2109356832

Νταλιάνης Χρήστος Βαπορίδου 25 Ν. Σμύρνη. Αυτά τουλάχιστον μου λέει το 11888.
Εγώ λέω μέγας μαλάκας. Σε παίρνει στο κινητό οχτώμιση το πρωί Σαββατιάτικα για να σου ζητήσει τον κύριο Παναγάκο. Κι όταν ακούει αγουροξυπνημένη γυναίκα, αντί να ζητήσει συγνώμη το γαϊδούρι το τρισμέγιστο, επιμένει, «που είναι ο κύριος Παναγάκος και γιατί δεν είν’ εκεί».
ΟΚ, αγουροξυπνημένη μπορεί να έχω πιο βαριά φωνή. ΟΚ καπνίζω. Αλλά ΠΕΣ ΚΙ ΕΝΑ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΣΥΓΝΩΜΗ μαλάκα.
Ε μαλάκα
Συνήθως δε δίνω τόση σημασία στον κάθε καθυστερημένο, αλλά τα πήρα γιατί ο συγκεκριμένος το ξανακάνει επαναληπτικά.
Καλά ρε ΠΟΣΟ ΖΩΟ μπορεί να είσαι για να παίρνεις μια φορά, να μαθαίνεις ότι το νούμερο αυτό το έχεις λάθος, και να συνεχίζεις να ενοχλείς;
Δε θα κοιμηθείς καριόλη, που θα πας; Δυόμιση τη νύχτα θα σε πάρω να σου ζητήσω τον Παναγάκο σου!

Ιδρωμένοι φορτηγατζήδες γαμάνε ανήλικα

Αγαπητέ συν-μπλογκερ

Το ότι είσαι μπλόγκερ, δηλαδή πέρασες 2 κωδικούς στον blogger.com και μπορείς να κάνεις ορατή σε άλλους όποια παπαριά σκέφτεσαι, δε σε κάνει ξεχωριστό ή παντογνώστη. Σταμάτα λοιπόν σε παρακαλώ να γράφεις με ύφος «τώρα θα σας αποκαλύψω τις αλήθειες του σύμπαντος τυχεράκηδες που έχετε την τιμή να με διαβάζετε» διότι θέλω να ξεράσω σπαζαρχίδη. Μόνο ο Σπηλιάς κι ο Μικές εξαιρούνται από ‘δω, κι αυτό γιατί αυτοί, μπορεί μεν να έγραφαν/γράφουν που και που με τέτοιο υφάκι αλλά ΕΙΝΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Σ’ΕΝΑ ΒΛΙΤΟ ΣΑΝ ΕΜΕΝΑ ΟΤΙ ΣΠΑΝΕ ΠΛΑΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ, όχι σαν εσένα μαλάκα που δε ξέρεις τη λέξη «αυτοσαρκάζομαι». Α, και κόψε τις πίπες με τα επικά σου κατορθώματα, όπως τότε που κατέβηκες με 180χλμ/ώρα τον Όλυμπο με το ποδηλατάκι του ανηψιού σου ή έβαλες κάτω ένα 2μετρο γομάρι με το σπασμένο σου χέρι, γιατί τ'αρχίδια μου κουνιούνται. Να φύγετε, να πάτε αλλού!

Επίσης τόσο εγώ, όσο κι εσύ είμαστε 2 καρτούν. 2 «χαρακτήρες» στο ίντερνετ. Επειδή μπορεί να σε διαβάζω και να με διαβάζεις δε γίναμε φίλοι. Όπως δεν με εκπροσωπεί εκείνο το απροσάρμοστο που βγαίνει και λέει ότι είναι πρόεδρος των ελλήνων χρηστών ίντερνετ και δε το ξέρει κανένας μπλόγκερ, ούτε η μάνα του, έτσι δεν έχεις ιδέα ποιος είμαι. Στην πραγματικότητα γράφω σαν γριά εξηντάχρονη αλλά είμαι ένας σαραντάρης ιδρωμένος φορτηγατζής, υπέρβαρος, καραφλός και σπυριάρης που του αρέσει να γαμάει ανήλικα απ’τον κώλο στα χωράφια. Μου αρέσει να σκίζω κώλους αγοριών από 10 ετών και κάτω εντάξει; ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΙΔΕΑ ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΙΛΟΙ. Είμαι ο παπάρας ο διευθυντής σου που σε βρίζει μέρα-νύχτα. Είμαι ο εφοριακός πίσω απ’το γκισέ που δε σε εξυπηρετεί. Είμαι ο ζητιάνος στη γωνία που δεν ελεείς. Είμαι η παλιά σου γκόμενα που σε κεράτωσε. Χώνεψέ το αυτό.

Άντε και γαμήσου τώρα ν'ασπρίσεις, εντάξει; Βλαχαδερό

Θα τον γκρεμίσουμε τον ήλιο, σίγουρα, ναι!

Επιτέλους ζώμεν στιγμές εθνικής υπερηφάνιας και ανατάσεως.
Έφυγεν η κατάπτυστος δεξιά από την εξουσίαν κι επέστρεψε ο φωτεινός ήλιος του σοσιαλισμού.
Αι γυναίκαι θα συνταξιοδοτούνται στα 50! (βλ. προηγούμενο κείμενο, σίγουρα πράματα)
Αι ταλαίπωροι αλλοδαποί που δεν έχουν που την κεφαλήν πλύνε, θα νομιμοποιηθούν αναφανδόν και θ’αποκτήσουν στον ήλιο μοίρα αιφνιδίως.
Θ’αυξηθούν τα εισοδήματά μας και θα μειωθούν οι φόροι.
Θα διαδοθεί ευρέως η καλλιέργεια των δέντρων εκείνων που φυτρώνουν λεφτά στα κλαδιά τους, επιτέλους!
Θα σας εξαφανίσωμεν!

Κι επιτέλους καταφέραμε να ξεχάσουμε εκείνα τα Ίμια, εκείνον τον μελαχροινό τύπο τον Οτσαλάν, εκείνο το χρηματιστήριο που πολύ μας στενοχωρούσανε και δε μας άφηναν να χωνέψουμε το βραδυνόν μας. Τις παράνομες ελληνοποιήσεις, το Κτηματολόγιο, τον Άκτωρα. Τον Ματέι, τον Πάσσαρη και το ναυάγιο του Σάμινα.
Εδυσκολευτήκαμε αλλά το καταφέραμε!
Πιπιλάμε Maalox!