βιβλία

Για τις βδομάδες που θα πάω διακοπές θέλω να πάρω μερικά βιβλία μαζί μου. Δε μ’αρέσει να βλέπω τηλεόραση στα ξενοδοχεία. Δε μ’αρέσει να βλέπω τηλεόραση στις διακοπές μου. Τελεία. Μάλιστα φέτος θα κάνω για πρώτη φορά την οριακή και κοσμοϊστορική υποχώρηση να υπάρχει ίντερνετ και λαπιτόπι στο δωμάτιο, ανάγκη, απαίτηση και προσφορά συγκατοίκου. Αλλά την τηλεόραση τη θεωρώ μιζέρια. Σαν να είναι πλήρως αποτυχημένες οι διακοπές για να καταλήξεις να βλέπεις τηλεόραση. Άμα έχεις πάει σ’έναν άλλο τόπο για διακοπές, και δεν έχεις κάτι να κάνεις μια δεδομένη στιγμή, χαλαρώνεις στο δωμάτιό σου, κοιμάται η παρέα σου,βγαίνεις, στο μπαλκόνι σου τουλάχιστον και κοιτάς τον ρημάδη τον τόπο που πλήρωσες ένα σκασμό λεφτά κι έλιωσες τόσες ώρες στην μεταφορά, όχι την τηλεόραση.
Λίγο τσιγκούνικο φάνηκε αυτό που μόλις έγραψα. Σαν να μη δέχεσαι να ξοδέψεις ούτε δευτερόλεπτο, γιατί ο χρόνος είναι χρήμα, από τις ακριβοπληρωμένες σου διακοπές, ούτε ανάσα, μακριά από το σκοπό, που είναι «να περάσουμε καλά», ούτε ματιά. Όλα είναι ακριβοπληρωμένα για να τα ξοδέψεις μάταια.
Αλλά πάλι, μόνο αν είναι τόσο χάλια ο τόπος γύρω προτιμάς να κοιτάς την τηλεόραση από το τοπίο, γι’αυτό καλύτερα να έχω μαζί μου βιβλία να μη μπερδεύομαι και παλινδρομώ. Βιβλία που να μπορούν να κοπούν σε κομματάκια σαν το σαλάμι. Να μη χάνεις τον ειρμό και πρέπει να το ξαναρχίσεις από την αρχή αν θες να διαβάσεις μόνο για ένα τέταρτο και όχι για είκοσι λεπτά, μόνο μέχρι να τελειώσει ο άλλος από την τουαλέτα του για να βγείτε για βράδυ. Ή που πρέπει να το σταματήσεις επειγόντως γιατί καίγεσαι και πρέπει να βουτήξεις στη θάλασσα ΤΩΡΑ. Το επόμενο δευτερόλεπτο θα έχεις πάθει έγκαυμα.
Βέβαια εγώ τα λέω όλ’αυτά τα ειδυλλιακά γιατί έχω αμάξι και τα τελευταία χρόνια το παίρνω μαζί μου στις διακοπές, άρα μπορώ να χώσω και μια σακούλα βιβλία στο πίσω κάθισμα και δε τρέχει και κάστανο. Δε τα έκανα αυτά όσο ήμουνα μια πτωχή πλην τίμια φοιτήτρια που πήγαινα διακοπές μόνο με τη βαλιτσούλα μου και το ΚΤΕΛ/ πλοίο. Τότε έβαζα ένα δύο βιβλία στην βαλιτσούλα και βαρυγκομούσα.
Τώρα λοιπόν χρειάζομαι καμιά εξάδα. Και καλό βιβλίο για την παραλία, είναι το αστυνομικό, καυτός ήλιος και βαριά φιλοσοφία δε νομίζω ότι συνάδουν. Και τα αισθηματικά/ ρομαντικά/αρλεκιν μόνο που τα σιχαίνομαι. Ίσως άμα γίνω μια ζαρωμένη γρια γεροντοκόρη/χήρα που θα ντύνομαι στα ροζ από την κορφή μέχρι τα νύχια και θα βλέπω σάρκινα κοντάρια μόνο στον ύπνο μου, αν και τότε μάλλον δε θα πηγαίνω στην παραλία, θα κάνω μακροβούτια μόνο στη μπανιέρα μου κι εκεί δε χρειάζεται βιβλίο.