Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Ευχούλα

Έβλεπα απόψε την χριστουγεννιάτικη ελληνική ταινία που πρόβαλλε το αλφα:
Ένας μάγκας στα σαλόνια

Πολύ ταλαιπωρία αυτή η ταινία.
Συμφωνα με την επίσημη περίληψη είναι μια ρομαντική κομεντί όπου ένας ψαράς σώζει από βέβαιο θάνατο την κόρη ενός πλουσίου και πέφτει θύμα της ομορφιάς της,
Αυτή στην αρχή του προσφέρει λεφτά, αλλά όταν αρνείται του παίρνει το ψωμί μέσ’απ’το στόμα και του αφήνει τα ψάρια απούλητα.
Όταν οι συντοπίτες του πλέον στρέφονται εναντίον του και τον φτύνουν σαν σκυλί που έχει ψωρα και τρια κεφάλια, πάει στην πόλη να βρει τον πλούσια πατέρα της πλούσιας κόρης να τον πείσει ν’αγοράσει τα ψάρια.
Εκεί βέβαια που πάει ασχολείται με ότιδήποτε άλλο πέρ’απ’αυτό: εκμάθηση μοντέρνων χορών, κομμωτική (το ξούρισε το μουστάκι), ενημέρωση για την τρέχουσα μόδα με το σχετικό shopping και φυσικά ντόλτσε βίτα με την σωσμένη πλουσία.
Όταν πλέον αυτή τον έχει βαρεθεί κι ετοιμάζεται να τον πετάξει σαν την τρίχα απ’το ζυμάρι, βάζει τον μπαμπά να στείλει το πλοίο στο νησί ν’άγοράσει τα ψάρια.
Όμως οι ψαράδες μαθαίνουν ότι ο ξουρισμένος νέος βρήκε γκόμενα, σκάνε από το κακό τους και αποφασίζουν αντί να πουλήσουν τα ψάρια να τα πετάξουν πίσω στη θάλασσα. Πράγμα που είναι πολύ καλό για όλους γιατί σίγουρα θα έχουν βρομίσει, τόσες μέρες στα κασόνια μέχρι να μάθει ό άλλος χορό και ώσπου να γυρίσει την Ερμού.
Το πλοίο δηλαδή επιστρέφει άπρακτο και οι ψαράδες του νησιού αποφασίζουν ν’αντέξουν περήφανοι την πείνα τους.
Ένα τσούρμο δηλαδή φτωχοί μεροκαματιάρηδες ναυτες ταλαιπωρούνται μπρος πίσω Πειραιά - νησί, μέχρι να αποφασίσουν οι παλαβοί ψαράδες τι θα κάνουν με τα ψάρια. Των οποίων ψαράδων οι γυναίκες καλά θα έκαναν να πεινάσουν και λίγο γιατί φοράνε όλες μίνι και τακούνι, πράγμα που δε συνάδει με χοντρά μπούτια, πως να το κάνουμε.
Ακολουθούν κάτι απόπειρες παραβίασης κοινής ησυχίας και διαφόρων διατάξεων του ποινικού κώδικα όπου δεν αναφέρομαι μιας και είναι άνευ σημασίας για την πλοκή.


Κάτι τέτοια βλέπουν τα παιδάκια και νομίζουν ότι τα πλοία είναι παιχνιδάκια και όταν μεγαλώνουν όλοι θέλουν να πάρουν κότερο για να πάνε βόλτα.
Ετσι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε με διακοποδάνεια και προεγκεριμένες κάρτες.
Να δεις που ο Καραγιάννης φταίει για την κρίση.
Εγώ πάντως ελπίζω ο Άγιος Βασίλης φέτος να μου φέρει…. τον εαυτό του…


;-)


Ουφ! Νομίζω θα κάνω ποοολύ καιρό να ξαναφάω ψάρια.

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Πόσο πιο χαμηλά θα πέσω;

Τους τελευταίους μήνες κάτι έχει αλλάξει στη γειτονιά μου. Εκτός από τους συνηθισμένους ηθοποιούς που βλέπεις συνέχεια παντού. Έχει παραγίνει αυτό το κακό. Πας να πάρεις το λεοφωρείο, κοντεύεις να τρακάρεις στη στάση με την Αλικάκη που πάει να πάρει τα παιδιά της από το σχολικό. Πας να ψωνίσεις φέτα στο σουπερμάρκετ και εκνευρίζεσαι γιατί ο Κουρούμπαλης δε μπορεί ν’αποφασίσει πόσο τυρί θέλει. Δράμα!
Ε εδώ και λίγο καιρό μένει και ο Πρόβατος στα πέριξ! Ειδικά ο τελευταίος μάλλον με παρακολουθεί διότι πέφτω συνέχεια πάνω του. Πάω να πάρω το λεοφωρείο απ’το Σύνταγμα να γυρίσω σπίτι μου, διασταυρωνόμαστε. Πλειστάκις. Κοιτάω τα μαχαίρια στο σούπερ μάρκετ, τσουπ! στέκεται απέναντι, δίπλα στις σκυλοτροφές.
Για να τον καλοπιάσω και να μη μου κάνει κι εμένα καμιά μύνηση που κατέθεσα εναντίον του στη δίκη του αιώνα , είπα να τον καλέσω σπίτι μου για ένα φασκόμηλο. Η αλήθεια είναι ότι παιδεύτηκα αρκετά να βρω ένα απόγευμα ελεύθερο ανάμεσα στα διαρκή μίτινγκ που τρώνε το χρόνο μιας μπιζνεσγούμαν σαν κι εμένα και στις συνεχείς κοινωνικές υποχρεώσεις. Ανέβαλα το τσάι της Παρασκευής με τον πρέσβη!
Η αλήθεια είναι ότι πιέστηκα αρκετά. Το σπίτι μου το ανακαίνισα σχετικά πρόσφατα και μου κόστισε ένα σωρό λεφτά. Θα ξέρει άραγε ένας βλάχος σαν το πρόβατο πως να φερθεί στα Σύνδεσμοςσαλόνια; Με κατέτρωγαν ένα σωρό άγχη με αυτή την πρόσκληση। Θα πλήγωνε με τις οπλές του το καινούριο μου παρκέ; Θα αμολούσε κοπριές καταμεσής στο πανάκριβο σαλόνι μου; Κι αν μασουλήσει τα μαξιλαράκια από γαλλική δαντέλα;


Παρ’όλ’αυτά αποφάσισα να μην είμαι σνομπ και κρυόκωλη και τον κάλεσα. Έκανα όλες τις απαραίτητες φροντίδες γι’αυτό το απόγευμα. Πήγα κομμωτήριο κι έκανα και μανικιούρ/πεντικιούρ. Κανόνισα να κάνει γενική καθαριότητα το υπηρετικό προσωπικό και να ξεσκονίσουν τ’ασημικά. Φρόντισα ν΄αγοράσω πέντε διαφορετικά είδη γλυκισμάτων, να έχω κάτι να τον τρατάρω διάολε.








Και με έφτυσε! Μάλιστα ΜΕ ΕΦΤΥΣΕ! Σα γραμματόσημο!

Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

όχι




Δεν έχω άλλο μπλογκ
Στο διάστημα όμως που έχω να γράψω, έβαψα μια συρταριέρα





Έφτιαξα ένα φωτιστικό




και έβαλα τέντες

Ε τέλειωσα και με την κούτα που είχε μείνει από τη μετακόμιση.

Τώρα μετράω τις δεκαοκτώ χιλιάδες αποδείξεις μου για την εφορία



Επίσης μετακόμισαν δίπλα μου και είμαι μονίμως με το ένα μου χέρι απασχολημένο να κρατάει ποτήρι στον τοίχο

Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011

απόφαση για τη νέα χρονιά

Να ξεκόψω οριστικά κανά δυο φελλούς, κανά δυο μαλάκες από αυτούς που πάντα χαμογελάνε μπροστά σου, ειδικά αμα σε έχουνε πηδήξει.
Να ξεκόψω οριστικά και να ξεχάσω την ύπαρξη κάτι "φίλων" χαμένων χρόνια που δε σηκώνουν το κουλάδι να πάρουν τηλέφωνο να δουν αν ζεις ή πέθανες, αλλά μουτρώνουν αν δεν τους ευχηθείς στη γιορτή τους. Ή κάτι συγγενών που κάνουν τα ίδια, αλλά αμα σε πετύχουνε σε γάμο ή κηδεία τρέχουν να σε φιλήσουν και να σου πουν πόσο σε αγαπάνε.
Να διαγράψω κάτι κωλοπαιδάκια , που δηλαδή διαγραμένα τα'χω, που στην ευρύτερη "παρέα" τους φέρονται καθαρά κωλοπαιδίστικα, με μόνο στόχο να πηδήξουν τις κοπέλες αλλά όχι, δεν έχουμε δεσμό, φίλοι είμαστε. Τα fuck buddies να σαπίσουν καρφωμένα σε βράχο με λυσσασμένο αετό να τους κατατρώει τ'αντερα.
Να διαγράψω γενικά.
Άμα με ξαναδείτε γράφτε μου.
Καριόλια














A, και ν'ασχοληθώ σοβαρά να ξεπακετάρω την κούτα που έχει ξεμείνει από τη μετακόμιση.