Τα κακά της δημόσιας εκπαίδευσης

Είμαι κατάπτυστη. Έχω αρχίσει να κατρακυλώ στον βόρβορο και να το απολαμβάνω κι αποπάνω. Δε ξέρω τι ακριβώς φταίει. Ίσως οι κακές παρέες. Ίσως ότι μεγαλώνω και φοβάμαι λιγότερο. Σίγουρα κατά ένα μεγάλο μέρος φταίει η δημόσια εκπαίδευση της χώρας.
Για να γίνω πιο σαφής ένα και μοναδικό πράγμα θυμάμαι έντονα από τα αρχαία και αυτό το θυμάμαι σε μετάφραση. Ότι ο Λυσίας είχε πει πως «ο νέος δεν πρέπει ν’αφήνει τίποτα αδοκίμαστο». Άτιμε Λυσία. Συνήθως οι αρχαίοι λέγανε κάτι τέτοια για να πείσουνε τα τεκνάκια να τους κάτσουνε. Εγώ μάλλον το χρησιμοποιώ πλέον σαν υπόβαθρο για να ζω χωρίς αναστολές και δικαιολογίες.
Βέβαια, βάσει αυτής της ρήσης, ο νέος (άνθρωπος, γενικά μιλάμε ρεεεεεεε) θα πρέπει να δοκιμάσει τα πάντα. Βια, ναρκωτικά, φόνο, όι πάρτι, ομοφυλοφιλία, αθεΐα, προγαμιαίο σεξ, κ.λ.π.
Και λοιπόν;
Λίγο-πολύ, αν εξαιρέσεις το φόνο που σηκώνει υποπεριτπώσεις μόνο, για όλα έχω να πω «και λοιπόν»;
Τη βία την έχουμε δοκιμάσει από την παιδική ηλικία, τότε που με χτύπαγε ο Σωτηράκης γιατί δεν ήθελα να παίξω μαζί του και τον χτύπαγα και ‘γω (όσο μπορούσα γιατί ο Σωτηράκης ήταν και σα βαρελάκι), και τον έβριζα αποπάνω «αλητάμπουρα μαλάκα».
Η αθεΐα χτυπάει συνήθως λίγο αργότερα, κατά εφηβεία ώρα.
Και το προγαμιαίο σεξ. Όχι για μένα βέβαια, εγώ περιμένω τον άντρα της ζωής μου, αυτά τα κάνουν οι άλλες οι τσούλες, εγώ θα βγάλω σεντόνι.
Ναρκωτικά…χμμ… και λοιπόν, γούστο μου καπέλο μου άμα θέλω.
Και αν γνωρίσω κάποια γυναίκα που με ελκύει. Φόνο υπό περιπτώσεις δε θα είχα τύψεις να κάνω, όπως π.χ. σε κάνα δυο γνωστές περιπτώσεις και αν ναυαγούσα με κανέναν αδύναμο τροφαντούλη και τελειώναν οι μπριζόλες.
Ε λοιπόν; Γιατί το κάνω θέμα;
Έλα μου ντε; Σιγά. Έχω αρχίσει να πηγαίνω σε στριπτιτζάδικα και να μ’αρέσει. Σιγά.
Δεν έχω κάνει και φόνο!