Γιατί;

Μέχρι χτες έγραφα στο ίντερνετ. Έγραφα πάρα πολύ. Ξεκινώντας απο ένα σάιτ φοιτητών της νομικής, βρέθηκα τυχαία στο Ζόρταλ. Κι έμεινα εκεί. Σαν μια μεγάλη διαδυκτυακή καφετέρια. Όπου έγραφα και δημοσίευα και δικά μου κείμενα και πάρλαρα και με άλλους. Σε τσατ και φόρουμς.
Περίπου δυο χρόνια αυτό και συνεχίζω. Σε μπλογκ δεν είχα πατήσει μέχρι πρόσφατα. Ώσπου ένα γνωστό μου (συμπαθές) μέλος από το Ζόρταλ σταμάτησε να συμμετέχει εκεί και άνοιξε δικό του μαγαζί. Και ακολούθησα το μονοπάτι του. Και μετά μερικών άλλων μελών. Και από λίνκ σε δικά τους μπλογκ άρχισα να διαβάζω μπλογκ άλλωνων, ασχέτων από το Ζόρταλ. Μερικά απλά πέρασα και δε ξαναπάτησα. Μερικά τα διαβάζω φανατικά. Και γράφω.
Τι με έπιασε λοιπόν σήμερα; ΔΕΝ ξύπνησα στραβά. Στραβά ξυπνάω εδώ και πολύ καιρο. Και έχω τα νεύρα μου από 8 χρονών παιδί. Αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης.
Γερνάω και παραξενεύω; Σιγουρα.
Αλλάζω ως άνθρωπος; Ίσως.
Βαρέθηκα εκεί που καθόμουνα; Ίσως.
Αποφάσισα στα καλά καθούμενα ν'αρχίσω να γράφω; Μπαααα... το να γράφω ημερολόγιο ως παιδίσκη ήταν κάτι που δε μου φτούρησε ποτέ.
Περνάω δύσκολα και θέλω να βγάλω πράγματα από μέσα μου; Σίγουρα.
Θέλω να γράψω πράγματα και δε γουστάρω να τα δούνε διάφοροι στο ζόρταλ που με ξέρουνε και δε τους χωνεύω; Σίγουρα.
Τέλοσπάντων, θα δείξει.