Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

Desperate housewives

Προσοχή, αυτό το κείμενο δε σας αφορά αν μένετε με τους γονείς σας.
Κατά πάσα πιθανότητα δε σας αφορά αν είστε κάτω των 30 και μένετε στο νοίκι ή είστε καινούριοι στη γειτονιά.
Αφορά τον νοικοκύρη (συνήθως ιδιοκτήτη) που έχει μακροχρόνια παρουσία σε μια γειτονιά, γιατί, καλώς ή κακώς, ο Αθηναίος δεν είναι αμερικανάκι να περιμένει τον καινούριο γείτονα με καλάθι καλοσωρίσματος και μπουκέτο αδιάκριτων ερωτήσεων.
Οι μεσήλικες περίεργες φαρμακομύτες της αμερικάνικης σειράς ανακάλυψα ότι ζουν ανάμεσά μας.
Ειδικά αν αδειάζεις ένα σπίτι που έμενες ή έμεναν άλλοι για να το νοικιάσεις και φανερά, βραδάκι, με όλα τα φώτα αναμμένα, η περιέργεια βαράει κόκκινο. Όταν αδειάζεις ένα παλιό σπίτι που κατοικούνταν επί δεκαετίες είναι σαν ένα μυρμήγκι ν’ αδειάζει τις Βερσαλλίες. Πρέπει να πεταχτεί σαβούρα δεκαετιών (αξίωμα: οι γέροι δεν πετάνε). Τις αμέτρητες ντουλάπες με τ’αχρηστα. Τα ρούχα. Τις παπουτσοθήκες. Τα ντουλάπια βεράντας. Τις βιβλιοθήκες – οπωσδήποτε μια στο «παιδικό» μια στη σάλα.. Και το υπόγειο. Και τη σοφίτα.
Ε λοιπόν οι γειτόνοι θα παίρνουν μάτι. Και τηλέφωνα:
- Καλησπέρα τι κάνεις κορίτσι μου τα συλλυπητήριά μου δε σε είδα είσαι καλά δε μπορούσα να έρθω κιόλας σε είδε η κόρη μου είδα έχεις κόσμο καθαρίζεις το σπίτι να μην πετάξεις τα πράγματα των γονιών σου να μη δώσεις τα ρούχα του πεθαμένου η ψυχούλα του γυρίζει ακόμα στο σπίτι για σαράντα μέρες θα πρέπει να μείνουν εκεί να μην ταραχτεί η ψυχή του (ανάσα).
- Μάλιστα!
- Έχεις ανθρώπους είδα σε βοηθάνε συγγενείς είναι ή φίλοi σου θα το αδειάσεις το σπίτι δε θα’ρθεις να μείνεις εδώ;
- Όχι!
- Α θα το νοικιάσεις μόνο να τους ξέρεις καλά κορίτσι μου γιατί ο κόσμος είναι κακός θα βάλεις αγγελία αλλά γύρεψε τι θα σου τύχει από αγγελίες καλύτερα να είναι γνωστός να τον εμπιστεύεσαι σε άλλους ή σε αυτούς που είναι μαζί σου θα το νοικιάσεις φίλοι σου είναι τους έχεις δώσει κλειδί; (θα σκάσει η γριά)
- Όχι
- Καλά καληνύχτα
- Καληνύχτα σας!

18 σχόλια:

Marina είπε...

Καταλάβαίνω πως αισθάνεσαι, τα πέρασα αυτά όταν πέθανε η μητέρα μου..η οποία προφανώς δεν πέταγε τίποτα. Αυτή η γενιά που επέζησε του Β'Παγκοσμίου πολέμου είχε ΄πάθος με τα γυάλινα άδεια βαζάκια, πλαστικά δοχεία απο γιαούρτια/σάλτσες/μαγιονέζες, πήλινα δοχεία κάθε είδους, σπασμένα πιάτα, γλάστρες, εργαλεία σκουριασμένα..και είδη κιγκαλερίας..εννοείτε σε άθλια κατάσταση. Βρήκα μία αποθήκη τίγκα σε κάσες απο παλιές πόρτες, τζάμια σπασμένα, κουτιά με κουμπιά-κουρέλια-ρετάλια..ήμουνα όμως τυχερή γιατί βρήκα μία ομάδα αθιγγανων που ενδιαφέρθηκαν για όλα ιδιαίτερα για τα παλιά ταψιά!! και γεμίσαμε ένα φορτηγό!
Και ναίιιιιιι! Οι γείτονες κρεμιώντουσαν απο τα παράθυρα όταν μπαινόβγαιναν τα γυφτάκια!
Και ναίιιιιι ! τα ίδια μου είπαν αν θελήσω να νοικιάσω το σπίτι της μαμάς μου, όχι σε Αλβανούς, όχι σε μεταναστες, όχι σε αγγελία...να προσέξω μη μου το κάνουν πουταναριό, μην έχουν παιδιά..μή το ένα..μη το αλλο..αει στο διάλα!

Tanila είπε...

Είναι που είσαι τεκνατζού και δε σ'εμπιστεύονταν οι γείτονες, γι'αυτό.

Κι εγώ είμαι γνωστή ξεβγαλμένη, γι'αυτό τα τραβάω αυτά, είχα γκόμενο στο πανεπιστήμιο εγώ και τον έμπαζα και σπίτι!

Παρεπιπτόντως, είχα σπασμένες ηλεκτρικές σκούπες, σπασμένα φωτιστικά, 5 (!) χαλασμένα φορητά φουρνάκια, ξυλεία ικανή να γεμίσει βανάκι τοποθετημένη στρατηγικά ως άλλο τζένγκα. Πάμε κόντρες;

Lepouras είπε...

Έχω καλύτερο:
Η μάνα μου ανάμεσα στις παλιατζούρες του συγχωρεμένου του παππού μου πέταξε και ένα πουγκί χρυσές λίρες! Τις φύλαγε χρόνια ο παππούς καλά κρυμμένες ανάμεσα στο ¨σκουπιδιαριό¨ μιας μεγάλης αποθήκης στο πατρικό της μάνας μου. Το είχε πει μόνο στην επί χρόνια γειτόνισσα (σχεδόν συνομίληκη) η οποία θα ενημέρωνε...κάποιον αν συνέβαινε κάτι. Ε, συνέβη. Η μάνα μου άρχισε να καθαρίζει μετά από λίγο καιρό, βαζάκια, παραβαζάκια και όλα τα σε -ακια πετάχτηκαν και μετά από αρκετό καιρό βγαίνει η γερόντισσα και ξεφουρνίζει το μυστικό. Κάγκελο εμείς. ¨Που να φανταστώ ότι θα πετάγατε τα πράγματα του μακαρίτη;; Δεν τα κάνουν ποτέ αυτά τα πράγματα!¨ με ύφος θα-καείτε-στην-κόλαση...
Σημείωση για να σας προλάβω: Η κυρά Νότα πέθανε από φυσικά γηρατειά μετά από 2 χρόνια και όχι από ¨ξαφνική ανακοπή¨ εκείνο το βράδυ.

prozak είπε...

και στο είπα μαρή..!!! στη κόλαση θα καείς...!!!

αχ τυχερός ο κυρ χαραλαμπος που δε ζει να δει τη μοναχοκόρη του να πετάει αυτά που με τον ιδρώτα του προσώπου του έφτιαχνε-μάζευε τόσα χρόνια...!!

αχχχχχχχχχχχχχ..!!! θα τρίζουν τα κόκκαλά του....!!!

αχάριστη, φτού σου...

ria είπε...

τα σύλλυπητήριά μου για τον μπαμπά σου!

πέτα τα. κράτα μόνο ότι εσύ θες.
οι κυράδες τα λένε γιατί προφανώς κάτι θα λιμπίζονται άπό όσα είχε ο μπαμπάς σου.

κάνε ένα ποτ πουρί από χαζομάρες και δώστα σε αυτές. να δω αυτές τι θα τα κάνουν, δε θα τα πετάξουν?

Heliotypon είπε...

Καμιά φορά πετάνε και χρήσιμα, όταν (κι εάν) τους πιάσει το ξεκαθαριστικό τους. Π.χ. Το παλιό ξύλινο ραδιόφωνο RCA, αντίκα σχεδόν, που το είχα μαστορέψει αλύπητα στις πρώτες μου ανησυχίες περί τα ηλεκτρονικά, καθώς και μερικά παιδικά μου βιβλία που θα ήθελα να τα έχω. Προσπαθώντας να ξεκαθαρίσει τλείως τα αποθηκευμένα άχρηστα (κυρίως που μάζευε η αδερφή της), πήρε φόρα η μάνα μου και δεν άφησε κολυμπηθρόξυλο (αλήθεια, ξέρει κανείς τι είδους ξύλο είναι αυτό;)

kakaskimos είπε...

Η απώλεια του πατέρα σου σε έχει ρίξει και αντί να τους τα χώσεις χοντρά, τους έριξες ένα απλό κράξιμο. Σου εύχομαι να το ξεπεράσεις γρήγορα.

Ανώνυμος είπε...

Τα συλλυπητηρια μου ρε συ Τανιλοπαιδο.

Ενα πραγμα να πεταξεις μονο γινεται θεμα στην γειτονια.
Αλλα το χειροτερο μου ειναι που σε βλεπουνε και αρχιζουν τα κλαμματα και να σε φιλανε επειδη θυμηθηκανε τους εκλιποντες.

milch-käfer είπε...

Το Milch απόψε πίνει χυμό από φασολάδα
γιατί στο έντερο του σφήνωσε μια τραγανή κουράδα!

Tanila είπε...

Noμίζω είναι ανάλογο το να σε παίρνουν τηλέφωνο οι γειτόνισσες και να σε ρωτάνε τι μαγείρεψες.
Η συγκεκριμένη πάντως το είχε κάνει αρκετές φορές.

milch-käfer είπε...

To Μilch πάντως θαυμάζει την Tanila που το πήρε ψύχραιμα!

Αβαδιστη είπε...

Χμμμμ... εγώ αδειάζω το σπίτι της μαμάς μου.

Ενα θα σου πω, ήρθε γειτόνισσα και μου είπε... Το λουλούδι αυτό θέλει να το στερεώσεις!!! ΗΤΑΝ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΗΣ.

Ναι της είπα το είχε γράψει και στη διαθήκη της. Αν δεν το κάνω είπε θα με αποκληρώσει.

ΦΑΚ them... και κράτα γερά

Tanila είπε...

Χα! Θα πουλήσω μπιμπελό, παλια βινύλια και κάδρα σε παλαιοπωλείο του Μοναστηρακίου.
Νομίζω ότι κι εγώ θα καώ στην κόλαση.

Παρεπιτόντως, κακάσχημε ντρέπομαι για τον εαυτό μου. Και προχθές το βραδάκι που πάλι με πήρε πρέφα ότι πήγα κι έπαιρνε μανιασμένα, στρουθοκαμήλισα και δε το σήκωνα!

Heliotypon, καλά σου έκανε!

kakaskimos είπε...

Ελλειψη

Αναπόληση, λύπη, ρίγος, δάκρυ

Χαμόγελο με το που θυμάσαι μικρές στιγμές και το τι ένοιωθες. Αυτά που θα είναι πάντα μέσα σου, δικά σου.

Και κάποια στιγμή, Ισορροπία. Θα μάθεις να ζεις με την έλλειψη.

Ισως και να "τα παίρνεις στο κρανίο" πιο δύσκολα.

Tanila είπε...

Τι μαλακίες γράφεις γαμώτο;

Tanila είπε...

Χαλασμένη φούντα κάπνισες;

kakaskimos είπε...

Το μισό Πύργο και σχεδόν όλα τα Ζωνιανά

Kwlogria είπε...

σ'αγαπώ, κλάσ'τους όλους:)