Υποκρίτρια!

Εφτά και μισή το πρωί, στο λεωφορείο. Στουμπηγμένοι μέχρι το μετρό, μετά αδειάζει και κάθομαι. Όλοι καθόμαστε οι όρθιοι και μένουν και πολλές άδεις θέσεις.
Σε δυο στάσεις μπαίνει μια ευκίνητη γρια. Από αυτές που κουβαλάνε τα ψώνια της ημέρας 3 χιλιόμετρα με τα πόδια και δε λαχανιάζουν. Ή που βουτάνε ένα λεωφορείο και κάνουν το γύρο της Αθήνας για να πάνε στη λειτουργία της Αγίας Ελένης στα Γλυκά Νερά επειδή εκεί πάει η ξαδέλφη τους η Πίτσα.
Οχυρωμένη πίσω από τα ακουστικά μου δεν παίζω βλέφαρο. Τόσες άδειες θέσεις έχει, δε θα μ’ενοχλήσει η γρια να κάτσει στη δικιά μου.
Και όμως.! Ακριβώς μπροστά μου σηκώνεται μια κουστουμάτη, λίγο μεγαλύτερη από μένα (καμιά 20ετία μπουαχαχαχαχα) και της δίνει τη θέση της. Όπως παίρνει θέση κρεμασμένη στη χειρολαβή με κοιτάει και της ανταποδίνω τη ματιά μέχρι που να κατεβάσει τη δική της.
Τις σιχαίνομαι κάτι τέτοιες υποκρίτριες. Δε σηκώθηκες για να κάτσει η γιαγιά μωρή. Τόσες άδειες θέσεις είχε, μπορούσε να περπατήσει η γιαγιά μέχρι την πιο κοντινή, εδώ περπάτησε ως τη στάση κουβαλώντας και ολόκληρη βαλίτσα μετανάστη. Για να κάνεις την καλή σηκώθηκες. Για να σε θαυμάσουμε όλοι.
Υποτιμάς τη νοημοσύνη μας έτσι. Ή τη νοημοσύνη και τις ικανότητες της γριάς. Ηλίθια είναι η γιαγιά ή τυφλή να μη μπορεί να βρει τις άδειες θέσεις;
Αλλά φαίνεται εξ’αρχής τι μουχρίτσα είσαι. Κουστούμι- πουκάμισο-μοκασίνι. Ποια γυναίκα ντύνεται σαν άντρας στη δουλειά; Εκείνη που θέλει να φανεί υποτακτική στον προϊστάμενο, να εξομοιωθεί με το πλήθος. Μια yes-woman. Δίχως δική της άποψη, έτοιμη να γίνει χαλί να την πατήσει ο ανώτερος. Μια που θα χρησιμοποιούσε ηλίθια κόλπα για να γίνει αρεστή. Μια γλείφτρα. Μια που θα σηκωνόταν σε μισοάδειο λεωφορείο για να κάτσει μια γριά.
Και μου κατεβαίνεις και στη στάση της Eurobank. Εντάξει, καταλάβαμε τι φοβισμένο μυρμηγκάκι είσαι. Ρίχνω μια υποτιμητική ματιά και προσπερνάω.