Πέμπτη 28 Μαΐου 2009

Mικρή αγγελία

Ζητείται μεταχειρισμένη ή ιμιτασιόν αντλία βενζίνης με κωδικό 7700415223 για Ρενό Κλιό (renault clio για όσους ξεχνούν πως το λεμε εμείς εδώ), 1.200 κ.εκ., το προτελευταίο μοντέλο. Δηλαδή όχι αυτό που πρωτοκυκλοφόρησε το '98, το αμέσως προηγούμενο (Clio 1).
ΔΕΝ πληρώνω όσο όσο, αλλά μια λογική τιμή.
Αν μπορεί να βοηθήσει κάποιος, ας το πει να του στείλω μέηλ.

Τρίτη 19 Μαΐου 2009

Σπαστικά πράγματα

Αυτό το παπαροτηλέφωνο που έπαιρνες και μάθαινες τι ώρα είναι το κάνανε ένα που ποτέ δε το θυμάμαι, κι έτσι όταν μου πέφτει το κινητό στο δρόμο και διαλύεται, μετά, αφού το συναρμολογήσω, δε μπορώ να φτιάξω την ώρα. 14814 είναι. Το έχω γράψει παντού, σε όλα τα καρνέ, και στο σπίτι και στο γραφείο. Σε λίγο δε θα το θυμάμαι πια. Πάλι.

Που, έτσι και αποφασίσεις να πάρεις κάτι, μα αμάξι είναι μα ρολόι, και ζητήσεις συμβουλές από τους γνωστούς και φίλους θα μπλέξεις τα μπούτια σου. Διότι όλοι μα όλοι σου λένε τ’αντίθετα, ρε πούστη. Τέλοσπάντων, έχω, μετά μυρίων κόπων και βασάνων και τραβήγματος των κοτσίδων μου, καταλήξει ότι καλό είναι να πάρω ένα γιαπωνέζικο που δε χαλάει εύκολα, αλλά όχι τογιότα που έχει ακριβά ανταλλακτικά. Να έχει καλό κύκλο πόλης και όσο περισσότερα χρόνια εγγύηση και μεγάλα χρονικά διαστήματα ανάμεσα στα σέρβις. (την τελευταία φορά που πήρα, όλοι έναν χρόνο δίνανε εγγύηση). Όχι ρολόι ρε.

Τα γκρικλις. Τελεία. Αποφάσισα να διαγράφω όσα σχόλια δω από δω και μπρος σε γκλικλις, μετά από έναν μαλάκα ανώνυμο που έγραφε κάπου απανωτά σχόλια σε γκρικλις την ιστορία της ζωής του. Τουλάχιστον έτσι νομίζω, δε τα διάβασα. Μάθε ρε ζώο το alt+shift, εσύ ειδικά το κομπλεξικό 15χρονο που γράφεις για να βρίσεις (ΟΛΟΙ όσοι γράφουν γκρικλις είναι 15χρονα).

Ο/Η διπλανός/ή συνάδελφος. Που όποτε βαράει το τηλέφωνο δε μπορεί να το απαντήσει, είτε γιατί μιλάει από το κινητό στον/στην κολλητό/ή για γιατρούς/κηπουρούς/μωρά/ταξίδια/εστιατόρια, είτε γιατί τρώει ή βήχει και "δε μπορεί να μιλήσει", άρα πρέπει να τραβάς εσύ τη γραμμή. Συνέχεια όμως.

Να προσπαθείς να πάρεις να ευχηθείς σε κάποιον (γιορτή, γενέθλια, γέννησε η σκύλα του, γέννησε η γυναίκα του, γέννησε η μάνα του, κ.λ.π.) και να μην απαντάει. Και να ξαναπαίρνεις. Και πάλι να μην απαντάει. Και να μη σε παίρνει πίσω. Έχουνε ψυχρανθεί σόγια ολόκληρα για κάτι τέτοια.

Πέμπτη 14 Μαΐου 2009

Η μαγιονέζα

Μια κολυμβήτρια Κινέζα
δίνει βουτιά στη μαγιονέζα
και κολυμπάει σα δελφίνι
με κίτρινo μαγιώ μπικίνι.

Χτύπα τα πόδια σου Κινέζα
για να μη κόψει η μαγιονέζα.

Ένα βαπόρι που σφυρίζει
όλη τη μαγιονέζα σκίζει
και μπαμ-μπαμ-μπαμ με δυο κανόνια
πετάει κίτρινα πεπόνια,
τυρί κασέρι φέτες-φέτες
και χρυσαφένιες ομελέτες.

Ο καπετάνιος στο τιμόνι
τρώει μια φλούδα απο λεμόνι
και μόλις βλέπει την Κινέζα
πέφτει κι αυτός στη μαγιονέζα.

Κι η μαγιονέζα ξεχυλίζει
κι όλο το κόσμο πλημμυρίζει.

Βάφονται κίτρινα τα σπίτια
κι ο ουρανός με τα σπουργίτια.
Βάφονται κίτρινα τα τζάμια,
οι θάλασσες και τα ποτάμια.
Βάφονται κι όλα τα λιθρίνια
κίτρινα σαν τα καναρίνια.

Τσιν τσαν-τσιν τσον λέει η Κινέζα
που κολυμπά στη μαγιονέζα
κι απ' την πολλή της την τρομάρα
χάνει την μια της σαγιονάρα.

Χτύπα τα πόδια σου Κινέζα
για να μη κόψει η μαγιονέζα.

Τρίτη 12 Μαΐου 2009

Το χοντρό μπιζέλι


Εκτύπωση E-mail

Το χοντρό μπιζέλι χορεύει τσιφτετέλι
χορεύει τσιφτετέλι στο χορό των μπιζελιών
και τα κολοκυθάκια χτυπάνε παλαμάκια
πάνω στην πρασινάδα και πάνω στο γκαζόν.

Μ’ ένα πράσινο καινούργιο παπιγιόν
προχωρώ για τον χορό των μπιζελιών
Ήρθ’ η ώρα πια και γω, ήρθ’ η ώρα πια και γω
να χορέψω με λαχτάρα, αγκαλιά με μια 'γκινάρα
το πρώτο μου ταγκό.

Βλήτο και σπανάκι χορεύουνε συρτάκι
χορεύουνε συρτάκι στο χορό των μπιζελιών
κι η μπάμια η μεγάλη χορεύει πεντοζάλη
πάνω στην πρασινάδα και πανω στο γκαζόν





http://www.youtube.com/watch?v=6Xj_cFyginw

Δευτέρα 4 Μαΐου 2009

Ο Άντρας. Τελεία.

Έμαθε από νωρίς ότι ο άντρας πρέπει να ‘ναι άντρας. Που το απλοποίησε στο να είναι μορφωμένος και να έχει καριέρα. Πράγμα που το εκφύλισε στο να έχει πτυχίο και να βγάζει λεφτά. Οποιοδήποτε πτυχίο του κώλου, πληρωμένο με τα λεφτά του μπαμπά από υποκολλέγιο των Αθηνών ή της ανατολικής Ρουμανίας, αγορασμένο όσο-όσο, αρκεί να υπάρχει ως γραπτή απόδειξη.
Επίσης ότι ο άντρας αρκεί να έχει τα δύο παραπάνω και θα του ανοιχτούν οι πύλες του παραδείσου, θα έχει ότι ποθεί η ψυχή του, ουρί και πιλάφια. Δε χρειάζεται να είναι έστω εμφανίσιμος ας πούμε, ή έξυπνος, ή να προσπαθεί στο κρεβάτι.
Κατ’αρχήν, «ο άντρας δε χρειάζεται να είναι ωραίος». Άμα έχει λεφτά δε χρειάζεται να είναι τίποτα. Και με αυτό το σκεπτικό περιμένει ότι ΟΦΕΙΛΟΥΝ να του κάτσουν σούζα όλες οι γυναίκες τις οικουμένης, ειδικά οι ωραίες. Τώρα το πόσα είναι αυτά τα λεφτά είναι άλλο καπέλο. Κάπως έτσι βλέπεις υπαλλήλους του χιλιάρικου ή του διχίλιαρου να νομίζουν ότι είναι σύγχρονοι Ωνάσηδες. Ή τυπάκους που σπρώξε-τράβα βγάλαν ένα ΑΕΙ και αντέγραψε-παπαγάλισε-πλήρωσε ένα μεταπτυχιακό να θεωρούν εαυτούς φωστήρες της επιστήμης και της διανόησης, ενώ η μόνη ενασχόλησή τους, πέρα από τη δουλειά τους, είναι τα μπουζούκια και το ποδόσφαιρο. Τουλάχιστον Γιάλομ!
Οι οποίες γυναίκες χωρίζονται βέβαια αυστηρά σε 2 κατηγορίες, τις μάνες (τη δικιά του, των παιδιών του, τις υπόλοιπες μελλοντικές μάνες) και τις πουτάνες. Διότι η γυναίκα οφείλει να έχει το ορμέμφυτο τις μητρότητας, το αντίθετο δεν υφίσταται. Κι αν υφίσταται είναι πουτάνα.
Κι αν δε συνάδει το σκεπτικό της με το δικό του είναι πουτάνα. Κι αν δε τον θέλει είναι πουτάνα. Κι αν τολμάει να είναι πετυχημένη, έξυπνη, σοφιστκέ ή έξω από τα πρότυπα της μάνας, πάλι πουτάνα είναι.
Δικαιολογία και ανταπάντηση σε όλα είναι ότι είναι «καλά παιδιά, για σπίτι». Και μιας και είναι τόσο τσίφτες εννοείται ότι η γυναίκα οφείλει να τα δίνει όλα. Και να τα έχει όλα. Και κάλλος, και απειρία και ερωτισμό. «Και κυρία στο σαλόνι και μαγείρισσα στην κουζίνα και πουτάνα στο κρεβάτι» Και μόρφωση και συναίσθημα και ποίηση. Διότι αν έχει η γυναίκα ερωτική ζωή πριν από Αυτόν, μην το ξεχνάμε, είναι πουτάνα, κι αν τολμά και το παραδέχεται κιόλας (η αχρεία!) είναι ξεφτιλισμένη. Χωρίς ν’αναρωτηθεί «που πάω ο Καραμήτρος». Ποιός στον πούτσο νομίζω ότι είμαι;
Τελευταίως, και μιας και το ίντερνετ ευνοεί τέτοια φαινόμενα, φυτοζωεί και κοπρολογεί παντού, από σάητ γνωριμιών μέχρι μπλογκς. Και, καλυμμένος από την ανωνυμία, εκμεταλλεύεται εις το έπακρον τη δυνατότητα να φανεί ως ωραίος με ψεύτικες φωτό, ως μορφωμένος, με ανεξακρίβωτα διαπιστευτήρια και ως έξυπνος, με άνοστα ευφυολογήματα και εξυπνακίστικες αντιγραμμένες απόψεις επί παντός επιστητού. Στο κάτω-κάτω, άμα μας τελειώσει η αντιγραφή, η συνταγή είναι εύκολη και δοκιμασμένη: τους βρίζουμε όλους, ειδικά αυτούς που «έχουν ρεύμα» για να κάνουμε και αίσθηση.
Και όσους του αντιπαρατεθούν, τους βρίζουμε, ειδικά αν είναι γυναίκες που τολμάνε να μη γουστάρουν εμάς, το απόλυτο αρσενικό. Αυτές τις απειλεί θρασύδειλα, εξαπολύοντας ύπουλες και βρωμερές επιθέσεις για τη μάνα τους ή την ηθική τους. Διότι δεν διαθέτει ουσιαστικά επιχειρήματα, ειδικά απέναντι σε γυναίκες που κάνουν το ανείπωτο, τολμούν να πάνε κόντρα και να έχουν άποψη, οπόταν καταφεύγει στη λασπολογία και τις βρισιές.
Ανασφαλής, μη διαθέτοντας αυτοπεποίθηση, διότι η αυτοπεποίθηση προϋποθέτει ασβάχια και ουσιαστικά –όχι κατά φαντασία – προσόντα, το παίζει κυρίαρχο αρσενικό στις σχέσεις του. Η κακόμοιρη που θα στραβωθεί και θα τα φτιάξει μαζί του οφείλει να ξεχάσει ότι είναι άνθρωπος και ότι τολμούσε να έχει ζωή πριν Αυτόν. Πλέον είναι εξάρτημά Του και οφείλει να μην έχει φίλους, γιατί ο Αντρας ζηλεύει και δε τα σηκώνει αυτά, ούτε κοινωνική ζωή δίχως Αυτόν.

"Αντε! Χειραφετηθήκατε παλιοσουφραζέτες και μου θέλετε ποτά με τις φίλες σας. Αφού είναι γνωστό τοις πάση δεν υπάρχει γυναικεία φιλία (ή φιλία άντρα-γυναίκας). Άρα να κερατώσετε πάτε.
Αντί να χαίρεστε που σας επιτρέπουμε να δουλεύετε δέκα ώρες στο γραφείο κι άλλες πέντε στο σπίτι μας κάνετε και τον καμπόσο".


Μισογύνης στην ουσία και βαθιά αμόρφωτος (αφού η «μόρφωσή» του μόνο επιφανειακή είναι) τελικά συνήθως καταλήγει με μια γυναίκα τάλε κουάλε σαν αυτές που πετροβολά, μόνο που δε το βλέπει, τον φλομώνει στο ψέμα κι αυτός πλατσουρίζει μέσα στο ψέμα αυτό και δροσίζεται.