Έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε 12 χώρες ανακηρύσσει τους Ελληνες ως τους πιο βρωμόστομους οδηγούς.

Eχτές σε κάποια κωλοστενά σε μια κωλοσυνοικία, κάπου στο κέντρο της πόλης, με φριχτή ρυμοτομία, και όπου όλοι οι δρόμοι είναι μονόδρομοι, η διαδρομή για να πάω σε σπίτι φίλης είναι συγκεκριμένη και εντελώς κουλή και δαιδαλώδης, με περίεργες στροφές.
Μια μάλιστα φτάνει να είναι σχεδόν 180 μοιρών.
Παίρνω λοιπόν τη στροφή, με ό,τι ταχύτητα μπορείς να έχεις για μια τέτοια μανούβρα, δηλαδή γύρω στα 5 χλμ/ώρα. Και πέφτω μπροστά σε μια οικογένεια με παππού που μου περπατάνε άνετοι στη μέση του οδοστρώματος.
Σταματάω και περιμένω να παραμερίσουν (οι παππούδες είναι δυσκίνητοι), και ακούω κι από πάνω "πως τρέχεις έτσι κοπέλα μου"!!!!
Ε, το άνοιξα το παράθυρο και φάγανε μια μούτζα όλη δικιά τους!
Τη βρωμόμουνη παλιοφλομπα που έπρεπε να της τον πατήσω τον κωλόγερο!
Η κάθε τελευταία συνοικία νομίζει ότι είναι ιδιοκτήτρια του ζέχνοντος στενού μπροστά από την ελενίτ ετοιμόρροπη καλύβα της!
Φοραδοπούτανο με τους εφτά κώλους, που βόλταρες χτες βράδυ στη γωνία Σύρου και Ζακύνθου στην Κυψέλη, λες και ήσουνα στο βρομερό χωριό σου, κατά τις εννιά το βράδυ μαζί με τον παππού σου κι άλλο ένα άτομο, για σένα λέω!

Χωρίς όνομα

Καλώς ή κακώς, έχω ένα αρκετά κοινότυπο όνομα. Ε όχι και Μαρία Παπαδοπούλου, αλλά αρκετά κοντά.

Κακώς, επειδή το βαφτιστικό μου δεν εκφράζει την ψυχή μου. Πάει ταμάμ με τη φάτσα μου, αλλά ούτε η φάτσα μου ταιριάζει με το μέσα μου. Τέλοσπάντων, αυτά είναι παιχνίδια της μορφής που δεν τα επέλεξα και δεν είμαι υπεύθυνη γι’ αυτά, όπως δεν είμαι υπεύθυνη για το ύψος μου ή για το χρώμα των ματιών μου (δε φοράω χρωματιστούς φακούς επαφής).

Το επίθετό μου είναι σεμνό, διακριτικό, σοβαρό, απλό. Ότι πρέπει, δε τραβάει την προσοχή, δεν ενοχλεί, όπως αν με λέγανε Τσαντήλα ή Τσουράπα.

Εχτές δε ξέρω τι βαρεμάρα με βάραγε κι έκανα αναζήτηση τ’ όνομά μου στο Γούγλη. Εννοείται ότι είχε πολλά αποτελέσματα. Πολλά όμως.

Έτσι, μεταξύ άλλων έμαθα ότι, αν ποτέ θελήσω να κάνω πλαστοπροσωπία, μπορώ να περάσω για συγγραφέας χρηματοοικονομικών βιβλίων & βιβλίων μάρκετινγκ, για μεταπτυχιακή φοιτήτρια του προγράμματος «Μονάδες Εντατικής Θεραπείας και Επείγουσα Νοσηλευτική», ως Μεταδιδακτορικός Ερευνητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, ως υποψήφια (τουλάχιστον, μπορεί και να εκλέχτηκε) Δημοτική Σύμβουλος της Αγωνιστικής Κίνησης Δημοτών Ηρακλείου.

Μπορούσα να καταχραστώ λεφτά ως Ταμίας του Κολυμβητικού Ομίλου Αρκαδίας μερικά χρόνια πριν, αν το είχα πάρει πρέφα. Μπορώ να ποζάρω ως κάτοχος του Advanced που σνόμπαρα παίρνοντας μόνο Proficiency και ως μέλος του Δ.Σ. του Α.Ο. ΝΗΡΕΑ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ.
Ακόμα, να εκμεταλλευτώ με αφάνταστους τρόπους τη συνωνυμία μου με επιστημονική συνεργάτιδα του τμήματος λογιστικής και χρηματοοικονομικής γνωστού κρατικού πανεπιστημίου, πτυχιούχο τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων, Α.Β.Σ.Θ και κάτοχο μεταπτυχιακού διπλώματος τμήματος Οικονομικών, Α.Π.Θ.

Να σας φλομώσω στο ψέμα για το πώς με βράβευσε το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας. Να σας φάω λεφτά ως stylist - wedding planner STYLING - EXTENSIONS - ΚΟΜΜΩΣΕΙΣ – ΜΑΚΙΓΙΑΖ. Τι, για ένα λαμπερό γεγονός όπως ο γάμος σας, δε θα εμπιστευθείτε τις ιδέες μου για να είναι όλα μοναδικά;;; Ε;

Ευτυχώς

Ευτυχώς, αν και είμαι μια ζηλευτή κουκλάρα, έχω καταφέρει και έχω αρκετές γυναίκες-φίλες.
.
Που δε με φθονούν και δε τις ζηλεύω.
.
Καλά, εκτός ίσως από το μπισκοτάκι όταν κοιτάει άλλες.
.
Βασικός λόγος σε μια αδιατάρακτη γυναικεία σχέση είναι το εντελώς διαφορετικό γούστο στους άντρες. Έτσι, ούτε τσακώνεσαι για γκόμενους με τις φίλες σου, ούτε «τα σπας» οριστικά, ούτε αναγκάζεται η μια να υποχωρήσει και να νιώσει «ριγμένη».
.
Ευτυχώς οι φίλες μου έχουν χάλια γούστο στους άντρες.

Εγώ πάλι θέλω απλά να έχει ένα αξιοπρεπές σώμα κι ένα εμφανίσιμο πρόσωπο.

Ασφαλιστικό και γκαζοντενεκέδες

Δουλεύω στο Σύνταγμα. Σ’ ένα μπουρδέλο για όποιον είναι περίεργος, αλλά δε θα πω σε ποιο. Όχι στο μεγάλο (με τους 300 κίναιδους), σ’ ένα μικρότερο.
Άμα σε θέλει όμως! Τυχαία με στείλανε να δουλέψω εδώ, έχω όμως την καλύτερη ζωντανή εικόνα για όλο το τζέρτζελο. Πρώτη και καλύτερη γωνία να βλέπω και από ψηλά κιόλας, πορείες, διαδηλώσεις, ξυλοδαρμούς, δακρυγόνα, βανδαλισμούς, τραμπουκισμούς, συνταξιούχους και κουκουλοφόρους.
Τρυφερέ ομορφούλη φοιτητή, αν διαδηλώνεις στο Σύνταγμα, κοίτα προς τα πάνω και χαμογέλα, μπορεί να σε κοιτάω.
Τα νέα λοιπόν των ημερών:
Εδώ και καμιά βδομάδα που είναι κλειστή η Τράπεζα της Ελλάδος, μαζεύονται οι απεργοί απέξω απ’τις κλειδωμένες πόρτες και βάζουν αγωνιστικά τραγούδια και κρατάνε πανώ.
Μπράβο στα παιδιά και όσο πάει. Ακόμα κι αν επαληθευθούν κάποιοι κινδυνολόγοι που λένε ότι σε λίγο δε θα έχουμε λεφτά. Εγώ τις αναλήψεις μου τις έχω κάνει για τις δύσκολες μέρες που θ’ακολουθήσουν. Έχω μάλιστα θάψει τα μετρητά που σήκωσα σε τενεκέ στον κήπο για να μη μου τα κλέψουν.
Κατά τα λοιπά φροντίζω να πληρώνω όσο μπορώ μη χρησιμοποιώντας τραπεζογραμμάτια. Δηλαδή το λογαριασμό της ΔΕΗ ή της ΕΥΔΑΠ θα τον πληρώσω από το ΑΤΜ με την cash card. Ναι, ΕΙΝΑΙ αληθινά λεφτά, αλλά δε βάζεις στο χέρι σου κέρματα και χαρτονομίσματα, αλλά χρησιμοποιείς μόνο νουμεράκια στην οθόνη.
Το πολύ πολύ, αν τελικά σωθούν τα μετρητά, να αρχίσω να φεσώνω τον κόσμο. Μέχρι να λήξει η απεργία ούτε νοίκι θα πληρώσω ούτε κοινόχρηστα. Μόνο τις βενζίνες μου, τα τσιγάρα μου και το φαγητό μου, κάνοντας οικονομία στα εμπράγματα χρήματα, σαν το θείο Σκρουτζ.
Και βέβαια έτσι και χειροτερέψει η άνοια λόγω ηλικίας και ξεχάσω που τα έβαλα, θα τα βρουν μετά από χρόνια, σαν άλλο κατοχικό πληθωριστικό θησαυρό.

Απομυθοποίηση τώρα!

Ούσα μικρή οι πάσης φύσεως γιορτές ήταν μαγικές.
Βέβαια τότε πίστευα και στον Άγιο Βασίλη.
Μεγαλώνοντας γίνανε σιγά σιγά μια φούσκα που ξεφούσκωσε.
«Καταραμένη αθεΐα!». Έλεγε κάποιος κάπου κάποτε που είχε χάσει τον φύλακα άγγελό του.
Εγώ την Καθαρή Δευτέρα έβαλα ένα πλυντήριο. Και πήγα το απόγευμα στο πατρικό μου.
Έχω σταματήσει εδώ και χρόνια να γιορτάζω σπίτι Πάσχα, Χριστούγεννα, κ.λ.π.
Η μόνη διαφορά είναι στον τόνο της βραδιάς. Όταν όλοι απελευθερωνόμαστε λίγο από τα οικογενειακά βάρη και βρισκόμαστε με τη δεύτερή μας οικογένεια, αυτή που δεν απαιτεί αγνοώντας μας, αλλά μας χαμογελάει.

Γιατί οι δημόσιοι υπάλληλοι δε δουλεύουν.

Έμαθα ότι η δημόσιοι υπάλληλοι σε ορισμένες παραμεθόριες περιοχές δικαιούνται μέχρι και 45 μέρες κανονική άδεια το χρόνο.
Υπάρχει η κανονική άδεια που είναι 34 μέρες και η βραχεία (δε ξέρω τι σκατά κατηγορία είναι αυτή) που είναι 7 μέρες το χρόνο. Κάθε ένα από τα δυο είδη παίρνει καπάκι και 4 μέρες «πορείας».
Βοηθάμε στην αποκέντρωση σου λέει. Είναι παραμεθόριος σου λέει.
Και κάτσε μαλάκα που σηκώνεις το βάρος της πιο κεντρικής υπηρεσίας (και άρα πιο νευραλγικής) με μόνο 21 μέρες άδεια. Κάτσε και τρέχα μέσα στο νέφος, την πολυκοσμία, τις απεργίες, τις διαδηλώσεις και ξέδωσε μόνο 21 μέρες, ενώ ο συνάδελφος στην Άνω Κωλοπετεινίτσα, που τελειώνει τη μέρα του ικανοποιημένος που εξυπηρέτησε και τους 3 ανθρώπους που πάτησαν, «κλείνει» και κάααααθεται.
Και μετά λένε τους κατοίκους των πόλεων αγχωτικούς οι χωριάταροι!
Άη Σιχτήρι.
Γι’ αυτό και ο αστικός μύθος ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι δε δουλεύουν.
Οι της επαρχίας δεν είναι εκεί για να δουλέψουν. Οι δημόσιες υπηρεσίες στις επαρχίες υπολειτουργούν διότι είναι οι μισοί υπάλληλοι εκεί και οι άλλοι μισοί σε άδεια. Είναι που είναι λίγοι, φαντάζεστε τι γίνεται….
Οι συνάδελφοί τους των αστικών περιοχών, για να μη χαλάσουν τη νόρμα, προσπαθούν απλά ν’ακολουθήσουν τους ρυθμούς των επαρχιωτών. Όχι να τους βγει το όνομα του μαλάκα ή του γλείφτη!

Οι τσουλάρες των παιδικών μου χρόνων

Προσοχή, το κείμενο ενδέχεται να σας τραυματίσει ψυχολογικά. Δεν απευθύνεται σε μικρά παιδιά.


Και ξεκινάω με τη Μπάρμπι. Την ξανθιά με τις εξωγήινες αναλογίες που την κατηγορώ για τη νευρική ανορεξία της γενιάς μου. Η Μπάρμπι είναι μεγάλη μυξοπαρθένα. Και ξανθιά και νοικοκυρά. Και εξαρτημένη γυναίκα –νοικοκυρά, και εργαζόμενη για να συνεισφέρει, αλλά όχι σε θέση που να απειλεί το Αρσενικό. Νοσοκόμα,γραμματέας, άντε πριγκίπισσα και πολύ της είναι. Χαμηλοβλεπούσα και σιγανοπαπαδιά, διότι τα έχει και με τον Κεν και με τον ΤζονΤζον και κάπου νομίζω την έχω δει να κυκλοφορεί και αγκαλιά με κάποιο μούλικο. Άρα έχει και ξώγαμο η κυρία και μάλιστα αδιευκρίνιστου πατρός.

Μετά έχω την Πηνελόπη του Ομήρου, την και καλά πίστη σύζυγο. Η οποία, ανεξάρτητα του πως πήγε να τους«περάσει» στην ιστορία, είχε μπάσει 20 γκόμενους στο παλάτι και αλωνίζανε και κάνανε πάρτι, μέχρι να γυρίσει ο σύζυγος. Που καλός γυρίστρας και μπήχτης ήταν και του λόγου του, αλλά τουλάχιστο το παραδεχότανε, δεν έκανε ότι τους είχε στο περίμενε τους μνηστήρες. Διότι αμα δε τους ήθελε, τι τους είχε σπιτώσει; Κοτζαμαν βασίλισσα και καλά δε μπορούσε να διώξει όποιον ήθελε από το παλάτι της....
Συνεχίζω με τις «παραμυθιάτικες» και πρώτη την Κοκκινοσκουφίτσα. Άλλη που το είχε δίπορτο και το έπαιζε αθώα Μαγδαληνή. ΚΑΙ με τον κυνηγό ΚΑΙ με το λύκο μωρή; Και κτηνοβασία; Και δήθεν τρέχουμε μεταμελημένες στον κυνηγό διότι «ο λύκος με έφαγε, εγώ δεν ήθελα»! Ακόμα και η γιαγιά υποψιάζομαι ότι είχε ύποπτο ρόλο στην όλη υπόθεση. Άλλωστε αυτή της γνώρισε το λύκο, το τριχωτό το μπρουτάλ αρσενικό.

.

Την «Ωραία», από το παραμύθι «Η Ωραία και το Τέρας»,την προσπερνάω, απλά της άρεσαν οι τερατόμορφοι της βιτσιόζας. Τραβάτε με κι ας κλαίω.Η αρχι-τσουλάρα βέβαια ήταν η Χιονάτη. Η οποία το έσκασε από το πατρικό της για να πάει να συζήσει με εφτά περικαλώ. Εντάξει, κοντούς, αλλά σάμπως δεν έχουν οι κοντοί πούτσο; Αχόρταγη η μαντάμ. Και στο φινάλε,τους παρατάει κι αποπάνω για έναν όγδοο, τυχαίο περαστικό πρίγκιπα, που της έταξε καθωσπρεπισμό, μονιμότητα και πριγκιπάτο. Διότι οι νάνοι, τι να σου κάνουν οι δόλιοι; Φτωχοί εργάτες ήταν, μεσ’τον ιδρώτα και τη σκόνη του αδαμαντωρυχείου. Πουλημένη!

Όχι ότι οι άλλες πήγαιναν πίσω. Θυληκές προικοθήρες όλες τους, καμιά δεν ερωτεύτηκε τον φτωχό τσοπάνη, τον αγρότη, τον κυνηγό, εκτός ίσως από την Κοκκινοσκουφίτσα. Όλες πρίγκηπες κυνηγάγανε, ακόμα και το «Τέρας» της «Ωραίας» ματσό ήτανε. Κοινώς τότε, αν δεν ήσουνα πρίγκιπας, ωραία γκόμενα δεν έβγαζες. Ακόμα και η «ταλαιπωρημένη», και συνεπώς συμπαθής, Σταχτοπούτα, έφερε τον κόσμο ανάποδα, να φάει το γκόμενο που γούσταρε η αδερφή της. Πράγματα ανεπίτρεπτα ανάμεσα σε αδερφές που σέβονται τον εαυτό τους μιας και ισχύει άγραφος κώδικας τιμής. Ε, τούτη εδώ η τσουλάρα άρχισε να διαδίδει ότι ήταν ετεροθαλής η αδερφή για να παρακάμψει τον κώδικα. Και δε θέλω μαλακίες του στιλ «μα της ταίριαζε το γοβάκι, ήταν ment to be together» κι άλλες σάχλες. Λες κι αν τη στένευε και λίγο, θα έβγαζε άχνα προκειμένου να τσιμπήσει τον πρίγκιπα τον φραγκάτο.

Μη ξεχάσω την αθώα Κάντυ-Κάντυ με το διαρκώς έκπληκτο ύφος κυνηγημένου σπουργιτιού. Η οποία μόλις πέθανε ο πιλότος πήγε και τα έφτιαξε με άλλον, πριν κρυώσει το πτώμα. Στις εννιά του μακαρίτη, άλλον έβαλες στο σπίτι!

Το λιβάδι με τους καμμένους εγκεφάλους.

Μετά από παντελώς άγνωστο μπλόγκερ που ξέρω με καμμένο εγκέφαλο, έχει αρχίσει και ο δικός μου να βαράει μπιέλες. Ξεκινώντας από χτες βράδυ.
Κατά την εκκλησιαστική παράδοση το καρναβάλι είναι παγανιστικό έθιμο, θα πρέπει να καταργηθεί, δεν είναι χριστιανικά πράματα αυτά να βγαίνουν στους δρόμους οι άντρες ντυμένοι γυναίκες, ωθεί σε αισχρότητες, χαλάρωση των ηθών καιταλοιπά. Σοβαρά, όχι για πλάκα. Και για την πρωταπριλιά έχω ακούσει διάφορα κουλά από παπάδες, αλλά δεν είν’ αυτό το θέμα μας.
Ε, χτες βράδυ έκατσα η δόλια να δω λίγο έγκυρο δελτίο. Κάτι η νέα εκπομπή του Ψινάκη (άλλο πράγμα που πρέπει ν’αναλύσω με ψυχίατρο) κάτι το άγχος μου για το διαζύγιο, μην έγινε και κανένας γάμος και δεν πήρα πρέφα, έριχνα ματιές όποτε μπορούσα.
Ε, το ότι είδα τον Ψωμιάδη Θεσσαλονίκης ντυμένο Ζορό, με μπέρτα, μάσκα και καπέλο να καυτηριάζει ως αντιχριστιανικό το συμβόλαιο ελεύθερης συμβίωσης δεν είναι και ότι καλύτερο μου έχει συμβεί. Μόνο και μόνο για το οξύμωρο του πράγματος. Το ξέρει ο κύριος Ψωμιάδης ότι και το να ντύνεται μασκαράς αντιχριστιανικό είναι; Ότι υποτίθεται επιφέρει έκλυση των ηθών; Όπως ακριβώς και το συμβόλαιο συμβίωσης;
Το οποίο συμβόλαιο τζάμι είναι. Και πλήρη δικαιώματα δίνει στο έτερο ήμισυ, και τα παιδιά κατοχυρώνει ωσάν το γάμο και, σε περίπτωση λύσης, δικαιώματα στην περιουσία του αλλουνού δεν έχεις. Και την πίτα ολόκληρη δηλαδή και το σκύλο χορτάτο. Και το δρόμο για ομοφυλοφιλική συμβίωση με προνόμια γάμου ανοίγει.
Βέβαια εχτές ήμουνα ανυποψίαστη. Σήμερα το πρωΐ άκουσα στο ράδιο ότι λέει ο «κύριος» αυτός κατέφτασε απάνω στο άτι ντυμένος Ζορό να μιλήσει για κάτι άλλο (το Μακεδονικό που είναι και ανάλαφρο θέμα και καρναβάλι), κι εκεί απάνω που ήταν εν πλήρη εξαρτύσει, άρχισε να κάνει δηλώσεις και γι’άλλα. Τώρα που βρήκαμε παπά να θάψουμε πεντ’έξι δηλαδή. Και τον έβλεπες ταυτόχρονα σε διάφορα κανάλια ντυμένο Ζορό να κουνάει τη σπάθα και να λέει άλλα σε κάθε κανάλι. Άλλα ντ’άλλα της Παρασκευής το γάλα.


*Αν θέλει ο κος Ψωμιάδης να κάνει μήνυση, διαχειρίστρια του μπλογκ είναι η Κοκκινοσκουφίτσα. Ας πάνε να την πιάσουνε την τσουλάρα με τα κόκκινα που το έπαιζε μυξοπαρθένα και ήθελε ΚΑΙ τον λύκο ΚΑΙ τον κυνηγό.

Σε παιχνίδι να βρισκόμαστε....

Μιας και ο Βασίλης Τσιλιβίκας (http://billzk.blogspot.com/) θέλει να με βάλει να παίξουμε, πήρα ένα βιβλίο από αυτά που έχω στο καινούριο σπίτι και το άνοιξα στη σελίδα 123. Βρήκα την την εκτη, εβδομη και ογδοη προταση και τις αντιγράφω.
"Έξυπνος είναι" σκέφτηκε ο Ιβάν. "Πρέπει να το παραδεχτούμε ότι ακόμα κι ανάμεσα στους διανοούμενους βρίσκονται, σπάνια βέβαια, έξυπνοι άνθρωποι δε μπορούμε να το αρνηθούμε". Και απάντησε: "Με καταλάβατε απόλυτα. "
Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι είναι πάρα πάρα πολύ δύσκολο να βρείτε ΠΟΙΟ βιβλίο είναι.
Είναι ξένου συγγραφέα, μυθιστόρημα και μιλάει για το διάβολο με χιούμορ,. Γι'αυτό θα μπορούσα να πω ότι είναι και λίγο φαντασίας.
Αμα το βρείτε, να κανονίσουμε να βγούμε και να έρθω ντυμένη Κοκκινοσκουφίτσα!
Αυτά. Επειδή έιμαι σε νετ καφέ πρέπει να την κάνω γρήγορα, γιατί έχω αφήσει το πλυντήριο σπίτι να δουλεύει.
Πρόσκληση θα ήθελα να κάνω στους 2 έρωτες, τη χοντρή τριχωτή κολοκύθα και το το ΛεΛούδι - Λεξλούθορ. Αλλά σίγά μη μου απαντήσουν. Με έχουν χεσμένη. Γι'αυτό κάνω και στον Φάητ και στο παπεί (http://mrfortunescrypt.blogspot.com/)