live report

Σήμερα που δεν έχω και τα νεύρα μου, θα σας ενημερώσω πως πέρασα στο λάιβ της Σόνιας (http://satya-theblackbirds.blogspot.com/).
Aφού μου βγήκε ο πάτος να φτάσω, επειδή κάνουν έργα στην Αγίας Φωτεινής κι έκανα ένα σωρό κυκλους και πάρκαρα στου διαόλου τη μάνα. Μάλιστα σε ένα στενάκι μπλόκαρα πίσω από ένα μίνι βαν με μια δεκαμελή οικογένεια (παιδάκια, θείους κ.λ.π.) που ξεφόρτωνε τους μισούς, οι οποίοι αποχαιρετιόντουσαν περιπαθώς με τους άλλους μισούς στη μέση του δρόμου. Μάλλον οι πρώτοι μισοί φεύγανε μετανάστες στην Αμερική για πάντα. Ευτυχώς που φορούσα τις φλατ μπαλλαρίνες μου.
Συνοδευόμουν από 2 άσχημους άντρες τον Πα-βλήτο (http://epeidh-mporw.blogspot.com/) και τον Ξιπόλητο (http://footblogi.blogspot.com/), που είχε και άπλυτα τα πόδια του, όχι μόνο ξιπόλητα.
Επίσης συνοδευόμουνα από μια ξανθιά βόρεια μπέμπα, που με που με τάισε σουπίτσα αγκαλιά αργότερα, στον Ζήκο. Πράγμα βέβαια που εξαγρίωσε το μπισκοτάκι μου , όταν έμαθε και ότι η Σόνια μου έκανε κοπλιμέντο για τα μαλλιά μου και την ομορφιά μου.
Ωραίο το πρόγραμμα, αλλά πολύ μου έλειψε ο Τσιμπούκης, εκείνο το ωραίο ξουρισμένο γκομενάκι. Κρίμα κι έλεγα να του την πέσω. Υπήρχε βέβαια το παιδί-ελατήριο αλλά δεν είναι το ίδιο. Υπήρχε και δεύτερη τραγουδίστρια, μια γλυκιά ξανθιά μικρούλα, που έχω την εντύπωση ότι άρεσε σε έναν από τους 2 άσχημους συνοδούς μου.
Η παρτούζα ολοκληρώθηκε με την εμφάνιση της Έβης (http://evieninja.blogspot.com/), η οποία προσπάθησε με θωπείες, ψεύτικες υποσχέσεις (έλα στο τραπέζι μας, θα περάσει και η Μισιρλού - http://misirlousingstheblues.blogspot.com/) και κολακείες να με απομακρύνει από τους υπόλοιπους να με παρασύρει στο τραπέζι της σαν κατσικούλα μακριά από το κοπάδι της.
Ο πρόβατος (http://provatos.blogspot.com/) μας έστησε για εντελώς ταπεινούς και ιδιοτελείς λόγους. Αίσχος και ντροπή!
Ενδέχεται να ξαναπάω συντόμως, μια και η φίλη μου η Θεοπούλα θέλει να πάμε μαζί με τον Μπιλλζουκ (http://billzk.blogspot.com/).

Καθημερινά αντικείμενα μιας αγριεμένης γραίας.

Ανταποκρινόμενη κουτσά-στραβά στην πρόσκληση της θείας Λένας, θα αναφέρω λίγα αντικείμενα της καθημέρινότητάς μου. Όχι πολλά, αλλά μη με παιδεύετε πολύ, άρρωστη γυναίκα.



Κατ'αρχήν ο καναπές μου. Περνάω πολύ χρόνο πάνω του. Πάνω του τρώω, πάνω του βλέπω ξαπλωτή τηλεόραση, πάνω του με παίρνει ο ύπνος, πάνω του καθίζω τις φίλες μου, πάνω του κάνω και σεξ ενίοτε. Τι το ήθελα το κρεββάτι; Προσοχή, τη φωτό τη βρήκα από το ίντερνετ. Μόνο τον καναπέ έχω, όχι το κουλό χαλί και το εμετικό τραπεζάκι ή το παραβάν γύρω-γύρω.
Εν συνεχεία ην οι μπαλλαρίνες μου. Επειδή είμαι κοντή πρέπει να φοράω χαμηλά παπούτσια, ειδικά όταν βγαίνω με τους δεσμούς μου που είναι συνήθως ψηλοί, για να διατηρείται η ισορροπία και να φαίνομαι κοντή. Επιπλέον με βολεύουν και χέστηκα να δείχνω πιο ψηλή αν είναι να πονάνε τα ποδαράκια μου.




Μπισκοτάκι γεμιστό! Τρελλαίνομαι. Και να τα τρώω και για το μπισκοτάκι μου.






Και ένα απαραίτητο αξεσουάρ της σύγχρονης γυναίκας, σαν εμένα. Φοριέται από το πρωΐ μέχρι το βράδυ, στο σπίτι και το γραφείο.

Όνειρα

Δε πιστεύω στα όνειρα. Δε πιστεύω ότι ό,τι βλέπω θα μου συμβεί. Δεν περιμένω ας πούμε να δω στην πραγματικότητα άγνωστους άντρες στο χωλ μου να μιλάνε δίχως ήχο στους τοίχους, σαν κάτι εφιάλτες που βλέπω.
Συνήθως ξέρω πότε είναι όνειρο. Όπως μια φορά που έβλεπα έναν μελαχροινό κοκαλιάρη με τεράστιο παλτό στην κουζίνα του πατρικού μου να πετάει μεταλλικά αστεράκια νίτζα, πρώτα στους γονείς μου. Κι αφού τους πέτυχε στη δική μου κοιλιά. Το τράβηξα και του το έμπηξα στην καρδιά.
Κι όμως υπάρχουν φορές που ξυπνάω θυμωμένη ή πληγωμένη, παρ ’όλ’ αυτά. Όπως τότε που έκανα πρωί πρωί σκηνικό σ’ έναν γκόμενο επειδή ξύπνησα μεσ’τα νεύρα και τη ζήλια. Τον είχα δει να χαμουρεύεται και να φλερτάρει με μια παλιά μου συμμαθήτρια απ’ το λύκειο….
Ή σήμερα αξημέρωτα που ξύπνησα κλαίγοντας επειδή οι άλλες τρεις οι σακαφιόρες είχανε βγει στα γενέθλιά μου χωρίς εμένα. Και ούτε τηλέφωνο δε με πήρανε για ένα «χρόνια πολλά». Κι όταν τις έπαιρνα, δήθεν αθώα, να μάθω τι θα κάνουν απόψε μου απαντάγανε απότομα και μου το κλείνανε οι ρουφιάνες. Το πρωί ξύπνησα με πρησμένα μάτια. Φίλες σου λέει μετά….
Νιώθω μια απέραντη θλίψη σήμερα….



Up date: Ζητώ να μου δανείσουν ένα ντέφι. Επείγομαι λιγάκι, το χρειάζομαι μέχρι αύριο το βράδυ που είναι να πάω σε μια εθνικοσοσιαλιστική μάζωξη και λέω να ντυθώ τσιγγάνα.

Tο προηγούμενο βράδυ…

κλασσικά, με πήρε ο ύπνος στον αγαπημένο μου παρδαλό καναπέ, μπροστά στην τηλεόραση. Μόνο που αυτή τη φορά κοιμήθηκα σερί από τις εννιάμιση περίπου ως τις δώδεκα και δέκα ακριβώς. Ξύπνησα και, δίχως να νυστάζω καθόλου, αποφάσισα να μη μεταφερθώ στο κρεβάτι, αλλά να ψάξω μπας και βρω τίποτα να χαζέψω για λίγο, μιας και έχασα και τους «31 δρόμους», και τι θ’ απογίνω τώρα.
Ε, το δεύτερο κανάλι που έβαλα ήταν ο ΣΚΑΙ και έμεινα ενεή. Κυριολεκτικά έπεσα πάνω σε κάτι που ποτέ δε θα φανταζόμουνα ότι έχει γυριστεί για την τηλεόραση. Μια ιστορία από τα αγαπημένα αναγνώσματα της εφηβείας μου. Στην αρχή το έβλεπα χωρίς να είμαι και τελείως σίγουρη, αλλά μετά τις πρώτες σκηνές έμεινα κάγκελο.
Αλήθεια, έχουνε γυρίσει Λάβκραφτ για την τηλεόραση, δεν κάνω πλάκα. Χτες έβλεπα «Τα όνειρα του σπιτιού της μάγισσας» από καθαρή τύχη. Δηλαδή έτσι λέγεται η νουβέλα, η ταινία δεν έχω ιδέα τι τίτλο της δώσανε, δε πρόλαβα και τα γράμματα. Άλλωστε έχω δει ένα σωρό κουλές μετονομασίες. Και επρόκειτο για μια πολύ πιστή μεταφορά του κειμένου σε σενάριο.
Για δες ο ΣΚΑΙ! Και για δες γενικά! Ελπίζω ότι έχουνε γυριστεί και άλλες ιστορίες του Λάβκραφτ και ελπίζω να τις πετύχω. ΣΚΑΙ βάλε κι άλλες! Υπάρχει φαν εδώ!

Την προηγούμενη βδομάδα....

Πήρα καινούριο κινητό. Όπως σχολίασε φίλη μου «Μα το καινούριο είναι χειρότερο απ΄το παλιό!» Φυσικά και είναι. Μένω μόνη σε σπίτι χωρίς σταθερό, αν το ξεχάσω πάλι, όπως πριν από καιρό στη δουλειά, την πούτσισα. Χρειάζομαι μπακαπ. Επιπλέον η ετήσια επιδότηση αυτό κάλυπτε. Και ήθελα και κάτι με ραδιόφωνο. Βαριέμαι να κουβαλάω το αρχαίο μου γουόκμαν και δεν έχω Άη ποντ. Και σιγά μη σκάσω λεφτά για μια τεχνολογία που δε ξέρω να χειρίζομαι. Άλλωστε μ’ αρέσουν οι εκπλήξεις. Δε θέλω να ξέρω τι τραγούδια θα ακούσω. Προτιμώ να μου κάνει έκπληξη ο ντιτζέης του σταθμού. Και κυρίως δε θέλω να μου πιάνουν κουβέντα κακάσχημοι άντρες και παρτσακλές γριές στο λεωφορείο. Με τα ακουστικά είμαι κουφή στους ενοχλητικούς γύρω. Τους αγνοώ επιδεικτικά όταν προσπαθούν να μου μιλήσουν. Και αν επιμένουν τους βάζω να το πούνε 2-3 φορές, μια ενώ φοράω ακόμα τα ακουστικά και μια αφού τα βγάλω. Κοτάνε να συνεχίσουν συζήτηση μετά;
Άντε, καιρός ήταν ν’ ακούω κάτι στο λεωφορείο, μαλακία που δε το είχα σκεφτεί τόσο καιρό, ειδικά από τον Μάρτη, που κάνω μεγαλύτερη διαδρομή με αυτό. Ακόμα πιο πολύ τώρα που χειμωνιάζει και κρυώνω τα πρωινά κι είναι νύχτα ακόμα όταν ξεκινάω να πάω στη δουλειά και δε βλέπεις Χριστό έξω.
Και κρυώνω κι επιτέλους κατέβασα τα χειμωνιάτικα παπά. Καιρός ν’ανεβάσω στο πατάρι και όλα τα ντεμί σεζόν, αυτό που έπαθα χτες βράδυ δε το ξαναπαθαίνω. Ξεκίνησα με δροσιά και πηπ τόε και κατέληξα με μπόρα και βρεγμένα πόδια. Σιχαίνομαι τα βρεγμένα πόδια, κρυώνω ακόμα κι αν δεν κάνει κρύο. Όπως στα γενέθλιά μου πέρσι που ήθελε σώνει και καλά το παπί να πάμε μεξικάνικο, αλλά δεν έβρισκε το μεξικάνικο που είχε κάνει κράτηση και δε το έβρισκα ούτε εγώ. Και δώσ’του και περπατάγαμε στη Γλυφάδα μέσ’τη βρόχα πάνω κάτω να βρούμε το μεξικάνικο κι εγώ πια ήθελα μόνο να γυρίσω σπίτι μου. Όταν πια είχα αρχίσει ν’ απαιτώ να φύγουμε, στο τσακ το βρήκαμε κι εμένα το μόνο που μ’ ένοιαζε ήταν να τρέξω στην τουαλέτα να στεγνώσω με πετσέτες τα παγωμένα βρεμένα μου πόδια.
Πάντα έτσι την παθαίνω το φθινόπωρο, αργώ ν’ αποσύρω τα πέδιλά μου. Χαλί πάντως στο σαλόνι έβαλα.
Κι έχω αρχίσει και να αναρωτιέμαι, αν αυτό που λένε παλιά "μη βλέπεις πολύ τηλεόραση" έχει κάποια βάση. Ειδικά για μένα που επηρρεάζομαι εύκολα. Έχω αρχίσει νε εξετάζω σοβαρά το γεγονός αν πρέπει ν'αποκτήσω μια ομοφυλοφιλική εμπειρία πριν πεθάνω. Έβλεπα το Staight Story χτες. Όταν βρέχει τόσο πολύ δε μ'αρέσει να βγαίνω, αλλά να χουχουλιάζω εντός σα γραία. Αν και δε το είχα ποτέ σε τίποτα να χτυπήσω Γλυφάδα με τις μπόρες και το αρχαίο Ντάτσουν της μάνας μου. Αυτά πριν πάρω δικό μου τουτού, τότε ακόμα που εγώ ήμουν φοιτήτρια και η Γλυφάδα μια ατέλειωτη πισίνα όταν έβρεχε.
(ανεκδοτάκι. η γλυφάδα είναι ΑΚΟΜΑ μια ατέλειωτη πισίνα όταν βρέχει)
Πήρα ΚΑΙ καινούριο πιστολάκι για τα μαλλιά. Χειμωνιάζει και δε μπορώ να τ'αφήνω να στεγνώνουν μόνα τους. Κρυώνω.Καιρός ήταν και γι'αυτό. Από τότε που μετακόμισα βολευόμουν με το ταξιδιωτικό, δεν είχα αγοράσει. Μέχρι που άρχισε να έχει διαλείψεις. Ε λοιπόν η επιστημονική διαπίστωση της εβδομάδας είναι ότι τα καινούρια πιστολάκια τα φτιάχνουν να βγάζουν πιο κρύο αέρα, σε σχέση με τα παλιά. Πχ αυτό που ακόμα έχουν στο πατρικό μου είναι αγορασμένο τουλάχιστο προ πενταετίας και σου ψήνει ελαφρώς το κεφάλι. Το καινούριο τίποτα, ο πιο ζεστός αέρας που βγάζει θεωρείται χλιαρός μπροστά στο παλιό.

Aποτελέσματα 2ης εβδομαδας τρακιν.

γαμησα την θεια μου: ας πρόσεχες
μεγαλα βυζια, ΓΑΜΙΣΙ, σεξ μαρια: δεν έχω. Αλλά είμαι περίεργη να μάθω ποια είναι αυτή η Μαρία που όλοι θέλουν να το κάνουν μαζί της
Βυζακια: Ε, λοιπόν πολλά χρόνια πριν, περπάταγα με μια ξαδέλφη μου στη Ρόδο. Ξανθιά από τους ήλιους εγώ και κοκκινομάλλα εκείνη, όλοι μας περνάγανε για αλλοδαπές. Θυμάμαι λοιπόν ένα σαλιάρη γέρο που πέρναγε μπροστά μας και μας κάρφωνε μονολογώντας «Βυζάκια! Βυζάκια!»
καθαρισμοσ σαλονιου επιπλο μονη: Είσαι μόνη και θέλεις να καθαρίσεις το έπιπλο (κάτι σαν σύνθετο να υποθέσω?)/ τα έπιπλα του σαλονιού. Έχασες. Εγώ έχω επιπλάκια από το ΙΚΕΑ που βγάζω τα καλύμματα και τα πλένω στο πλυντήριο. Όχι θα κάτσω να σκάσω. Όπως σκας εσύ που ψάχνεις στο ίντερνετ.
Κουτσομπολιο: Α με πήρανε πρέφα τι κουτσομπόλα είμαι;
Καλλιέργεια ροδιάς, φυτα μπαλκονια, ποικιλία ντοματας elpida: Όντως πολλοί αγρότες μαζεύονται εδώ. Τσάμπα κόπος. Μπορώ πιο εύκολα να δώσω συμβουλές για το πώς να ξεράνετε ένα φυτό, παρά για το πώς να το καλλιεργήσετε.
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΣΤΕΛΝΕΤΕ: Γιατί, πότε στείλατε; Παλιοψεύτες.
τι να βαλω για να ειμαι σεξυ: Τώρα μάλιστα, εδώ μπορώ να βοηθήσω. Να μου στείλετε ολόσωμη φωτό και θα σας απαντήσω γραπτώς.
ρινοπλαστικη φουστανος: Κουλό. Κουλότατο. Αμφιβάλλω αν έχω γράψει οτιδήποτε για αυτά τα 2. Δε με αφορούν, είμαι πολύ ευχαριστημένη με τη μυταρόλα μου και σκοπεύω να την κρατήσω ως έχει.
ορθοπεδικοι, τριπολη:Μπαρδόν; Ούτε με ορθοπεδικό είχα ποτέ νταραβέρια, ούτε με την Τρίπολη. Τι σκατά…. Χάλασε ο γούγλης;
επισμαλτωση μπανιερας: Όχι ακόμα. Άμα χρειαστώ θα σας πω.
εισαι νινι ακομα: Τριαντάρισα, γλείφτη. Κάτι θες εσύ.
ΚΑΛΤΣΕΣ ΜΕ ΔΑΝΤΕΛΑ: Έχω αρκετές. Φορεμένες. Αλλά δε τις πουλάω.
σεξ στην τριπολη: Στην Τρίπολη δεν έχω κάνει.
κακομαθημένες γκόμενες: Εγώ! Εδώ! Πολύ κακομαθημένη.
οι φιλεσ μαζι: Κάνουν πολλά πράγματα, πάνε για ψώνια, μιλάνε γι’άντρες (πως το κάνει, πόσο τον έχει,κ.λ.π.), πάνε σε στριπτιτζάδικα, κ.ά.
syntages mageirikis gia party: http://paolofuego.blogspot.com/, http://www.gourmed.gr/ , http://www.hungry.gr/
ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΚΟΥΡΤΙΝΕΣ 2007, καταλογοσ ικεα οκτώβριος 2007 κρεβατια, ΚΑΝΑΠΕΣ ΜΕ ΠΟΥΠΟΥΛΑ: Εδώ γελάνε. Για κοίτα που στο τέλος θα βγω υπόδειγμα νοικοκυράς και όλοι οι ανοικοκύρευτοι θα τρέχουν σ’εμένα για οικοκυρικές συμβουλές. Και μετά θα έρθει η δευτέρα παρουσία. Εκτός αν το μπλογκ μου φαίνεται να το έχει κανένας επιπλάς/ διακοσμητής….
ζαρας παιδικά: τα μπλουζάκια 12 – 16 μου κάνουν. Αλλά δεν είναι και σπουδαία, μόνο για μέσα στο σπίτι.
Βρομιαρα: Ε όχι και βρομιάρα. Κάθε βδομάδα σφουγγαρίζω. Και ο νεροχύτης μου είναι υποδειγματικός!
χιλιες πιτες: Και πίτες και χίλιες; Εδώ ούτε μια δε ξέρω να φτιάχνω.
σάτυρος πούτσα φωτο: Εννοούμε εκείνα τα αρχαία «πονηρά» αγαλματάκια; Άμα φτιάχνεστε με αρχαιολογικά ευρήματα, εύγε!
έλενα βέντη κοντό μαλλί: Ε; Μπαρδόν; Κουρεύτηκε; Αμα τη βρήκες, δε μας λες κι εμάς;
φωτο απο φυσικα μεγαλα βυζια: ΚΑΙ μερακλής ΚΑΙ επιλεκτικός.
ΜΗΤΡΙΚΟ ΦΙΛΤΡΟ: Όχι εδώ. Δεν έχουμε. Να πάτε αλλού.
θελω να μαζέψω τα χρεη μου σε μια τραπεζα: Που με πήρανε πρέφα ότι είμαι τραπεζικός;
ΖΩΗ ΜΥΡΜΗΓΚΙΩΝ: Άσ’τα. Κωλοζωή.
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ: Υπήρχε (την εποχή μου τουλάχιστον) σχετικό μάθημα. Δε πρόσεχες στην τάξη ε;
"στάθηκα κερί”: Και τι κατάλαβες; Εγώ πάντως τίποτα. Με πέταξε σαν «την τρίχα απ’το ζυμάρ»ι ή σαν «στυμμένη λεμονόκουπα».
βγάζω μπαγιονέτ: Έλεος! Πιάσ’την και στρίψ’την. Πρέπει ν’αναζητήσεις οδηγίες στο ίνερνετ; Εκτός εάν …. Ξανθό σαντρέ ή πλατινέ;
ζωζα μεταξα: Δεν έχω ιδέα ποια είναι αυτή, πείτε με αμόρφωτη, πείτε με απαίδευτη. Και σίγουρα δεν την έχω εγώ! Μα όλοι οι κουλοί σ’εμένα;
αποχη απο sex για το τεστ παπ: Μάιστα. Την προηγούμενη βδομάδα ψάχνανε για καλλιέργεια ούρων. Καλού κακού μη το κάνετε για καμιά βδομάδα πριν το Παπ. Αμαν πια! Σεξομανείς!
Γκαντεμιες: Έχουμε, δε θέλουμε. Χαρακτηριστική περίπτωση τα σκουπιδιάρικα. Πάντα πέφτω πίσω από ένα. Μπορεί και 2, μπορεί και 4. Και πάντα όταν βγαίνω Μ.Παρασκευή, το αυτοκίνητο μπροστά μου είναι το τελευταίο που περνάει πριν κόψει την κυκλοφορία μια μεγάλη και αργή περιφορά επιταφίου. Και 2, και 3.
κολπικη ξηροτητα: Απαντάται στις γραίες. Αγοράστε λιπαντικά.
ΩΤΟΠΛΑΣΤΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, ωτοπλαστικη ταμεια , ωτοπλαστικη λυρας: Αρχίζω να πιστεύω ότι ο κόσμος νομίζει ότι είμαι σε θέση να παρέχω ιατρικές συμβουλές…… Ανησυχητικό. Επίσης ανακαλύπτω οτι με διαβάζουν άνθρωποι με μεγάλα αυτιά.
Νεροκολοκύθα: όχι εδώ αλλά στο http://evieninja.blogspot.com/

AYTA KAI TEΡΜΑ. ΑΡΚΕΤΑ ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ.

Μικρός οδηγός νοσοκομείων

Ήρθε η ώρα να καταθέσω την πολυετή πείρα μου σε νοσοκομεία και να μεταλαμπαδεύσω πολύτιμες συμβουλές. Έχω καταφέρει να επισκεφτώ μπόλικα, είτε ως συνοδός είτε ως επισκέπτρια, αλλά να πάω η ίδια στο νοσοκομείο ως ασθενής μόνο μια φορά, που με δάγκωσε μια σαρανταποδαρουσοψαλίδα (ένα καφέ πράμα τελοσπάντων) είκοσι εκατοστά (με το συμπάθειο).
Ευαγγελισμός: της θειάς σου το μπουγαδοκόφινο. Βρώμα, εγκατάλειψη, το απαύγασμα όσων ακούγονται για δημόσια νοσοκομεία. Η μητέρα μου υποστήριζε ότι μια φορά, παλιά, προ τεσσαρακονταετίας, που χειρουργούνταν η γιαγιά μου εκεί είχε κατέβει κατά λάθος βράδυ στο υπόγειο, ενώ έψαχνε την έξοδο. Χαμένη, είδε τρεις τύπισσες με πράσινες ρομπίτσες και τις ρωτάει. Μούγγα οι τύπισσες αλλά με ένα χαμόγελο μέχρι τ’ αυτιά. Όλο τσαντίλα η μάνα μου ξαναμπαίνει στο ανσασέρ και καταφέρνει να βρει το σωστό όροφο. Την άλλη μέρα που ρώτησε ποιες ήταν αυτές οι αγενείς, της απάντησαν ότι δεν υπάρχει προσωπικό στο υπόγειο εκείνες τις ώρες. Επειδή όμως στο υπόγειο είναι και το νεκροτομείο, πολλοί λένε ότι έχουν δει διάφορα. Έχουν το κακό συνήθειο να στέλνουν δολίως ασθενείς σε ιδιωτικά νοσοκομεία, και καλά για εξετάσεις που δεν είναι εφικτό να γίνουν επιτόπου επειδή χάλασε το μηχάνημα, έκλασε ο χειριστής, κ.ά. Και φυσικά, αν το περιστατικό είναι επείγον, δε ξαναγυρνάει πίσω. Γύρνα τη μίζα να πάρει μπρος τ’αμάξι…
Ασκληπείο: Έχει και χάλια παλιά κτίρια σαν του Ευαγγελισμού έχει και καινούρια σαν τα ιδιωτικά νοσοκομεία. Γενικά είναι όλο μικρά κτίρια σε έναν τεράστιο χώρο, σαν κάμπους. Υπάρχουν και γιατροί σούργελα (σαν αυτόν που είδε συγγενή μου με σπασμένο μηριαίο και είπε ότι δεν έχει τίποτα), υπάρχουν και καλοί (σαν αυτόν που είδε συγγενή μου με σπασμένο μηριαίο, αφού φρικάραμε με τον πρώτο, και είπε να ξαναγυρίσουμε σε 4-5 μέρες να ξαναβγάλει ακτινογραφία γιατί το σπάσιμο δε δείχνει πάντα με την πρώτη). Προσοχή στους ζεστούς καφέδες στο κυλικείο, εκεί όταν λένε «ζεστός» εννοούν έγκαυμα στη γλώσσα. Πείτε ότι είστε για να δείτε τον «Τάδε» γιατρό ή για επισκεπτήριο, αλλιώς μέσα με το αμάξι ΔΕ μπαίνετε. Αν πάντως χρειαστώ χειρουργείο θα το προτιμήσω.
Έρρίκος Ντυνάν: της μάνας σου. Όπως είπε ταρίφας: «Καλούς γιατρούς έχει. Καλοί, αλλά χασάπηδες.» Μακριά! Όλοι οι δευτεροκλασάτοι γιατροί που δεν έχουν τα προσόντα για να προσληφθούν σε δημόσιο νοσοκομείο αλλά έχουν μπάρμπα στην Κορώνη, προσλαμβάνονται σε ιδιωτικά, δε το ξέρατε; Σούπερ λουξ κυλικείο, και με κανονικά φαγιά, πανάκριβο. Και παραμάγαζα με διάφορα χρειαζούμενα είδη και γκιφτσοπ. Κανονική παραδορουφήχτρα όλο το νοσοκομείο. Και όλα για το θεαθήναι. Σπεκτάκιουλαρ όμως, μέγκλα. Με τα θαυμάσια δωμάτια, τις σπαστικές καθαρίστριες που πρέπει να σηκώνεις κάθε πέντε λεπτά τα πόδια σου να σκουπίσουν, την λουξ κατασκευή. Άμα θελήσω πανάκριβο ξενοδοχείο με ιατρική υποστήριξη στα γεράματα, θα το προτιμήσω.
Ερυθρός Σταυρός: Λίγο μπάτε σκύλοι αλέστε, αλλά καλύτερο μου φάνηκε από τον Ευαγγελισμό. Λίγο οι ασθενείς της εντατικής (όσοι είναι σε θέση δηλαδή) σουλατσάρουν στους διαδρόμους άμα γουστάρουν.
Γ. Γεννηματάς: Τα επείγοντά του μαζεύουν τους πιο άσχημους άντρες που έχω δει ποτέ. Και (στάνταρ) πολλά τζάνκια και τσιγγάνους. Για να πας στα Επείγοντα πρέπει να κάνεις το γύρο του κόσμου και μετά να ξαναβγείς στην είσοδο, να παρκάρεις στο πάρκινγκ και να ξαναπάς στα Επείγοντα (αν είσαι συνοδός) ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ. Γι’ αυτό έχε και κάτι φαγώσιμο μαζί αν στο δρόμο σε πιάσει πείνα. Κατά μια κουλή σύμπτωση και στα 2 τελευταία νοσοκομεία τα Επείγοντα είναι δίπλα ακριβώς στο Ψυχιατρικό.
Ιπποκράτειο: Δε πρόλαβα να δω πολλά. Έχει πάντως ριψοκίνδυνο προσωπικό, έτοιμο να πειραματιστεί με τους ασθενείς. Προθυμότατοι να κάνουν κορτιζόνη σε άτομο που δεν είχαν το ιστορικό του και που δεν ήξερε αν είναι αλλεργικό ή όχι. Το μόνο που έκαναν ήταν να με κρατήσουν για παρακολούθηση για ένα μισάωρο. Αφού δε τουμπάνιασα με διώξανε. Στου κασίδη το κεφάλι….
ΚΑΤ: Νύχτα μπήκα νύχτα βγήκα, άποψη γιοκ. Ωραίος χώρος, που μπορείς να κάνεις νυχτερινό παρτάκι στο δωμάτιο (αν είσαι σόλο) χωρίς να σου φωνάξουν. Και σου φέρνουν και γλωσσοπίεστρα αν δεν έχεις κουταλάκια για την τούρτα.

Γενική συμβουλή: Αν είστε συνοδός (και όχι ταβλιασμένος σε φορείο) να σηκώνεστε συχνά και να φοράτε φλατ παπούτσι, ώστε να μη σας νιάξει αν χάσετε την καρέκλα σας. Εγώ μια φορά από το πολύωρο καθισιό έπαθα ένα «τράβηγμα» και παραλίγο να φύγω κουτσή….

Σκουπιδαριό.

Οι γέροι άνθρωποι δε πετάνε τίποτα. Τίποτα όμως! Ειδικά όσοι έχουν περάσει και μια κατοχή και πάσχουν από το σχετικό σύνδρομο. Κατανοητό να θέλουν δίπλα τους τις αναμνήσεις τους. Αλλά όταν βλέπω να μαζεύουν σκουπίδια – κυριολεκτικά – βγαίνω απ’ τα ρούχα μου.
Το πατρικό μου είναι ένα απέραντο νεκροταφείο χαλασμένων ηλεκτρικών συσκευών. Πέρ’από την αρχαιολογική αξία που έχουν, είναι πέραν πάσης ελπίδας επιδιόρθωσης, λόγω ακριβώς της αρχαιότητας αυτής. Ηλεκτρικές συσκευές τριακονταετίας ΔΕ φτιάχνονται. Πρώτον διότι κανείς δε πρόκειται να ζαλωθεί τα τεράστια αυτά τέρατα να τα πάει στο σέρβις της εταιρείας που βρίσκεται στου διαόλου τη μάνα. Δεύτερον επειδή πλέον δεν υπάρχουν ανταλλακτικά.
Παρ’όλ’αυτά δε τα πετάμε! Με την ελπίδα ότι θα βρεθεί κάποια μέρα, μαγικά, στο σπίτι κάποιος τεχνικός με το σωστό ανταλλακτικό να τα φτιάξει. Και μετά – γιούπι! – θα έχουμε δυο! Να δω τι θα τα κάνουμε! Διότι βέβαια, μιας και δε δουλεύει το ρημάδι, έχουμε αναγκαστεί ν’αγοράσουμε καινούριο.
Στο μεταξύ δε πετάμε και το παλιό. Μέχρι να βρεθεί (μαγικά) αυτός ο τεχνικός μαζεύουμε. Σπασμένους ανεμιστήρες (της πλάκας), ηλεκτρικές σκούπες (αρχαία τέρατα), παλιά χριστουγεννιάτικα φωτάκια, κ.λ.π.
Ή αρχαίες συσκευές που δουλεύουν αλλά πλέον είναι παρωχημένες (οι αναμνήσεις που λέγαμε). Εμείς έχουμε παλιά μαγνητόφωνα με μομπίνες, γραφομηχανή (!), ραπτομηχανή, και δε μπορώ να θυμηθώ τι άλλο.
To θέμα είναι τι σκατά κάνεις όταν έχουν φρακάρει όλοι οι αποθηκευτικοί χώροι και τα σαπάκια επεκτείνονται πλέον στους κυρίως χώρους του σπιτιού. Έχω αρχίσει μεν να πετάω κρυφά τα χαλασμένα – αν το πάρει πρέφα θα γίνει της μουρλής – αλλά αυτά πολλαπλασιάζονται με ταχύτατους ρυθμούς. Όταν είδα να μου έχει κοτσάρει τον χαλασμένο αποκωδικοποιητή της NOVA (7ετίας+) κάτω από τον καναπέ του σαλονιού, ΕΓΙΝΕ της μουρλής. Κι ας μη μένω πια εκεί.
Προς το παρόν η γυναίκα που έρχεται σκάει στα γέλια όταν με βλέπει να μεταφέρω κρυφά και τρέχοντας (σαν κομάντο σε ειδική αποστολή) κάποιο από αυτά στα σκουπίδια πίσω από την πλάτη του πατέρα μου, όταν δεν κοιτάει. Τι να γίνει; Αν τη βάλω να τα πετάξει εκείνη θα την απολύσει.

Αποτελέσματα της 1ης βδομάδας τράκινγκ

ΒΑΝΑ ΜΠΑΡΜΠΑ ΗΛΙΚΙΑ: Λυπάμαι, δεν έχω ιδέα πόσων ετών είναι. Γύρω στα 50….

Κατηγορία ΣΕΞ:
κοιλαράς σεξ, σεξ μαρια, ιστορίες με κτηνοβασία, χοντρες με μεγαλα βυζια , φωτο σεξ, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΣΕΞ, ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΑΔΟΜΑΖΟΧΙΣΜΟΥ, κτηνοβασία, καυλιαρα πεθερα : Είναι προφανές, οι ίδιοι ανώμαλοι που μπαίνουν στην κωλόγρια μπαίνουν κι εδώ. Ειδικά εσύ με την πεθερά. Κωλόγρια σε πειράζει που τους μοιραζόμαστε; Όχι παιδιά, λυπάμαι, εδώ δεν έχει σεξ, είμεθα αγάμητοι.
ΝΑΝΟΣ ΣΕΞ: Υποψιάζομαι ότι πρόκειται για τον νάνο της Τινκ που ψάχνει για σεξ. Νάνε, ισχύει ότι και για τους αποπάνω.
εχει πεσει μεγαλη αγαμια : Ασυζητητί.
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ ΠΟΥΤΑΝΕΣ: Χμμμ χμ χμ, δε μπορώ να βοηθήσω, δεν έχω πάει καν ποτέ στη Βουλγαρία
έπαιρνα πίπα : Και θες να σε βλέπεις;

Φούρλες: Μόνο στην Πελοπόννησο, αμα θέτε. Αμα θέτε αλλού, να πάτε σε άλλο μπλογκ.

ξερα φυλλα: Κι εγώ το έχω αυτό το πρόβλημα τώρα το φθινόπωρο στο μπαλκόνι μου. Πιάσε μια σκούπα τεμπέλη.

"παλια ρουχα": Δώσαμε, δε θέλουμε. Αν θέλετε να δώσετε όμως, υπάρχει η ενορία του Τιμίου Σταυρού στην Κυψέλη που διαχειρίζεται. Αν πάλι θέλετε, να μου πείτε τη δ/νσή σας να σας στείλω τα δικά μου, αν δηλαδή έχετε κανένα παιδάκι μέχρι 16 χρονών.

Ενσημα: Μάνα δε μου κολλάν’ τα ένσημα; Και πάλι λυπάμαι, δεν έχω ένσημα, ούτε είμαι στο ΙΚΑ.

ΜΥΡΜΗΓΚΙΑ ΟΝΕΙΡΟ: ΟΚ να το καταλάβω, έχω αφηγηθεί κανά δυο όνειρα. Μυρμήγκια όμως; Θυμήθηκα που έλεγα «μυρμήγκια» όλο τσαντήλα στη μάνα μου τα μεσημέρια που γύρναγα από τον παιδικό σταθμό και με ρώταγε ΚΑΘΕ ΓΑΜΗΜΕΝΟ μεσημέρι τι έφαγα.

ΕΦΗΒΟΙ ΚΑΙ ΑΘΕΪΑ: Ναι, το παθαίνουν αυτό οι έφηβοι. Κι εγώ στα 12 το έπαθα. Μετά μεγάλωσα, ωρίμασα, καταστάλαξα σε λιγότερο ριζοσπαστικές λύσεις και στον αγνωστικισμό

ΔΗΛΩΣΗ ΟΙΚΙΑΚΟΥ ΒΟΗΘΟΥ ΣΤΗΝ ΕΦΟΡΙΑ: Γαμιέται. Όποιος θέλει να υποβάλλει ερωτήσεις, μπορώ να βοηθήσω αναλυτικά.

λουκούμια : Εγώ. Αλλά δε νομίζω ότι αυτό ψάχνατε.

παιχνίδια μπαρμπι: μπλιαχ! Ουστ! Όξω από δω και μη ξαναπατήσετε. Σιχαίνομαι και τα παιδιά, και τα παιδικά παιχνίδια και τη Μπάρμπι, τη ξανθιά ανεγκέφαλη πουτάνα. Ξέχασα: Die Barbie, die!

χαχαχαχαχα....: το γέλιο μακραίνει τη ζωή.

3A : Θα έλεγα ότι πρόκειται για τη γνωστή μάρκα οσπρίων, μέχρι που είδα και το 3B 3D. Σουτιέν ψάχνετε ε; Εγώ φοράω 2Β, να ψάξετε αλλού.

Σταφυλι: Εμεις οι 2 οι φίλοι που τρώμε το σταφύλι…

Αγγελική Δαλιάνη φωτογραφίες όμορφη, αγγελική δαλιανη προσωπικες στιγμες : εσύ ο δεύτερος, θες τις προσωπικές της στιγμές ως όμορφη η ως άσχημη;

οδηγοι για κουρτινες, κουρτινόξυλο κρέμασμα : Ειδικότης μας, να βοηθήσωμεν

καλλιέργεια ούρων ημέρες αποχής: Ημέρες αποχής από το σέξ πριν την καλλιέργεια; Θα σας γελάσω, δεν κάνω σεξ.

έλενα βεντη: Ωπα! Μεγάλε εδώ είσαι! Γνωριζόμεθα και προσωπικά με την κυρία. Καλά, σε επιπίπεδο χειραψίας μόνο, αλλά το χειμώνα πέρυσι είχα πάει στο μαγαζί της κάποιες φορές. Για φέτο, δε ξέρω που τραγουδάει.

άνεση σε 50 τετραγωνικά : ΚΑΙ εμφάνιση ΚΑΙ άνεση. Αλλά λυπαμαι, δε σκοπεύω να σας καλέσω σπίτι μου, ούτε να δημοσιεύσω φωτό.

δεν εχω τιποτα δε θελω τιποτα ειμαι ελευθερος: Επίσης είστε και λάθος. Το σωστό είναι «Δε φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι ελεύθερος»

ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ: πολλή απελπισία ρε παιδί μου ….

Γυμναστήρια Γλυφάδα Αργυρούπολη: Έχει ένα σωρό, αλλά εγώ το έχω κόψει.

χιου λώρη: Ασ’τον κάτω μωρή, εγώ τον είδα πρώτη, δικός μου είναι κάργια

λιπανση ροδιας: Ε; Μπαρδόν; Ελπίζω ότι δε θέλει να λιπάνει τη μπλόγκερ ροδιά σεξουαλικώς, αλλά έχει ροδιές και θέλει να βάλει λίπασμα. Και πάλι λυπάμαι, αλλά τα φυτά δίπλα μου πεθαίνουν.

ΣΠΟΡΑ ΜΥΡΜΗΓΚΙΑ: Εννοεί ότι θα σπείρει μυρμήκια;;;; Ή ότι θέλει να προστατέψει τη σπορά του από τα μυρμήγκια;;;; Και πάλι σας παραπέμπω στο κείμενό μου «τα φυτά δίπλα μου πεθαίνουν». Πάντως πολλούς γεωργούς μαζεύω. Απροσδόκητα..

πωσ να γιορτασω την επετειο: Με μια ωραία πλατινόδετη διάφανη κοτρώνα με τεράγωνο κόψιμο και δε θέλω γυφτιές.

συνεντευξη για βοηθο λογιστη : Μπήκατε εδώ μέσα για να σας πάρουν συνέντευξη;;;;;;

Αργυρώ - γυμνή φωτογράφηση: Ποια Αργυρώ; Η παλιά μου φίλη; Η οδοντογιατρός μου; Αν ήσασταν λίιιγο πιο σαφής, μπορεί να ήσασταν και πιο τυχερός.

εχω προβλημα σου λεω: Ότι πεις. Μαζί σου.

να βγάλεις το μαγιώ μέσα στη θάλασσα και να είσαι "ελεύθερος" : ελεύθερος να κλάσεις; Να χέσεις; Να κατουρήσεις;

ωραιος κωλος : Μερσί μποκού.

Δε θα το ξανακάνω!

Δεν είμαι καν σίγουρη γιατί το κάνω. Από ανασφάλεια μάλλον. Εμπιστεύομαι αρκετά τα ένστικτά μου για να τ’ ακολουθήσω, αλλά όχι αρκετά για να τα φωνάξω δυνατά.
Συνάντησα τον «Αναξίμανδρο» το Σαββατόβραδο, ενώ πήγαινα κάπου. Όπως ήμουνα σταματημένη σε κόκκινο ακούω ένα γκάρισμα «Τανίλαααααααα». Γυρνάω και για λίγο κόλλησα. Στην αρχή δε κατάλαβα ποιος ήταν ο τύπος από το Μπήτλ που με κοίταζε. Σίγουρα αυτός είχε φωνάξει, αφού με κοίταζε. Και είχε και γκόμενα μαζί του. Ποιος στον πούτσο….;
Στα 5 δεύτερα με χτύπησε το φλασμπακ. Ήταν σίγουρα ο «Αναξίμανδρος», ο μυθομανής γκόμενος που είχα χωρίσει τόσο δραματικά έξι χρόνια πριν. Εμ, πώς να τον γνωρίσω; Έξι χρόνια συν, δέκα κιλά συν, κάμποσες τρίχες μείον.
«Χάθηκες»
Εμ δε θα χάθηκα;
«Καλά είσαι;»
«Καλά.»
Αφού σε χώρισα καλά δε θα είμαι;
«Άλλαξες τηλέφωνο;»
«Ναι, από τότε»
«Δεν παίρνεις κανένα τηλέφωνο. Το έχεις το δικό μου;»
«Όχι»
Σιγά μη πάρω τηλέφωνο.
«Δε το ζητάς όμως.»
Πλάκα μου κάνεις; Εδώ αναγκάστηκα ν’ αλλάξω νούμερο για να γλιτώσω από ‘σένα και τη ζήλια σου, θα σου το δώσω τώρα; Έχε χάρη που σέβομαι την ξένη κοπέλα. Και δε σε κάνω ρόμπα μεσ’ την Αμαλίας.
Και κακώς δε το έκανα. Αν είναι γκόμενα η κοπέλα, θα ‘πρεπε να τ’ακούσει να σε ψυλλιαστεί όσο γίνεται νωρίτερα.
«Τι, τώρα;»
Ανάβει το πράσινο κι εξαφανίζομαι.
Γιατί θέε μου (αν υπάρχεις) γιατί δεν είπα αυτό που σκεφτόμουν; Γιατί για δεύτερη φορά μετά, μέσα στην ίδια βραδιά φάνηκα καλή και μαλθακή εκεί που δεν έπρεπε;
Η δεύτερη φορά μεσ’την ίδια βραδιά ήταν με τον «Υάκινθο», τον ξάδελφο ενός παιδιού της παρέας μου, που μου τον έφερε να τον γνωρίσω. Ωραίο παιδί, δε λέω, αλλά, στην πορεία κάτι άρχισε να με χαλάει πάνω του. Αφήνω το απαράδεκτο ντύσιμο, που συνήθως χέστηκα τι φοράει ο άλλος, αν είναι με φόρμα ή με κουστούμι. Αν και μάλλον προτιμώ τις φόρμες. Αλλά μια γιγαντιαία αγκράφα ζώνης, γυαλιστερή-γυαλιστερή D&G και κατάφωρα ψεύτικη από το Μοναστηράκι δε μπορείς να την αγνοήσεις τόσο εύκολα, ειδικά όταν έχει μέγεθος πιάτου του φρούτου. (Η Θ. θα τον χαρακτήριζε τρέντι. Η ύψιστη ντροπή. Και κάγκουρα η Μ. Κι εγώ βλαχο-ΨΩΝΑΡΑ του κερατά.) Συν το αποτριχωμένο στήθος. Μπλιαξ μπλιαξ και έλεος. Αυτό το πράμα που οι πιτσιρικάδες αποτριχώνονται δε το αντέχω, δε το μπορώ. Όλο το καλοκαίρι που μας πέρασε είχα καταντήσει να κοιτάω τους άντρες στις γάμπες πια. Ήμαρτον!
Αυτό όμως που με ξενέρωσε πιο πολύ ήταν η αίσθηση αυταρέσκειας που αναδυόταν από κάθε πόρο του κορμιού του ότι «μ’ έχει». Εφηύρα μια ευγενική δικαιολογία και την έκανα, ακολούθησα το ένστικτό μου, αλλά δε το φώναξα: Ρε παπάρα γαμώ το άτριχο γκέικο βυζί σου, ποιος νομίζεις ότι είσαι και θεωρείς δεδομένο ότι θα σου κάτσω; Σχεδόν σα να στο χρωστάω κιόλας; ΠΟΙΟΣ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ; Ο Χιού Λώρη;
Aφήνω το απαράδεκτο εσεμες που μου έστειλε μετά. Επειδή ο ξάδελφος του Υάκινθου ίσως διαβάζει, ας του πει ότι αυτό που θέλει να γλύψει δε πρόκειται ούτε να μου το δει. Εγώ το τηλεφωνάκι του το έκανα ντιλίτ.
Αίσχος και ντροπή μαζί. Γερνάω και μαλθακώνω…. Είμαι κατάπτυστη. Kάποιος να κλωτσήσει τον γέρικο σταφιδιασμένο μου κώλο.

Mε τα τσισάκια μου στο χέρι.

(στο ρυθμό του «παν οι φαντάροι μας μπροστά»)

Χτες πήρα μια μέρα άδεια. Αυτός ο μήνας είναι τρομακτικά γεμάτος από υποχρεώσεις και για να τις προλάβω όλες δε μου αρκούν οι 5 ώρες έξοδο που δικαιούμαι το μήνα, θα πρέπει να πάρω και μια ή δυο μέρες άδεια.
Έτσι ξεκίνησα χτες κατά τις εφτάμιση, πάνοπλη.
Εντελώς νηστικιά, σαγιονάρες, 3 βιβλιάρια υγείας στην τσάντα, και ξεχωριστή πάνινη τσάντα με το πλήρες γυναικολογικό ιστορικό μου της τελευταίας τετραετίας. Και με έναν ουροσυλλέκτη γεμάτο, ευελπιστώντας να χώσω πραξικοπηματικά και καμιά εξέταση ανάμεσα στα ραντεβού.
Πάω στην εφορία, όπου ανακαλύπτω ότι, όταν δικαιούσαι έκπτωση, οφείλεις να υπολογίσεις μόνος σου το ποσό που θα κόψεις την επιταγή, αλλιώς τραβάς τα μαλιά σου. Ευτυχώς (ή δυστυχώς) αν έχεις άλλα χρέη μπορείς να συμψηφίσεις ένα μέρος τους με το πλεόνασμα της επιταγής, αλλά για ολική εξόφληση των «άλλων» χρεών θα πρέπει μετά να ξαναματαπάς στην εφορία. Αρχίδια! Ειδικά εάν τα «άλλα» χρέη μπορούσες να τα εξοφλήσεις στην τράπεζα, αρχιδοσακκούλα ολόκληρη.
Και συνεχίζω ακάθεκτη για το ταμείο υγείας μου. Όπου έχω ευτυχώς φτάσει λίγο νωρίτερα για το πρώτο ραντεβού, οπόταν τρέχω στις συναλλαγές να πληρωθώ τις αποδείξεις που έχω που δε χρειάζονται έγκριση.
Ανάβαση στον πέμπτο για έγκριση και για να προλάβω τη γυναικολόγο. Ευτυχώς μπαίνω πρώτη για έγκριση διότι είμαι εν ενεργεία (αδειούχα αλλά αυτό δε το λέω ούτε του παπά) και με το που βγαίνω χώνομαι στη γυναικολόγο. Τεστ Παπ τσεκ!
Βγαίνω και κατεβαίνω πάλι ισόγειο να πληρωθώ τις συνταγές με την έγκριση, να κάνω μια αίτηση και να πάρω ένα πρωτόκολλο.
Ανεβαίνω τρίτο (με τα πόδια γιατί το ασανσέρ σπάει νεύρα και ρεκόρ αργοπορίας) και προσπαθώ να τους πείσω να μου πάρουν αίμα, αλλά μάτια. Αναγκάζομαι να κλείσω ραντεβού γι άλλη μέρα και το μόνο που δέχονται είναι να το συντονίσουν με το ακτινολογικό στο δεύτερο. Κατεβαίνω στο δεύτερο, κλείνω ραντεβού και ξανανεβαίνω στον τρίτο για να κλείσω και μ’ αυτούς.
Έχω μισή ώρα κενό και κατεβαίνω σε μια καφετέρια να πιω ένα καφέ και να φάω κάτι. Μετά ξανανεβαίνω στον πέμπτο και περιμένω τον ουρολόγο. Ευτυχώς ο τύπος, αν και αργοπορημένος τους ξεπετάει όλους στο τσακ μπαμ. Σαν τον Χιου Λώρη στο Χάουζ ένα πράμα που κάνει διαγνώσεις-αστραπή στην είσοδο. Μόνο που αυτός δε κάνει διαγνώσεις. Και δε μοιάζει στο Χιου. Μου γράφει εξετάσεις και ναι! Τσιμπάω και δεύτερο σετ εξετάσεων! Τον ενημερώνω για τα τσισάκια που του έχω πεσκέσι στη σακούλα, και μου τα απορρίπτει! Έχουν μπαγιατέψει λέει. Φτου! Και ξανάκανα στην καφετέρια. Αντε τώρα να βγάλω κι άλλα….
Κατεβαίνω στον τρίτο, τους ενημερώνω και μετά στο δεύτερο και κλείνω σετάκι δεύτερο υπέρηχο μαζί με τον πρώτο. Τρέχω στο ισόγειο σαν την Αστέρω και ορμάω στο κυλικείο φωνάζοντας «Ένα μπουκάλι νερό! Είναι επείγον!»
Κατεβάζω το μπουκάλι επιτόπου και κάθομαι όρθια (τιμωρία) να κατέβει. Χαζολογάω και λίγο με μια γνωστή και μετά την παρατάω σύξυλη και ανεβαίνω στον τρίτο να κατουρήσω. Με το ζόρι καταφέρνω να γεμίσω τον ουροσυλλέκτη κατά το 1/3. Που ο πρωϊνός που ήταν γεμάτος… Ευτυχώς τους φτάνουνε. Καλλιέργεια ούρων τσεκ!
Άρα θα πρέπει απλά (!!!) να ξανάρθω άλλες 2 μέρες, μια για να κάνω 4 εξετάσεις και να ξαναδώ τον ουρολόγο και άλλη μια για να πάρω το τεστ Παπ και να δείξω όλα τα αποτελέσματα στη γυναικολόγο. Με κόβω για άλλη μια μέρα άδειας, μιας και το αμάξι θέλει συνεργείο και πρέπει να πάω και στο ΙΚΑ….

Ασυναρτησίες.

Αποκάτω απ’το ραδίκι κάθεται μια γραία και φιλοσοφεί.
Είμαι χοντροκώλα. Όχι μόνο λόγω εκατοστών, αλλά και λόγο προσωπικότητας. Ούτε με το μισό βολεύομαι, ούτε με το ψεύτικο. Ο κώλος της προσωπικότητάς μου πρέπει να είναι τεράστιος και αβόλευτος.
Δε θέλω παραμύθια, αλλά μόνο την αλήθεια, σε αντίθεση με το τραγουδάκι. Μήπως όμως δε δίνω ευκαιρία στο ψεύτικο να γίνει αληθινό; Κάτι που είναι ακόμα στην αρχή του, έμβρυο, δεν έχει ακόμα δείξει το φύλλο του. Παλατζάρει ανάμεσα στα 2, το ψεύτικο και το αληθινό. Αν εγώ, από τρόμο/ ανασφάλεια/ εγωισμό δε το αφήνω να γεννηθεί, μήπως σκοτώνω κάτι αληθινό που δεν του έδωσα την ευκαιρία; Μήπως δε πρέπει να σκοτώνω το "δεν πρέπει" με τη λογική μου; Γιατί φοβάμαι τόσο το "δεν πρέπει" και κρύβομαι πάντα πίσω από τη λογική και το πρέπει;
Αλήθεια, δεν είμαι καθόλου ελεύθερος άνθρωπος. Δουλάρα των φόβων μου είμαι. Πάντα σε σχέση με το ρητό που λέει: «δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος». Εγώ δεν ελπίζω τίποτα, δεν έχω φιλοδοξίες και προσδοκίες στη ζωή, έχω κατακτήσει τις κορφές μου. Αν δε φοβόμουνα και τίποτα θα ήμουνα θεά, θα ήμουν ο αρχηγός του κόσμου, θα σας είχα λαό μου και υπηρέτες μου, άνθρωποι.
Τελικά τι άνθρωποι τι κριθαράκι. Αν σου φαίνονται μερικοί άνθρωποι ανώτεροι από άλλους. Ή αν σου φαίνεται το κριθαράκι ίδιο με το ρύζι. Απλά στέκεσαι στην όψη και το φαίνεσθαι των πραγμάτων και δεν εμβαθύνεις στην ουσία. Κοιτάς το δάχτυλο και όχι το φεγγάρι….
Καλό μήνα και περαστικά.