Μάζεψα τα βρεμένα μου και προχώρησα. Ώσπου χώρισε με τον άντρα και με ήθελε πίσω. Πώς να την εμπιστευτεί όμως πια η πληγωμένη μου καρδιά; Και πώς να παρατήσω το άλλο, όταν το άλλο στεκόταν σπαθί δίπλα μου; Τελικά κατάφερε να με χωρίσει εμφανίζοντας δημοσίως παλιά τρυφερή φωτό μας. Τα πήρε «το άλλο» και με πέταξε σαν την τρίχα απ’το ζυμάρι, μετά από τόσα όνειρα, μετά από τόσες υποσχέσεις, μετά από τόσα σχέδια.

Εν τω μεταξύ το μπισκοτάκι μου συνέχιζε να με διεκδικεί σταθερά και δυναμικά. Γύρισα.

Και τώρα τι; Ισχυρίζεται ότι θα με αποκαταστήσει. Μάλιστα όταν έτυχε για διακοπές στην επαρχιακή πόλη που είναι το πατρικό της μάνας μου, εκδήλωσε πρόθεση να τσεκάρει την προίκα μου. Να την πιστέψω;