Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

after κάλαντα

Παρέες από παιδάκια του δημοτικού που ανταγωνίζονται ποιό θα βγεί πιο πρωί για να μαζέψει τα περισσότερα λεφτά από τα κάλαντα.
Ε αυτό, last year.
Tα τελευταία χρόνια όλο και πιο αργά τα έβλεπες τα καλαντόπαιδα να χτυπάνε κουδούνια. Ναι, είχαμε εποχές παχιών αγελάδων, κατανοητό, δε περίμεναν από τα κάλαντα να βγάλουν λεφτά για παιχνίδια. Και από μια ηλικία και πάνω (12-13) ήταν και ξενυχτισμένα από τα χτεσινοβραδινά ξίδια, που να τρέχουν αξημέρωτα.
Σήμερα το πρωί με ξύπνησαν κατά τις 12. Όχι για κάλαντα, το τηλέφωνο. Για κάλαντα ήρθαν πριν πέντε λεπτά 3-4 γυμνασιόπαιδα, μια παρέα μαντραχαλάδων με ένα ξωβυζάκι βαμμένο ξανθό.
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ; Αν ήθελα (λέμε τώρα) να μου λένε κάλαντα, θα έπρεπε να με ξυπνάνε μαύρα χαράματα ροδομάγουλα μικρά του δημοτικού, όχι μια το μεσημέρι αγουροξυπνημένοι έφηβοι που καπνίζουν. Να μπορώ να βρίζω σαν άνθρωπος που με ξύπνησαν αξημέρωτα ενώ έχω άδεια και μπορώ να κοιμηθώ κι εγώ μια φορά η μαύρη, που έτσι κι αλλιώς ξυπνάω αξημέρωτα. Αίσχος!
Ευτυχώς και η υπόλοιπη πολυκατοικία μάλλον συμμερίζεται τις απόψεις μου. Ή είναι γενικά αντι-καλαντιακή.

Χο! Χο! Χο! (κανείς δε τους άνοιξε)

Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

σήμερα πενθούμε


Πέθανε μια από τις αγαπημένες ηθοποιούς του μπλογκ.
(καλά αυτό είναι μια παπάρα, ΔΙΚΗ μου αγαπημένη ηθοποιός ήταν λες και το μπλογκ έβλεπε τηλεόραση, 3 χρονώ πράμα)
Πέθανε η Τασσώ!
Μια γυναίκα που στην οθόνη είχε βλέμμα που "ξύριζε", ενώ έλεγαν ότι στην πραγματική της ζωή ήταν ένας πολύ καλός άνθρωπος.
Μια κακιά λοιπόν μόνο στην οθόνη, πράγμα που με έκανε να την εκτιμώ ακόμα πιο πολύ σαν ηθοποιό.
Διαβάζω σήμερα στο in.gr : «Ήμουν αυστηρή, όχι κακιά, αλλά σωστή για τα δεδομένα της εποχής. Δεν είχα άδικο να αντιπαθώ την Τζένη Καρέζη που τα' φτιάξε με τον Κούρκουλο, ο οποίος ήταν αρραβωνιασμένος με την κόρη μου, ή με τον Μάνο Κατράκη που η κομμώτρια Λάσκαρη τον απατούσε και του έτρωγε τα λεφτά».
Κρίμα που δεν προλάβαμε να μάθουμε πιο πολλά κουτσομπολιά της εποχής Τασσώ. Να είσαι καλά όπου και να 'σαι.
Η Τασσώ έφαγε τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο με το κουτάλι αφού έπαιξε στις ταινίες «Κυριακάτικο ξύπνημα», «Στέλλα», «Διακοπές στην Αίγινα», «Το κλωτσοσκούφι», «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα», «Στεφανία», «Καπετάν φάντης μπαστούνι», «Όλγα αγάπη μου», «Η κραυγή μιας αθώας», «Ξύπνα, Βασίλη!», «Μια τρελή τρελή σαραντάρα», «Προς την ελευθερία», «Θηλυκή εταιρεία» κ.ά, ενώ είχε εμφανιστεί και στην τηλεόραση «Ο χήρος, η χήρα και τα χειρότερα», «Παππούδες εν δράσει», «Για μια γυναίκα και ένα αυτοκίνητο κ.ά.

Θα μας λείψει πολύ.

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

kamaki

Τι είναι το facebook; Το facebook είναι ένα μέρος όπου, αν γράψεις ότι βαριέσαι, άσχετοι θα θεωρήσουν σωστό και υποχρέωσή τους να σου στείλουν ηλίθια δήθεν εμψυχωτικά μηνύματα:

"hthela na sou grapsw liga logia, giati stenaxoritika pou diabaza ayta pou egrafes sto profil sou. ena toso wraio koritsi na einai apogoiteymenh me thn zwh ths. oloi oi anthrwpoi exoun dyskolies, merikoi ligotera kai aloi perisotera. alla h zwh einai panta wraia opou kai opos kai na zeis. gia ayto den mporw na pistepsw pws to egrafes me sovarotita!! poly tha hthela na se exw filh sto fb kai na ta poume an thes esy. polous xairetismous apo **ano panagia**!!! sou stelnw ena olokliro xorafi me loyloudia kai elpizw na sou ftiaxnei ligaki thn hmera sou!!!"

Ναι ένα κατεβατό σε γκρήκλις. Που στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα αηδιαστικό γλυκανάλατο καμάκι.

Έλεος, κυνική είμαι, όχι απελπισμένη αυτοκτονικά καταθλιπτική, δε βρωμάει αυτό από μακριά; Και ξαναέλεος, ότι βαριέμαι έγραψα όχι ότι θέλω να χώσω το κεφάλι μου στο φούρνο, θες να σε περάσω για ηλίθιο;

Το facebook είναι ένα μέρος όπου ημιγνωστοί θα σε πρήζουν σε καθημερινή βάση με άπειρα μηνύματα για να προωθήσουν ότι του φανεί του λωλοστεφανή.

Το facebook είναι ένα μέρος όπου γνωστοί χαμένοι από καιρό θα σε κάνουν έξαλλη όταν, ενώ δε σηκώνουν το γαμήδι το τηλέφωνο όταν παίρνεις να ευχηθείς χρόνια πολλά (και καταλήγεις να τα γράφεις στον τοίχο τους) θα σε καλούν κάθε μήνα και σε άλλη εκδήλωση ή πάρτι. Για να πας και να μη σου μιλάνε;

(προς τους γνωστούς-άγνωστους, εγώ σας έλεγα ότι το fakebook είναι ένα πείραμα για μένα, ας προσέχατε)

Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

H πιο ωραία γειτονιά




this used to be my prlayground


κι όμως είμ' ακόμα εδώ...

Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010

Τελικώς η διαχειρίστριά μου είναι τρελή!

Παλαβιάρα σας λέω! Τελείως μπαταβή.
Ενώ εδώ και εβδομάδες βλέπω κολλημένη δίπλα στο ανσασέρ μια ανακοίνωση που λέει περίπου ότι "οι ιδιοκτήτες παρακαλούνται όπως καταβάλουν τα κοινόχρηστα των παρελθόντων μηνών σύνολο 3.000 περίπου ώστε να εξοφληθούν ήδη υφιστάμενες και τρέχουσες οικονομικές υποχρεώσεις της πολυκατοκίας, αλλιώς η θέρμανση δε θα λειτουργήσει", κι ενώ ήμουν ψυχολογικά προετοιμασμένη να βλέπω τηλεόραση σκεπασμένη με φλοκάτη και να κυκλοφορώ με τρια πουλόβερ και 2 παντελόνια και μάλλινες κάλτσες, σήμερα με 25 βαθμούς διαπιστώνω ότι η θέρμανση λειτουργεί!
Έχω λιώσει με το μακρυμάνικο μακό κι έχω ανοίξει παράθυρα και μπαλκονόπορτες.
Α στο διάολο και νόμιζα ότι είχα πυρετό και μου πέφτει!
Πάω να φτιάξω φραπέ και να χτυπήσω παγωτάκι.

Α, και αν ακούσετε για μια τρελή που κυκλοφορεί νοεμβριάτικα με τα εσώρουχα μεσ΄το σπίτι και τα παράθυρα τέντα, εγώ θα ειμαι.

Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

Εντυπώσεις-απορίες από τη διακαναλική

Ο ΓΑΠ κάνει σαν να του ‘βάλαν το μαχαίρι στο λαιμό να κυβερνήσει! Δεν ήθελε ο βρωμιάρης
Κάνει σαν να γλίτωσε τη χώρα από τη χρεωκοπία ο ψευταράς.
Θα τον ρωτήσει ποτέ κανείς για τα λεφτά που στην ουσία μας χάριζε η Κίνα και προτίμησε ο πούστης να μας πάει στο ΔΝΤ από αυτούς τους γλείφτες δημοσιογράφους;
Μιλάει για σπατάλη. Πότε θα δώσει το πόθεν έσχες της οικογένειάς του από την εποχή του παππού παπανδρέου, o κλεφταράς;
Πόσα σάλια μπορεί να βγάλει η τρέμη;
Τολμάει ακόμα και μιλάει για συνέπεια μετά από όλα τα ψέμματα που έλεγε προεκλογικά!
Καταφέραμε να μη σκάσει η βόμβα της χρεοκοπίας στα χέρια μας. Θα σκάσει στων επόμενων!
Το ΠΑΣΟΚ έχει κάνει πολύ καλή επιλογή ανθρώπων. Όπως η αλ σαλεχ και η δραγώνα....
Η χούκλη μίλησε γι'αλλαγή γραμής μετεκλογικά. Άντε!
“Νέα μέτρα που θ’αγγίξουν τους μισθπύς και τις συντάξεις δε θα υπάρξουν». Σημειώστε το αυτό.
Μιλάει για στήριξη χαμηλοσυντξιούχων. Αφού τους έκοψε τη σύνταξη το γλοιώδες πατημένο μανιτάρι
Ρε γλείφτη πουλημένε λιάτσο, η διακυβέρνησή του ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕόλη αυτή την κατάσταση των συσσιτίων και των ανέργων, αυτό βολικά ξέχασες να το πεις.
Θα πάρει μέτρα για να πληρώσει και ο πλούσιος. Ο ίδιος και η παρέα του ΠΟΤΕ θα πληρώσουν;
¨Εγώ γυρνάω όλο τον κόσμο". Στην Ελλάδα δεν κάθεται καθόλου.
«Καταφέραμε να μη βουλιάξουμε». Ναι από την υποθήκευση της χώρας με δάνεια που το ίδιο το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε.
Η ΝΔ καλέ το ξεγέλασε το παλικάρι! Α τον παλιοκαραμανλή
Από τις λειτουργικές δαπάνες του δημοσίου μειώσαμε τις σπατάλες = από τους μισθούς και τις συντάξεις
Να αποδοθούν οι δημόσιοι χώροι στους πολίτες; Α μπα; Τέτοια δε λένε οι δεξιοί χρυσαυγίτες;
Α πα πα! Έχει πατήσει, ο ίδιος, το πόδι του στην Κυψέλη! Κελ πλεμπ!
Η συνέπεια είναι μια ξεφτιλισμένη λέξη χωρίς νόημα.
Πάει η χούκλη στο σουπερμάρκετ; Πετάει ο γάιδαρος; Έχει ιδέα πόσο ψεύτικη ακούγεται;
Έχει την ευθύνη να λέει την αλήθεια ο ΓΑΠ. Αυτό είναι το καινούριο ανέκδοτο!
ΠΟΤΕ του έβαλαν του αμερικανοτραφούς μπούλη πιστόλι στο λαιμό; Όταν έπαιζε κλέφτες κι αστυνόμους στο κόλετζ;
Όλοι να κάνουμε υπομονή. Ειδικά εσύ παππού με τα 500 ευρώ συνταξη, γιατί εγώ που παίρνω ένα σκασμό λεφτά δε θα κάνω
Κοιτάμε κύριε παπαντρέε τις αλλαγές που κάνατε και φρίττουμε!
Θα ρωτήσει κανένα παχύδερμο λαμόγιο ποτε θα φορολογήσεις την εκκλησία; Επί των μεικτών;
ΠΟΙΟ σοβαρό κράτος ρε ανέκδοτο των πρωθυπουργών;
είναι τελικά μεγάλος ή σύντομος ο απολογισμός; ξέρει τι λέει;
Άλλαξε το ασφαλιστικο= το γάμησε, ναι τα νέα παιδια ξέρουν ότι θα πάρουν σύνταξη, 300 ευρώ στα 80 τους
διαφανείς διαδικασίες; όπως οι προσλήψεις μέσω οπενγκοβ;;;;;; όπως οι προσλήψεις στη βουλή;
Αυτή πάντως η πορεία δεν άξιζε σε κανέναν έλληνα.
Και μας έφαγε και το νησί ο καριόληςςςςς που να του καεί το βίντεο

Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

Μουντίλα

Κάθε πρωί ξεκινάω μουφλούζα για τη δουλειά. Με τις ίδιες ρομποτικές κινήσεις.
Γάλα πατζούρια παπούτσια πλύσιμο δοντιών τσάντα κλείδωμα ασανσέρ στάση λεωφορείο
Από την ίδια πάντα διαδρομή, σχεδόν οι ίδιες φάτσες. Μουντίλα. Είμαι πολύ ευγνώμων που έχω δουλειά, αλλά, δε μου έρχεται βρε αδερφέ να χαμογελάσω τούτο το συγκεκριμένο εικοσάλεπτο της μέρας. Σε κανέναν. Ούτε αν είναι ψηλός εικοσιπεντάχρονος και χαριτωμένος.
Μουντίλα. Κάνει ρίμα και με το Τανίλα
Σήμερα ξύπνησα ιδρωμένη. Δε ξέρω γιατί. Και κοιμήθηκα και με ανοιχτό τζάμι. Είπαν ότι θα κάνει ψύχρα σήμερα, γιατί δεν έκανε όλο το βράδυ;. Ξύπνησα λόγω αυτού από μόνη μου ίδια ώρα με το πρώτο ξυπνητήρι, λίγα δεύτερα πριν. Αναγκαστικά δεν περιμένω την τρίτη επανάληψη, σηκώνομαι για ντουζ. Σήμερα είναι λίγο διαφορετική η μέρα.
Μουντίλα γάλα πατζούρια παπούτσια πλύσιμο δοντιών τσάντα κλείδωμα ασανσέρ στάση λεωφορείο
Αλλά το λεωφορείο ήρθε είκοσι δεύτερα ΑΦΟΥ έφτασα στη στάση όχι, 30’’ πριν φτάσω για να το δω ν’απομακρύνεται από την γωνία.
Σήμερα έχει μια κλούβα έξω απ’τη δουλειά μου.
Όχι δεν ήρθαν να με μαζέψουν. Ούτε είναι για το χτεσινό πακέτο.
Και ελικόπτερα πετάνε πάνω από το κτίριο, φυλάνε τον Ερντογάν απέναντι.

Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

Βαπσομαλλιάς

Το είδαμε κι αυτό χτες το βράδυ, τον "Κωτσιόπουλο" να νομίζει ότι κάνει τον Λέττερμαν. Όχι να προσπαθεί φιλότιμα και αποτυχημένα να τον κάνει, οπόταν θα έπερνε κρέντιτς τουλάχιστον για το φιλότιμο, να πιστεύει ψωνίστικα ότι είναι ο Λέτερμαν.
Ένα από τα κατεξοχήν σκουπιδοπροϊόντα της μεταπολίτευσης, το κοματόσκυλο του πασόκ που αναρριχήθηκε πατώντας επί πτωμάτων και και γαμώντας γυναίκες εκδοτών, προβάλει με ξεπερασμένο τρόπο το υπέρμετρο εγώ του και κουράζει κάνοντας αποτυχημένες κοινωνιολογικές ερμηνείες, δίχως καν να έχει ιδέα τι του γίνεται. Ο υμνητής του κώλου, της αρπαχτής και τις πίστας, ένας ακόμα που συνέβαλε στην καθιέρωση του "λούσα, πούτσα και χορός" τρόπου ζωής. Δίχως να έχει μάθει τίποτα από την προηγούμενη αποτυχία του με την εκπομπή με τους μαθητευόμενους που κανείς δεν την είδε ποτέ και κανείς δε θυμάται καν πως λεγόταν, τολμάει να ξαναβγεί με προπέτεια, ξεχνώντας ότι είχε γίνει ρεζίλι των σκυλιών αποκαλύπτοντας τους κωλοπαιδίστικους τρόπους του στο κοινό. Διότι ακόμα και όταν παίζεις το ρόλο του αφεντικού, noblesse oblige. Δείξε ότι έχεις τρόπους ακόμα και όταν είσαι σε θέση ισχύος, μην προσβάλεις των «υπάλληλο» δείχνοντας τι χαμηλού επιπέδου γομάρι είσαι, και μάλιστα στο πανελλήνιο.
Εχθές ΔΕΝ είδαμε δύο άνετους πετυχημένους άντρες να κάνουν πνεύμα και έξυπνη πλάκα με τον εαυτό τους, χτες βλέπαμε έναν βλάχο βολιώτη που ακόμα έχει κόμπλεξ με την καταγωγή του, να φουσκώνει σα γάλος παραγεμιστός, να κομπάζει στ'αγγλικά με βλάχικη προφορά ενώ προσπαθούσαμε να διακρίνουμε τις μελανιές της γυναίκας του κάτω από το βαρύ τηλεοπτικό μακιγιάζ. Εχτές προσπαθούσαμε να δούμε την αποτυχημένη εμφύτευση και το πραγματικά κακό βάψιμο μαλλιού ενός ΓΕΡΟΥ που δεν μπορεί να δει την κασίδα του, τυφλωμένος από την κρίση της μέσης ηλικίας.
Γαμώτο, το φετινό μπιγκ μπρόδερ, με τους αποτριχωμένους τατουαρισμένους φουσκωτούς που κάνουν το μαλλί πιστολάκι, τον geeky λογιστή που του τρέχουν τα σάλια και την στριπτιτζού είναι μακράν πιο ενδιαφέρον.
Αφιερωμένο σε όλου του υφισταμένους που τα βρόντηξαν κι έφυγαν αηδιασμένοι από τον «κύριο» Νίτρο, γιατί, πολύ απλά, ήταν άθλιος και αποτυχημένος εργοδότης. Και άνθρωπος.

Πηγή: ο ένας και μοναδικός.

Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010

αφιερωμένο



Σε σένα. Ξέρεις εσύ.

Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

Καλό μήνα

Που μου μπαίνει με απορίες. Πολλές απορίες. Πως είναι η ζωή στα 34; Υπάρχει ζωή μετά τα 34; Ερωτεύεσαι μετά τα 30;
Αρχίζω να φοβάμαι πως όχι.
Και κυρίως υπάρχουν ρουφχιάνοι που παίρνουν πράγματι το 1142 να καταγγείλουν τον διπλανό τους που καπνίζει; Όποιος παίρνει τηλέφωνο εκεί άραγε είχε προβληματική παιδική ηλικία και είναι τόσο κομπλεξικός;
Εγώ που ενοχλούμαι βαθύτατα από τον καπνό του διπλανού με το πούρο και θέλω να καπνίζω το τσιγάρο μου ανενόχλητη με το ποτό μου χωρίς να με πνίγει ο καπνός του μαλάκα που το παίζει ματσωμένη χάι σοσάιτι ΠΟΣΟ ηλίθια θα φανώ αν πάρω να τον καταγγείλω; Οι υπάλληλοι που απαντάνε στο τηλέφωνο αυτό καπνίζουν; Δε νοιώθουν καθόλου ηλίθιοι και μαλάκες που δουλεύουν εκεί;

Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

H καθαριότητα είναι η μισή αρχοντιά

(συνέχεια μπουρδολογία από το προηγούμενο)
ΓΙΑΤΙ όμως πρέπει να μένω σε ένα καθαρό σπίτι;
Για να μην πάθεις καμιά λοίμωξη, καμιά χολέρα, καμιά λέπρα και πεθάνεις είναι η απάντηση. Ναι ΟΚ, μια χλωρίνη τη ραντίζω που και που με το παπάρι-που-ραντίζουνε-νερο-όταν-σιδερώνουν-και-δε-ξέρω-πως-το-λένε.
Επίσης είναι άσχημο και άβολο πράμα να μην έχεις καθαρό πιάτο να φας μέσα του και να έχουν όλα αποκτήσει δικό τους οικοσύστημα, ευτυχισμένα, στο νεροχύτη σου. Ή να μην έχεις καθαρή σωβρακοφανέλα αλλά να έχουν όλες κίτρινες και καφέ στάμπες μπρος και πίσω και να σκυλοβρωμάνε.
ΟΚ και τα πιάτα μας τα πλένομε. Σωβρακοφανέλες δε φοράμε, αλλά και πλυντήριο ξέρουμε να βάζουμε.
Ακόμα πιο άσχημο και άβολο είναι να θέλει κανείς χριστιανός (ή και άθεος δε θα τα χαλάσουμε εκεί) να τύχει να περπατήσει ξυπόλητος – ιδίως μετά το σεξ – και να του κολλήσουνε τρίχες/χνούδια/πατημένες τσίχλες/τα υπόλοιπα του προχτεσινού γεύματος στις πατούσες. Ντροπή!
Αλλά και ηλεκτρική βάζομε!
Το θέμα είναι ποιο το νόημα, να διπλώνεις ας πούμε, το σεντόνι στα 20, ή να σιδερώνεις τη μάλλινη την κάλτσα με τσάκιση.
Κανένα ΑΠΟΛΎΤΩΣ! Διότι το τέλος του κόσμου θα έλθει ακόμα και αν το τζιν δεν είναι σιδερωμένο (χώρια που είναι λίγο καραφλωριά να σιδερώνεις το τζιν). Το σεντόνι θα γίνει μούχτι σε περίπου 2’’ αφού ξαπλώσεις, είτε το έχεις πατήσει βιονικά είτε το έχει απλά διπλώσει χαλαρά για να μπει στο συρτάρι.
Δι' αυτό μην αναλώνεσθε, μην διυλίζετε τον κώνωπα και μη σιδερώνετε τις κάλτσες. Η ζωή είναι μικρή.Και μπορεί να τελειώσει απροσδόκητα. Κατι Παΐσιοι βγαίνουν και κάνουν εκπομπή, και μάλιστα μεταθανατίως, και λένε ότι σε τρεις μήνες γιοκ ή περίπου.
Αυτό, και λίγη βρώμα δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.
Αντίθετα κάνεις και αντισώματα.

Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010

Η καλή νοικοκυρά είναι δούλα και κυρά;


Το μεγάλο δίλημμα όταν μένεις μόνος είναι φασίνα ή....;;;;;
Ειδικά αν είσαι γυναίκα που ξένη γυναίκα δε θα βάλεις στο σπίτι σου να σου καθαρίσει. Κι αν είσαι εργένισσα δεν έχεις και σοβαρό λόγο να το κάνεις. Γιατί η εργαζόμενη μάνα με τα 2 μικρά και τον μπέη δεν τη βγάζει. Έλα τώρα, δεν είναι ότι η άλλη θα καθαρίζει κι εσύ θα γυρίζεις, εκεί πρέπει να είσαι. Μπάστακας κι επιβλέπουσα. Αποφάσισα λοιπόν απ’την αρχή να το κάνω μόνη μου κι ας μην το κάνω καλά. Χώρια που η φασίνα είναι απ’τις καλύτερες γυμναστικές. Αντί να τρέχεις στα γυμναστήρια, πλένεις φωτιστικά, βάζεις σκούπα, σφουγγαρίζεις, κάνεις τζάμια, ξεσκονίζεις, κ.λ.π. Κι αν στο τέλος δε νιώθεις σαν να έκανες 2 ώρες γυμναστήριο, να μη με λεν Τανίλα.
Όμως, απ’τις 2 ελεύθερες μέρες σου, ποιά να θυσιάσεις; Και ΤΙ να θυσιάσεις; Τον ύπνο το Σάββατο το πρωί που γίνεται μεσημέρι, το μπάνιο στη θάλασσα, τις βόλτες για καφέ, το φαγητό έξω;
Ε τίποτα. Καλύτερα να μένω σ’ένα αχούρι, παρά να θυσιάζω κάτι απ’όλ’αυτά και να μένω σ’ένα καθαρό σπίτι.
Άλλωστε μάλλον δεν είναι και τόσο αχούρι. Μόλις πριν δυο βδομάδες με συγκρίνανε με την Καλυμνιά γιαγιά, άρα μάλλον κάτι κάνω καλά ως οικοδέσποινα. Ούτε έχω αρρωστήσει από ελλείψεις στη διατροφή μου ή από κανέναν λοιμό όσα χρόνια μένω μόνη.
Λοιπόν δε βάζω ηλεκτρική, πάω να κάνω μπικίνι γιατί έχω επιβαρυμένο πρόγραμμα απόψε και αύριο.

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

Καληνύχτα


Όχι για μένα ρε λαμόγια.
Τι κάνω ο μαλάκας; Κάθομαι απόψε μέσα και πίνω ένα ανοιγμένο απ’την Τετάρτη κόκκινο κρασί. Έχω αρκετές παρέες και για να βγω και για να μείνω μέσα κι εγώ βαριέμαι. Κάθομαι σπίτι σαν το λιοντάρι στο κλουβί και φιλοσοφώ. Το κάνω πολύ τον τελευταίο καιρό. Μάλλον γερνάω. Χαζεύω στο νέτι κι ακούω τούτο λούπα.
Δε γράφω απόψε για να πω αμπελοφιλοσοφίες ή να κλαψομουνιάσω. Ποτέ δεν έγραφα εδώ αν δεν είχα κάτι να πω. Προτιμούσα τη σιωπή.
Γράφω για να πω μια καληνύχτα. Σε μια μπλογκερ που «ερωτεύτηκα», όταν ήμουν νέα και λαμπερή, όπως «ερωτεύτηκα» την κωλόγρια και την πατσιούρη. Θέλω να πω που ζήλευα το πως έγραφε. Τι ξέρω γι’αυτήν; Ότι είναι γυναίκα και μένει στη Λάρισα. Κρίμα που δεν πάω Λάρισα πια, θα’θελα να την είχα γνωρίσει κι ας είναι λίγο ουτοπικό το να περιμένεις ότι θα σου αρέσει ένας άνθρωπος επειδή σου αρέσουν τα κειμενά του. Όπως το να περιμένεις ότι θα συμπαθήσεις την αγελάδα επειδή σου αρέσουν οι μπριζόλες, ε πρόβατε;
Καληνύχτα Ζωή

Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

List to do. Πάλι



Να πάρω πιόνια για σκάκι
Να μάθω σκάκι. Σοβαρά τώρα. Μπιρίμπα μάθαμε, ώρα για πόκερ, σκάκι, κ.λ.π.
Ν’ αρχίσω να ενδιαφέρομαι πιο πολύ για την καριέρα μου, παρά για τη δουλειά μου.
Να βάλω αγγελία να νοικιάσω το σπίτι. Σοβαρά τώρα.
Να χάσω τα 2-3 κιλά που πήρα στις διακοπές.
Να καθαρίζω πιο τακτικά το σπίτι.
Να μην ξεχάσω το μικρό Σεπτεμβριάτικο τουρ σε γιατρούς για τσεκ απ. (ψυχίατρο, αφροδισιολόγο, επιδημιολόγο)
Να εντοπίσω μέσα στο σπίτι ή στ’αρχεία μου τη λίστα με τα βιβλία που θέλω ν’αγοράσω και να τα πάρω.
Να περάσω τις επαφές μου στο καινούριο κινητό που πήρα και το έχω να κάθεται γιατί βαριέμαι ν’αντιγράψω στην κάρτα τις επαφές που είναι περασμένες στη μνήμη της (τρέχουσας) συσκευής.
Να πάρω ένα άη ποδ και να περάσω τραγούδια μέσα του (ναι, επίσης θα γίνω η μπάρμπι ραπουνζέλ)
Ν’αποφασίσω τι θέλω στη ζωή μου. Χα!
Να σταματήσω να λέω ψέματα. Στους άντρες. ξανά Χα!
Να γράψω ένα κείμενο για τα τατουάζ, μερικά πράματα είναι όντως απαράδεκτα
Nα πλύνω τ'αμαξι. Nα πλύνω τ'αμαξι. Nα πλύνω τ'αμαξι.



(η φωτό είναι κλεμμένη από την ατσαλάκωτη)

Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010

Προσοχή σοβαρό κείμενο

Γιατί δε γράφω;
Ξαφνικά η ζωή μου είναι πολύ γεμάτη και δε θέλω να μάθει κανείς λεπτομέρειες. Oύτε και πίσω από τις γραμμές. Αγόρασα μια φάρμα και μεγαλώνω κουνέλια στην Τρίπολη, παντρεύτηκα και γκαστρώθηκα με τρίδυμα, τέτοια. Σιωπή λοιπόν.

Διάβαζα όμως ένα τυχαίο κείμενο κάπου σε κάποιο τυχαίο μπλογκ και θυμήθηκα ένα παιδικό πάρτι που είχα πάει πριν μήνες. Μπαγιάτικο περιστατικό λοιπόν, αλλά νέες απορίες.
Το πάρτι σε οροφοδιαμέρισμα, σε νότιο προάστιο. Οι γονείς νέοι όχι θλιβερά νέοι, γύρω στα 35. (θλιβερό δεν είναι να γίνεσαι γονιός στα 20 ας πούμε και να μην προλαβαίνεις να ζήσεις;) Μορφωμένοι, όχι πολύ, ούτε κι αμόρφωτοι. Με λεφτά, όχι πλούσιοι όμως. Με καλές δουλειές αλλά όχι με μεγάλους μισθούς. Επειδή – ας πούμε – δουλεύω μαζί με τον άντρα, λέω και όχι ιδιαίτερα έξυπνοι. Το διπλανό σου ζευγάρι με παιδί. Η κοπέλα που πήγατε μαζί στο λύκειο αλλά μετά εσύ πέρασες αλλού. Ο νεαρός που κυκλοφορούσε μια κοπέλα απ’την παρέα σου - και κάνατε και αναπόφευκτα παρέα – ευχάριστος τύπος και μια χαρά αλλά λίγο αδιάφορος (ως άντρας), και μετά κάτι έγινε και χαθήκατε με την κοπέλα και δεν ξανάδες και τον τύπο.
Δε σχολιάζω το πάρτι το ίδιο. Οι ενήλικοι μου έκαναν εντύπωση. Φιλικά τους ζευγάρια, παντρεμένα, με παιδιά. Ή οι μανάδες των συμμαθητών της κόρης του συναδέλφου μου στον παιδικό σταθμό.
ΟΛΕΣ μα όλες οι μανάδες, γυναίκες ανάμεσα στα 30 και τα 35 με μαλλί κομμωτηρίου. Και τίγκα βαμμένες, σα χριστουγεννιάτικα δέντρα από τα κοσμήματα. Το ξαναλέω, μαλλί κομμωτηρίου ΜΑΛΛΙ ΚΟΜΜΩΤΗΡΙΟΥ. Σε παιδικό πάρτι! Με κλόουν και μυξιάρικα που σκούζουν, κυλιούνται κάτω και αδειάζουν το φαί τους στο πάτωμα (είτε από το πιάτο τους είτε από το στομάχι τους) Ναι ρε κοπελιά, είσαι πιθανότατα λεφτού και νότιο προάστιο, αλλά ΠΟΣΟ θλιβερή πρέπει να είναι η ζωή σου αν για σένα ΤΟ κοσμικό γεγονός του μήνα είναι αυτό; Ή αν φέρεσαι στα 30 σου το 2010 όπως φερόταν και στολιζόταν η μάνα μου στα 45 της το 1980;;;;;
Και ωραίες γυναίκες ρε πούστη
Οι άντρες κλασσικοί μάπες ΝΠ που μαζί τους βολεύτηκαν οι γκομενάρες που έλεγα για να τακτοποιηθούν και να κάνουν το πολυπόθητο παιδάκι.
Συζήτηση μεταξύ 2 αντρών που - γαμώτο! – ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΟΜΙΛΗΚΟΙ ΜΟΥ! Και σε φάση που ΔΕ μπορούσαν να τους ακούσουν οι γυναίκες τους. Τι συζητούσαν αυτοί οι καλοβολεμένοι 35ρηδες – πρότυπα γιών; Για γκόμενες; Για ποδόσφαιρο; Για δουλειές; Όχι!!!!!! Για το τι φύλου παιδιά ήθελαν…. Λες και ήταν νοικοκυρούλες του ’50!
Αηδίασα

Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

Γιατί δεν γράφω για τις διακοπές μου

1. Γιατί γράφετε εσείς για τις δικές σας.
2. Για τον ίδιο λόγω που δεν τραβάω φωτο. Φαίνονται ψεύτικες και ξεθωριασμένες. Τις ζεις δεν τις γράφεις.
3. Για να μην μάθετε τι έκανα. Ειδικά όσοι σας ενδιαφέρει.
4. Γιατί δε σας ενδιαφέρει.

Κυριακή 8 Αυγούστου 2010

Είναι ώρα να φεύγεις

Αυτό είναι τίτλος κλεμμένος από τον ahtensville, T’ομολογώ.
Τώρα, πολλά ούζα μετά, και μ’ένα κεφάλι που γυρίζει αναρωτιέμαι αν είναι ώρα να φεύγω.
Πότε είναι ώρα να φεύγω;
Κάποτε είχα διαβάσει κάπου, δεν έχει σημασία που, ότι μαγκιά είναι να μένεις. Το προσπαθώ. Μένω όταν όλοι και όλα είναι εναντίον. Μένω όταν δε με συμφέρει. Αλλά δεν είμαι αρκετά μάγκας.
Ακόμα φεύγω. Μερικές φορές. Όταν βλέπω ότι δε με παίρνει. Όταν δεν έχω κουράγιο να προσπαθήσω άλλο. Όταν φοβάμαι. Όταν βαριέμαι. Όταν πιστεύω ότι δεν έχει νόημα να παλεύω. Ίσως είναι καλύτερα έτσι. Καμιά φορά, χάριν παιδιάς, ανοίγω πολλά μέτωπα μέχρι ν’αποφασίσω ποιό είναι σημαντικό. Στο τέλος καταρρέουν όλα. Την τελευταία φορά που έμεινα όταν δεν ήθελα,... Πως να το πω... Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν και τόσο καλά. Το μόνο πράμα που μετάνιωσα στη ζωή μου είναι που δεν έφυγα. 2 φορές.
Ο σωστός παίκτης πρέπει να ξέρει πότε ν’αποχωρήσει από το παιχνίδι. Κι όποτε δεν τήρείται αυτό βγαίνουν ΟΛΟΙ χαμένοι.
ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ ΝΑ ΦΕΥΓΩ;
Ίσως η ερώτηση είναι ρητορική. Σε λιγότερο από μια βδομάδα φεύγω έτσι κι αλλιώς. Διακοπές.

Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010

βιβλία

Για τις βδομάδες που θα πάω διακοπές θέλω να πάρω μερικά βιβλία μαζί μου. Δε μ’αρέσει να βλέπω τηλεόραση στα ξενοδοχεία. Δε μ’αρέσει να βλέπω τηλεόραση στις διακοπές μου. Τελεία. Μάλιστα φέτος θα κάνω για πρώτη φορά την οριακή και κοσμοϊστορική υποχώρηση να υπάρχει ίντερνετ και λαπιτόπι στο δωμάτιο, ανάγκη, απαίτηση και προσφορά συγκατοίκου. Αλλά την τηλεόραση τη θεωρώ μιζέρια. Σαν να είναι πλήρως αποτυχημένες οι διακοπές για να καταλήξεις να βλέπεις τηλεόραση. Άμα έχεις πάει σ’έναν άλλο τόπο για διακοπές, και δεν έχεις κάτι να κάνεις μια δεδομένη στιγμή, χαλαρώνεις στο δωμάτιό σου, κοιμάται η παρέα σου,βγαίνεις, στο μπαλκόνι σου τουλάχιστον και κοιτάς τον ρημάδη τον τόπο που πλήρωσες ένα σκασμό λεφτά κι έλιωσες τόσες ώρες στην μεταφορά, όχι την τηλεόραση.
Λίγο τσιγκούνικο φάνηκε αυτό που μόλις έγραψα. Σαν να μη δέχεσαι να ξοδέψεις ούτε δευτερόλεπτο, γιατί ο χρόνος είναι χρήμα, από τις ακριβοπληρωμένες σου διακοπές, ούτε ανάσα, μακριά από το σκοπό, που είναι «να περάσουμε καλά», ούτε ματιά. Όλα είναι ακριβοπληρωμένα για να τα ξοδέψεις μάταια.
Αλλά πάλι, μόνο αν είναι τόσο χάλια ο τόπος γύρω προτιμάς να κοιτάς την τηλεόραση από το τοπίο, γι’αυτό καλύτερα να έχω μαζί μου βιβλία να μη μπερδεύομαι και παλινδρομώ. Βιβλία που να μπορούν να κοπούν σε κομματάκια σαν το σαλάμι. Να μη χάνεις τον ειρμό και πρέπει να το ξαναρχίσεις από την αρχή αν θες να διαβάσεις μόνο για ένα τέταρτο και όχι για είκοσι λεπτά, μόνο μέχρι να τελειώσει ο άλλος από την τουαλέτα του για να βγείτε για βράδυ. Ή που πρέπει να το σταματήσεις επειγόντως γιατί καίγεσαι και πρέπει να βουτήξεις στη θάλασσα ΤΩΡΑ. Το επόμενο δευτερόλεπτο θα έχεις πάθει έγκαυμα.
Βέβαια εγώ τα λέω όλ’αυτά τα ειδυλλιακά γιατί έχω αμάξι και τα τελευταία χρόνια το παίρνω μαζί μου στις διακοπές, άρα μπορώ να χώσω και μια σακούλα βιβλία στο πίσω κάθισμα και δε τρέχει και κάστανο. Δε τα έκανα αυτά όσο ήμουνα μια πτωχή πλην τίμια φοιτήτρια που πήγαινα διακοπές μόνο με τη βαλιτσούλα μου και το ΚΤΕΛ/ πλοίο. Τότε έβαζα ένα δύο βιβλία στην βαλιτσούλα και βαρυγκομούσα.
Τώρα λοιπόν χρειάζομαι καμιά εξάδα. Και καλό βιβλίο για την παραλία, είναι το αστυνομικό, καυτός ήλιος και βαριά φιλοσοφία δε νομίζω ότι συνάδουν. Και τα αισθηματικά/ ρομαντικά/αρλεκιν μόνο που τα σιχαίνομαι. Ίσως άμα γίνω μια ζαρωμένη γρια γεροντοκόρη/χήρα που θα ντύνομαι στα ροζ από την κορφή μέχρι τα νύχια και θα βλέπω σάρκινα κοντάρια μόνο στον ύπνο μου, αν και τότε μάλλον δε θα πηγαίνω στην παραλία, θα κάνω μακροβούτια μόνο στη μπανιέρα μου κι εκεί δε χρειάζεται βιβλίο.

Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010

Αναρωτιέμαι.

Για πολλά πράγματα τελευταία.
Ένα από αυτά τα πολλά είναι από πότε είναι η Ρίκα Βαγιάννη δημοσιογράφος; Εγώ μια μπουτού σιτεμένη βλέπω που περιφέρει τα πεσμένα κρέατά της μέσα από σούπερ μίνια, δείχνει το βρακί της δημοσίως από πάνελ σε πρωινάδικο και προσπαθεί να κάνει την τηλεπαρουσιάστρια. Προσπαθεί λέω, δε λέω ότι το καταφέρνει.
Από πότε αυτό το ελαφρώς ηλίθιο κρέας θεώρει εαυτόν δημοσιογράφο;
Από πότε, αν είσαι ηθοποιός της συμφοράς, σε τρίτους και τέταρτους ρόλους, και αρθρογραφείς σε ροζ φυλλάδες όπως το κοσμοπόλιταν, θεωρείσαι δημοσιογράφος κυρά μου;Σιγά το πούλιτζερ
http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/22780
Ρίκα κι εμείς ξερνάμε με σένα.
Ειδικά από τη στιγμή που έτσι έγινες "δημοσιοτσόλι" γιατί δημοσιογράφος δεν ήσουν ποτέ, μην αυταπατάσαι :Όχι, ο Γκιόλιας δεν ήταν "ένας από εσάς". Ένας που παντρεύτηκε γιό γιατρού κομματάρχη και επιδεικνύοντας τη γύμνια του -και με τις πλάτες του μπαμπά- έγινε βολεμένο κρατικοδίαιτο στέλεχος της κρατικής τηλεόρασης, κομματόσκυλο με παχυλό μισθό και ... πτυχίο... λυκείου.

Άραγε θα μου χτυπήσει η αστυνομία μεθαύριο την πόρτα μου να με συλλάβει που τολμάω και λέω αποτυχημένη μπουτού τη Βαγιάννη;

Δευτέρα 5 Ιουλίου 2010

ε δεν εχω τίτλο

Προχτές τ'απόγευμα, αφότου έβρεξε και στέγνωσε ξεκίνησα φασίνα. Αφού τελείωσα και σφουγγάρισα το μέσα του σπιτιού, σκούπισα και αποφάσισα να σφουγγαρίσω και τα μπαλκόνια. Είχα μισοκάνει το μεγάλο όταν έσπασε το κοντάρι της σφουγγαρίστρας. Έσπασε 2-3 πόντους από τη βάση, εκεί που ήταν λίγο σκουριασμένο. Σφουγγάριζα και ΚΡΑΚ
Έμεινα να το κοιτάζω σα χαζή. Έξι παρά πέντε. Στις έξι δεν κλείνουν τα σουπερμάρκετ τα Σάββατα; Παραιτήθηκα γρήγορα. Ήμουν κάθιδρη, με μικρές σταγόνες ιδρώτα να στάζουν από τη μύτη μου και από το πηγούνι μου κάτω. Και η πρόχειρη βερμούδα που φορούσα είχε πριν λίγο σκιστεί σε ένα βαθύ πλιέ με την ηλεκτρική.
Ξανάμεινα να το κοιτάζω σα χαζή. Το τελευταίο πράμα που περίμενα ποτέ να μου σπάσει κοντάρι στα μικρά μου χεράκια. Ήμουν εντελώς απροετοίμαστη. Ούτε ανταλλακτικό κοντάρι είχα, αυτό της σκούπας δε βίδωνε, ήταν πολύ στενό. Κάπως έτσι δε σε βρίσκουν όλες οι καταστροφές, είναι το τελευταίο πράμα που περιμένεις και είσαι εντελώς απροετοίμαστος; Σαν τον καρκίνο;
Αναστέναξα βαθιά κι έπεσα στα γόνατα, έπιασα τη σφουγγαρίστρα με το χέρι και τελείωσα το μπαλκόνι.

Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

Κι αν αποφασίσω ν’ αυτοκτονήσω
Μη μου τα σπας με το να κλαις γιατί δε θα΄μαι εδώ να σου κάνω παρέα, εγωϊστή
Μη μου τα σπας με το να κλαις γιατί βλέπεις πόσο λίγος ήσουν να με βοηθήσεις
Δική μου απόφαση, δική μου δουλειά
Δε σου ζήτησα τη γνώμη σου
Δε σου ζήτησα βοήθεια
Δεν άφησα κανέναν πίσω
Είμαι ελεύθερη.
Κι αν δε θέλω να βγαίνω άντε γαμήσου
Δικό μου το ταβάνι, γουστάρω να το κοιτάω
Δε με περιμένει κανείς να το μαγειρέψω,
μπορώ αν θέλω να κάτσω Σάββατο βράδυ να παίζω πασιέντζα στο πισί και να βλέπω τσόντες
Κι αν θέλω να είμαι μόνη μου
Κι αν έχω κατάθλιψη
Μη μ'ενοχλείς με τα δάκρυά σου. Με τραβάνε πίσω.
Γιατί κλαις αν εκεί που είμαι είμαι καλύτερα;
Βλέπεις την αποτυχία γραμμένη στο βλέμμα μου;
Ή μήπως βλέπεις το βλέμμα μου στα δικά σου μάτια;

Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

It's official!






Ξεκίνησε η εποχή της σαγιονάρας.
Άμα με δέιτε να φοράω τίποτ'άλλο μέχρι τον Οκτώβρη, γράφτε μου!

Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010

Τι βλέπουν τα μπιρμπιλωτα ματάκια μου;

Ξύπνησα χτες το βράδυ έντρομη και λουσμένη στον ιδρώτα. Είχα βγει λέει στο δρόμο και πήγαινα σ'ένα πάρτι και φορούσα μπλε κακοστριφωμένο συνθετικό φουστάνι. Κι απο μέσα φαινότανε το (μαύρο) σουτιέν μου!!!! Σοκ! Και μετά κοιτάω κάτω και φορούσα κάτι μπεζ θείτσικες γόβες ....σαν αθίγγανη αμπιγιέ ήμουνα..... και δεν άντεξα άλλο, ξύπνησα!
Τώρα θα μου πεις εδώ ολόκληρη σύζηξ εφοπλιστού το έκανε και μάλιστα στη γαμήλια δεξίωσή της και δε ντράπηκε, εσύ ίδρωσες καημένη;
Απ ντέητ. Επειδή δε βαστώ, θέλω να κράξω. Αυτή η πλαστική ΓΡΙΑ με τις κρεμάμενες σε κοινή θέα πατσές, που μοιάζει με γριά τσατσά, είναι η μαμά Πατ(σ)ίτσα. Και κόρη Λαιμού. Αυτό το χαζό ξανθό κνώδαλο βγαίνει και λέει, νομίζοντας ότι υπερασπίζεται την πλευρά της, ότι το έχουν ξανακάνει το πάρτι στο Αβέρωφ, αντί να κάνει την πάπια η ξανθιά ηλίθια. Και πιστεύει σοβαρά το βόδι ότι η φασαρία γίνεται επειδή ο κόσμος είναι κακός και τους ζηλεύει. Φυσικά με το που τη βλέπεις και την ακούς καταλαβαίνεις αμέσως γιατί τη χώρισε ο άντρας της. Κρίμας τα λεφτά και το όνομα .....

Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

μυστικά τυλίγματος

Αναδημοσίευση από www.xboyfriends.gr


->Μη δίνεις την εντύπωση της man hater. Κανείς δε θέλει να περάσει την υπόλοιπη ζωή του με μια γυναίκα που δίνει την εντύπωση πως είναι τίγκα στα απωθημένα και στα κόμπλεξ αναφορικά με τους άντρες.
->Μην παρουσιάζεις το προφίλ της αλανιάρας γκόμενας που φλερτάρει από δω κι από κει και παντού έχει κατακτήσεις κι ερωτοχτυπημένους! Αν δεν μπορεί να σε εμπιστευτεί αποκλείεται να σε παντρευτεί.
->Δείξε σεβασμό προς τους δικούς του και προς τους φίλους του, όσο κι αν σου σπάνε τα νεύρα κι έχεις όλα τα δίκια του κόσμου. Η αποδοχή των οικείων του συνεισφέρει τα μέγιστα στο 'έζησαν αυτοί καλα'.
->Σε καμία περίπτωση μην παρουσιάσεις το γάμο σαν αυτοσκοπό, αλλά σαν κάτι που θες να συμβεί επειδή αγαπάς αυτόν. Σε κανέναν δεν αρέσει να αισθάνεται θήραμα ενός κηνυγού κεφαλών.
->Παράλληλα μη δείχνεις απελπισμένη σε στυλ Ματίνα Μανταρινάκη, αλλά βγάζε προς τα έξω αυτοπεποίθηση και σταθερότητα. Είναι προσόντα για μια μέλλουσα σύζυγο.
->Δείξε του πως η ζωή του μαζί σου θα είναι γεμάτη εκπλήξεις! Μαγείρευε καινούργια φαγητά, δοκίμασε καινούρια hobby, ανανέωνε το look σου, κοινώς κράτα τον σε εγρήγορση. Είναι πολύ απωθητική η σκέψη της ρουτίνας και του αιώνιου προγράμματος.
->Μην γκρινιάζεις συνέχεια-παραπονιέσαι-είσαι ανικανοποίητη. Από ένα σημείο και μετά ακούγεσαι σαν κακός δίσκος που θέλει πέταμα.
->Γίνε δεκανίκι -με μέτρο- στα προβλήματά του και δώσε του να καταλάβει πως μπορεί να στηριχτεί πάνω σου. Αν εστιάζεις συνέχεια στα δικά σου προβλήματα, μάλλον για καινούργιο άντρα πρέπει να ψάξεις και όχι για νυφικό.
->Ω ναι θα το πω κι αυτο...Μάθε να φτιάχνεις και κανά αυγό και να βάζεις κανά πλυντήριο διότι για να τα κάνει αυτός...δύσκολο. Καλώς ή κακώς πρέπει να ξέρεις να σαι και Μαίρη Παναγιωταρά, αλλιώς πώς θα ανοίξει σπίτι μαζί σου ο άνθρωπος;
->Είσαι οικονομικά ανεξάρτητη; Αν όχι γίνε άμεσα! Αποκλείεται να θέλει να σε τρέφει.
->Μην αμφισβητείς -ποτέ μα ποτέ- τον ανδρισμό του και μην τον ταπεινώνεις είτε prive είτε δημοσίως. Απαράδεκτο!
->Πρόσεχε τι λες σε καβγάδες. Ό,τι πεις δεν μπορείς να το πάρεις πίσω!


--------------------------------------------------------------------------------
Σημείωση (δική μου): Κι αν δεν είσαι/νιώθεις κάτι απ'όλ'αυτά FAKE IT!
--------------------------------------------------------------------------------

Βρήκες ανάμεσα σε όλ'αυτά τι έκανες λάθος Φλόνς;

Σάββατο 22 Μαΐου 2010

List to do

κιτ μεηκάπ
Τενεκδάκια με σπάγγο
Ψαλίδι
Πιστοποιητικό βαφτίσεως
χειροπέδες
2ο ζευγάρι παπούτσια
Καρφίτσες-κλωστή
Μαντηλάκια
Βεντάλια
1000€
200€
Ποτήρι
Στέφανα
Βέρες
Πλύσιμο αμαξιού
Κρασί νάμα
Δίσκος με ρύζια
Μπουμπουνιέρες
Να πω στον πάπαρδο να πει στο όφωνο ότι το ζεύγος θα δεχτεί τις ευχές στο κέντρο

Πέμπτη 20 Μαΐου 2010

Νυστάζω. Πάλι

Έχω πιει μισό φραπέ και νυστάζω.
Προσπαθώ να μη δείχνω πόσο νυστάζω και ότι είμαι έτοιμη να γείρω.
Είμαι στη δουλειά, μέρα απεργίας, γιατί έχω σιχαθεί να έρχονται «στελεχάρες» σεινάμενες κουνάμενες κατά τις 10, επειδή «δεν είχε ΜΜΜ» ή κατά τις 11, επειδή ξέρανε ότι θα έχει περιφρούρηση του κτιρίου μέχρι εκείνη την ώρα ο σύλλογος των εργαζομένων, να χαζολογάνε όλη μέρα στο ίντερνετ, γιατί δεν έχει δουλειά, αφού απεργούν τα περιφερειακά καταστήματα/ υπηρεσίες, και να δείχνουν ότι δήθεν δουλεύουν με την παρουσία τους εδώ, ενώ γλείφουν και την εργοδοσία (λέγε με διοίκηση) με το να μην απεργούν.
Ενώ ταυτόχρονα δεν κόβονται και τα – πόσα; 50; – ευρώ της απεργίας από τον χιλιοεξακοσάρη (τουλάχιστον) μισθό τους.
Τι; Για ποια δουλειά μιλάω; Για την δημόσια υπηρεσία/ κατάστημα με θυγατρικά/ τράπεζα/ ταχυδρομείο/ υπουργείο/ εφορία που δουλεύω. Έχει σημασία;
Θα κάνω και γω το ίδιο. Κι ας μην έχω χιλιοεξακοσάρη μισθό.
Θα ξυπνώ λοιπόν με το πάσο μου μια ώρα μετά το κανονικό και θα έρχομαι με βήμα πάπιας. Επειδή μπορώ. Και μένω μισή ώρα με το πόδι από το γραφείο. Θα καταφτάνω την ίδια ώρα με τα στελέχη που δήθεν «ξύπνησα κανονικά – ή και νωρίτερα – αλλά ήμουν στο δρόμο 2 ώρες».
Επίσης δείχνω ότι δουλεύω.
Τόση ώρα πληκτρολογώ με μανία αυτό το κείμενο.
Πέρασα κι ένα σωρό αποδείξεις στο εξέλ.
Τι; Ποια επανάσταση;
Η επανάσταση άργησε μια μέρα. Νομίζω τούτη εδώ.

Δευτέρα 10 Μαΐου 2010

Άντε γαμήσου

Εσύ ο γνωστός. Ο φίλος φίλου. Ο πρώην γκόμενος/α φίλου/ης. Ο συνάδελφος. Ο πρώην συνάδελφος. Ο γείτονας. Η χοντρή περιπτερού. Ο κουτσομπόλης ψιλικατζής. Ο γαμπρός στο γάμο που πήγα.
Ο κάθε μαλάκας που ανακάλυψε «δήθεν τυχαία» ότι έχω μπλογκ. Ή του το σφυρίξανε. Η φίλη που το’πε στην αδερφή τους που το είπε στη συνάδερφό της που την είχα γνωρίσει σ’ένα πάρτι της πρώτης. Και πάει λέγοντας. Δεν έχει σημασία ποιος ποιανού. Ή που το ανακάλυψε τυχαία επειδή γούγλαρε «γυναίκες με μουστάκια» κι έπεσε πάνω σε κείμενό μου που τον/την φωτογράφιζε. Ή ο μηχανογράφος/ τεχνικός/ συνάδερφος που ψαχούλεψε τον υπολογιστή της δουλειάς, είδε σε τι σάητ μπαίνω και τα ξεψάχνισε ένα προς ένα (χαράς στην υπομονή του, πρέπει να συμπλήρωσε συντάξιμα ένσημα)
Θα γράφω ό,τι θέλω ρε. Και θα σατιρίζω όποιον θέλω. Κι αν προσβληθείς να μου το πεις. Θα σου πω κι εγώ…
Ειδικά αν δε σε βρίζω, αλλά σε σατιρίζω, όποιος έκανε συνάδελφος στο μπλογκινγκ, πραγματικά άντε και γαμήσου.
Δεν κατεβαίνει ανάρτηση.
Δεν απολογούμαι γιατί σε δουλεύω. Ειδικά αν είσαι άξιος δουλέματος. Κι αν νιώθεις προσβεβλημένος, ν’ αναρωτηθείς γιατί 100 γελάνε μαζί σου, δε μπορεί, κάτι δεν πάει καλά με σένα.
Δεν απολογούμαι γιατί έχω μπλογκ. ΔΕΝ ΕΧΩ. Απόδειξε ότι έχω και τα ξαναλέμε.
Άμα δε σ’ αρέσει να μην ξαναμπείς.
Δεν αυτολογοκρίνομαι για κανέναν.
Δικό μου είναι και θα το κάνω ό,τι θέλω, άμα θέλω του βάζω φωτιά και το καίω, αλλά δε θα μου πεις εσύ τι θα το κάνω. ‘Άκου εκεί «κατέβασε το κείμενο». Εγώ σου είπα ρε να ξουρίσεις το μουστάκι σου; Ή της γυναίκας σου;
Δεν απολογούμαι για το τι γράφω. Να μην διαβάζεις.
Τα κείμενα είναι δικό μου πνευματικό προϊόν και θα τα διαχειρίζομαι όπως γουστάρω.
Και ναι ρε μαλάκα, αμα δεις το μπλογκ κλειδωμένο από δω κι εμπρός, να είσαι σίγουρος ότι το κλείδωσα, κάλεσα όλους τους μπλογκερ κι εσένα όχι, και γελάμε μαζί σου.
Νια νια νια
Ti θα κάνεις τώρα; Θα με μαρτυρήσεις στο δάσκαλο να με βάλει τιμωρία στη γωνία;

Σάββατο 8 Μαΐου 2010

Κάθε δεύτερη Κυριακή του Μάη.

Έτσι έμαθα να την περιμένω αυτή τη γιορτή, για να μη μπερδεύομαι και την ξεχνάω από χρόνο σε χρόνο. Να μη μπερδεύομαι για την πιο σημαντική για μένα γιορτή. Εξ’ίσου σημαντική με τη γιορτή της και τα γενέθλιά της, απείρως σημαντικότερη από τις γιορτές των άλλων

Ποια γιορτή του πατέρα; Τι είδους ξενόφερτα έθιμα είναι αυτά; Τι αμερικανιές; Χεσμένο τον είχα…
Σαν τον φτωχό συγγενή που κάθεται στην άκρη και ξερογλύφεται.
Μια χρονιά που το’χα ξεχάσει και το θυμήθηκα μόλις ξύπνησα εκείνο το πρωί κόντεψε ταμπλάς να μου’ρθει. Τι ντροπή!
Γρήγορα σηκώθηκα κι έφτιαξα ωραίο σωρό την κουβέρτα να μοιάζω ξαπλωμένη. Ξεγλίστρησα με την ψυχή στο στόμα από το σπίτι και έτρεξα μεσ’τον ήλιο να ψωνίσω ένα μπουκέτο απ’το ανθοπωλείο, να γυρίσω αθόρυβα, να φανεί ότι το μπουκέτο το είχα κρυμμένο μεσ’το σπίτι απ’την προηγούμενη, ότι δε ξέχασα τη γιορτή, να της το δώσω μόλις δήθεν σηκωθώ απ’το κρεβάτι.
Τώρα πάω κάθε δεύτερη Κυριακή του Μάη το μπουκέτο στον Βύρωνα…..

Μ’αρέσει να πηγαίνω απόγευμα εκεί. Να μη σε βαράει ο ήλιος, αντίθετα είναι όμορφα να περπατάς όταν σουρουπώνει. Με μέτρο, μη σε κλείσουνε εκεί μέσα το βράδυ. Έχει κι αυτό το ενδιαφέρον του, κάπως έτσι έμαθα για τον ομαδικό τάφο των Καπιτσίκα, Διαμαντόπουλου, Καλήτση, Κασιμάτη, Κλειδά, Μερκουριάδη Χατζηιωάννου, Καϊσέρογλου, Μουρίκη, Καλαμούτη, Μυλωνά, όλοι ανάμεσα σε 17 και 35, με την επιγραφή «Αθάνατοι», και τη διευκρίνηση ότι εκτελέστηκαν στις 7 Αυγούστου 1944 από τους γερμανούς. Τον τάφο του στρατηγού Ιωάννη Πλαστήρα, με ημερομηνία θανάτου που δε την ξέρω και δε μπορώ να τη δω γιατί είμαι κοντή και δε φτάνω. Με κάνει όμως ν’αναρωτιέμαι τι σχέση να έχει με τον γνωστό Πλαστήρα.Το τοπ βέβαια του νεκροταφείου είναι ένα.. ταφικό μνημείο λίγο παράμερα, μόνο του σε ένα πλάτωμα, κάποιας γυναίκας, εμφανώς κατασκευασμένο από τον άντρα της, με σκοπό να ταφεί μια μέρα μαζί της. Στη μια μεριά της πόρτας είναι τ’όνομα της γυναίκας με ημερομηνία γέννησης και θανάτου και στην άλλη του συζύγου, άνευ ημερομηνίας θανάτου. Έχει και μαρμάρινο κάθισμα, μονό, για να κάθεται ο σύζυγος και ν’αναπολεί. Το περι-αύλιο (;) του μνημείου είναι ψηφιδωτό Όπως και τα πάνω διαζώματα των τοίχων. Οι τοίχοι εξωτερικά έχουν σκαλιστές πλάκες με εικόνες της ζωής του ζεύγους Επειδή οι ημερομηνίες γεννήσεως είναι αρκετά παλιές και ο τάφος αρκετά παρατημένος, ειδικά όταν ο κάτω χώρος είναι γεμάτος ψηφιδωτά και ο πάνω αφημένος με τα τούβλα, υποψιάζομαι ότι και ο σύζυγος πέθανε αλλά δε θάφτηκε εκεί. Φαντάζομαι οι κληρονόμοι δε συμφωνούσαν...


Έχουμε και οίκο μπάρμπι....

Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

Γιατί ο Βγενόπουλος είναι ένα τομάρι

Κατ’αρχήν να ξεκαθαρίσω ότι δε με ενδιαφέρει αν οι υπάλληλοι ήταν προσωπικό ασφαλείας ή όχι.
ΓΙΑΤΙ ΔΟΥΛΕΥΑΝΕ;

Γιατί ρε μαλάκες άμα σου πει το αφεντικό σου "ή δουλεύεις ή σε απολύω", δουλεύεις και δεν απεργείς και όσοι κάνουν αυτή την ηλίθια ερώτηση είναι εμφανές ότι ή δεν έχουν δουλέψει μια μέρα στη ζωή τους ή είναι βολεμένοι με μέσο μια ζωή, κοινώς είναι λακέδες των μέσων τους, γιεσμεν και λούγκρες και να πάνε να κρυφτούνε στην τρύπα τους τα λαμόγια οι σκουλικαντέρες.

Το ιγκουάνα το σκατωμένο λοιπόν ο Βγενόπουλος, για να δείξει ότι έχει κόσμο, συναλλαγές και κίνηση, αρνιότανε στους υπαλλήλους να φύγουν πιο νωρίς και η γραμμή που έδινε ήταν «θα μείνετε να δουλέψετε», με τις μολότωφ.

Που να του μολοτωφιάσουνε το σπίτι με την οικογένειά του μέσα.

Όταν τους άφησε (τους υπόλοιπους) να φύγουν ήταν πια 3 και οι 3 υπάλληλοι στις 2 και κάτι είχαν ΗΔΗ πεθάνει.
(ωράριο για τους υπαλλήλους 3:15, τους χάρισε ρε κι ένα ολόκληρο τέταρτο), ο μέγας χουβαρντάς που ένα τέταρτο να είναι η ώρα που του έχει απομείνει.

Επιπλέον το καθίκι το γεμάτο, το αρχίδι που δεν κουνιέται γιατί είναι μικροσκοπικό, έχει αρνηθεί επανηλειμμένα λόγω κόστους να εγκαταστήσει ειδικές πόρτες ασφαλείας για τράπεζα. Αυτές με τον κλωβό και τις 2 πόρτες λέω, που πρώτα ανοίγει η έξω, μπαίνει, κλείνει και μετά ανοίγει η μέσα και μπαίνεις στο κατάστημα.

Και μη με ρωτήσει ποτέ κανείς που τα ξέρω αυτά. Αυτό που δεν ξέρω είναι ΘΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ το αρχίδι το σάπιο;

ΘΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ;

Κοντεύει μια μέρα από τους θανάτους και δεν έχει παραιτηθεί κανένας γυμνοσάλιαγκας.
Και μην ακούω δεν φταίει κανείς, μόνο οι μολοτωφιαστές, είναι ΟΛΟΙ υπεύθυνοι.

ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΕΙΣΑΙ Σ-Υ-Ν-Υ-Π-Ε-Υ-Θ-Υ-Ν-Ο-Σ. ΠΑΡΑΙΤΗΣΟΥ ΤΩΡΑ!!!

Επιμένω ,Γεώργιε Παπανδρέου, το αίμα των νεκρών της 05/05/2010 πάνω σου και πάνω στα παιδιά σου.
Και πάνω στα παιδιά των παιδιών σου.

uddate: Σε ιδιωτικό νοσκομείο οι τραυματίες. Τους μάντρωσε και τους εκβίασε: "επειδή έχω ράμματα για τη γουνα σας, (για θέματα της τράπεζας) όποιος μιλήσει θα διωχθεί ποινικώς"

Τετάρτη 5 Μαΐου 2010

παπανδρέου

το αίμα των νεκρών της 05/05/2010 πάνω σου και πάνω στα παιδιά σου

Τρίτη 4 Μαΐου 2010

Πως ξέρεις αν σ’αρέσει


Πως ξέρεις αν σ’αρέσει εκεί που μένεις;

Κάθε φορά που περπατάς στο δρόμο με κατεύθυνση την είσοδό σου/ κάθε φορά που μπαίνεις σπίτι σου θες να τραγουδήσεις «κι όμως είμ’ ακόμα εδώ».

Κάθε φορά που βλέπεις την παλιά παιδική σου χαρά θες να ξανα-τραγουδήσεις «this used to be my playground».

Θες να γνωρίσεις τους γείτονες! Ακόμα και τη διαχειρίστρια!! Χαιρετάς και τη συνταξιούχο διπλανή!!!!

Ανακαλύπτεις ότι έχεις λαϊκή δίπλα σου. Και σ’ αρέσει! Και πας κιόλας!!!

Βγαίνεις να περπατήσεις άσκοπα στους γύρω δρόμους με τ’ ακουστικά στ’ αυτιά για ν’ ανακαλύψεις την τοπική αγορά. Και γουστάρεις να το κάνεις!

Πως ξέρεις αν το πράγμα έχει γίνει νοσηρό;

Έχεις ειδική συσκευή τηλεόρασης μόνιμα ρυθμισμένη στην κάμερα που εκπέμπει από την είσοδο.

Και δε σου φτάνει!

Σκέφτεσαι τι καλά που θα ‘ταν αν μπορούσες να βλέπεις και μέσα τα διαμερίσματά τους, όχι μόνο ποιος μπαινοβγαίνει.

Έχεις «ένα καλό ζευγάρι» κυάλια. Κι αγοράζεις κι ένα τηλεσκόπιο. Ενώ μένεις στο Παγκράτι.
Έχεις φτιάξει χάρτη της περιοχής σου που πιάνει έναν ολόκληρο τοίχο. Έχεις καταφέρει ν’απομνημονεύσεις τους δρόμους.

Κι έχεις και σημειωμένα όλα τα γύρω μαγαζιά.

Και μερικούς από τους κατοίκους με σημαιάκια.
Έχεις και ειδικά αρχεία στο πισί με αποθηκευμένο ό,τι μπόρεσες να βρεις κατά καιρούς στο ίντερνετ με αναφορές στη γειτονιά σου.

Ή στους γείτονες (βλ σημαιάκια).

Δευτέρα 3 Μαΐου 2010

θητεία

Μαθαίνω ότι η στρατιωτική θητεία αυξάνεται. Από 9 μήνες που είναι τώρα θα πάει στους 36.
Επιτέλους, διότι είχαμε καταντήσει αηδία πια, πιο δύσκολη θητεία έκαναν μερικές εγκυμονούσες (ειδικά αν σου καθυστερήσει να σου βγει), παρά μερικοί φαντάροι.
Χώρια που δε τους φτιάχνουν πια τους φαντάρους όπως παλιά. Κάποτε κάνανε θητεία 2 χρόνια ή Κύπρο, τώρα μου θένε και μασαζ για να ξεπιάνονται οι κουραμπιέδες. Και μη μιλήσει κανείς σας, 2 θητείες έχω κάνει! Από τις παλιές. Παλιολουμπίνες
Επίσης ανακουφίζομαι που ο χάι δήμος που είμαι δημότης θα παραμείνει ανέγγιχτος από τον Καποδίστρια και δε συνενώνεται με κάτι γειτονικές μπασκλασαρίες. Αντε που θα γίνει στο τέλος Εκάλη κι η Ερυθραία! Έξω οι γύφτοι απ’την παράγκα! Δε θα μπουν οι βρωμεροί και άπλυτοι Ελληνικιώτες στην ιερή κι αμόλυντη Γλυφάδα! Πίσω Διστομιώτες γιατί θα πιάσουν σανίδα βρεμμένη οι Αραχωβιώτες και θα γενεί το Κούγκι!
Τελικά είναι αρκετά εύκολο να παραβαίνεις το νόμο. Αρκεί να είσαι ψύχραιμος και να εκτιμά σωστά ανθρώπους και καταστάσεις. Και κυρίως να μην πανικοβάλλεσαι. Ψυχραιμία και καθαρή σκέψη.

Σάββατο 1 Μαΐου 2010

Καλό μήνα

Πρωτομαγιά σήμερα και αντί να βγώ στ’ άχτιστα οικόπεδα της παιδικής μου ηλικίας και να μαζεύω μαργαρίτες με το κιλό με τη μάνα μου για να φτιάξει ο πατέρας μου το μαγιάτικο στεφάνι που θα κρεμαστεί στη βεράντα του σαλονιού, θα ξεχυθώ σε ουζερί να μαζέψω μεζέδες.
Αντίθετα με την άνοιξη, εγώ διάγω περίοδο εσωστρέφειας και μυστικότητας. Αποσυνδέω όσο μπορώ το μπλογκ από τον άνθρωπο. Διαθέτω και δύο μέηλ πια, ένα για την δημότη Χ δήμου, κι ένα για την μπλογκερ. Διαχωρίσω την προσωπικότητα Τανίλα από κόρη, φίλη, γειτόνισσα Χ.
Γίνομαι όλο και πιο σχιζοειδής στο σύνολό μου.
Γιούπι!

Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

Η κυρία από τη θάλασσα

Πήγα και είδα Ίψεν στο Εθνικό, το «Η κυρία από τη θάλασσα».
Δεν έχω ιδέα από Ίψεν εντωμεταξύ. Εννοώ δεν έχω διαβάσει Ίψεν πριν, ούτε αυτό που είδα ούτε κάποιο άλλο έργο ώστε να ξέρω τι πάω να δω. Αλλά μου αρέσει το θέατρο. Και η φίλη μου η Α μου εγγυήθηκε ότι ήταν καλό, αν και λίγο βαρύ και καταθλιπτικό. «Έχει σχέση με την απιστία». Συν το ότι είχα πάαααρα πολύ καιρό να πάω θέατρο και μου είχε λείψει αφόρητα.
Τελικά μαλακίες έλεγε η Α. Ούτε βαρύ ήταν ούτε καταθλιπτικό. Και ουδεμία απιστία συνετελέσθη καθόλη τη διάρκεια του έργου. Εκτός ίσως από το ότι παρουσιάζεται η μαλακισμένη άποψη που έχουν μερικοί άντρες ότι μια γυναίκα που τους χώρισε πρώτα και πήγε με άλλον μετά είναι μια ποταπή, μια άπιστη, διότι τη μαρκάρανε με το πυρωμένο σίδερο και θα είναι για πάντα δική τους, θέλει δε θέλει. Σωστά. Και τι θα πει με χώρισες κυρά μου; Άμα δε το πει ο άντρας δε μετράει.
Κατά τα λοιπά πολύ καλή η Ναυπλιώτη στο ρόλο κάποιας που την κυνηγάει ένα φάντασμα του παρελθόντος. Ακόμα και με τα τικ και τα «τραβήγματα» των μυών κάποιου που φοβάται το ανείπωτο, κάποιου που επιμένει να βλέπει ζωντανό το παρελθον, ψυχικά διχασμένης ανάμεσα στο τώρα και στο τότε.
Και καθόλου καταθλιπτικό, τόσο όσο τα «ψάθινα καπέλα». Αν και η Α., που μπορεί να ξέρει κάτι παραπάνω από μένα από Ίψεν, ισχυρίζεται ότι ο σκηνοθέτης «τον έχει σκίσει τον Ίψεν». Άποψη εγώ δεν έχω επ’αυτού, να πάτε να το δείτε.

Παρασκευή 16 Απριλίου 2010

Χαίρετε

Μου την έχει δώσει.
Δεν ξέρω τι θέλω να γράψω
Είχα ετοιμάσει ένα θαυμάσιο ρηξικέλευθο, ανατρεπτικό, ριζοσπαστικό, αμφιλεγόμενο κείμενο που θα ξεσήκωνε τα πλήθη, τα πάθη, τα μίση με θέμα το πόσο κατώτεροι είναι πραγματικά οι αμόρφωτοι άνθρωποι, ειδικά αναφορικά με τις λάμπες, για να γνωριστούμε με το αναγνωστικό κοινό αυτού του μπλογκ.
Το έχασα μαζί με τον σκληρό μου.
Δεν έχω καμία διάθεση να το ξαναγράψω.
Βαριέμαι απίστευτα να γράψω.
Δεν έχω ιδέα γιατί αγόρασα με τόσο ενθουσιασμό αυτό το μπλογκ από την προηγούμενη ιδιοκτήτρια, ούτε γιατί στον πούτσο έσκασα 500 ευρώπουλα.
ΘΕΛΩ να γράψω.
Να σας γνωρίσω.
Να σταθώ αντάξιος στη φήμη αυτό του μπλογκ.
Δεν έχω ιδέα ΤΙ.
Ακόμα και να μπω να διαβάσω τι γράφετε εσείς βαριέμαι.
Μπορεί να φταίει η άνοιξη.
Ή που τώρα τελευταία ασχολούμαι αποκλειστικά με θερμοσίφωνες, αρμοκάλυπτρα, μπογιατίσματα, σωλήνες, ρεκτιφιέ και μπουφέ, αυτοκτονίες, καραμπίνες, κολομπίνες, σκύλους και μύλους και έχω παραμερίσει αρκετά την υψηλή λογοτεχνία και τη βαθυστόχαστη ποίηση με την οποία ασχολούμαι συνήθως.
Επίσης τρέχω σαν το Βέγγο που του έβαλαν νέφτι στον κώλο.
Μπορεί να φταίει που χάλασε η σύνδεση στο ίντερνετ και γαμιέμαι για να βγάλω μια ανάρτηση, πράγμα αρκούντως απωθητικό.
Τελοσπάντων χέστηκα.
Κι εσάς χεσμένους σας έχω.
Αμα θέτε, δε θα σας παρακαλάω κιόλα!

Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

To πούλησα και τρελάθηκα!

Κάπου διάβασα ότι υπάρχει μια ιστιοσελίδα όπου υπολογίζει την αξία του μπλογκ μου. Την έψαξα, τη βρήκα και έμαθα ότι αξίζω κάπου γύρω στα 500 δολάρια. Πίπες!
Λες και μπορείς να κοστολογήσεις κάτι που έφτιαξες μόνος.
Όπως έλεγε και μια παλιά διαφήμιση:
-αξία laptop: x ευρώ
-αξία σύνδεσης: ψ ευρώ
-αξία μπλογκ: ανεκτίμητη

Επειδή όμως οι καιροί είναι δύσκολοι, απολύθηκα, κάνω εγχείριση, κι ένα σωρό άλλα, αποφάσισα ν'ακολουθήσω την πεπατημένη που ακολούθησε και κάποιος άλλος κάποτε, δεν έχει σημασία ν'αποδώσω κρέντιτς, δε μπλογκάρει πια, οπόταν αποκλείεται να το δει αυτό. Αν το δει θα με βρίσει προσωπικά και θα φροντίσω ν'αλλαχτεί η ανάρτηση.

ΤΟ ΠΟΥΛΗΣΑ!

Βρήκα ένα καλό παιδί (παιδί και θέλει μπλογκ με θυληκό όνομα, κανας πούστης θα'ναι αλλά τέλοσπάντων), του έπιασα και λίγο τον κώλο, μου'δωσε 500 ευρώ (ευρώ όχι δολλάρια), του παρέδωσα τον κωδικό μου και η συμφωνία έκλεισε.
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010

15 Μαρτίου

Στις 15 Μαρτίου έκανα το τελευταίο μου τσιγάρο.
Το γράφω εδώ για να το θυμάμαι.
Για να με δεσμεύει.
Στις 14 Μαρτίου έκανα το τελευταίο μου πακέτο.
Ολόκληρο πακέτο Καρέλια παρά ένα τσιγάρο. Πακέτο των 25.
Στις 15 το μεσημέρι, αφού γύρισα από τη δουλειά, πριν φάω, έκατσα στο σαλόνι και κάπνισα το τελευταίο.
Μετά άδειασα όλα τα τασάκια και τα έπλυνα, πέταξα τα άδεια πακέτα και πήγα να φτιάξω μεσημεριανό.
Άλλο τέλος εποχής αυτό.
Ελπίζω. Βάσιμα ίσως. Τουλάχιστον από τότε που το ξανάρχισα, εδώ και ενάμιση μήνα, ένιωθα χάλια όποτε κάπνιζα.
Για να δούμε, ο φόβος φυλάει τα έρμα;

Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

Τέλος εποχής

Αυτό το κείμενο είναι πολύ διαφορετικό από όλα τα προηγούμενα. Αυτό το κείμενο γράφτηκε στο σπίτι μου. Μέχρι χτες αυτό το μπλογκ ήταν κατά κάποιο τρόπο «πειρατικό». Ήταν εξ’ολοκλήρου γραμμένο σε υπολογιστές άλλων, στον υπολογιστή της δουλειάς, σε νετ καφέ. Κατά κάποιο τρόπο με γοήτευε αυτή η διαφορετικότητα, να νιώθω ότι είμαι μια περιθωριακή των μπλογκς, μοναδική ίσως. Μια «πειρατίνα», όπως οι παλιοί αντάρτες των FM.
Μέχρι χτες αρνιόμουν ίσως ν’αποκτήσω οικιακή επαφή με το ίντερνετ, ελπίζοντας έτσι σε διαφύλαξη από πιθανή εξάρτηση και σε περιφρούρηση του προσωπικού μου -μη εικονικού- χρόνου. Ίσως απλά δεν είχα πολύ χρόνο για ίντερνετ στην προσωπική (μετά το ωράριο) ζωή. Ξαφνικά έχω πολύ χρόνο και μειωμένη όρεξη για διάβασμα, ενώ η τηλεόραση με τραβάει όλο και λιγότερο.
“Πάλευα» την συνέχιση του μπλογκ, ακόμα κι ενάντια σε άπειρες απαγορεύσεις διευθύνσεων στη δουλειά. Του «blogspot » αρχικά και του ενός πρόξυ μετά τον άλλον, αργότερα.
Καλά, είμαι μια τεχνοφοβική, το παραδέχομαι. Μπροστά στο ν’αποκτήσω ένα νετμπουκ, ένιωθα, ακόμα νιώθω, το δέος ενός ζουλού μπροστά στις χάντρες που κουνάει ο σαμάνος. Μέχρι χτες δεν είχα ποτέ υπολογιστή σπίτι μου. Τον υπολογιστή τον έμαθα αρχικά από κάτι μαθήματα word - excel σε φροντιστήριο και αργότερα στο πισί του γραφείου.
-Άμα το ανοίξω θα «παίξει;»
-Θα «παίξει»
“Έπαιξε» τελικά, παρ’όλο που δεν ήμουν σίγουρη τι και πως γίνεται με τη σύνδεση στο ίντερνετ ή που βρίσκεις το word αν δε το έχεις ήδη συντόμευση στην οθόνη.
Άντε κι ο θεός βοηθός
Πάω τώρα να βάλω σκούπα.

Τρίτη 9 Μαρτίου 2010

Ιχχχαααααααα!!!!!

Άτιμε εφοριακέ, θα σε γαμήσω! Δεν κάνω που δεν κάνω σεξ, θα γαμήσω εσένα αφού ο ψαράς στη λαϊκή την Παρασκευή δε μου έκατσε. Και καλά, στη λαϊκή θα ξαναπάω την άλλη Παρασκευή, που θα πάει, θα τον ξαναπετύχω τον ψαρά. Χράτσα – χρούτσα με την μασελίτσα μου, θα τον ψήσω σιγά σιγά, που μάλλον είναι πιπινάκι και με ντρέπεται. Εσένα φίλε εφοριακέ θα σε γαμήσω με τη μια και εφάπαξ, μιας και εφάπαξ μπορεί και να μην πάρω ποτέ.
Θα μας «τιμωρήσει» ο ΓΑΠ άμα δε μαζέψουμε υψηλό σκορ… εεε…αρκετές αποδείξεις ήθελα να πω με πόντους ποινής… εεε μπαρδόν… επιπλέον φόρο ήθελα να πω;
Δηλαδή θα τιμωρείται η αποταμίευση; Διότι και μου μειώνεις το μισθό και απαιτείς να τον ξοδεύω όλο, αλλιώς θα με χαρατσώνεις.
ΘΑ ΣΟΥ ΒΑΛΩ ΝΑ ΕΛΕΓΞΕΙΣ ΟΚΤΑΚΟΣΙΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ, αυτές των ταμειακών μηχανών, μικρές σα γραμματόσημα. Περασμένες σε εξελάκι βέβαια, αλλά ΘΑ ΠΕΡΝΑΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΔΕΚΑΛΕΠΤΟΥ!
Θα βουτάω και τις παρατημένες αποδείξεις στον Γρηγόρη και στο κυλικείο της δουλειάς.
Αμα δε πάθεις νευρική κρίση να μη με λένε Τανίλα.
Να δω μετά πως θα παίρνεις ψυχοφάρμακα, που είναι κι ακριβά, με το μειωμένο σου μισθό.
Εγώ θα βουλιάξω τον ΟΠΑΔ!





Υπόδειγμα εξελακίου για τους άσχετους: κάντε 5 στήλες, με επικεφαλίδες ημερομηνία, ποσό, αριθμό απόδειξης, ονομασία επιχείρησης και ΑΦΜ (επιχείρησης ρε μαλάκα, το δικό σου φαίνεται πάνω στο Ε1). Εγώ σε αυτό κατέληξα μετά πλείστων όσων δοκιμών. Εναλλακτικά, αντί για αριθμό απόδειξης, μπορείτε να βάλετε είδος ή να μη βάλετε τίποτα. Αλλά θα έχει πλάκα να ξεστραβώνεται ο ελεγκτής-υπάλληλος να μαντέψει ποιό απ'όλα τα νουμεράκια είναι ο αριθμός απόδειξης πάνω σε χαρτάκια που ξεθωριάζουν σταδιακά. Είδος προτίμησα να μη βάλω, δε χρειάζεται να ξέρει ο κάθε μαλάκας τι αγοράζω και τι έχω στο σπίτι μου.

Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

Κλειστό σημείωμα

Ψευταρά Πορδυπουργέ,
αυτό ΔΕΝ είναι ανοικτή επιστολή. Γι'αυτό μη διανοηθείς να μου απαντήσεις και να υπερασπίσεις τον εαυτό σου. Είσαι μεγάλος και ξετσίπωτος ψεύτης, όταν βγαίνει και λες ότι σε πλησιάζει ο κόσμος στο δρόμο και σου λέει ότι ευχαρίστως να πληρώσουν αυτοί από το μισθό τους για να σωθεί η πατρίδα.
Ή βγάλε τους στο γυαλί να μας το πουν επώνυμα ή παραδέξου δημόσια ότι ψεύδεσαι.
Ο κόσμος στην πραγματικότητα λέει ΓΙΑΤΙ να πληρώσω εγώ από το υστέρημά μου για μια πατρίδα που δε με σέβεται και δε σεβεται ούτε τον εαυτό της, διότι δεν τιμωρεί τους κλέφτες του δημόσιου χρήματος. Τους Ζήμενς και τους Βατοπεδινούς.
ΔΕΝ θα πληρώσω για τον κάθε καριόλη που έκλεψε ούτε για τον μπινέ που έβγαλε κεφάλαια στην Ελβετία.
Αφού χρεοκωπεί λοιπόν η χώρα να δημευτούν οι προσωπικές περιουσίες όλων των πολιτικών και της εκκλησίας. Των κομμάτων, των καναλαρχών και των Βωβών. Των Θέμων και των Μάκηδων και των Λάκηδων. Γιατί όποιος έχει μεγάλη περιουσία, κάπως την έκανε, από κάπου έχει βουτήξει ή κάποιον εκμεταλεύτηκε ή κάπου φοροδιέφυγε, ή ο ίδιος ή η γιαγιά του. ΟΛΩΝ. Όλων των μεγαλοστελεχών -προέδρων και διευθύνοντων συμβούλων- ΟΤΕ και ΔΕΗ. Να δημευτεί και η ΔΙΚΗ ΣΟΥ περιουσία και του χοντρού προκατόχου σου. Να ρευστοποιηθούν και να καλυφθεί μεμιάς το έλλειμα. ΟΧΙ από το 30% που θα μειωθεί η αγοραστική δύναμη των 700 ευρώ που βγάζω εγώ το μήνα.
(Και μην ακούσω ότι εσύ προσωπικά τώρα ανέλαβες εξουσία και δεν πρόλαβες να φας, αρα είσαι στο απυρόβλητο. Και ο πατέρας σου έφαγε και η μάνα σου και ο παππούς σου.)
Ο κόσμος στην πραγματικότητα λέει ΘΑ ΒΡΩ ΚΙ ΕΓΩ ΣΤΑ ΜΑΥΡΑ, ΚΑΘΙΚΙΑ. Τα μέτρα σου στην πραγματικότητα, αντί να μειώνουν τη φοροδιαφυγή, θα την αυξήσουν κατακόρυφα, ηλίθιε.
Καλά σε έλεγα εγώ πάντα μπούλη και ότι δεν κάνεις για πολιτικός, αμερικανοτραφές μαμόθρεφτο. Και μη με ρωτήσεις γιατί σε ψήφισα. ΔΕ σε ψήφισα εγώ ρε μαλάκα, αλλιώς δε θα τα έγραφα αυτά τώρα, πολύ νιονιό θέλει; Πολιτικός θα έπρεπε να σημαίνει "αρχίδια" και όχι yesman.


Υ.Γ.: Τελικά τα έχεις με τον πετσάλνικο; Γι'αυτό μπορείς να μου απαντήσεις.

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010

Επιτέλους, ένα καλό νέο.

Η φάβα έγινε ΠΟΠ, το διάβασα στα ΝΕΑ. Πολύ μου αρέσει η φάβα, πάντα με κρεμμύδι ξερό και πολύ λάδι. Επιτέλους, ένα αγαπημένο φαγητό έγινε ΠΟΠ, γιατί η φέτα μου αρέσει έτσι κι έτσι, ενώ η φάβα είναι πολυλατρεμμένη.
Ένα χαρούμενο νέο, ανάμεσα σε ληστείες και φονικά, ανατιμήσεις και απεργίες. Ευτυχώς το αμαξάκι μου έχει χαμηλή κατανάλωση και είναι φουλαρισμένο, αλλά για πόσο, με τους τελωνειακούς ν’ απειλούν για επαναλαμβανόμενες κινητοποιήσεις; Και για όσο βέβαια κινείται καλά, αφού υποτίθεται περιμένω επιστολή για τεχνικό έλεγχο η οποία δεν έχει έρθει ακόμα. Και μάλλον θ’αργήσει, αφού ήμουν απ’τους τελευταίους που αγόρασα μέσα στη χρονική περιόδου όπου εντοπίστηκαν προβλήματα στα Αυγά. Τουλάχιστον μάλλον δεν αντιμετωπίζω το εντοπισμένο πρόβλημα.
Θα πάρω άραγε δώρο Χριστουγέννων φέτος; Τουλάχιστον βέβαια είμαι ζωντανή, αφού δεν ήμουν τυχαία διερχόμενη από τον Βύρωνα, όπως ο 25χρονος. Κι άλλος πολίτης νεκρός σε αστυνομική επιχείρηση; Γιατί μου μυρίζει ότι τελικά δε θα φταίει κανείς εκτός από τον 25χρονο που “διερχόταν”; Δεν ξέρω αν στεναχωρέθηκα πιο πολύ που άφησε γυναίκα και μωρό πίσω ή που στα 25 του είχε ήδη γυναίκα και μωρό. Τελοσπάντων, ο καθένας ζει όπως γουστάρει, και βλέπει ότι γουστάρει, γι’ αυτό κι εγώ επιλέγω να γυρνάω κανάλι όταν βλέπω την αδερφή του νεκρού που έχει βγει στην Τατιάνα. Άλλη κλαίουσα που δε σέβεται τον νεκρό και περιφέρει τις αναμνήσεις και το πένθος της στην Τατιάνα.

Φτου ρε.

Το μόνο που δεν έμαθα, επειδή αηδίασα και άλλαξα κανάλι ήταν αν το έκανε για δική της δημοσιότητα και προβολή ή για ζητιανιά.

Έμαθα και κάτι καινούριο σήμερα, μια είδηση που δεν προβλήθηκε από τα ελληνικά ΜΜΕ αλλά από το ΒΒC και τη διάβασα στο eglimatikotita.blogspot.com Αποπέμφθηκε από το δικαστικό σώμα η δικαστικός Γρεβενών Μαργαρίτη, όταν έβγαλε φόρα παρτίδα κονδύλια που προορίζονταν ως οικονομική ενίσχυση σε σεισμοπαθείς, τα οποία κατασπαράχθηκαν από κρατικούς και παρακρατικούς φορείς. Παράλληλα, ξεμπρόστιασε ολόκληρο το δικαστικό σώμα, αποκαλύπτοντας τον ΟΙΚΟ ΑΝΟΧΗΣ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ: Εκατοντάδες ανήλικοι έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά (και πολλές φορές έναντι αμοιβής που απολαμβάνουν δικαστικοί και άλλοι «μεσάζοντες») σε μυστικό χώρο, ειδικά διαμορφωμένο εντός των δικαστηρίων!
Με τις υγείες μας.

Αλήθεια, εκείνη η Βουλγάρα που εμφανίζεται τούτη τη βδομάδα στο “Κάτι ψήνεται” ισχυριζόμενη ότι κάνει την κομμώτρια, με το σπίτι που εμφάνισε ότι έχει, γιατί τη βγάζουν;
Άλλαξε ο προσανατολισμός της εκπομπής και από μαγειρική έγινε “ωραία μουνιά που πηδιούνται αβέρτα” και δε το λένε αλλά το κρατάνε μυστικό;
Τουλάχιστον σε εκπομπές όπως οι μουσικές greek και pop idol και κάτι τέτοιες, να το καταλάβω, βγάζουμε ένα ωραίο και ελαφρό μουνί που του φτιάχνουμε με μηχανήματα τη φωνή για να τραβήξουμε το λιγούρικο κοινό, στο κάτι ψήνεται τι δουλειά έχει η κάθε εμφανώς “στρίπερ”;
Και λέω στρίπερ για να μην πω αυτό που σκέφτομαι.
Σε εκπομπή μαγειρικής είμαστε, δε πρέπει να βγαίνουν χοντρές που καλοτρώνε;

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

Κυριακή κοντή γιορτή.

Ή και Δευτέρα.
Θυμάμαι κάτι Καθαρές Δευτέρες. Να μαγειρεύει η μαμά κλεισμένη στην κουζίνα από την προηγουμένη. Να ξεκλειδωθεί ο τεράστιος μπουφές να βγάλει τα πολύτιμα σωθικά του. Με βολβούς, ραπανάκια, λαγάνα, ντολμαδάκια και χταπόδι μέσα στο καλό πορσελάνινο σερβίτσιο της μαμάς. Με ταραμοσαλάτα και φρέσκα κρεμμυδάκια μέσα στα κρύσταλλα να τα φας με σερβίτσιο WMF και να τρέμεις μη λερώσεις με το κρασί το λευκό κεντητό. Με δεύτερο γύρο τα πιάτα του γλυκού με τ’ασημένια κουταλοπηρουνάκια ο χαλβάς. Να προσέξεις πως θα κάτσεις στο ροκοκό βελούδινο σαλόνι και στη βαριά σκαλιστή τραπεζαρία με το δέρμα. Λικέρ για τις κυρίες και ουίσκι για τους κυρίους στα κρυστάλλινα ταγιαρισμένα ποτήρια. Που έπινες τα υπόλοιπα όταν είχανε τελειώσει και πάει η μαμά τα ποτήρια στην κουζίνα και δε σ’έβλεπε κανείς. Παχιά μάλλινα χαλιά Ανατόλια και χρυσά σκαλιστά κάδρα με τους ασπρόμαυρους παππούδες. Να μη σπάσεις το κρυστάλλινο τασάκι. Μάλλινο πουλόβερ που τσιμπάει και υποχρεωτικό φανελάκι. Ν’ αναρωτιέσαι τι θα γίνει αν γκρεμιστεί ο βαρύς πολυέλαιος με τα δεκάδες κρυσταλλάκια πάνω στο κρύσταλλο της τραπεζαρίας.
Οι μεγάλοι να θέλουν να πετάξουν χαρταετό μετά το φαί κι εσύ να θες να ξεκουμπιστούν, να μη σε σέρνουν στο βουνό για κάτι που τελικά δε συμμετέχεις και δε σ’αρέσει, να κάτσεις να δεις τηλεόραση. Οι γυναίκες της παρέας γιατί να μένουν σπίτι και να μη μπορείς να μείνεις μαζί τους, αλλά να σε τραβολογάνε 3 σαραντάρηδες γέροι; Γιατί να «πρέπει» να σ’αρέσει ο χαρταετός και το σόι σου; Μερικούς τους έβρισκες κιόλας «όχι ιδιαίτερα έξυπνους» και πληκτικούς από τα 12. Κι αυτοί 40φεύγα…. Αντίληψη που δεν άλλαξε όταν έκλεισες τα 30, άρα ήταν σωστή από τότε.

Δε ξέρω γιατί, συνήθως τις γιορτές, Χριστούγεννα, Πάσχα, Καθαρά Δευτέρα, κ.λ.π. έχω πάντα μια παρόρμηση να κάτσω σπίτι. Να μην καλέσω κανέναν, στο μισοσκόταδο, να βλέπω μαραθώνιο ό,τι μεγαλύτερο σκουπίδι βρω στην τηλεόραση και να καπνίζω. Να μη φάω τίποτα. Ίσως πιω λίγο αλκοόλ ξεροσφύρι. Έτσι. Να μη μιλήσω σε άνθρωπο.

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010

Κάτι δεν πάει καθόλου καλά

Μετακόμισα πριν λίγο καιρό σε ανακαινισμένο σπίτι. Ξέρω ότι ο εργολάβος απλά μετατόπισε την ήδη υπάρχουσα πρίζα κεραίας τηλεόρασης σε διαφορετικό τοίχο στο σαλόνι. Παρ’όλ’αυτά ο ηλεκτρολόγος έχει αφήσει κάτι παροχές στο πατάρι (!!!!!) που υφίστανται χωρίς λόγο. Καλώδια που μοιάζουν με καλώδια κεραίας.
(άμα αποφασίσω να μετακομίσω στο πατάρι και να ζω κουλουριασμένη να μπορώ τουλάχιστον να βλέπω τηλεόραση;)
Δεν πολυασχολήθηκα με το θέμα μιας και βλέπω μια χαρά τηλεόραση. Είχα όμως ένα μικροπροβληματάκι στην αρχή (τελικά οφειλόταν στο δικό μου καλώδιο και όχι στην πρίζα) το οποίο διορθώθηκε (free, merci). Στο μεταξύ έκανα, σε ανύποπτο χρόνο, και μια κρούση στη διαχειρίστρια να μάθω πόσο παλιά είναι η κεντρική κεραία. Εκείνη με τη σειρά της μου σύστησε τον κύριο Γ., κάτοικο της πολυκατοικίας, ως τον επίτιμο ρυθμιστή των τηλεορασών πασών των διαμερισμάτων. Το είχα ξεχάσει, μιας και βλέπω καλά πια, μέχρι που τον συνάντησα στην είσοδο και μου έπιασε κουβέντα. Έτσι ενημερώθηκα ότι υπάρχει και δυνατότητα να βλέπω από την τηλεόρασή μου την είσοδο όταν μου χτυπάνε το κουδούνι και, φυσικά, δέχτηκα να έρθει να μου ρυθμίσει το σχετικό κανάλι στη συσκευή μου.
Ο κακομοίρης χτυπήθηκε σαν το χταπόδι, πάλεψε με το τηλεκοντρόλ, μεταφέραμε την τηλεόραση και στον διάδρομο και τσέκαρε και την παροχή από το πατάρι, τί-πο-τα.
Αρα το σωστό καλώδιο που με συνδέει με την κεντρική κεραία , εκ ταράτσης προερχόμενο είναι αυτό που έρχεται από ψηλά και χώνεται στο παράθυρο του αποθηκακίου. (θα μπορώ να μετακομίσω την τηλεόραση στο αποθηκάκι, ένα όνειρο γίνεται αληθινό, γιούπιιιιιιι!!!!) Άνοιξε λοιπόν ο κύριος Γ. και τράβηξε και αυτό το καλώδιο (ολόκληρη κουλούρα) και κάναμε δοκιμές και με αυτό. Ξαναμανά τίποτα.
Έτσι ο κύριος Γ. δεσμεύτηκε ν’ανέβει στην ταράτσα να δει γιατί μπορεί όλη η πολυκατοικία και βλέπει την είσοδο και όχι εγώ και να επανέλθει δημήτριος. Δέχτηκα χωρίς τύψεις διότι είναι εμφανώς συνταξιούχος, μένει μόνος του και είναι και ο επίτιμος ρυθμιστής-συστημένος από τη διαχειρίστρια, άρα μάλλον δεν έχει τι να κάνει στη ζωή του.
Αυτό που άρχισε να με προβληματίζει είναι που τα τελευταία τρία βράδια, όταν επιστρέφω αργά (ή και μεσημέρια κάποιες φορές) η εξώπορτα ανοίγει μόνη της, ενόσω εγώ ψάχνω ακόμα το κλειδί στην τσάντα μου. Και είμαι ολομόναχη στην είσοδο, δεν υπάρχει κανείς άλλος δίπλα μου που χτυπάει κάποιο κουδούνι….

Μέχρι που χτες το βράδυ ξεπρόβαλε και ο ίδιος ο κύριος Γ. από την πόρτα του ισογείου διαμερίσματός του (έχει άψογη οπτική στο ποιος μπαινοβγαίνει στο ανσασέρ) και μου ανακοίνωσε ότι εκείνος μου ανοίγει, μιας και βλέπει την είσοδο από την κάμερα, έτσι, για να μην αναρωτιέμαι.

Δηλαδή δεν κάνει κάτι άλλο όσο είναι μέσα στο διαμέρισμά του, δε βλέπει άλλο κανάλι στην τηλεόραση, μόνο αυτό που αντιστοιχεί στην κάμερα της εισόδου.

Αρχίζω να αναρωτιέμαι αν παρατηρεί μόνο εμένα ή γενικά όλη την κίνηση της εισόδου. Αν δηλαδή είναι ανατριχιαστικός ή απλά κουτσομπόλης.

Επιπλέον, όσο ήταν σπίτι μου προσφέρθηκε να μου δανείσει βιβλία ψυχολογίας κι έναν ιονιστή….

Άμα δε ξαναγράψω, κάντε έναν κόπο να ψάξετε τον κύριο Γ. στην πολυκατοικία μου….

Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010

ΕΧΩ ΘΥΜΩΣΕΙ!

Δεν ξέρω αν θα ξαναπατήσω στο ΙΚΕΑ! Εγώ, η πιο αφοσιωμένη πελάτισσα τους. Που σχεδόν όλο μου το σπίτι είναι ΙΚΕΑ.
Θα μου πεις αργά το θυμήθηκες, μαλάκα.
Ναι, αργά το θυμήθηκα. Μόλις προ 20λέπτου ανακάλυψα αυτό: http://www.seleo.gr/sbj.aspx?sbj=8341
Εάν όντως ισχύει (η μόνη μου ένσταση είναι ότι δεν έχω καταφέρει επαρκώς να τσεκάρω ότι π.χ. οι πορτογαλική σελίδα είναι του 2010, αλλά πιστεύω σοβαρά ότι είναι) μετανιώνω οικτρά που αγόρασα αυτό το καναπεδάκι KLIPPAN Karrum φέτος.
Σίγουρα ΔΕΝ πρόκειται να (ξαν)αγοράσω οποιοδήποτε από τα εξής προϊόντα:

Τραπεζάκι LACK (200.114.13)
Ελλάδα: Άσπρο: 9,95 Καρυδιά/Σημύδα: 15,00 (καταλογος 2010 σελ. 66)
Γαλλία : Όλα 4,95 (Σε μας από 200% - 300% ακριβότερα!)
Ιταλία: 7.99 (Σε μας από 25% - 50% ακριβότερα!)
Ιρλανδία: Άσπρο: 5,99 Καρυδιά/Σημύδα: 8,99 (Σε μας από 66% ακριβότερα!)
Ισπανία: Όλα 4,99 (Σε μας από 200% - 300% ακριβότερα!)
Πορτογαλία: Όλα 4,99 (Σε μας από 200% - 300% ακριβότερα!)
Γερμανία: Άσπρο 7,99 Καρυδιά/Σημύδα: 9,99 (Σε μας από 25% - 50% ακριβότερα!)

Καναπές διθέσιος KLIPPAN (180χ88) Lappmon, Karrum
Ελλάδα : 235,00 (καταλογος 2010 σελ. 18)
Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία : 199,00 (Σε μας 18% ακριβότερα)
Ιρλανδία, Ισπανία, Πορτογαλία : 189,00 (Σε μας 24% ακριβότερα)

Επιπλο Τηλεόρασης Mavas
Ελλάδα : 79,00 (καταλογος 2010 σελ. 75)
Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία, Ισπανία, Πορτογαλία : 69,00-69.90 (Σε μας 14% ακριβότερα)
Ιρλανδία: 59,00 (Σε μας 33% ακριβότερα)

Ραφιέρα EXPEDIT 59x39 Λευκή
Ελλάδα : 45,00 (καταλογος 2010 σελ. 81)
Γαλλία, Πορτογαλία, Ισπανία: 19,95 (Σε μας 225% ακριβότερα!)

Συρταριέρα MALM (300.539.21)
Ελλάδα: 79,00 (καταλογος 2010 σελ. 157)
Γαλλία, Ιταλία, Ιρλανδία, Ισπανία, Πορτογαλία : 59,00 (Σε μας 33% ακριβότερα!)

Eπίσης, με μια ματιά που έριξα, υπάρχουν και άλλα.
Τραπέζι μέσης LACK (δεν έχω τον κωδικό και δε μπορώ να δω τον ελληνικό κατάλογο -είναι ο μοναδικός- από τη δουλειά γιατί θέλει να εγκαταστήσω κάτι και δεν έχω το δικαίωμα)
Σε Γαλλία και Πορτογαλία: 14,90 το άσπρο, 16,90 τα υπόλοιπα χρώματα
Εγώ είμαι σχεδόν 100% σίγουρη ότι στην Ελλάδα κάνει γύρω στα 25 (το άσπρο σίγουρα 25)

Κάλυμμα KLIPPAN διθέσιου καναπέ Bladhult mullticolore
Ελλάδα: 99
Πορτογαλία: 40
Γαλλία: 45
Αγγλία: 39

Μην αγοράζετε αυτά τα προϊόντα.
ΜΠΟΪΚΟΤΑΖ ΡΕΕΕΕΕΕ
Προσωπικά σκέφτομαι σοβαρά να μην ξαναπάω στο ΙΚΕΑ.
(ναι, τέλειωσα σχεδόν με τα πράγματα που ήθελα να πάρω από εκεί)

Και μόλις πέταξα και 20 ευρώ σε ένα σποτ τοίχου, που εγώ ήθελα να το τροποποιήσω – όπως είχα κάνει σε ένα άλλο – και να μην το λειτουργώ με το δικό του διακόπτη, αλλά με τον διακόπτη στον τοίχο, δηλαδή να το συνδέσω σε παροχή ρεύματος στον τοίχο.
ΔΕΝ φαινόταν όμως στη συσκευασία ότι το συγκεκριμένο δούλευε με μετασχηματιστή, πράγμα που καθιστούσε απαγορευτική την σύνδεση με την παροχή. Γιατί δεν εξηγούν πάνω στη συσκευασία ΠΩΣ συνδέεται/στερεώνεται το κάθε ΓΑΜΟΠΡΑΜΑ να ξέρεις εξ’αρχής αν σου κάνει ή όχι;
Γιατί πρέπει ν’ανοίξεις πρώτα τη συσκευασία, ώστε μετά να μη μπορείς να το γυρίσεις;
ΚΑΡΙΟΛΗΔΕΣ

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

Λογαριασμοί αποστολής βοήθειας στην Αϊτή

Επειδή μόλις έκανα ένα σύντομο γκουγκλάρισμα και, απ’ότι βλέπω δίνονται αποσπασματικά στοιχεία, το υπουργείο Εσωτερικών άνοιξε λογαριασμό στην Τράπεζα της Ελλάδος για συγκέντρωση χρηματικής βοήθειας για τους πληγέντες στην Αϊτή:
Τράπεζα της Ελλάδος: 2341131478 (ΙΒΑΝ: GR8701000230000002341131478)

Ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός στην ALPHA Τράπεζα: 101-00-2002-005560

Οι λογαριασμοί που έχει ανοίξει η Unicef (ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ ΔΩΡΕΩΝ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΥ) για τον ίδιο σκοπό είναι:
# ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ: 169/480023-04
# ALPHA BANK: 115 002002 022472 (διαδικασία Κ03)
# ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ: 017 04 005934 88
# ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ: 5049-045921-741
# EMPORIKI BANK: 66360008
# EUROBANK: 0026.0102.13.0200612226

Οι Γιατροί του Κόσμου κάνουν έκκληση για την οικονομική τους ενίσχυση με σκοπό την αγορά αντιβιοτικών, αντιπυρετικών, αντιδιαρροϊκών φαρμάκων καθώς και αναλώσιμων υλικών (γάζες, επίδεσμοι, σύριγγες, βελόνες), στους παρακάτω λογαριασμούς:
Marfin Egnatia Bank: 0061274407
Alpha Bank: 199-00-2002-002401 και Αρ. Λογ/μού: 104-00-2320001125
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ: Αρ. Λογ/μού: 080/480865-76 και Εθνική Τράπεζα: 141/29611217
ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ: Αρ. Λογ/μού: 041-01-022035-49
ΤΡΑΠΕΖΑ EFG EUROBANK: Αρ. Λογ/μού: 0026.0215.45.0100065123
ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ: Αρ. Λογ/μού: 83773707


Πηγές: www.tovima.gr, www.enet.gr, tvxs.gr, www.kathimerini.gr, almalibre13.wordpress.com, www.inews.gr, www.unicef.gr

(Ο ΙΒΑΝ δίνεται ώστε να μπορεί να γίνει κατάθεση από άλλη τράπεζα στο λογαριασμό, ο ίδιος λογαριασμός είναι ρεεεε!!! Αν ανοίξετε τα γκαβά σας θα δείτε ότι το τελευταίο κομμάτι του είναι το αρχικό, απλό νούμερο του λογαριασμού, εμπλουτισμένο με μερικά άλλα στοιχεία στην αρχή. Το εξηγώ αυτό γιατί σε κάποιο μπλογκ –εξω απ’τη βουλή- κάποιο ζώο γράφει ότι πρόκειται για διαφορετικούς λογαριασμούς)

Επειδή σε διαφορετικά sites οι λογαριασμοί που δίνουν για τους γιατρούς χωρίς σύνορα είναι διαφορετικοί (για Alpha και Εθνική), κάντε έναν κόπο να τσεκάρετε το όνομα του δικαιούχου του λογαριασμού και αν όντως αφορά αποστολή βοήθειας στην Αϊτή, πριν κάνετε την κατάθεσή σας. Μπορεί, ας πούμε, ο δικαιούχος να είναι και στους 2 λογ/σμούς οι Γιατροί χωρίς σύνορα αλλά να μην είναι και οι 2 λογ/σμοί για Αϊτή.

--> Αμα βρω κι άλλους θα τους βάλω. Η ανάρτηση θα ανανεώνεται.
--> Διότι είμεθα ΚΑΙ ενημερωτικό μπλογκ, τρομάρα μας, και ας μη μας φαίνεται.

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2010

Μην περιμένεις...

... ότι θα ξαναβγώ μαζί σου.
Παίρνεις τηλέφωνα και δε το σηκώνω.
Τη μοναδική φορά που βγήκαμε (έβαλαν άλλοι το χεράκι τους) δε σε άφησα να τα πληρώσεις όλα (μη νομίζεις ότι σου χρωστάμε κιόλας).
Τι περιμένεις για να το πιάσεις το νόημα;
Πρέπει δηλαδή να σου το πω ότι είσαι κακάσχημος και με προσωπικότητα σφουγγαρόπανου;
Δε σου το είπαν οι σιωπές μου και το γεγονός ότι έπινα σα νεροφίδα;
Το γεγονός ότι «έπρεπε να φύγω νωρίς»;
Με τα πτυχία δε βγάζεις γκόμενα.

Λίστα

Να επιστρέψω:
2 καρέκλες

Να θυμηθώ να πάρω:
- Σίτα για τηγάνι
- Θήκη για τηλεχειριστήρια
- Αποθηκευτικά κουτιά

Να τσεκάρω αν υπάρχουν:
- φωτιστικό εξωτερικού χώρου
- φωτιστικό πάγκου που δε θέλει τρύπες και πρίζες (λεντ με μπαταρία?)
- μαρίζα

SOS
- να πάρω την κουβέρτα από το καθαριστήριο (το αναβάλλω 2 βδομάδες)
- να κοιτάξω/τηλεφωνήσω για το νυφοπότηρο (το αναβάλλω 1 βδομάδα)
- να πάρω τηλέφωνο τον τύπο που αγοράζει παλιά έπιπλα (το αναβάλλω 5 βδομάδες)
- να ψάξω για κουλή/ χαριτωμένη/ κιτς συσκευή τηλεφώνου
- να ειδοποιήσω το σόι για το καινούριο νούμερο

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010

Καλες μάσες

Κι επειδή το ΣουΚου όλο και θα πάμε για κανένα φαγητό, αυτό το τραγούδι το πρωτάκουσα ολόκληρο πέρσι τέτοιαν εποχή στον "Οντά της Κωσταντίνας" στην Καστέλλα.

Η πιο καλή γκαρσόνα είμαι 'γώ
γιατί με τέχνη όλους τους κερνώ
κι αυτοί μου λένε, μάνα μου τί 'σαι 'συ,
γλυκιά γκαρσόνα φέρε μας κρασί

Στα πεταχτά μοιράζω τις μισές,
στο πιάτο κι ο μεζές,
μαρίδα και τυρί.
Τότε κι αυτοί μου δίνουν πουρμπουάρ,
τους λέω ωρεβουάρ,
και φεύγουνε στουπί.

Πουλώ κρασί οκάδες με μεζέ
χωρίς ποτέ να δίνω βερεσέ
κι όταν αρχίζω τις γλυκές ματιές
μεθάνε τότε όλοι τρεις φορές.

Κι όταν μου πει κανείς πως μ' αγαπά,
πληρώνει τρεις φορές τη μια οκά.
Του ρίχνω μέσα στο κρασί νερό
και τον ταράζω στο λογαριασμό.


Το τραγουδούσε η ίδια η Κωσταντίνα, μια 65άρα + με κορμί 40άρας + χορεύτριας.
Ιδιαίτερα θυμάμαι το τρελό γκριζομάλλικο γκομενάκι στο πάλκο με τη φωνή καμπάνα, τον Αντώνη Αινίτη. Τον Αντώνη τον ξανάδα πριν λίγες μέρες στον Σπύρο τον Παπαδόπουλο. Κουκλί.

Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2010

Μαμάκηδεςςςςς

Τις τελευταίες μέρες παρακολουθώ ανελλιπώς και συγκλονισμένη το «Μια νύφη για το γιο μου».
Το νέο ριάλιτι (για όλους εσάς που ζείτε σε κατσάβραχο χωρίς τηλεόραση) όπου συμμετέχουνε διάφορες πεθερές μαζί με τους μοσχαναθρεμμένους κανακάρηδές τους που ενηλικιώθηκαν κι ακόμα μένουν με τη μαμά και δε μπορούν να βρουν γυναίκα.
Αναθέτουν λοιπόν στη μαμά να τους βοηθήσει και συμμετέχουν στο ριαλιτι αυτό, ώστε να επιλέξει η μαμά ανάμεσα σε 2 υποψήφιες.
Έτσι έχω καταλάβει.
Αυτό που δεν έχω καταλάβει είναι αν θα μένουν όλοι μαζί (και οι 4) για κάποιο χρονικό διάστημα, όπως έκαναν οι αγρότες και αν στο θέαμα θα συμπεριληφθεί αγώνας κατς μέχρι τελικής πτώσης ώστε να επικρατήσει η μια εκ των 2 υποψήφιων νυφών ή το όλο πράγμα θα εξαντληθεί σε κατινιές του στιλ «ρίχνω κρυφά πιπέρι στο γλυκό που φτιάχνει η ανταγωνίστρια ώστε ν’αποφασίσει η πεθερά ποια είναι η καλύτερη μαγείρισσα» ή «μπαίνω δήθεν τυχαία και ολόγυμνη στο δωμάτιο του γιου για πάρει μάτι τι ωραία βυζιά έχω, όσο η άλλη πάει με το σταυρό στο χέρι».
Η πεθερά θα έχει δικαίωμα να κρατά μαστίγιο και να υποχρεώνει τις υποψήφιες να σφουγγαρίζουν το πάτωμα στα 4 με οδοντόβουρτσα; Αν βγάλουν γλώσσα θα μπορεί να τις "σιδερώσει" α λά "Σπυριδουλα";
Υπάρχει ζευγάρι μάνας-γιού (http://www.mianifigiatogiomou.gr/index.asp?a_id=716) όπου ο γιός θέλει τη γυναίκα με αναλογίες μοντέλου και η μάνα τη νύφη θρησκευάμενη να πηγαίνουνε κάθε Κυριακή πρωί εκκλησία. Δηλαδή θέλουν ένα θρησκευάμενο μοντέλο. Απλά πράματα και απορώ που δε το έχουν βρει ως τώρα.
Άλλο ζευγάρι (http://www.mianifigiatogiomou.gr/index.asp?a_id=721) θέλει απλά τη γυναίκα να ντύνεται σεμνά, να μη δουλεύει, να μη «βγάζει γλώσσα» και να μην πηγαίνει για ποτά/ βόλτες με τις φίλες της.
Διαμαντάκι αυτός ο θεός (http://www.mianifigiatogiomou.gr/index.asp?a_id=718) που θέλει να είναι η γυναίκα ως και 17 χρόνια μικρότερη!
Γενικότερη τάση και απαίτηση η γυναίκα να μη δουλεύει, να ντύνεται σεμνά, να μη μιλάει και να μη συναντιέται με τις φίλες της.
Αποκάλυψη: γι’αυτό δε μπορώ να παντρευτώ! Δεν είμαι ένα θρησκευάμενο μοντέλο που δεν έχει άποψη και φίλες!!!
Ποτάνα κενωνία!
Όλ’αυτά είναι απαιτήσεις εκθαμβωτικά ωραίων αντρών, νέων και ζάμπλουτων.
Πολλοί έχουν 40αρίσει (και μένουν ακόμα με τη μάνα τους!), δουλεύουν ντελίβερι (στα 40!)ή υπάλληλοι σε φαστφουντ ή δεν έχουν σταθερή δουλειά.
Μιλάμε για το ιδανικό του κοινωνικά και οικονομικά αποκατεστημένου, που είναι έτοιμος να κάνει οικογένεια και να επωμιστεί ευθύνες παιδιών!!! Ρε όταν λέμε οικογένεια-παιδιά μιλάμε για ΕΞΟΔΑ! Δηλαδή λεφτά. Πολλά λεφτά. Και με νύφη που δεν πρέπει να εργάζεται. Δηλαδή θα κάνουν οικογένεια που θα την πληρώνει η πεθερά. Δίκαιο αυτό, η πεθερά πληρώνει, η πεθερά διαλέγει.
Κι εγώ η ηλίθια πάτησα τον εαυτό μου κάτω να βρει σταθερή δουλειά!


(Εννοείται ότι μποθώ και ονειρεύομαι τα βράδια τον αυγουλοκέφαλο Δημήτρη http://www.mianifigiatogiomou.gr/index.asp?a_id=714)

Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2010

Απολογισμός

Πλέον ξυπνώ στις εφτά αντί για εξίμησι
Μένω στον 4ο και όχι στον 2ο , ούτε στον 1ο .
Πληρώνω κοινόχρηστα
Πληρώνω και μερίδιο ιδιοκτήτη στα κοινόχρηστα.
Ασχολούμαι με πράγματα όπως «τοποθέτηση τεντών και κλιματιστικών», «συνέλευση πολυκατοικίας», «κεντρική κεραία», "αρμοκάλυπτρα", δηλαδή σοβαρά πράματα.
Βλέπω πολυκατοικίες απέναντι και όχι δέντρα.
Δεν έχουμε πια κήπο. Ούτε εκνευριστικό πράσινο και φριχτά ζουζούνια.
Μπορώ να κατασκοπεύω/κουτσομπολεύω τους απέναντι.
Αναγκάζομαι να νοικιάζω θέση πάρκινγκ με το μήνα.
Έχω φωταγωγό.
Κάνω ένα τετράγωνο με το λεωφορείο και βγαίνω σε λεωφόρο, ναι σε κεντρική λεωφόρο της Αθήνας
Ένα αγαπημένο άγαλμα, ο δρομέας, είναι πια σχεδόν ένα τετράγωνο (το τετράγωνο που έλεγα) μακριά.
Έχω 2 νοσοκομεία (είμαι και γραία) σε απόσταση αναπνοής
Το ίδιο έχω την ΔΕΗ και τον ΟΤΕ, 3 κομμωτήρια, 3 φαρμακεία, 2 νυχάδικα, 4 καφετέριες, 1 ταβέρνα, ένα βινύλιο, 1 συνοικιακό εσωρουχάδικο, 1 πιτσαρία, 1 χρωματοπωλείο/είδη κιγκαλερίας, 1 φούρνο, 1 στεγνοκαθαριστήριο, ένα σουβλατζίδικο, ένα χαμπουργκεράδικο, 1 σουπερμάρκετ, 2 μινιμάρκετ,1 κάβα, 2 τεντάδες, 1 ανθοπωλείο, 2 μανάβηδες, έναν χασάπη.
Κατάστημα τράπεζας και ΑΤΜ (της δικής μου τράπεζας) ούτε για δείγμα. Θ’αναστενάξει η πιστωτική.
ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΕΙΝΑΙ 2 ΒΗΜΑΤΑ ΠΑΩ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ!!!!

Τρέμετε, είμαι εδώ