Eχάθη ωραίος

Nύστα.
Ψύχρα.
Ρε πούστη μου, μέχρι χτες γύρναγα με το κοντομάνικο. ΓΙΑΤΙ σήμερα κρυώνω με τη γκαμπαρντίνα; Γιατί ξανακρύωσε; Γιατί η ζωή είναι άδικη; Γιατί δουλεύουμε;
Το μόνο ωραίο είναι που ακούω μουσική με τ’ακουστικούλια μου. Και δε μου μιλάει κανείς, επειδή φοράω ακουστικά.
Και θα πάρω έναν ωραίο μεγάλο καλοφτιαγμένο νες.

-Τι νέα κορίτσι;
-Τι νέα βρε Αριστέα… Χνμφφφ…
-Πως κρύωσε έτσι! Μέχρι χτές σκάγαμε!
-Mπχχχχφφφφ (κούνημα του κεφαλιού ότι συμφωνώ)

Τη συμπαθώ την Αριστέα. Μου φτιάχνει κάθε πρωί τον καφέ μου και είναι ευγενική. Θέλω να την πω κάτι παραπάνω, μη γίνει τελείως λαπάς η συζήτηση.

-Νέα.. χάλια! Έναν ωραίο είχατε κι εσείς απέναντι και πάει… Χαζεύαμε όσο παίρναμε τον καφέ μας, που’ν’τος;

Η Αριστέα με κοιτάζει με ελαφρώς ανοιχτό στόμα για κλάσματα του δευτερολέπτου, αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στο να σοκαριστεί (το βλέπω στα μάτια της) και στο να γελάσει. Γιατί; Μάλλον δίνω σοβαρή εντύπωση τα πρωινά. Με την γκαμπαρντίνα μου και την καλή μου τσάντα, μοιάζω επαγγελματίας και όχι σούργελο. Γελάει τελικά.

-Ναι είδες; Έναν ωραίο είχανε απέναντι, ΕΝΑΝ, και τον πήγανε στο βάθος, βλέπεις; Κάτω, στον τοίχο!

Γελάμε μαζί.

(για περισσότερες πληροφορίες για τον ωραίο που βρίσκεται πάνω στην Πανεπιστημίου, που ακριβώς κάθεται τώρα και από πού είναι ορατός, επικοινωνήστε με την υπεύθυνη του μπλογκ)


-----------------------------------------------------------------------------------------

Υ.Γ.: SOS
Όποιος μπορεί να μου θυμίσει κάποιον Γιώργο που πρέπει να πάρω τηλέφωνο επειδή τους ξέχασα τελείως, ας σπεύσει. Παίρνω τη γραμματέα μου και μιλάει συνέχεια. Βοήθεια!