Mου έχει πέσει το σαγόνι

Από τα γέλια και προσπαθώ να το μαζέψω.
Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα τι να γράψω. Όχι για το κωλάμαξο που με ταλαιπωρεί και το συνεργείο που μου το καθυστερεί.
Όχι για το πρόβλημα με τη βενζίνη που δεν έχω που να τη βάλω. Με το αμάξι στο συνεργείο τι θα φουλάρω; Θα πάω στο βενζινάδικο και θα του πω «βάλε την αντλία στων κώλο μου και φούλαρε»;;;;
Τέλοσπάντων έχω ένα ξεχασμένο τράκερ και είπα να δω αν με θυμάται κανείς ακόμη και ποιος ανώμαλος είναι αυτός.
Ε έχω μείνει άναυδη. Και σημειωτέων, στην προκεχωρημένη ηλικία μου λίγα πράγματα με εκπλήσσουν πια.
Υπάρχει σάητ με φαν της Κάντυ Κάντυ!
Καλά αυτό από μόνο του δε λέει και πολλά πράματα. Τα παιδάκια γίνονται φαν της όποιας μαλακίας, ακόμα και αυτής της αηδιαστικά γλυκερής και ηλίθιας Κάντης που μια ζωή περίμενε τους άντρες, αντί να πάρει τη ζωή στα χέρια της. Το τέλεια καλό και ηλίθια βαρετό κοριτσάκι, που, κατά πάσα πιθανότητα αν το γνώριζα σήμερα θα το χαστούκιζα. Κι εγώ όταν ήμουν μικρή την έβλεπα στην τηλεόραση και αγόραζα κι ένα περιοδικό.
Κι όμως όχι!!! Μιλάμε για ΓΥΝΑΙΚΕΣ!!!
Ναι ενήλικες γυναίκες που προφανώς το μυαλό τους είναι ακόμα στα 12 χρόνια τους. Ειλικρινά δε μπορώ να βρώ άλλη δικαιολογία γιατί ενήλικες γυναίκες έχουν ολόκληρη σελίδα με πολυσέλιδα φόρουμ όπου ασχολούνται με την Κάντη. Γυναίκες από 27 έως και 36!
Μα όλους τους δαίμονες, grow up! Μ’αυτά ασχολιόμασταν στα 10 και στα 12! Δεν έχουν βρει άλλα ενδιαφέροντα από τότε;
ΕΛΕΟΣ δηλαδή!! Πνευματικά ενδιαφέροντα 10χρονου; Σε γυναίκες στην τρίτη και την τέταρτη 10ετία της ζωής τους;
Συγνώμη αλλά πόσο ανώμαλη και γελοία μπορεί να είναι μια γυναίκα για ν’ασχολείται με ένα καρτούν και μάλιστα σοβαρά; Εγώ αν ανακάλυπτα ότι κάνω τέτοια πράγματα θα πήγαινα στον ψυχίατρο. Πόσο αγάμητες σε κορμί και μυαλό πρέπει να είναι για να κάθονται γυναίκες που κοντεύουν τα σαράντα ν’ασχολούνται σοβαρά με την Κάντη;
Κι όταν λέω σοβαρά εννοώ ότι ξέρουν απέξω όλη την ιστορία, τους χαρακτήρες, τους διαλόγους! Πόσο αρρωστημένο είναι αυτό; Πράγματα που άνθρωποι στην ηλικία μας έχουν πια μισοξεχάσει, διότι ασχολήθηκαν και με άλλα πράγματα εκτός από την Κάντη. Π.χ. με το Πανεπιστήμιο, τους άντρες, τη δουλειά, την επαγγελματική ανανέωση, το θέατρο, το σινεμά, τη λογοτεχνία.
Δηλαδή μετά την Κάντη δε βρέθηκε ένας Καραγάτσης, ένας Κισλόφσκι, ένας Ταραντίνο, μια Ζυράννα Ζατέλη, έστω μια Μαντόνα βρε αδερφέ, να τους γαμήσει το μυαλό, να μαγευτούν, ν’ανακαλύψουν κι άλλα πράγματα μετά τα 10 τους χρόνια και την Κάντη;
Δεν απέκτησαν άλλες ανησυχίες όπως ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ άντρες και ασχολούνται ακόμα με τον Τέρυ και τον Άρτσι; Δεν ασχολήθηκαν ποτέ, έστω και ξώφαλτσα, με την πολιτική; Τα λεφτά που δε φτάνουν, το νοίκι; Δεν έχουν καμιά άλλη ανησυχία παρά για το αν η Κάντυ παντρεύτηκε τον Τέρυ; Στα 36 τους;
Αρχίζω να καταλαβαίνω τους κάφρους φίλους μου που υποστηρίζουν ότι οι γυναίκες σήμερα είναι ηλίθιες και καλές μόνο για ένα πήδημα, ασχέτως αν εγώ δεν είμαι (ηλίθια), γι'αυτό και με κάνουν παρέα.
Μέχρι τώρα τους κοίταγα με απορία και τους θεωρούσα μισογύνηδες. Ε ούτε ‘γω θ’ασχολιόμουν πολύ μ’ έναν άντρα που ασχολείται σοβαρά… με τον Σπορτ Μπίλλι ας πούμε. Ή με τους Τρανσφόρμερς. Ένα πήδημα κι όξω. Συγνώμη αλλά πραγματικά, αν δεν έχω ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτα να συζητήσω μαζί του (περ'απ'τους τρανσφόρμερς), μετά το πρώτο πήδημα (άντε και το δεύτερο) ΒΑΡΙΕΜΑΙ. Δε λέω ότι δε βλέπω ακόμα που και που κινούμενα σχέδια (π.χ. Σίμπσονς, Σρεκ), αλλά να περνάω τις μέρες μου ασχολούμενη μόνο μ’αυτό;
ΕΛΕΟΣ! Πόσο συναισθηματικά ανώριμος και πνευματικά καθυστερημένος πρέπει να είσαι δηλαδή;
IQ ραδικιού;
Get a life pathetic loooooosers


Υ.Γ.: Ψάχνω απεγνωσμένα μεταχειρισμένο φερμουί σιαγώνας για ρενό κλιό 1200άρι του '98 (δλδ. όχι το τελευταίο μοντέλο αλλά το ακριβώς προηγούμενο) και ταμπούρο, για την πίσω δεξιά ρόδα.