Αποκλεισμένη

Ως γνήσια γραία, παρακολουθώ δελτία καιρού. Φανατικά. Ήμουν λοιπόν ενημερωμένη. Και προετοιμασμένη. Όχι, δεν έτρεξα ν’αδειάσω το σουπερμάρκετ, διότι δε σκόπευα ν’αποκλειστώ σπίτι μου, άρα δε χρειαζόμουν προμήθειες. Ούτε ν’αγοράσω ξύλα, διότι απλούστατα δεν έχω τζάκι. Ούτε οι γονείς μου έχουν.
Περίμενα λοιπόν σ’ετοιμότητα το Σάββατο το βράδυ. Δεν κανόνισα να βγω. Όταν είδα ότι άρχισε να χιονίζει, πήρα σε μια τσάντα 2 βρακιά, 2 ζευγάρια κάλτσες, τον φορτιστή του κινητού, την ταυτότητά μου και τη κασκαρντ, έκλεισα τους διακόπτες, κλείδωσα το σπίτι και πήγα μέτοικος στο πατρικό μου.
Πάρκαρα και σήκωσα τους υαλοκαθαριστήρες. Έμεινα εσώκλειστη μέχρι το πρωί της Τρίτης, χωρίς ίντερνετ, με μόνη επαφή με τον έξω κόσμο το τηλέφωνο και την τηλεόραση. Την Κυριακή δεν είχαμε ζεστό νερό κι έμεινα άπλυτη. Την Δευτέρα ξαναφάγαμε το ίδιο φαγητό, από το μισό ταψί που έμεινε από την Κυριακή. Δεν μπορούσαμε να βγούμε ούτε στις βεράντες λόγω περίπου 15 εκατοστών χιονιού και πάγου. Μπάφιασα, αλλά επιβίωσα, χωρίς σπασμένα μέλη.