Η κυρία απ’τη Ρωσία

Γκρρρρρρρ
Αμα δαγκώσω την καρωτίδα κανενός!
Δε δούλευα χτες, για συγκεκριμένο λόγο που δε σας αφορά καμάρια μου, και το πλάνο ήταν αν μη δουλεύω ούτε σήμερα. Αλλά με γυρίσανε άρον άρον στη δουλειά σήμερα.
Εγώ ρε θα έπρεπε σήμερα να είμαι αραχτή και να κάνω μποτέ γιατί χτες γαμιόμουν.
Και ξεκωλιάστηκα και δε πρόλαβα να κάνω όσα έπρεπε. Οχτώμιση το πρωί έφυγα απ’το σπίτι μου και, με εξαίρεση ένα ημίωρο πιτ-στοπ για μπάνιο (είχα ιδρώσει σα γουρούνι) και χέσιμο (μ’έπιασε κόψιμο), ξαναγύρισα στις εφτάμιση το βράδυ!!!
Πιο πολλές ώρες κάθομαι σπίτι τις μέρες που δουλεύω!
ΙΚΑ, Τράπεζα, Ταχυδρομείο, πλυσίματα αμαξιού γιατί χύθηκαν λάδια και τέτοια.
Τουλάχιστον πρόλαβα να «χαθώ» για καμιά ωρίτσα σε κάτι σαν παζάρι που ανακάλυψα. Μπροστά από το Δημαρχείο, κατά μήκος ολόκληρου του δρόμου δεκάδες στημένοι πάγκοι. Καλά, τίποτε το φοβερό και το γραφικά ιδιαίτερο, στο μεγαλύτερο μέρος του. Οι πιο πολλοί πάγκοι γεμάτοι μαϊμούδες ρούχα και τσάντες. Πλαστικά κεντήματα μηχανής και έτοιμες κομμένες κουρτίνες. Ψεύτικα πλαστικά κοσμήματα και μπάμπουσκες και αυγά δήθεν Φαμπερζέ. Α, και λουλούδια. Πιο πολύ σταμάτησα για μια γρήγορη ματιά, σαν διάλειμμα ανάμεσα στις δουλειές.
30 ευρώ μου στοίχισε η ματιά.
Γιατί στον πέμπτο πάγκο στο τέλος ήταν μια κυρία απ’τη Ρωσία που δεν πούλαγε πλαστικούς κολλιέδες σαν τις άλλες με 3 και 5 ευρώ. Και χάθηκα. Τα δικά της κοσμήματα ήταν τα περισσότερα ογκώδη και πολύ μανταμέ, αλλά με αληθινά κοράλλια και μάτι τίγρης και όνυχα και άλλες ημιπολύτιμες πέτρες που δε τις θυμάμαι. Σερπαντίνες (;?;?;?;) ίσως. Αν όμως καθόσουνα να ψάξεις προσεχτικά, έβρισκες και πιο απλά κομμάτια, κάτι που να μπορεί να φορέσεις και κάποια κάτω των εξήντα. Με πρόχειρο δέσιμο (νήμα και κούμπωμα), γι’αυτό και τόσο φτηνά, αλλά αληθινές πέτρες ρε, όχι πλαστικά πετελαιοπαράγωγα.
Πήρα ένα με αυτές τις πράσινες, τις σερπαντίνες(:-ο), και ένα λίγο πιο χοντρό με χάντρες όνυχα.
Τουλάχιστον, όσο σκέφτομαι τι όμορφα πράγματα ψώνισα χτες, μου φτιάχνει η διάθεση, που πρέπει να δουλέψω σήμερα, ενώ κανονικά θα έπρεπε να ξεκουράζομαι από τη χτεσινή μέρα που δε δούλευα.
Κρίμα όμως. Ένα "παζάρι" θα έπρεπε να είναι κάτι μαγικό, όλοι οι πάγκοι θα έπρεπε να είναι σαν αυτόν που σταμάτησα. Να έχει χρώματα και αρώματα ανατολίτικα, όχι ρούχα κακής ποιότητας, πλαστικές τσάντες-απομιμήσεις και πλαστικά κιτσάτα δήθεν κεντήματα. Όλα τα υπαίθρια παζάρια που έχω δει στην Αθήνα έτσι θλιβερά είναι.