Τετάρτη 29 Απριλίου 2009

Ysteria

Μου τη δίνει η υστερία. Γενικά. Και ειδικά αυτή η αρρωστοφοβία. Του τύπου «κάνω συνέχεια τα χέρια μου με οινόπνευμα γιατί δε ξέρω τι μπορεί να έπιασε ο άλλος που κράταγε αυτό που πιάνω εγώ τώρα».
Προσοχή, δε λέω να μη πλενόμαστε και να γυρνάμε μεσ’τον ιδρώτα, την πυτυρίδα, τη σγόρτσα και τη μπίχλα. Και αφού σκουπίσουμε τον κώλο μας στη χέστρα και σκατωθεί λίγο και το χέρι ή αν μας ξεφύγει η μύξα όπως φυσάμε πάνω στο χέρι, να μη το πλύνουμε ποτέ, αλλά να κυκλοφοράμε γεμάτοι σκατά και μύξες στο δρόμο.
Το οινόπνευμα κάθε μισή ώρα δε μπορώ.
Και το εμπάργκο στην κατανάλωση χοιρινού, λόγω γουρουνοσυναχιού. Ρώτησες ρε μαλάκα; Έμαθες; Τι ξεκινάς και κινδυνολογείς στους γύρω σου –τη γυναίκα σου, το παιδί σου, το συνάδελφο, τη χοντρή περιπτερού – περί κατανάλωσης χοιρινού; Πως απειλείς το φίλο σου ότι θα πεθάνει επειδή έφαγε ένα σάντουιτς με μπέηκον; Ρε ζώο όρθιο, ρε κουτσό κουφάλογο, μόνο τον αριθμό των νεκρών πρόσεξες και τίποτ’άλλο;
Ο υστερικός, συνήθως, δεν έχει ιδέα για τι πράμα ακριβώς υστεριάζει. Πόσες μεσόκοπες, αλλά και νεαρές δεν είδα στο σουπερμάρκετ να ρωτάνε τον χασάπη γιατί πουλάει ακόμα χοιρινό ή πως γίνεται οι έλληνες ακόμα να το τρώμε. Μόνο που δε τον κατηγόρησαν ότι πάει να τις ξεκάνει!
ΑΜΑ ΤΟ ΚΡΕΑΣ ΕΙΝΑΙ ΨΗΜΕΝΟ ΔΕΝ ΚΟΛΛΑΣ ΤΙΠΟΤΕ.
Εντάξει; Εκτός αν όλες οι κοτάρες που είδα είναι όλες ωμοφάγες, οπόταν πάω πάσο.
Ή οι άλλες κοτάρες στη δουλειά που γκρίνιαζαν ότι στην αρχή αναγκάστηκαν να κόψουν το βοδινό, μετά το κοτόπουλο, τώρα θα πρέπει να κόψουν και το χοιρινό. Και δεν ήξεραν βέβαια πως μεταδίδεται από το ζώο στον άνθρωπο όταν τις ρώτησα. Και με κοίταξαν εμένα σαν περίεργο ζώο όταν τους είπα ότι δε κολλάει με το μαγείρεμα όσο έτρωγα το τοστ μου με το ζαμπόν μέσα. Και άρχισαν να μουρμουράνε ότι αυτές έχουν παιδιά και δε μπορούν να ρισκάρουν και δε θα φάνε χοιρινό μέχρι να περάσει η μπόρα.
Ρε άθλια πρωτόζωα, σε λίγο θα τρέχετε στα σουπερμάρκετ να αδειάζετε τα ράφια από τα γάλατα. Διότι έτσι είναι ο Έλληνας, σε κάθε κρίση τρέχει ν’αδειάσει τα σουπερμάρκετ από γάλατα, μακαρόνια και λάδι, σαν παβλοφική αντίδραση.

Δευτέρα 27 Απριλίου 2009

Eχάθη ωραίος

Nύστα.
Ψύχρα.
Ρε πούστη μου, μέχρι χτες γύρναγα με το κοντομάνικο. ΓΙΑΤΙ σήμερα κρυώνω με τη γκαμπαρντίνα; Γιατί ξανακρύωσε; Γιατί η ζωή είναι άδικη; Γιατί δουλεύουμε;
Το μόνο ωραίο είναι που ακούω μουσική με τ’ακουστικούλια μου. Και δε μου μιλάει κανείς, επειδή φοράω ακουστικά.
Και θα πάρω έναν ωραίο μεγάλο καλοφτιαγμένο νες.

-Τι νέα κορίτσι;
-Τι νέα βρε Αριστέα… Χνμφφφ…
-Πως κρύωσε έτσι! Μέχρι χτές σκάγαμε!
-Mπχχχχφφφφ (κούνημα του κεφαλιού ότι συμφωνώ)

Τη συμπαθώ την Αριστέα. Μου φτιάχνει κάθε πρωί τον καφέ μου και είναι ευγενική. Θέλω να την πω κάτι παραπάνω, μη γίνει τελείως λαπάς η συζήτηση.

-Νέα.. χάλια! Έναν ωραίο είχατε κι εσείς απέναντι και πάει… Χαζεύαμε όσο παίρναμε τον καφέ μας, που’ν’τος;

Η Αριστέα με κοιτάζει με ελαφρώς ανοιχτό στόμα για κλάσματα του δευτερολέπτου, αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στο να σοκαριστεί (το βλέπω στα μάτια της) και στο να γελάσει. Γιατί; Μάλλον δίνω σοβαρή εντύπωση τα πρωινά. Με την γκαμπαρντίνα μου και την καλή μου τσάντα, μοιάζω επαγγελματίας και όχι σούργελο. Γελάει τελικά.

-Ναι είδες; Έναν ωραίο είχανε απέναντι, ΕΝΑΝ, και τον πήγανε στο βάθος, βλέπεις; Κάτω, στον τοίχο!

Γελάμε μαζί.

(για περισσότερες πληροφορίες για τον ωραίο που βρίσκεται πάνω στην Πανεπιστημίου, που ακριβώς κάθεται τώρα και από πού είναι ορατός, επικοινωνήστε με την υπεύθυνη του μπλογκ)


-----------------------------------------------------------------------------------------

Υ.Γ.: SOS
Όποιος μπορεί να μου θυμίσει κάποιον Γιώργο που πρέπει να πάρω τηλέφωνο επειδή τους ξέχασα τελείως, ας σπεύσει. Παίρνω τη γραμματέα μου και μιλάει συνέχεια. Βοήθεια!

Πέμπτη 23 Απριλίου 2009

Τι συγγένεια έχουν;

Πάνος Ζαβός
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC8GQpqGjYQUWlAdHkoLafXdD66CZsZozO1Rv6Qy3kiBMZXqKE0N7rifjY44dGb31tRDNZOEdsyqrf07exIImW55iejb9435tQ8cQDskvECzUw-AJN1yHTQkvoYKcsZF9xTUJVjXzb4fU/s1600-h/509663_b.jpg

Αμφιλεγόμενος Κυπραίος κλωνοποιός, αμερικανός υπήκοος, διαθέτων κρυφά εργαστήρια στη Μέση Ανατολή. Εισήγαγε παγωμένα κύτταρα νεκρού 10χρονου παιδιού από αυτοκινητιστικό, σε ωάρια αγελάδας για να δημιουργήσει υβριδικά έμβρυα. Οι πρακτικές του θεωρούνται ανήθικες και μη ασφαλείς, ενώ έχουν χαρακτηρισθεί "επιστημονική βαρβαρότητα" και "τέλος της ανθρώπινης ελευθερίας και της εξέλιξης". Θεωρείται ότι επεκτείνει την πραγματικότητα για να αποκτά δημοσιότητα και να συγκεντρώνει χρήματα για τα πειράματα του.

Μπάμπης Ζαβός
babiszavos03.blogspot.com

Γεννηθείς στην όμορφη και ιστορική πόλη των Γρεβενών την πρώτη του Γεννάρη του '57. Από τότε αγάπησε τον φακό αλλά και το γλυκό κρασί, την όμορφη παρέα, την απλότητα και την ομορφιά (στις γυναίκες). Συμμετείχε στο ψηφοδέλτιο του κόμματος Φ.ΛΑ.Ν.Τ.Ζ.Α.Σ. και διατελεί ακόμα και σήμερα Γ.Γ. του κόμματος της Φλάντζειας Κυβέρνησης της Τζατζουφιάς. Τέλος να υπενθυμίσω πως αναλαμβάνει φωτογραφίσεις γάμων εορτών και άλλων εορταστικών εκδηλώσεων.


(επειδή από 'δω που είμαι αδυνατώ να βάλω φωτό, κάντε έναν κόπο να πατήσετε τα λινκ για να δείτε τις μουράκλες τους)

Eτεροχρονισμένο

Πάει, πέρασε η επέτειος της 21ης Απριλίου.
Ήθελα ν'ανεβάσω επετειακά τους στίχους του τραγουδιού που ακούγεται στο τέλος της 1ης ταινίας "Λούφα και παραλλαγή" με τον Κιμούλη και τον Βαλαβανίδη.
Τυχαία έπεσα πάνω στην ταινία τη Δευτέρα του Θωμά και το εν λόγω τραγούδι μιλάει για ένα πουλί στα κάρβουνα, που το παίζουνε, αλλά ψάχνω ψάχνω και αδυνατώ να τους βρω.
Αντί γι'αυτούς λοιπόν:


Μέσα στ' Απρίλη τη γιορτή, το μέλλον χτίζει η νιότη αγκαλιασμένη, δυνατή, μ' εργάτη, αγρότη, φοιτητή και πρώτο το στρατιώτη.
Τραγούδι αγάπης αντηχεί, γελούν όλα τα χείλη και σμίγουν μέσα στη ψυχή, του Εικοσιένα η εποχή κι η Εικοσιμιά τ' Απρίλη.
Μέσ' τις καρδιές μπαίνει ζεστή του Απριλιού η λιακάδα κι έχουν στα στήθια μας κλεισθεί θρησκεία, οικογένεια και πάνω απ' όλα Ελλάδα



Στις Εικοσιμιά τ' Απρίλη σηκωθήκανε έξι φίλοι
του στρατού μας οι φωστήρες και του έθνους οι σωτήρες.
Να μας ζήσει ο στρατός, Σπαντιδάκης, Παττακός,
Παπαδόπουλος ο Γιώργος, Κόλλιας ο πρωθυπουργός.
Μακαρέζος, Αγγελής κι όλοι οι επιτελείς.
Να μας ζήσει ο στρατός, Σπαντιδάκης, Παττακός.
Οι εργάτες και αγρότες που με αίμα και ιδρώτες
στη σκληρή δουλειά μοχθούνε, τώρα τη στοργή θα βρούνε.
Να μας ζήσει ο στρατός, κλπ.
Μας ζηλεύουν κι οι εχθροί μας για τη δόξα τη δική μας
και το μέλλον το λαμπρό μας θα χρωστάμε στο στρατό μας.
Να μας ζήσει ο στρατός, κλπ.

Πέμπτη 16 Απριλίου 2009

Σσσσσσσσσσσ................

Ξέχνα τις λέξεις, κι άσε τ'αρώματατις γεύσεις και


τα χρώματα
Να γεμίσουν το κορμί σου

Τρίτη 14 Απριλίου 2009

*Απορία ψάλτου βηκσ,

Τον τελευτέο κερό με βασανίζη ατελίοτα μια απορία. Τους τελεφταίους 10 μήνες δηλαδής, από τον Ιούνη του 2008. Το ήχον ακούση κε παλαιότερα, αλλά, επειδή δεν συνηθήζω να δίνω μεγάλη σημασία σε ανεξακρίβωτες φήμες δε με βασάνιζε ασφυκτικά. Όταν όμως ακούς και δεφτερη φορά κα΄τι παό τελε΄θιως διαφορετική πηγή, κοντοστέκεσε και το μετράς αλιος.
Είναι τελικός ο κυριος λαζόπουλος εραστής αγοριών;
Κε αν νε, πόσο μικρών αγοριών;
Άνω των 18 ετών να ‘ουμ’;
Ή κα΄τω;
Το τελεφταίον (περί της ηλικία δε το γνωρίζω, ούτε έχο ηκούση κα΄τι σχετικόν, δική μου απορία είναι. Επί λέξει έχω ακο΄θυσει ότι «του αρέσουν τα’αγοράκια».
Κανείς βέβαια δε μπορεί να κατηκορήσει τον κόν λΑζόπουλο χωρίς αποδείξεις, από τα κοτσομπολιά της παρέας μου. ΄Εστω κιαν η παρέα μου έχει ασχοληθεί τοσούτως με το θέτρο όσον κε με την τηλεοραση. Ισχυρίζεται δηλαδή ότι «είναι μέσα στα πράγματα» και «ξέρει καλά τι εστί βερύκοκο»
Και για΄τι κανείς δεν ασχολείται με αυτό αλλά όλοι αφήνουν τον Λαζόπουλο ν'ασχολείται με την σεξπυαλική ζωή αλλωνών;
Μπορεί να πρόκειται μόνο για βρωμερή φημολογία, αλλά δ εθα έπρπε ν'απασχολήσει κάποιον το ενδεχόμενο περί ανηλικων;
και γιατί το κρύβει εαν ήνε ομοφυλόφιλος και μας παίζειτον άφυλο;
Πολύ θα ήθελα να μου απαν΄τησει καποιος, έστω ο ίδιος ο κος λαζόπουλος ώστε να μπορέσω να ασχοληθώ με πιο σοβαρά ΖΗΤΉΜΑΤΑ, όπως ΤΟ ΠΌΣΟΙ ΔΙΆΒΑΣΑΝ ΑΦΤΌ ΤΟ ΚΉΜΕΝΟ, ΠΑΡ’ΌΛΗ ΤΗΝ ΟΡΘΟΓΡΑΦΊΑ ΤΟΥ ΚΑΙ Το ότι καμιά φορά μου ξεφεύγει και πατάω το διπλανό πλήκτρο παο το σωστώ ή κάνω αναγραματισμούς, τους οπίους κε δε διόρθωσα σ’αυτό το κείμενο. Καθώς και μερικά συνειδητά ορθογραφικά Λάθει. Ή μιου ξεφεύγει και πατάω το πλήκτρο για τα κεφαλαία αντί του «α» ή του άνω βελακίου από κάτω του.


Aft;a kai kal;o P;asxa

Παρασκευή 10 Απριλίου 2009

Η κυρία απ’τη Ρωσία

Γκρρρρρρρ
Αμα δαγκώσω την καρωτίδα κανενός!
Δε δούλευα χτες, για συγκεκριμένο λόγο που δε σας αφορά καμάρια μου, και το πλάνο ήταν αν μη δουλεύω ούτε σήμερα. Αλλά με γυρίσανε άρον άρον στη δουλειά σήμερα.
Εγώ ρε θα έπρεπε σήμερα να είμαι αραχτή και να κάνω μποτέ γιατί χτες γαμιόμουν.
Και ξεκωλιάστηκα και δε πρόλαβα να κάνω όσα έπρεπε. Οχτώμιση το πρωί έφυγα απ’το σπίτι μου και, με εξαίρεση ένα ημίωρο πιτ-στοπ για μπάνιο (είχα ιδρώσει σα γουρούνι) και χέσιμο (μ’έπιασε κόψιμο), ξαναγύρισα στις εφτάμιση το βράδυ!!!
Πιο πολλές ώρες κάθομαι σπίτι τις μέρες που δουλεύω!
ΙΚΑ, Τράπεζα, Ταχυδρομείο, πλυσίματα αμαξιού γιατί χύθηκαν λάδια και τέτοια.
Τουλάχιστον πρόλαβα να «χαθώ» για καμιά ωρίτσα σε κάτι σαν παζάρι που ανακάλυψα. Μπροστά από το Δημαρχείο, κατά μήκος ολόκληρου του δρόμου δεκάδες στημένοι πάγκοι. Καλά, τίποτε το φοβερό και το γραφικά ιδιαίτερο, στο μεγαλύτερο μέρος του. Οι πιο πολλοί πάγκοι γεμάτοι μαϊμούδες ρούχα και τσάντες. Πλαστικά κεντήματα μηχανής και έτοιμες κομμένες κουρτίνες. Ψεύτικα πλαστικά κοσμήματα και μπάμπουσκες και αυγά δήθεν Φαμπερζέ. Α, και λουλούδια. Πιο πολύ σταμάτησα για μια γρήγορη ματιά, σαν διάλειμμα ανάμεσα στις δουλειές.
30 ευρώ μου στοίχισε η ματιά.
Γιατί στον πέμπτο πάγκο στο τέλος ήταν μια κυρία απ’τη Ρωσία που δεν πούλαγε πλαστικούς κολλιέδες σαν τις άλλες με 3 και 5 ευρώ. Και χάθηκα. Τα δικά της κοσμήματα ήταν τα περισσότερα ογκώδη και πολύ μανταμέ, αλλά με αληθινά κοράλλια και μάτι τίγρης και όνυχα και άλλες ημιπολύτιμες πέτρες που δε τις θυμάμαι. Σερπαντίνες (;?;?;?;) ίσως. Αν όμως καθόσουνα να ψάξεις προσεχτικά, έβρισκες και πιο απλά κομμάτια, κάτι που να μπορεί να φορέσεις και κάποια κάτω των εξήντα. Με πρόχειρο δέσιμο (νήμα και κούμπωμα), γι’αυτό και τόσο φτηνά, αλλά αληθινές πέτρες ρε, όχι πλαστικά πετελαιοπαράγωγα.
Πήρα ένα με αυτές τις πράσινες, τις σερπαντίνες(:-ο), και ένα λίγο πιο χοντρό με χάντρες όνυχα.
Τουλάχιστον, όσο σκέφτομαι τι όμορφα πράγματα ψώνισα χτες, μου φτιάχνει η διάθεση, που πρέπει να δουλέψω σήμερα, ενώ κανονικά θα έπρεπε να ξεκουράζομαι από τη χτεσινή μέρα που δε δούλευα.
Κρίμα όμως. Ένα "παζάρι" θα έπρεπε να είναι κάτι μαγικό, όλοι οι πάγκοι θα έπρεπε να είναι σαν αυτόν που σταμάτησα. Να έχει χρώματα και αρώματα ανατολίτικα, όχι ρούχα κακής ποιότητας, πλαστικές τσάντες-απομιμήσεις και πλαστικά κιτσάτα δήθεν κεντήματα. Όλα τα υπαίθρια παζάρια που έχω δει στην Αθήνα έτσι θλιβερά είναι.

Τρίτη 7 Απριλίου 2009

Η γυναίκα χαμαιλέων

Την αναγνωρίζεις: δε την αναγνωρίζεις μαλάκα. Γι’αυτό τη λέμε χαμαιλέων. Μόνο οι συγγενείς και οι πολλά χρόνια φίλοι/ φίλες ή συνάδελφοι είναι δυνατόν να διακρίνουν περί τίνος πρόκειται. Mπορεί να είναι η καινούρια κοπέλα σου, η αρραβωνιαστικιά σου ή να έχει υπάρξει γυναίκα-χαμαιλέων η μάνα σου. Ναι ρε γιατί; Νομίζεις οτι η μάνα σου δεν υπήρξε γυναίκα κάποτε;

Ορισμός: Αλλάζει ΤΑ ΠΑΝΤΑ πάνω της ανάλογα τον εκάστοτε γκόμενο. Καμμιά φορά και ανάλογα το αφεντικό που θέλει να γλύψει. Καλά το τελευταίο, σε ένα βαθμό όλοι το κάνουμε, απλά δε μπορώ να το αγνοήσω ως συστατικό του ορισμού.

Περιγραφή: ανύπαρκτη. Είπαμε αλλάζει ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Από εμφάνιση μέχρι χαρακτήρα. Σήμερα με τον Μάκη είναι καμπυλωτή, απολαμβάνει το φαΐ σαν άνθρωπος, δεν πεινάει. Ντύνεται σέξυ και λίγο λαϊκά, το βράδυ κυκλοφορεί σαν σκυλί. Είναι κότα, από την άποψη ότι ασχολείται μόνο με νύχι-μόδα-μαγειρική και ποτέ με πολιτική-τέχνη-σπορ. Μπορεί και να αγνοεί (φαινομενικά) τα πάντα περί οδήγησης ή οργάνωσης ενός ταξιδιού, αφήνοντας τα πάντα στον άντρα-ηγέτη. Εξαφανίζεται από της φίλες της λόγω του παραδοσιακού άντρα-ηγέτη, που δε τα σηκώνει αυτά. «Αυτά» είναι ποτό με την κολλητή.
Αύριο με τον Λουκά ψοφολογάει στην πείνα διότι του αρέσουν οι μοντελοειδής. Κόβει το μακρύ μαλλί ασύμμετρο και το κάνει, από ξανθό (Μάκης), όλο πολύχρωμες ανταύγειες σαν πανκιό και ντύνεται «προχωρημένα». Διαβάζει Προυστ και Κορτώ γιατί ο Λουκάς έχει σπίτι του μια βιβλιοθήκη πιο μεγάλη από το σαλόνι του και … ξαφνικά ξέρει να οδηγεί και έχει ακριβή και σαφή πολιτική τοποθέτηση ΚΑΙ γνώση πολιτικής φιλοσοφίας(αυτή την είχε πάντα, δεν την απέκτησε τώρα, απλά την έκρυβε). Α, και σνομπάρει πια τα μπουζούκια, μη σου πω ότι έγινε σπιτόγατα ή, το πολύ, σινεφίλ.
Μεθαύριο θα ντυθεί «παρθένα» και αντιμεθαύριο «δεσμευμένη με άλλον». Σήμερα μπορεί να είναι αγριοροκού, αύριο μπλόγκερ, μεθαύριο ποιήτρια και συνδικαλίστρια ή θεούσα.

Πόρισμα: παίρνεις αυτό που θες. Καλά να πάθεις.

Παρασκευή 3 Απριλίου 2009

Viva la fava

Δεν εννοώ τη μπλόγκερ Φάβα, αλλά το όσπριο.

Κάπου διάβασα ότι οι γευστικοί κάλυκες αλλάζουν όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος.
Τι γελάτε ρε όρνια; Αλήθεια κάπου το διάβασα, σε κάποιο επιστημονικό άρθρο, αλλά δε θυμάμαι που. Γι’αυτό και γεύσεις που δεν υποφέρουν τα παιδιά αρέσουν στους μεγάλους. Τους πέφτουν πολύ έντονες για τους γευστικούς τους κάλυκες.
Αυτό που δε διάβασα είναι τι γίνεται μετά τα 30.
Οι μεταβολές γίνονται μόνο κατά τη μετάβαση από παιδική ηλικία στην εφηβεία ή συνεχίζονται και αργότερα;
Εγώ εδώ και 2 χρόνια έχω αρχίσει ξαφνικά και τρώω φέτα, που ούτε να τη μυρίσω ως το τέλος της δεκαετίας των είκοσι. Καλά δε τρελαίνομαι, αλλά τρώω. Και τρελαίνομαι για φάβα. Εκεί που το μόνο όσπριο που έβαζα στο στόμα μου ήταν φακές, τώρα τις αντιπαθώ και αγαπώ φάβα.
Και έχω αρχίσει και τη μαγειρεύω κιόλας! Μακράν το πρώτο και μοναδικό όσπριο που μπήκε στο δικό μου σπίτι.

Λοιπόν φάβα:
Αγοράζεις μια καλή φάβα. Φάβα - φάβα. Γιατί κάνουν φάβα και από αλεσμένο ρεβύθι. Φάβα φαβένια. Την καλύτερη (ίσως και πιο ακριβή) που έχει ο σούπερ μάρκετς, μήπως και είναι βραστερή. Εγώ πήρα μια Σαντορινιά μούρλια, 2,5 ευρά.
Αμολάς το μισό σακούλι σε μεγάλο μπωλ με νερό να μουλιάσει. Έλα, έχεις δει τη μάνα σου να το κάνει στις φακές και τα φασόλια αυτό. Καλά εγώ λέω μισό, αλλά άμα μαγειρεύεις για 2-3 όλο. Μπορείς να το κάνεις από το προηγούμενο βράδυ, αλλά και μια ώρα πριν το βράσεις φτάνει. Άμα δεις τίποτα καφετιά τα βγάζεις. Δεν είναι τίποτα, φαβόφλουδα είναι, αλλά θα σου χαλάσουνε τη μόστρα του πιάτου.
Από δω και κάτω είναι λίγο σα να βράζεις μακαρόνια. Μόνο που τα μακαρόνια τ'αφήνεις ήσυχα και βράζουν μόνα τους, ενώ η φάβα θέλει ντάντεμα και να στέκεις από πάνω της γιατί βγάζει αφρούς και μπορεί να σου ξεχειλίσει την κατσαρόλα.
Σουρώνεις το νερό και ακολουθείς τις οδηγίες. Όλα τα καλά πακέτα έχουν οδηγίες: 500 γρ. φάβα σε 1,5 λίτρο νερό. Ή 250 γρ. σε ¾ lt αμα φτιάχνεις ίσα για μια μερίδα.
Ανάλογα τις ανάγκες και την ένταση της φωτιάς βέβαια, γιατί άμα εξατμιστεί γρήγορα το νερό θα ξαναβάλεις.
Αλάτι
Το βράζεις. Για όσο χρειαστεί. ΣΕ ΞΕΚΑΠΑΚΩΤΗ ΚΑΤΣΑΡΟΛΑ. Εγώ ξεκίνησα με την προοπτική του μισάωρου, αλλά στο δεκάλεπτο είχε φύγει όλο το νερό και ήθελε συμπλήρωμα. Και στο δεύτερο δεκάλεπτο πάλι το ίδιο, αλλά το κατέβασα γιατί το δοκίμασα με το κουτάλι και γινότανε πουρές.
Το κάνεις πουρέ. Ή το στουμπάς με το κουτάλι αν έχεις πάρει καλή φάβα και έχει βράσει αρκετά, ή το περνάς από το μούλτι.
Εγώ πήρα ακριβή φάβα για ν'αποφύγω το πέρασμα από το μούλτι. Είμαι τεμπέλα. Λίγο.
Γυρίζεις τη φάβα στη ζεστή κατσαρόλα με πολύ λιγο λάδι στον πάτο, όπως όταν βουτυρώνεις τα μακαρόνια, αλλά με λάδι αντί για βούτυρο.
Λάδι-λεμόνι-πιπέρι-κρεμμύδι ξερό κομμένο σε μεγάλα κομμάτια.
Και όχι τσιγγουνιές στο λάδι.

Χρόνος: την κάνεις ταράτσα σε περίπου 20 λεπτά, όσο παίρνει και μια μακαρονάδα με μια απλή σάλτσα.

Αχ τι καλή μικροαστούλα νοικοκυρά που'μαι. Φτου μου.