Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

15/12/2009

Έχω μια κολλητή, πολύ αγαπημένη.
Είναι φριχτή. Ώρες ώρες.
Κατ’αρχήν υπάρχουν φορές που ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ. Ακόμα κι αν υποστηρίζω το αντίθετο. Ή ξέρει τι σκέφτονται οι άλλοι. Και μου το εξηγεί κι εμένα που έχει καταλάβει ότι δε το έχω καταλάβει.
Ανατριχιαστικό. Δε μου πολυαρέσει να ξέρουν οι άλλοι τι σκέφτομαι. Εσύ θες να ξέρουν οι άλλοι πόσο ανασφαλής είσαι; Ή πόσο αγχωμένος; Ή πόσο φοβισμένος; Ή τις κακές σκέψεις που κάνεις; Ή πόσο καλός ενώ το κρύβεις; Ή, αν είσαι κλέφτης, ποιόν θα κλέψεις και πως; Θα ‘θελες να ξέρει η θεια που σε χαρτζιλικώνει χοντρά ότι βαριέσαι να πας στη γιορτή της γιατί βγαίνει ο καινούριος πόλεμος των άστρων; Ή ο κολλητός σου ότι έχετε πηδηχτεί με την αδερφή του;
Μπρρρρ θα κατέρρεε η κοινωνία αν όλοι ήξεραν τι σκέφτονται οι άλλοι, να το ξέρεις.
Νομίζω θα σταματήσω να της απευθύνω ερωτήσεις και θα περιμένω να μου απαντάει χωρίς να μιλήσω καν.
Επίσης έχει το κληρονομικό χάρισμα. Μάλλον. Αναρωτιέμαι αν είναι τσιγγάνα ή ο Χορταρέας μεταμφιεσμένος. Έτσι κι αναρωτιέμαι για μια ημερομηνία (πότε θα γίνει αυτό ή εκείνο) και πει την άποψή της, αν «το’χει» να γίνεται ρε παιδί μου μέχρι τότε, πέφτει μέσα. Δεν το κρύβω ότι κανόνισα την μετακόμισή μου όχι σύμφωνα με το πότε μου είπε ο εργολάβος ότι είναι έτοιμο το σπίτι αλλά σύμφωνα με το τι προέβλεψε "η τσιγγάνα μου".
Φρικτή σας λέω.

Μόνο μη μου αρχίσει να μου ζητάει να την ασημώνω…

Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009

Μας φάγανε οι Αλβανοί....

«Τι να μας πεις εσύ που πέταξες με τις κλωτσιές έξω από το σπίτι την ίδια σου την μάνα».
«Πώς μπορεί να κυβερνήσει μια χώρα ένας άνθρωπος που δεν είναι σε θέση να κάνει οικογένεια…».
«Όλα τα Τίρανα γνωρίζουν ότι έφευγες από το κρεβάτι της γυναίκας σου και πήγαινες στο πιο ζεστό, του εραστή σου».
Διάλογοι αυτού του επιπέδου αποτελούν σύνηθες φαινόμενο στην αλβανική Βουλή, όπου βγαίνουν πιστόλια, εκσφενδονίζονται ποτήρια, πέφτουν γροθιές, εκτοξεύονται απειλές και ακούγονται βρισιές χαμαιτυπείων.
Πηγή diavatirio.net


Καταλάβατε τώρα γιατί εγώ δε βλέπω Βουλή;
Κοιμούνται όρθιοι μέχρι και οι ίδιοι οι βουλευτές. ΟΛΟΙ έχουμε δει κάπου ένα πλάνο με κάποιον άτυχο εργατοπατέρα που, κουρασμένος από τα 12ωρα φροντίδας του έθνους (να το πλύνει, να το αλλάξει, να το θηλάσει) και έχοντας ΚΑΙ τις πολύωρες συνεδριάσεις της Βουλής, δεν αντέχει και γέρνει.
Αν οι βουλευτές μας ήταν-όπως οι Αλβανοί- πιο ζωηροί και πιο ελεύθεροι στην έκφραση των αντιπαραθέσεών τους (αντί για διαπλοκές και πισώπλατα μαχαιρώματα) τίποτε από αυτά δε θα συνέβαινε.
Αντίθετα, αν λέγανε τέτοια πράματα στη Βουλή, οι συνεδριάσεις θα ήταν πρώτες στην τηλεθέαση, όλοι θα περιμέναμε να δούμε με αγωνία, πατατάκια και μπύρες το ματς και ποιος θα νικήσει στις γροθιές. Δε θα ήμασταν και απαίδευτοι πολιτικά οι έλληνες, που αγόμαστε και φερόμαστε ωσάν τα πρόβατα επειδή έχουμε άγνοια για τα πολιτικά τεκταινόμενα στη χώρα μας.
Η γαλατική ευγένεια μας έφαγε….

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

Koκομπλόκο

Τις τελευταίες 2,5 εβδομάδες μου'χει κολλήσει, στο άσχετο, και επανέρχεται συνέχεια το δέντρο:

Στην Αθήνα μες το κέντρο
φύτρωσε καινούργιο δέντρο
έχει κόκκινα τα φύλλα
και ολόγλυκα τα μήλα,
έχει κόκκινα τα φύλλα
και ολόγλυκα τα μήλα.

Σε πέντε έξι δεν αρέσει
το χτυπάνε για να πέσει
μα εκείνο δε λυγάει
κι όλο φυλλωσιές πετάει,
μα εκείνο δε λυγάει
κι όλο φυλλωσιές πετάει.

Γύρω του λαός κι εργάτες
το φυλάνε με τις βάρδιες
σ' ένα χρόνο σ' ένα μήνα
θα σκεπάσει την Αθήνα,
σ' ένα χρόνο σ' ένα μήνα
θα σκεπάσει την Αθήνα.

Θέλω να το τραγουδάω όλη μέρα.
Θέλω να το βρώ να το αντιγράψω από κασέτα του Νταλάρα σε άλλη, κενή κασέτα, πολλές φορές, να καλύψει όλη την κασέτα, να το ακούω ασταμάτητα μέχρι να το σιχαθώ.

Που να ήτανε κι Απρίλης...

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009

Bιογραφικό

Ο Μιχάλης Καλτεζάς (1970 - 17 Νοεμβρίου 1985) ήταν μαθητής που σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων στην επέτειο εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1985. Ο 27 χρόνος τότε αστυνομικός Αθανάσιος Μελίστας πυροβόλησε τον Μιχάλη Καλτεζά στο πίσω μέρος του κεφαλιού από απόσταση είκοσι μέτρων] καθώς ο νεαρός έτρεχε μαζί με άλλους διαδηλωτές προς την πλατεία Εξαρχείων.

Η πορεία ξεκίνησε και τελείωσε ομαλά χωρίς κανένα επεισόδιο αφού η περιφρούρησή της από τους διοργανωτές ήταν επιτυχής. Μετά το τέλος της πορείας και ενώ οι διαδηλωτές διαλύονταν σε κάποια ψησταριά των Εξαρχείων σταματά για φαγητό μια ομάδα ΜΑΤ. Από το σημείο περνά μια παρέα αναρχικών που ειρωνεύονται τους αστυνομικούς, ενώ την ίδια στιγμή καταφθάνουν συνάδελφοι των τελευταίων οι οποίοι περίμεναν σε σταθμευμένη κλούβα των ΜΑΤ. Εν τω μεταξύ πολλαπλασιάζονται και οι αναρχικοί που αρχίζουν να καταδιώκουν τους αστυνομικούς, με τα επεισόδια να εξαπλώνονται στο κέντρο της Αθήνας. Σε κάποιο σημείο των επεισοδίων, και συγκεκριμένα στη διασταύρωση των οδών Στουρνάρη και Μπότσαρη, ο αστυνομικός Μελίστας πυροβολεί και σκοτώνει από πίσω τον Καλτεζά ο οποίος έτρεχε. Ασθενοφόρο τον μεταφέρει στον Ευαγγελισμό όπου διαπιστώνεται ο θάνατός του.

Αμέσως μετά τον θάνατο του Καλτεζά καταλαμβάνεται από αναρχικούς σε ένδειξη διαμαρτυρίας το παλιό Χημείο στη Σόλωνος και το Πολυτεχνείο. Το πρωί της 18ης Νοεμβρίου δίνεται η άδεια από την Επιτροπή Πανεπιστημιακού Ασύλου, με πρόεδρο τον πρύτανη Μιχάλη Σταθόπουλο, να μπει η Αστυνομία στο Χημείο. Η εισβολή γίνεται με χρήση δακρυγόνων, για πρώτη φορά μετά το 1976, και οι αστυνομικοί συλλαμβάνουν 37 άτομα τα οποία ξυλοκοπούν, ενώ λίγοι καταφέρνουν να φτάσουν στην κατάληψη του Πολυτεχνείου από τους υπονόμους. Αυτή ήταν και η πρώτη άρση ασύλου από την επίσημη θεσμοποίησή του το 1982. Τα επεισόδια στην Αθήνα συνεχίστηκαν και τις επόμενες ημέρες.

Ύστερα από τα γεγονότα ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Μένιος Κουτσόγιωργας υπέβαλλε την παραίτησή του, την οποία ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου δεν έκανε δεκτή. Στις 26 Νοεμβρίου του 1985 η 17 Νοέμβρη, σε αντίποινα για τη δολοφονία του Καλτεζά, επιτέθηκε με βόμβα σε κλούβα των ΜΑΤ κοντά στο Ξενοδοχείο Κάραβελ, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ένας αστυνομικός και να τραυματιστούν δεκατέσσερις.

O Μελίστας καταδικάστηκε πρωτόδικα σε δυόμισι χρόνια φυλάκιση με αναστολή και σε δεύτερο βαθμό αθωώθηκε στις 25/1/1990 από το Εφετείο, με δικηγόρο τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο καθώς του αναγνωρίστηκε ως ελαφρυντικό το ότι ήταν «εν βρασμώ ψυχής». Η αθώωσή του προκάλεσε νέα σοβαρά επεισόδια με κατάληψη του Πολυτεχνείου από δυνάμεις της Αριστεράς και αναρχικούς.

Πηγή el.wikipedia.org

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009

Η1Ν1

Σαν θα σε πιάσει το χειμωνιάτικο κρύωμα (που θα σε πιάσει, ένα κρυωματάκι το χειμώνα, δε θα σε πιάσει;) μη χολιάσεις, δες το και λίγο σαν ευκαιρία να δοκιμάσεις τους ανθρώπους γύρω σου. Αντί να πικραθείς που αρρώστησες, παίξε λίγο με τους άλλους, έσω λίγο μυστηριώδης να δεις τον παλμό των ανθρώπων.
Για παράδειγμα, αρχίζει το ματς… εεε… ο βήχας, το φτέρνισμα και η καταρροή.
Μη διευκρινίσεις τι έχεις. Αντίθετα αν ισχυριστείς (χαμογελώντας, μισοαστεία μισοσοβαρά) ότι έχεις τη γρίπη των χοίρων, θα λάβεις, κατά σειρά, τις εξής αντιδράσεις:
Αρχικό κοκάλωμα.
Πάγωμα.
Χαμογελάκι αμήχανο.

Αν κάνεις τα ίδια στη δουλειά:
«Έχεις πυρετό 3-4 μέρες τώρα; Όχι; Τίποτα δεν έχεις!»
«Γιατί δε φεύγεις καλύτερα; Άμα δεν είσαι καλά να πας σπίτι σου»
«Μην κλείνεις την πόρτα ν’ αερίζεται ο χώρος» -->(ουστ από δω θα μας κολλήσεις όλους)

Στο ταμείο υγείας/ γιατρό, ισχυριζόμενος το ακριβώς αντίθετο,ότι έχεις ένα απλό κρυωματάκι:
«Μην περιμένετε στον κοινόχρηστο χώρο με τους άλλους ασθενείς. Πηγαίνετε μέσα, στο απομονωμένο ιατρείο και φορέστε αυτή τη μασκούλα, θα έρθει εκεί να σας δει ο χι ειδικός γιατρός μόλις τελειώσει με το περιστατικό που εξετάζει τώρα.»

Στο τέλος, ό,τι και να έχεις, 2-3 μέρες άδεια ασθένειας θα τις τσιμπήσεις.

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

Desperate housewives

Προσοχή, αυτό το κείμενο δε σας αφορά αν μένετε με τους γονείς σας.
Κατά πάσα πιθανότητα δε σας αφορά αν είστε κάτω των 30 και μένετε στο νοίκι ή είστε καινούριοι στη γειτονιά.
Αφορά τον νοικοκύρη (συνήθως ιδιοκτήτη) που έχει μακροχρόνια παρουσία σε μια γειτονιά, γιατί, καλώς ή κακώς, ο Αθηναίος δεν είναι αμερικανάκι να περιμένει τον καινούριο γείτονα με καλάθι καλοσωρίσματος και μπουκέτο αδιάκριτων ερωτήσεων.
Οι μεσήλικες περίεργες φαρμακομύτες της αμερικάνικης σειράς ανακάλυψα ότι ζουν ανάμεσά μας.
Ειδικά αν αδειάζεις ένα σπίτι που έμενες ή έμεναν άλλοι για να το νοικιάσεις και φανερά, βραδάκι, με όλα τα φώτα αναμμένα, η περιέργεια βαράει κόκκινο. Όταν αδειάζεις ένα παλιό σπίτι που κατοικούνταν επί δεκαετίες είναι σαν ένα μυρμήγκι ν’ αδειάζει τις Βερσαλλίες. Πρέπει να πεταχτεί σαβούρα δεκαετιών (αξίωμα: οι γέροι δεν πετάνε). Τις αμέτρητες ντουλάπες με τ’αχρηστα. Τα ρούχα. Τις παπουτσοθήκες. Τα ντουλάπια βεράντας. Τις βιβλιοθήκες – οπωσδήποτε μια στο «παιδικό» μια στη σάλα.. Και το υπόγειο. Και τη σοφίτα.
Ε λοιπόν οι γειτόνοι θα παίρνουν μάτι. Και τηλέφωνα:
- Καλησπέρα τι κάνεις κορίτσι μου τα συλλυπητήριά μου δε σε είδα είσαι καλά δε μπορούσα να έρθω κιόλας σε είδε η κόρη μου είδα έχεις κόσμο καθαρίζεις το σπίτι να μην πετάξεις τα πράγματα των γονιών σου να μη δώσεις τα ρούχα του πεθαμένου η ψυχούλα του γυρίζει ακόμα στο σπίτι για σαράντα μέρες θα πρέπει να μείνουν εκεί να μην ταραχτεί η ψυχή του (ανάσα).
- Μάλιστα!
- Έχεις ανθρώπους είδα σε βοηθάνε συγγενείς είναι ή φίλοi σου θα το αδειάσεις το σπίτι δε θα’ρθεις να μείνεις εδώ;
- Όχι!
- Α θα το νοικιάσεις μόνο να τους ξέρεις καλά κορίτσι μου γιατί ο κόσμος είναι κακός θα βάλεις αγγελία αλλά γύρεψε τι θα σου τύχει από αγγελίες καλύτερα να είναι γνωστός να τον εμπιστεύεσαι σε άλλους ή σε αυτούς που είναι μαζί σου θα το νοικιάσεις φίλοι σου είναι τους έχεις δώσει κλειδί; (θα σκάσει η γριά)
- Όχι
- Καλά καληνύχτα
- Καληνύχτα σας!

Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2009

Ο Κρόνος! Ο Κρόνος!

Ο περιοριστικός Κρόνος πρόκειται να επισκεφτεί το ζώδιό σας στις 29 Οκτώβρη κάνοντας σας εγκρατείς, υπεύθυνους αλλά και κλεισμένους προς τον εαυτό σας. Ο Κρόνος θα μείνει στο ζώδιό σας μέχρι τον Οκτώβριο του 2012, με μια μικρή έξοδο στην Παρθένο από τις 7 Απριλίου μέχρι τις 21 Ιουλίου. Ότι θα καταφέρετε τα επόμενα τρία χρόνια θα μείνουν μαζί σας για πάντα
Ο Κρόνος θα σας προετοιμάσει να φτιάξετε πιο σταθερές βάσεις για το μέλλον, και παρόλο που χρειάζεται σκληρή δουλειά και συγκέντρωση, αργότερα θα είσαστε υπερήφανοι για ότι θα έχετε δημιουργήσει την περίοδο 2009-2012. Αυτό αρχικά θα έχει σαν συνέπεια να χάσετε τόσο άτομα και καταστάσεις που αγαπάτε (αγαπάτε?), όσο και τον κόσμο κάτω από τα πόδια σας. Ο Κρόνος είναι εδώ να σας πει πού τα έχετε πάει καλά και πού όχι, να σας βοηθήσει να πετάξετε τα άχρηστα από τη ζωή σας (με κλάματα ίσως) και να βασανιστεί το μέσα σας. Να βασανιστεί αρκετά..
Εκμεταλλευτείτε τη διέλευση αυτού του περιοριστικού πλανήτη για να θέσετε σταθερά θεμέλια στη ζωή σας. Θυμηθείτε ότι οι δοκιμασίες που μας επιφυλάσσει η ζωή μας ωριμάζουν και έπειτα μπορούμε ν’ αναπροσαρμόσουμε τους προσωπικούς μας στόχους ώστε να είναι περισσότερο αντικειμενικοί.
Θα συνειδητοποιήσετε μετά τις 29 Οκτώβρη ότι στην ουσία δεν χάνεται κάτι που έχει πραγματική αξία για σας παρά μόνο ό,τι έχει εξυπηρετήσει το σκοπό του και τώρα πρέπει να σας απαλλάξει από την παρουσία του. Οτιδήποτε στέρεο και υγιές στη ζωή σας δεν κινδυνεύει. Ψάχνετε για νέους τρόπους έκφρασης και η δημιουργικότητά σας αναδεικνύεται με πολλές και αξιόλογες μορφές.
Με το τέλος της επίσκεψης του Κρόνου το 2012, θα έχετε κάνει τη ζωή δική σας και θα έχετε δεσμευτεί στους στόχους σας. Μετά από αυτήν την περίοδο θα βγείτε πιο δυνατοί και πιο ώριμοι κι οι άλλοι θα σας σέβονται περισσότερο.

Βασανίζομαι αρκετά. Έχω ρέψει τόσο που σήμερα με αποκάλεσαν μπετατζή, από το πως κρεμάει το τζιν πάνω μου.
Βέβαια το 2012 θα καταστραφεί ο κόσμος.
Αρχίδια θεμέλια.

Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009

2109356832

Νταλιάνης Χρήστος Βαπορίδου 25 Ν. Σμύρνη. Αυτά τουλάχιστον μου λέει το 11888.
Εγώ λέω μέγας μαλάκας. Σε παίρνει στο κινητό οχτώμιση το πρωί Σαββατιάτικα για να σου ζητήσει τον κύριο Παναγάκο. Κι όταν ακούει αγουροξυπνημένη γυναίκα, αντί να ζητήσει συγνώμη το γαϊδούρι το τρισμέγιστο, επιμένει, «που είναι ο κύριος Παναγάκος και γιατί δεν είν’ εκεί».
ΟΚ, αγουροξυπνημένη μπορεί να έχω πιο βαριά φωνή. ΟΚ καπνίζω. Αλλά ΠΕΣ ΚΙ ΕΝΑ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΣΥΓΝΩΜΗ μαλάκα.
Ε μαλάκα
Συνήθως δε δίνω τόση σημασία στον κάθε καθυστερημένο, αλλά τα πήρα γιατί ο συγκεκριμένος το ξανακάνει επαναληπτικά.
Καλά ρε ΠΟΣΟ ΖΩΟ μπορεί να είσαι για να παίρνεις μια φορά, να μαθαίνεις ότι το νούμερο αυτό το έχεις λάθος, και να συνεχίζεις να ενοχλείς;
Δε θα κοιμηθείς καριόλη, που θα πας; Δυόμιση τη νύχτα θα σε πάρω να σου ζητήσω τον Παναγάκο σου!

Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2009

Ιδρωμένοι φορτηγατζήδες γαμάνε ανήλικα

Αγαπητέ συν-μπλογκερ

Το ότι είσαι μπλόγκερ, δηλαδή πέρασες 2 κωδικούς στον blogger.com και μπορείς να κάνεις ορατή σε άλλους όποια παπαριά σκέφτεσαι, δε σε κάνει ξεχωριστό ή παντογνώστη. Σταμάτα λοιπόν σε παρακαλώ να γράφεις με ύφος «τώρα θα σας αποκαλύψω τις αλήθειες του σύμπαντος τυχεράκηδες που έχετε την τιμή να με διαβάζετε» διότι θέλω να ξεράσω σπαζαρχίδη. Μόνο ο Σπηλιάς κι ο Μικές εξαιρούνται από ‘δω, κι αυτό γιατί αυτοί, μπορεί μεν να έγραφαν/γράφουν που και που με τέτοιο υφάκι αλλά ΕΙΝΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Σ’ΕΝΑ ΒΛΙΤΟ ΣΑΝ ΕΜΕΝΑ ΟΤΙ ΣΠΑΝΕ ΠΛΑΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ, όχι σαν εσένα μαλάκα που δε ξέρεις τη λέξη «αυτοσαρκάζομαι». Α, και κόψε τις πίπες με τα επικά σου κατορθώματα, όπως τότε που κατέβηκες με 180χλμ/ώρα τον Όλυμπο με το ποδηλατάκι του ανηψιού σου ή έβαλες κάτω ένα 2μετρο γομάρι με το σπασμένο σου χέρι, γιατί τ'αρχίδια μου κουνιούνται. Να φύγετε, να πάτε αλλού!

Επίσης τόσο εγώ, όσο κι εσύ είμαστε 2 καρτούν. 2 «χαρακτήρες» στο ίντερνετ. Επειδή μπορεί να σε διαβάζω και να με διαβάζεις δε γίναμε φίλοι. Όπως δεν με εκπροσωπεί εκείνο το απροσάρμοστο που βγαίνει και λέει ότι είναι πρόεδρος των ελλήνων χρηστών ίντερνετ και δε το ξέρει κανένας μπλόγκερ, ούτε η μάνα του, έτσι δεν έχεις ιδέα ποιος είμαι. Στην πραγματικότητα γράφω σαν γριά εξηντάχρονη αλλά είμαι ένας σαραντάρης ιδρωμένος φορτηγατζής, υπέρβαρος, καραφλός και σπυριάρης που του αρέσει να γαμάει ανήλικα απ’τον κώλο στα χωράφια. Μου αρέσει να σκίζω κώλους αγοριών από 10 ετών και κάτω εντάξει; ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΙΔΕΑ ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΙΛΟΙ. Είμαι ο παπάρας ο διευθυντής σου που σε βρίζει μέρα-νύχτα. Είμαι ο εφοριακός πίσω απ’το γκισέ που δε σε εξυπηρετεί. Είμαι ο ζητιάνος στη γωνία που δεν ελεείς. Είμαι η παλιά σου γκόμενα που σε κεράτωσε. Χώνεψέ το αυτό.

Άντε και γαμήσου τώρα ν'ασπρίσεις, εντάξει; Βλαχαδερό

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

Θα τον γκρεμίσουμε τον ήλιο, σίγουρα, ναι!

Επιτέλους ζώμεν στιγμές εθνικής υπερηφάνιας και ανατάσεως.
Έφυγεν η κατάπτυστος δεξιά από την εξουσίαν κι επέστρεψε ο φωτεινός ήλιος του σοσιαλισμού.
Αι γυναίκαι θα συνταξιοδοτούνται στα 50! (βλ. προηγούμενο κείμενο, σίγουρα πράματα)
Αι ταλαίπωροι αλλοδαποί που δεν έχουν που την κεφαλήν πλύνε, θα νομιμοποιηθούν αναφανδόν και θ’αποκτήσουν στον ήλιο μοίρα αιφνιδίως.
Θ’αυξηθούν τα εισοδήματά μας και θα μειωθούν οι φόροι.
Θα διαδοθεί ευρέως η καλλιέργεια των δέντρων εκείνων που φυτρώνουν λεφτά στα κλαδιά τους, επιτέλους!
Θα σας εξαφανίσωμεν!

Κι επιτέλους καταφέραμε να ξεχάσουμε εκείνα τα Ίμια, εκείνον τον μελαχροινό τύπο τον Οτσαλάν, εκείνο το χρηματιστήριο που πολύ μας στενοχωρούσανε και δε μας άφηναν να χωνέψουμε το βραδυνόν μας. Τις παράνομες ελληνοποιήσεις, το Κτηματολόγιο, τον Άκτωρα. Τον Ματέι, τον Πάσσαρη και το ναυάγιο του Σάμινα.
Εδυσκολευτήκαμε αλλά το καταφέραμε!
Πιπιλάμε Maalox!

Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2009

Χα!

Είναι απίστευτα ρατσιστικό αυτό που θα γράψω και θα φανεί σαν άστοχη γενίκευση αλλά, θέμου, κάτι τέτοιες μέρες νιώθω ανακούφιση, ΝΑΙ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ, που είναι τόσο δύσκολο να πάρει την ελληνική υπηκοότητα και να ψηφίσει ένας ξένος. Eιδικά ένα συγκεκριμένο άτομο.
Κάθε τέτοιες μέρες εδώ και αρκετά χρόνια ακούω αυτά που λέει η οικιακή βοηθός των γονιών μου και φρίττω. Ναι ΦΡΙΤΤΩ. Και κρατάω τα μαλλιά μου για να μην πέσουν.
Απ’ότι έχω πλέον εντυπωθεί «όλοι οι ξένοι θέλουν τον Παπανδρέου». Όταν λέμε «όλοι οι ξένοι» μάλλον εννοούμε τη μαροκινή κοινότητα της Αθήνας. Όταν λέμε «θέλουν τον Παπανδρέου» εννοούμε ότι «μόνο ο Παπανδρέου θα κάνει καλό για τους ξένους γιατί είναι κι αυτός ξένος».
Χα! Αχαχαχα! χαχαχαχαχαααααααααααα
Επίσης «ο Παπανδρέου θα κάνει τις γυναίκες να παίρνουν σύνταξη στα 50» και «θα δώσει χαρτιά σε όλους τους ξένους, γιατί αυτός τους καταλαβαίνει και τους πονά».
Εννοείται ότι έχω απηυδήσει και πλέον δε της απαντώ ούτε προσπαθώ να της εξηγήσω ότι λέει –πολύ απλά- μαλακίες και ανυπόστατα πράγματα. Άντε τώρα να πείσεις μια αμόρφωτη γυναικούλα, όχι και πρώτης σπιρτάδας, ότι είναι νόμοι από την Ευρώπη το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης και οι διαδικασίες εκδόσεων διαφόρων αδειών/υπηκοότητας για τους μετανάστες και η Ελλάδα (και ο οποιοσδήποτε πρωθυπουργός) δε μπορεί ν’ αλλάξει τα ισχύοντα, ακόμα και να θέλει.
Ή, ακόμα χειρότερα, ότι στην πολιτική δεν έχει «πονάω», έχει μόνο χρήμα και συμφέρον. Oύτε "καλός άνθρωπος" αλλά "ικανός και με αρχίδια".
Αλήθεια, τους ανθρώπους αυτούς ποιός τους παραπλανά; Ποιος «βγάζει» τέτοιο πρόσωπο του ΓΑΠ στους αλλοδαπούς και γιατί; Γιατί δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι όλ’ αυτά περί χαρτιών και συντάξεων είναι φαντασίες ενός μόνο ατόμου.
Βέβαια, εδώ ΕΧΟΥΝ δικαίωμα ψήφου άτομα σαν το Βόδι (http://topatsiouri.blogspot.com/2009/09/bo-3.html), οι βλακείες της οικιακής βοηθού με πείραξαν....

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009

Ρετρό

699262734_: ΝΑ ΠΩ ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ? Η ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΝΩΡΙΣ? ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΑ ΣΥΓΝΩΜΗ. ΟΛΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΕΙΧΑΜΕ ΠΟΛΥ ΔΟΥΛΕΙΑ. Η ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΣΟΥ ΠΩΣ ΠΑΕΙ ΑΝ ΜΕ ΘΥΜΑΣΕ Ο ΠΕΤΡΟΣ ΕΙΜΑΙ.
Ντόινγκ! Δε ξέρω κανέναν Πέτρο. Ούτε έχασα κανέναν αυτό το καλοκαίρι. Κάτσε να δεις, είχαμε γνωρίσει έναν με τη Θ. Aλλά αυτόν τον έλεγαν Γιάννη σίγουρα. Και δεν έχει το τηλέφωνό μου. Και «υπηρεσία»; Τσ τσ τσ αυτά τα λέγανε παλιά. Τώρα το λένε μόνο για τους δημόσιους υπάλληλους. Και δε ξέρει και να γράψει. «Θυμάσε»; Ρε λες να είναι κανας μπλογκερ που μου’στειλε στο yahoo το κινητό του και δε το έχω καταχωρήσει στη μνήμη; Σκατά. Δε θυμάμαι κανέναν Πέτρο από δαύτους.
Δεν έχω ιδέα ποιος είσαι.

Ο ΠΕΤΡΟΣ ΑΠΟ ΑΘΗΝΑ. (ντααα)
Έλα ρε μαλάκα! Σοβαρά; Ο μοναδικός Πέτρος που κυκλοφορεί στην Αθήνα. Προφανώς νομίζει ότι εγώ είμαι από κάπου αλλού;!;!
Δε ξέρω κανέναν Πέτρο. Άντε μπας και καταλάβεις ότι προφανώς η γκόμενα σου έδωσε λάθος νούμερο να σε ξεφορτωθεί.

ΕΝΟΧΛΗΣΑ? Α δε λες να το κατάλαβες και ή νομίζεις πως η γκόμενα που στέλνεις sms είναι με άλλον ή ψαρεύεις γνωριμία.
Το ενδεχόμενο να έχεις λάθος νούμερο δεν παίζει;

ΠΑΙΖΕΙ ΓΙΑΤΙ ΕΝΟΧΛΩ? ΑΝ ΝΑΙ ΣΥΓΝΩΜΗ Αααα ψάχνουμε γνωριμία.
Tι να ενοχλείς ρε φίλε; Καλό χειμώνα και σε σένα. Το «ρε φίλε» ειδικά επιλεγμένη φράση που δε χρησιμοποιεί συχνά μια κοπελίιιιτσα. Ελπίζω. Να του δημιουργηθούν αμφιβολίες ως προς το φύλο μου. Να τσιγκλήσω μπας και αποκαλυφθεί.

ΑΝΔΡΑΣ ΕΙΣΑΙ Δεν είναι ερώτηση. Είναι δήλωση
Τι σε νοιάζει; Άντε επιτέλους αγοράκι μου. Μολόγα το. Πες «ψάχνω γκομενίτσα με ανώνυμα sms σε άγνωστα νούμερα». Μολόγα το, κι αν έχεις τ’αρχίδια να το κάνεις μπορεί και να φλερτάρω με την ιδέα να κανονίσω να σε συναντήσω (με τις απαραίτητες προφυλάξεις). Είμαι πολύ περίεργη ποιος έλλογος άντρας ψαρεύει γκομενίτσες σε θολά νερά. Αλλά που…. Άκρα του τάφου σιωπή. Καλά τ’αγοράκια του γυμνασίου συνεχίζουν να κάνουν τέτοια;

Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2009

Φαγητό και sex

Έχω πάει προχτές στο σουπερμάρκετ κι εκεί που στέκω ουρά για το ταμείο παρατηρώ τον μπροστινό μου. Είμαι μια άσχετη τ’ομολογώ στο να ξεχωρίζω αν ο άλλος είναι γκέης ή όχι και μάλλον επειδή δε μ’ ενδιαφέρει και καθόλου. Κανονικά ούτε που θα τον έβλεπα αν δεν ήταν σχετικά ωραίο παιδί και αν δεν μ’ενδιέφερε να κάνω τον επιθεωρητή ξένων καροτσιών. Πάντα χαζεύω τι αγοράζουν οι άλλοι, όπως χαζεύω και τι τρώνε οι άλλοι στις ταβέρνες.
1 εξάδα γυάλινα μπουκάλια περιέ (τι στον πούτσο, δεν έχει βρύση σπίτι του;)
Κομμένη σαλάτα (ή σπανάκι ή ανάμικτη, δε βλέπω από τόσο μακριά)
Συσκευασία έτοιμων κρουασάν (6άδα)
Μελιτζανοσαλάτα ΒΕΜ (ΒΕΜ; Αυτές δεν είχαν κατηγορηθεί για κάτι; Νομίζω η μουστάρδα τους….εεεε…. για πολλά Ε;)
Κονσέρβες τόνο
2 κουτιά γάλα
Εντάξει λοιπόν, είναι εμφανές ότι ψωνίζει για ένα άτομο. Το πουλάκι μου, κάνει και δίαιτα. Πιθανόν και γυμναστήριο ε; (τι σκατά εννοούν όταν λένε αδελφές γυμναστηρίου; Τούτος εδώ είναι αδύνατος σαν τσίρος με love handles και καθόλου μουσκουλιάρης)
Μένει μόνος και προφανώς είναι ματσωμένος. Και λίγο ψώνιο. Και μόνο το να μένεις μόνος σ’αυτή την περιοχή σημαίνει ότι είσαι ματσωμένος. Και λίγο ψώνιο. Ο τύπος μπροστά μου είναι κοντά στα τριάντα, και τίγκα στις φίρμες, είμαι σίγουρη. Δεν αναγνωρίζω τις φίρμες διότι είμαι μια γύφτισσα, αλλά φορά αθλητικό ντολτσεγκαμπανα (το γράφει) και τζιν ντιζελ και τρέντι γυαλί (δε βλέπω από τόσο μακριά, είμαι και μιας ηλικίας) και κρατάει έναν απίστευτο πάνινο χαρτοφύλακα με δέρμα (ναι τύπου χαρτοφύλακα για να πας στο σουπερμάρκετ!) με μια ακαθόριστη μεταλλική σύνθεση που μοιάζει με μια μπάλα με φυτεμένο πάνω της έναν σταυρό και γύρω μια φούρλα. Τελοσπάντων, συνεχίζω, και μόνο να μένεις μόνος εδώ σημαίνει χρήμα. Εκτός αν «μένεις μόνος» στο δώμα που σου έχουν παραχωρήσει η γονείς σου στη μαιζονέτα τους και είναι αρκετά ευρύχωρο για γκαρσονιέρα-λοφτ.
(Λοφτ κανονικά δε λέμε έναν τεράστιο χώρο ενιαίο, ο οποίος αν είχε τοίχους θα ήταν ένα τριάρι κομπλέ με 2 μπάνια και δωμάτιο υπηρεσίας; Ε για γκαρσονιέρα-λοφτ φαντάσου το ένα τέταρτο αυτού του χώρου και ούτε. Απλά τον ενιαίο χώρο μιας γκαρσονιέρας.)
Και ο τύπος δεν έχει καθόλου χαρτικά-καθαριστικά στο καρότσι του, ούτε καν ένα σαπουνάκι για τα χέρια. Άρα ή "μένει μόνος" του ή μένει με τους γονείς του και απλά ψωνίζει το φαί του μόνος του, άλλος ασχολείται με την αγορά κωλόχαρτου και χλωρίνης.
Αλλά δεν κάνω κείμενο για να μιλήσω για την κτηματομεσιτική αγορά στο προάστιο.
Γράφω για φαί και σεξ.
Εγώ, που προσδιορίζω το άτομό μου ως ετεροφυλόφιλη γυναίκα, τι σκατά διαφορές έχω λοιπόν στο περίφημο «καλάθι της νοικοκυράς» από τον απροσδιόριστο νεαρό εμπρός μου; Συνειδητοποιώ ότι αδυνατώ ν’απαντήσω με μια πρόχειρη ματιά στο δικό μου καρότσι, καθώς δε ψωνίζω για μένα αλλά για τον πατέρα μου. Κι εγώ συνήθως δεν πάω στο σουπερμάρκετ για τα ψώνια της εβδομάδας όπως ο κάθε νοικοκύρης (και πιθανόν και ο νεαρός εμπρός μου). Γιατί για να πας σ’ένα σουπερμάρκετ όπου θα πάρεις αμάξι και θα παρκάρεις στο τεράστιο πάρκιν του για να το διασχίσεις με το καρότσι που θα πάρεις για να βάλεις τα ψώνια σου μέσα καιταλοιπά, πας για εβδομαδιαίο ανεφοδιασμό. Το δικό μου σουπερμάρκετ είναι κούτσικο, δίχως πάρκιν και χωμένο ανάμεσα στα σπίτια, δε πιάνει ένα τετράγωνο μόνο του. Επίσης είναι 1,5 τετράγωνο μακριά από το σπίτι μου, άρα, ναι, μπορεί να πεταχτώ και για ένα πακέτο βούτυρο ΜΟΝΟ.
Τέλοσπάντων, το ψυγείο μου και τα ντουλάπια μου συνήθως έχουν: ζυμαρικά (2 είδη τουλάχιστον), ρύζι, κόκκινο κρέας, κοτόπουλο, μπέηκον, γάλα, τυρί, ψάρι (φιλέτα μπακαλιάρο ή γλώσσα), ντομάτες, αγγούρια, λεμόνια, κρεμμυδόσκορδα, πατάτες, μαρμελαδόμελα, γαρίδες, ελαιόλαδο, φάβα, ξύδι, αυγά, πουμαρό, βούτυρο, κύβους και διάφορα τσιριμπιρδόνια για τη μαγειρική (αλατοπίπερο, τριμμένο γαρύφαλλο, μοσχοκάρυδο, κανέλα, κ.λ.π.).
Ο τύπος μπροστά μου από νεκρό ζώο έχει μόνο κονσέρβα τόνο. Μπλιαχ! Θα μπορούσε να μη τρώει και κρέας, βέβαια. Δε ξέρω πραγματικά αν θα μπορούσα εγώ να κάνω παρέα με κάποιον που δε τρώει κρέας. Είναι σα να κλείνεις την πόρτα στη μισή μαγειρική. Δηλαδή ν’αποδιώχνεις τη μισή απόλαυση. Αν ο άνθρωπος δεν ξέρει να φάει, δε ξέρει ν’απολαύσει το φαί του, άρα και τη ζωή του. Ναι, εγώ το πιστεύω, είμαστε ότι τρώμε από την άποψη ότι αν δεν τρώμε όμορφα και νόστιμα πράματα δεν ξέρουμε να ζήσουμε όμορφα και νόστιμα, οι κακόφαγοι άνθρωποι είναι και μίζεροι άνθρωποι. Παντού.
Αναρωτιέμαι λοιπόν η μαύρη, μετά από όλη αυτή τη λογοδιάρροια, αυτά τρώνε οι single ή οι γκέηδες νοτίων προαστίων;
Των άλλων περιοχών τρώνε τα ίδια; *
Αδελφή γυμναστηρίου (λέμε τώρα) σημαίνει περιέ και τόνο και μαρούλι;
Υπάρχουν γκέηδες που τρώνε σπαλομπριζόλα χοιρινή και σαλάμι αέρος εκτός από το Νανάκο;


*Αυτό το κείμενο γράφτηκε χτες το μεσημέρι -μόνο του- με σκοπό να χτενιστεί σήμερα το πρωί –πάλι μόνο του- και ν’ανέβει (στο παλκοσένικο). Καμμιά φορά οι εξελίξεις με προλαβαίνουν.

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2009

Επικοινωνία με τους άλλους ανθρώπους

1 «Κάνε ένα τέτοιο.» (εναλλακτικά: δώσε/ φτιάξε/ πιάσε)
Εγώ (στα πρόθυρα του εγκεφαλικού):Ένα ΤΙ;
«Ένα τέτοιο! Σαν αυτό που έκανες εχτές!»
Εγώ (με το στόμα στραβωμένο, έτοιμη ν’ αρχίσω να βαράω το πόδι στο πάτωμα):
ΤΙ είναι το τέτοιο; Έκανα οχτακόσια πράματα χτες!

2. «Τι είναι αυτό;» (Κουνώντας ένα τυπωμένο φύλο χαρτί από την άλλη άκρη του ορόφου, με τη λευκή μεριά προς το μέρος μου)
Εγώ (έτοιμη να ουρλιάξω): Και που θες να ξέρω εγώ; Ούτε καν το βλέπω!

3. Πριν 2 λεπτά, συνάδελφος μοιράζει κάτι στις άλλες μέσα από ένα αδιαφανές άσπρο σακκουλάκι.
Εγώ: Τι είναι αυτό;
Εκείνη: Θες;
Εγώ: Όχι ευχαριστώ (έχω ήδη μια τεράστια σαλάτα ζυμαρικών εμπρός μου). Αλλά τι είναι;
Εκείνη: Δε σ΄αρέσει;
Εγώ: Δε ξέρω! Δε ξέρω ΤΙ είναι!

Ευτυχώς δεν έχω αυτό το πρόβλημα μόνο με τους άντρες, προφανώς, για αδιευκρίνιστους λόγους, ΟΛΟΙ νομίζουν ότι είμαι τηλεπαθητική….
Κοίτα να δεις που γι'ΑΥΤΟ η προϊσταμένη μου θυμώνει και απογοητεύεται που δεν κάνω πράγματα που δε μου λέει να κάνω. Κι εγώ που νόμιζα ότι ήταν απλά βλαμμένη...

Κριτσίνι – ξεκριτσίνι εξακολουθεί να κοντεύει να μου στρίψει

Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009

Ανόρεχτη έκθεση

Θέμα: Τι νιώθω όταν με τριγυρίζει ένας πρώην μου

Στη σύγχρονη αλλοτριωμένη κοινωνία που ζούμε ο άνθρωπος έχει μαζοποιηθεί. Σαν αποτέλεσμα αυτού οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν τυποποιηθεί και …

Γέλασε κανείς; Όποιος γέλασε να το ξανασκεφτεί. Αυτή αποτελούσε τη στάνταρ αρχή (ή περίπου) των εκθέσεών μου από 3η Λυκείου και μετά. Και έπαιρνα πάντα 18+ μαλάκες.

Λοιπόν τι έλεγα; Αν ναι, οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν τυποποιηθεί. Και μαζοποιηθεί να σας πω. Γάμησέ τα! Μα καλά, το γουόρντ μου κοκκινίζει το «μαζοποιηθεί»; Ποιος μαλάκας έφτιαξε το γουόρντ; Όλοι δε θέλουν να ‘ναι μόνοι. Δυϊσμός. Ζούμε σε κοινωνία δυϊκή, φτιαγμένη τουλάχιστον για ζευγάρια. Πολλές φορές κάθονται και με κάποιον που δε γουστάρουν για να μην είναι μόνοι=δαχτυλοδειχτούμενοι - κάτι πάει λάθος με σένα αμα θες να είσαι μόνος. Έλα να μοιραστούμε όλοι σε ζευγάρια να ξορκίσουμε το αρχέγονο σκοτάδι. Κι αν χωρίσουν με κάποιον που ήταν λίγο καλά και το μετά δε τους βγει όπως ακριβώς το θένε, σαν μικρά Παβλοφικά σκυλάκια ξαναγυρνάνε εμμονικά στην κατάσταση εκείνη που ήταν λίγο καλή και τη θυμούνται με συμπάθεια, αντι να κουραστούν και να προσπαθήσουν για κάτι καλύτερο ή αντί ν’απολαύσουν τη μοναξιά τους. Και τι κακό έχει δηλαδή να μην έχεις σχέση; ΠΡΟΣΟΧΗ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ΣΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΣΕΞ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ. Π.χ. γνωστός μου, μου ανέφερε ότι άμα θέλει σεξ πάει σε χαμάμ. Άλλος γνωστός μου κάποτε κάπου ανέφερε ότι «when people are free to do as they please, they tend to imitate each other”. Ή κάτι τέτοιο. ΄Εχουν πάθει αμόκ και οι συνομίληκοί μου να παντρεύονται σωρηδόν, δύσκολες εποχές.

Τέλοσπάντων, κατάλαβες τώρα γιατί δε μπορώ να γράφω κατά παραγγελία;

------------------------------------------------------------------------------------------
Τέλοσπάντων είναι μαλακία να σε τριγυρίζει ένας 5+ χρόνια πριν πρώην.
1. Δεν έχει την παραμικρή πιθανότητα να πηδήξει. Εκτός κι αν είσαι πολύ στόκος. Άμα ήσουνα στόκος θα είχε ξαναπηδήξει. Άρα προφανώς δεν είσαι.
2. Καλύτερα να μην πει τη φράση «θέλω να μείνουμε φίλοι». Όλες ξέρουμε τι σημαίνει. Άμα δε ξέραμε θα είχε ξαναπηδήξει.
3. Άμα δεν είσαι στόκος και δε μπορείς να πιστέψεις τις πίπες που λέει, το μόνο που μπορείς να νιώσεις είναι οίκτος. Πράγμα που μπορεί να είναι καλό για τον πρώην, αλλά μόνο αν είσαι λίγο στόκος. Αλλά αν ήσουν θα είχε ξαναπηδήξει. Νομίζω το λένε πήδημα-οίκτου, αλλά δεν είμαι και σίγουρη, δεν ανακατεύομαι με τέτοια πράματα, ούτε είμαι καλός άνθρωπος για να νιώθω οίκτο.
4. Άμα νιώθεις οίκτο για κάποιον που δεν έχει καταφέρει να ξαναφτιάξει τη ζωή του αλλά σε τριγυρνάει με γλείφτρικη διάθεση στο φατσοβιβλίο του σατανά (να το κόψετε αυτό, είναι του σατανά κι επιπλέον υπεύθυνο για δυσκοίλια κείμενα όπως αυτό) και σε μπλογκ νιώθεις και μια ελαφριά σιχασιά. Και τον θάβεις στις φίλες σου για να γελάτε μαζί του που τριγυρνάει σε μια πεθαμένη σχέση όπως η μύγα στο σκατό,* (ο τύπος είναι η μύγα η σχέση το σκατό).



* φράση παραγγελιά

Τρίτη 25 Αυγούστου 2009

Εδώ κι ένα μήνα

έχει να φέρει το κυλικείο κριτσίνι-τυρί.
Κοντεύει να μου στρίψει.

Δευτέρα 24 Αυγούστου 2009

Πως ξέρεις ότι καίγεσαι

(εσύ ή ο γείτονας)
Πριν βγεις έξω, ενώ τα τζάμια των παραθύρων είναι κλειστά, πως ξέρεις ότι κάτι δεν πάει καλά:
Το αρρωστοφώς. Ο ήλιος βγάζει κόκκινο φώς και δεν καίει τόσο πολύ, όσο δεν τον κοιτάς απευθείας ή δε κοιτάς τον ουρανό( γιατί τότε μπορείς να δεις τον καπνό). Όπως περιγράφουν οι τρελοί ΕΦ επιστήμονες ότι θα είναι ο ήλιος μας σε μπόλικα εκατομμύρια χρόνια όταν θα έχει καεί πια και θα είναι ένας κόκκινος νάνος ε; Όπως φαντάζομαι το φως της Τσάρνης. Τι; Τι είναι η Τσάρνη; Είσαι μαλάκας που δε ξέρεις.
Άμα ανοίξεις παράθυρο:
Η μυρωδιά και τα ιπτάμενα σωματίδια στάχτης. Όχι ρε μαλάκα, δεν αποφάσισε όλη η γειτονιά να φάει καπνιστό, ούτε κάνει μπάρμπεκιου ο αποπίσω και σου μύρισε.
Άμα βγεις στη βεράντα:
Ε άμα ακόοοομα δεν το έχεις καταλάβει είσαι πολύ στούρνος. Τέλοσπάντων, ρίξε και μια ματιά να δεις τον καπνό για να καταλάβεις από πού θα σου’ρθει.

Τι κάνεις όταν καίγεσαι:
(αλλά όχι ακόμα)
Βλέπεις μετά μανίας την πρόοδο της πυρκαγιάς ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
Παίρνεις το αμάξι και κάνεις περιπολίες προς το μέτωπο της φωτιάς, αφήνοντας γυναίκα/κουτσούβελα/γέρους στο σπίτι (να εκκενώσω ΤΩΡΑ ή να το αφήσω;)
Αν οι γείτονες/ περίοικοι έχουν πάρει κλαδιά και βαράνε τις φλόγες: μαζεύεις πίσω το μαλλί – φοράς μαντήλι στο κεφάλι (κατά προτίμηση βρεμμένο) μακρυμάνικο – μακρυμπάτζακο βαμβακερό, κλειστό παπούτσι και μασκούλα για να συμμετέχεις.

Τι κάνεις όταν καίγονται άλλοι:
Βλέπεις μετά μανίας την πρόοδο της πυρκαγιάς ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
Αμα είσαι άσχετος, αφήνεις τον εθελοντισμό σε πιο κατηρτισμένους από σένα: θυμήσου παλικαρά ΑΝ ΕΙΣΠΝΕΥΣΕΙΣ ΚΑΠΝΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ!

Εντάξει;

Τώρα που κάψατε το πράσινο που ενοχλούσε, θα τον φτιάξετε τον ΧΥΤΑ στο Γραμματικό;

Τετάρτη 19 Αυγούστου 2009

πανηγύρι στο χωριό – θέλω να σύρω το χορό

Συνήθως δε γράφω πραγματικά για την προσωπική μου ζωή εδωμέσα, ό,τι κι αν νομίζετε.
Π.χ. ξέρετε ότι πήγα Κύθηρα και τι είχε μέσα η βαλίτσα μου
Δε ξέρετε με ποιόν πήγα, για πόσο, τι έκανα εκεί, κ.λ.π.
Μιλάω για πολλά προσπαθώντας να μη λέω τίποτα.
Ούτε έχω γράψει ποτέ αν έχω βγει με μπλογκερ ούτε και σας δίνω αναφορά στην τελική διότι έτσι γουστάρω
Μιας όμως και το κάψανε άλλοι:
http://esthimatikiilikia.blogspot.com/2009/08/star.html

http://highvoltagepress.blogspot.com/2009/08/blog-post_18.html

Τη Δευτέρα το βράδυ βγήκα μ’ένα τσούρμο μπλογκερ
Είχε ένα σωρό γκέηδες και ούτε μισή λεσβία => δε μου την έπεσε κανείς
Ήπια 2 κρασά και τσίμπησα λίγη σαλάτα
Η highvoltagepress έφαγε όλον τον κατάλογο. Μόνο τα γκαρσόνια δεν έφαγε. Με περνάει στο φαί.
Ο μάλερ είναι μεγάλη σουπιά. Νόμιζα ότι θα βγω με άλλους 3 και κατέληξα στο πανηγύρι στο χωριό – θέλω να σύρω το χορό.
Ο μαλάκας ο γιατρός δεν ήρθε.
Ο Δημήτρης ομόρφυνε.
Η μαρκησία δε μιλάει και τόσο πολύ όσο νόμιζα.
Η κάντυ μικροδείχνει πιο πολύ από μένα.
Ο αισθηματική ηλικία σπάστηκε και μπορεί να σταματήσει να γράφει.
Ε αυτά
Πάω να πάρω μια λουκανικόπιτα γιατί πείνασα

Τετάρτη 12 Αυγούστου 2009

Καλοκαιρινό κουίζ

Ποιο νησί έχει πολλές μέλισσες και πολλά βότσαλα;
Ποιο νησί έχει 2 μόνο φαρμακεία και καθόλου ΚΤΕΛ;
Ποιο νησί έχει ελάχιστες παραλίες με άμμο και οργανωμένες;
Ποιο νησί δεν έχει συγκεντρωμένη ζωή μόνο στην πρωτεύουσα;
Ποιο νησί δεν έχει αρκετά τακτική επικοινωνία με Πειραιά (όχι καθημερινή δλδ) αλλά έχει ΚΑΙ αεροδρόμιο;
Ποιο νησί έχει τεράστια σαλιγκάρια στιφάδο και τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο;
Ποιο νησί έχει ευγενέστατους κατοίκους που καμιά φορά σε διώχνουν ενώ τους κυνηγάς να τους πληρώσεις;
Ποιο νησί έχει και μονές και κουλές; Και πολλά ζευγάρια, άρα πολύ αμαρτωλό και προγαμιαίο σεξ;
Ποιο νησί έχει παραλίες μη οδικά προσβάσιμες παρά μόνο με καραβάκι, που δύσκολα μπορείς να το χρησιμοποιήσεις γιατί ο καπετάνιος του αγνοείται;
Ποιο νησί έχει μεγάλα φρέσκα και μπόλικα ψάρια και ωραίες θεές;
Σε ποιο νησί έτρωγα σα γουρούνι και ξάπλωνα και όλη μέρα στην παραλία σα γουρούνι στη λάσπη και δε πήρα γραμμάριο;
Ποιο νησί έχει ωραία αμνοερίφια και μπόλικα σύκα;
Ποιο νησί έχει το λιμάνι του σε άλλο νησί;

Τρίτη 28 Ιουλίου 2009

Οπωσδήποτε 9

Οπωσδήποτε 9 βρακιά. Καλύτερα 12 μη τυχόν χέσω-κατουρήσω κανένα - μου’ρθει περίοδος
ΟΛΑ τα σορτσάκια (και τα 4)
Οπωσδήποτε 5 τιραντέ μπλουζάκια, 1-2 κοντομάνικα
1 ζακέτα (μπεζ για να είναι πασπαρτού)
Όλες τις αξιοπρεπείς σαγιονάρες (3 ζεύγη) – δλδ να μη γλυστράω, να πλένονται, να μπορώ να τις πάρω παραλία
2-3 φούστες – οπωσδήποτε τη μπλε που μοιάζει τζιν χωρίς να είναι
2-3 φορέματα (άσπρο-μπλε, μωβ, πράσινο)
Τα τσόκαρα
Όλα τα μαγιό
2 πετσέτες θαλάσσης
Το κουλό φόρεμα για την παραλία
Την άσπρη βερμούδα από κινέζους για παραλία
Τσάντα για παραλία
Τάβλι
Βερνίκι νυχιών-ασετόν
Τυρκουάζ σκοινένιες πλατφόρμες
Μπρονζέ πέδιλο με λίγο τακούνι (5ποντο σε νησί θα πάω, μην τρελαθούμε)
Βιβλίο
Κιτ οδοντόβουρτσας
Σκιά-μάσκαρα
Κιτ αντηλιακών
ξυραφάκι ΚΑΙ μηχανάκι αποτρίχωσης
Καπέλο
Κολλιεδες (6) - βραχιόλια (4)
Σουτιέν (2 σκούρα – 2 μπεζ ή ροζ)
Τσιμπιδάκι φρυδιών
Ψαλιδάκι νυχιών
Λίμα (όχι του Περού)
κιτ ντεμακιγιάζ (υγρό-μπαμπάκια)
μπατονέτες για το χώμα στ'αυτιά
Ταμπόν προληπτικά
Σερβιετάκια προληπτικά
Λοιπά καθαριστικά σώματος (σαμπουάν-μαλακτικό-αφρόλουτρο)
ΤΑ ΕΙΣΗΤΗΡΙΑ
Ταυτότητα - δίπλωμα
Πορτοφόλι - κασκαρντ
κλειδιά-λουκετάκι για βαλίτσα
Κινητό
φορτιστή
2α κλειδιά αμαξιού
την Θ.
Τσαντάκι για το βράδυ (1 πασπαρτού)
Τον εγκέφαλό μου – αγνοείται

Update:
Χτένα
Αποσμητικό
κλαμεριά
το μυαλό μου

Παρασκευή 24 Ιουλίου 2009

Kopanes

Πρέπει να κάνω αποτρίχωση. Κάνω κάθε βδομάδα. Πρέπει να κάνω σήμερα τ’απόγευμα γιατί πάω κάθε Σάββατο πρωί για μπάνιο στη θάλασσα. Μόνο Σάββατο, ποτέ την Κυριακή. Νομίζω Κυριακή ήταν μια φορά που πήγα στην παραλία της Βάρκιζας και παραλίγο να μπω στο ταπεράκι ενός παππού από την πολυκοσμία. Από τότε δε ξαναπάω Κυριακή.
Κάνω κοπάνες τον τελευταίο καιρό. Κοπάνες από το γυμναστήριο. Δε προλαβαίνω γιατί πρέπει να δείχνω το προς ανακαίνιση διαμέρισμα σε διάφορους μαστόρους και εργολάβους, μέχρι να πάρω τελικές προσφορές και να καταλήξω.
Κοπάνες από την καθιερωμένη Σαββατιάτικη φασίνα. Δε προλαβαίνω, πάω για μπάνιο. Τώρα είναι καλοκαίρι, πότε θα πάω; Κάνω πασαλείμματα πια, από κει που έγλυφες το πάτωμα και τα πατζούρια και ήταν πιο καθαρά από τη γλώσσα σου. Κανά σφουγγάρισμα, κανά ράντισμα όλο το διαμέρισμα με χλωρίνη μη πιάσω καμιά χολέρα, κανα αποσπασματικό και άσχετο πλυντήριο που το μαζεύω πέντε μέρες μετά, από’κει που τα έφερνα εις άψογο πέρας όλα μαζί το Σάββατο. Να δω έτσι που πάω, άμα μετακομίσω στο μεγαλύτερο τι θα κάνω, θα σαπίσω;
Κοπάνες από τους άντρες. Και να κοιτάξω βαριέμαι, δε προλαβαίνω, έχω 2 σπίτια ν’ασχοληθώ.
Κοπάνες απ’τις φίλες μου. Βαριέμαι τα πολλά τηλέφωνα, έχω να καταστρώσω σχέδιο αράχνης για την νοικάρισσα απ’την κόλαση και πως θα την τηγανίσω. Το έσκασε η ρουφχιάνα και άφησε απλήρωτους λογαριασμούς, θα τη γαμήσω ανάποδα. Παίζω τον ντετέκτιβ-εκδικητή αυτές τις μέρες, βαριέμαι τα πολλά τηλέφωνα, χώρια που κάποια πράγματα δε μπορώ να τα πω, αν τύχει και μου ξεφύγουν στο προφορικό, θ’αρνηθώ ότι τα είπα.
Πρέπει να πάρω και τασάκι για τ'αμάξι, να πληρώσω το κινητό πριν τις διακοπές, να φουσκώσω λεφτά την κασκαρντ για τις διακοπές. Βαριέμαι. Κάνω κοπάνες και διαβάζω μπλογκς ή βλέπω Σταρ-έγκυρο δελτίο.
Δεν είμαι εγώ, η μις τακτική και προγραμματισμένη.
Είμαι μια άλλη, που κάνει κοπάνες.
Δε με αναγνωρίζω.

Πέμπτη 16 Ιουλίου 2009

Πήγα να πατήσω 2 κότες

Τελικά τι γίνεται; Είναι νόμος του σύμπαντος ή συνομωσία των Ελ και του διεθνούς σιωνισμού και του κινήματος των μαύρων πανθήρων μαζί; ΠΑΝΤΑ όποτε πάρεις άδεια, την πιο μικρή άδεια, μια μέρα ας πούμε, γίνονται συγκλονιστικά γεγονότα, έρχονται τα πάνω κάτω στη δουλειά και γυρνάς ανέμελη σαν την καλή χαρά και μένεις μαλάκας. Εν τω μεταξύ έχεις φτύσει αίμα, σου’χει γίνει ο κώλος ναααα για να μην αφήσεις εκκρεμότητες πριν φύγεις τα έχεις τακτοποιήσει όλα τα δικά σου θέματα άψογα, και έχεις την ψευδαίσθηση ότι θα βρείς την ίδια αποστειρωμένα τακτοποιημένη ακινησία που άφησες
Αμ δε!
Καλά, είμαι και μια γκαντέμω και μισή, δηλαδή μιάμιση, κι αυτό δε βοηθάει καθόλου. Πριν τέσσερα χρόνια θυμάμαι πήρα μια άδεια 2 μέρες να κοιμηθώ λίγο παραπάνω μετά το ξενύχτι της Πρωτοχρονιάς. Αυτό στη δουλειά μου δεν είναι και τόσο απλό. Τέλοσπάντων έχω κλείσει τα πάντα καλά, έχω πει το δεσπότη Παναγιώτη για να πάρω 2 κωλομέρες ΟΚ και γυρνάω και με βρίσκω μετακινημένη σε άλλο γραφείο, σε άλλο Τομέα, στην ίδια Διεύθυνση, με την τρελή για προϊστάμενη. Τσακώθηκε η μαλάκω με ένα κοριτσάκι πρακτικής, το είπε και τσουτσέκι κι απαίτησε να πάω εγώ εκεί! Ούσα κανονική υπάλληλος και ήδη τοποθετημένη αλλού. Και το δέχτηκαν! Εν μια νυκτί!!!!
Ε, φέτος το καλοκαίρι έλειψα περισσότερο. Γύρισα και βρήκα έναν Προϊστάμενο μετατεθειμένο σε ψυγείο (χε χε, ήταν αντιπαθητικός), μια πιτσιρίκα τοποθετημένη στη θέση του, έναν παντρεμένο και σχεδόν ήδη εγκαταλελειμμένο κι ένα καινούριο παιδάκι. Που να έλειπα και 3 βδομάδες σερί, θα νόμιζα ότι πήγα σε άλλη δουλειά.
Α, και σήμερα το πρωί πήγα να πατήσω 2 κότες. Αυτό κι αν είναι διεθνής συνομωσία και εισβολή των εξωγήινων! ΠΑΝΤΑ όταν παρκάρεις, ειδικά όταν στριμώχνεσαι και ζορίζεσαι σε άβολη θεσούλα, δεν έρχονται κάποιοι που θέλουν να περάσουν ακριβώς πίσω από το δικό σου αμάξι την ώρα που έχεις ήδη ανάψει αλάρμ, έχεις παιδευτεί κανά πεντάλεπτο, ελέγχοντας πάντα με δέκα μάτια γύρω γύρω, κι ετοιμάζεσαι να κάνεις την τελική όπισθεν; Και κοντεύεις να τους «πάρεις» στα 5 εκατοστά που μεσολαβούν ανάμεσα σε σένα και στον πισινό σου. Ενώ υπάρχουν πολύ πιο απλόχωρα διαστήματα για να περάσουν ανάμεσα στα γύρω παρκαρισμένα (και ακίνητα) αμάξια.
Ε πήρα αμάξι με αισθητήρες παρκαρίσματος. Ε τώρα μου έρχονται από μπροστά.


Επίσης ουαί και αλίμονό σας!
Πήρα και καινούριο κινητό. Έχει και πρόσβαση στο νετ. Ένα μικροπροβληματάκι έχω μόνο ακόμα στο να ποστάρω, ειδικά επώνυμα, προσέχετε όμως.
Σας βλέπω!

Τετάρτη 15 Ιουλίου 2009

2 Αστικοί μύθοι

Car AC Alert

Μην ενεργοποιήσετε A / C αμέσως μόλις μπείτε στο αυτοκίνητο!
Ανοίξτε τα παράθυρα, αφού μπείτε στο αυτοκίνητό σας και μην ενεργοποιήσετε τον κλιματισμό αμέσως.
Σύμφωνα με τις έρευνες που έγιναν, το ταμπλό του αυτοκινήτου, καλοριφέρ ή Α/C εκπέμπει Βενζόλιο, μια τοξίνη που προκαλεί τον Καρκίνο (καρκινογόνο- είναι η πλαστική θερμαινόμενη μυρωδιά του αυτοκινήτου σας).
Εκτός από την πρόκληση καρκίνου, είναι δηλητήρια οστά σας, προκαλεί αναιμία και μειώνει τα λευκά αιμοσφαίρια. Η παρατεταμένη έκθεση θα προκαλέσει Λευχαιμία, αυξάνοντας τον κίνδυνο του καρκίνου μπορεί επίσης να προκαλέσει αποβολή.
Αποδεκτό επίπεδο Βενζόλιου σε εσωτερικούς χώρους είναι 50 mg ανά τετραγωνικό μέτρο ,αυτοκίνητο παρκαρισμένο σε κλειστό χώρο με τα παράθυρα κλειστά θα περιέχει 400-800 mg του Βενζόλιου. Σε περίπτωση που σταθμεύουν σε εξωτερικούς χώρους κάτω από τον ήλιο σε θερμοκρασία πάνω από 60 βαθμούς F, το επίπεδο Βενζόλιου ανεβαίνει στα 2000-4000 mg, 40 φορές το αποδεκτό επίπεδο ... & Τα άτομα στο εσωτερικό του αυτοκινήτου αναπόφευκτα θα εισπνέουν υπερβολική ποσότητα των τοξινών.
Συνιστάται να ανοίξετε την πόρτα και τα παράθυρα για να δοθεί χρόνος για καθαρό αέρα πριν μπείτε. Το βενζόλιο είναι μια τοξίνη που επηρεάζει το ήπαρ και τα νεφρά, και είναι πολύ δύσκολο για τον οργανισμό σας να απομακρύνει αυτό το τοξικό υλικό.

ΠΡΟΣΟΧΉ ΣΤΟ ΓΆΛΑ

Ξέρετε ότι αν το γάλα στο χάρτινο μπουκάλι δεν πουληθεί στην καθορισμένη χρονική διάρκεια επιστρέφει στη βιομηχανία για να ανα-παστεριωθεί και να ξαναγυρίσει στο σουπερμάρκετ; Απίστευτο; Ο νόμος επιτρέπει τις μεγάλες βιομηχανίες να επαναλάβουν τη διαδικασία έως 5 φορές, κάτι που αφήνει το γάλα χωρίς γεύση και τελικά χωρίς ποιότητα και διατροφική αξία.
Όταν το γάλα φτάνει στο σουπερμάρκετ για την πώληση, φέρνει έναν αριθμό στο κάτω μέρος της συσκευασίας του. Αυτό το νούμερο είναι από το 1 έως το 5. Αρκεί να αγοράζετε γάλα που φέρει έως τον αριθμό 3, δηλαδή γάλα που έχει ανα-παστεριωθεί 2 φορές. Σας συμβουλεύουμε να μην αγοράζετε γάλα με αριθμό 4 ή 5 γιατί η ποιότητά του έχει καταστραφεί. Αν αγοράζετε κασόνι με μπουκάλια γάλα, ο ίδιος αριθμός αναγράφεται στο κάτω μέρος του, 1 έως 5. Αν έχει τον αριθμό 1 σημαίνει ότι βγαίνει από το εργοστάσιο για πρώτη φορά, αλλά αν έχει τον αριθμό 4 σημαίνει ότι έχει ήδη γυρίσει πίσω στη βιομηχανία 3 φορές.
Την επόμενη φορά που θα αγοράσετε γάλα, κοιτάχτε στον πάτο του μπουκαλιού. Μην αγοράσετε γάλατα με αριθμό 4 ή 5, ούτε ακόμα και με 3, αν είστε λεπτομερείς στις αγορές σας.
σκεψου το MILKO που όλοι γνωρίζουμε ότι φτιαχνόταν από γάλατα που έχουν λήξει και έχουν επιστρέψει πίσω στο εργοστάσιο πόσες φορές έχουν αναπαστεριωθεί (από 5 και πάνω !!!!!) ΦΡΕΣΚΟΤΑΤΟ !!!!

Τρίτη 14 Ιουλίου 2009

Ο χαμένος μπλόγκερ

Κατά καιρούς μετράω κεφάλια.
Και λιγοστεύουν.
Που πάνε οι μπλόγκερ όταν φεύγουν;
Μια φίλη λέει ότι γίνονται επαγγελματίες κι αυτό βρομάει. Ναι, πολλοί αυτό κάνουν, αρχίζουν και (για όνομα του θεού) γράφουν. Και εκδίδονται. Δε ξέρω αν αυτό είναι κακό, δεν έχω αγοράσει ας πούμε το βιβλίο της Α. Μαρίνου ακόμα (ζω μια συναρπαστική και ταραχώδη ζωή, δεν προλαβαίνω να πηγαίνω σε βιβλιοπωλεία) αν και νομίζω ότι η συγκεκριμένη ανατυπώνει μεγάλο μέρος του μπλογκ της. Ούτε ξέρω τι θα βγάλει ο πιο αγαπημένος μου παράφρονας, όταν γεννήσει… Αλλά αλήθεια, ποιος στον πούτσο είναι πια ένας μπλογκερ που ξεκινάει να γράψει επαγγελματικά, όχι τυπώνοντας το μπλογκ του, αλλά μπαίνοντας σε άλλα χωράφια; Ή που γράφει ονλάιν αλλά σπονσοράρεται; Αναγνωρίζεται; Είναι αυτός ή κάποιος άλλος πια;
Άλλοι λένε ότι θέλουν διακοπές από το μπλογκιν. Χμ…. ναι… Η αλήθεια είναι ότι αυτούς τους δεύτερους τους κοίταζα με μισό μάτι. Τι μπούρδες είναι αυτές; Εδώ κάνεις το κέφι σου, τι σόι διακοπές είναι από το κέφι;
Μέχρι που… μου τη βάρεσε άσχημα κι εμένα το μπλόγκιν. Συγκεκριμένα μου τη βάρεσε άσχημα που κόντεψα να τσακωθώ με μια φίλη για μια μαλακία ον λάιν.
Για δεύτερη φορά
Πήγα λοιπόν διακοπές. Και από το μπλογκ.
Σα βε ντιρ;
Πα να πει, αντί να το διαγράψω οριστικά και να αρχίσω άλλο το άφησα να αιωρείται.
Επιλέγοντας «Ναι» στην ερώτηση «Περιεχόμενο μόνο για ενηλίκους;» του μπλόγκερ, ελλείψει πόρτας, κουρτίνας ή κλειδαριάς.
Στα προσεχώς θα ενημερώσω τα πλήθη για το πως ξεφορτώθηκα ένα πτώμα, έκρυψα (και δε μοιράστηκα) ένα εκατομμύριο ευρώ και πάλεψα μ'ένα τσούρμο φίδια.

Υ.Γ.: προς το παρόν να ενημερώσω τα πλήθη ότι παπάδες εκ μονής Βατοπεδίου αναζητούν ρευστό για ν'αγοράσουν σκάφος, αλλά δε ξέρω τι σκάφος. Φουσκωτό, ψαρόβαρκα ή γιοτ;

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2009

Εάν εξαφανισθώ από προσώπου γης

http://www.agrotismonos.gr/index.asp?a_id=715

- Να στείλεις μειλ με τη φωτο σου...!!!!!! Πλάκα θα έχει...
- Γιατί θα έχει πλάκα; Δε θέλω να κοροϊδέψω έναν μοναχικό άνθρωπο που είναι και αγρότης. Να στείλεις εσύ.
- Καλά, θα στείλω εγώ φωτο σου και θα γράψω το κείμενο, με υπογραφή δική σου.
- Ρε απατεώνισσα της αγνής αγροτικής ψυχής. δε ντρέπεσαι να κοροϊδέψεις έναν μοναχικό άνθρωπο στην πιο ευάλωτη στιγμή του, πάνω που εκθέτει τη μοναξιά του στο αδηφάγο κοινό, σε κουτσομπόληδες που θα τον κοροϊδέψουν ως αποτυχημένο;
- Δε ντρέπομαι καθόλου...!!!! ας πρόσεχε να μην εξέθετε την αγνή αγροτική ψυχή του σε κοινή θέα...!!!!!
- Δε καταλαβαίνω γιατί τόση εμμονή με τον Λάκωνα. Και ο Θεσπρωτός Μιχάλης μια χαρά είναι.
- 1ον δεν είναι απλά Λάκωνας, είναι μανιάτης...!!!!!!!!!!!!!
2ον μπορώ να γράψω πιο εύκολα σε ένα μανιάτη γιατί ξέρω τη ψυχολογία τους, παρά σε έναν θεσπρωτό....
3ον ο Μιχάλης, επειδή εγώ είδα την εκπομπή ενώ εσύ όχι, είναι κάγκουρας, με μαλλί χαίτη μπλιαχ..!!!!

---------------------------------------------------------------------------------------
Επειδή πιθανόν αυτό να είναι και το τελευταίο μου ποστ (δεν ηξεύρω εάν έχουν σύνδεση ιντερνέτ 70 χλ. από τη Σπάρτη) αφήνω και την τελευταία μου θέληση και διαθήκη:

Ευχαριστώ τη Μαρίνα που ισχυρίζεται ότι έχω αξιαγάπητο μπλογκ και περνάω τη σκυτάλη στον
1) Νανάκο (επειδή έχω αρχίσει να χρησιμοποιώ την έκφραση «μωρή σουμπρέτα»)
2) Πρόβατο (επειδή είμαι το πρόστυχο κορίτσι του)
3) Κον Φλάτζα για το πνεύμα του
4) Στον τρελογιατρό mad επειδή με μποθεί
5) Στον Ήθαν για τους διαλόγους αλά Τασώ Καβαδία με τον Τζίζους
6) Στον Γιωρίκα επειδή είμαι πολύ καινούρια στο μπλόγκιν και «έχασα» τον Gelial
7) Στη θεία Λένα γιατί τρελαίνομαι για ιστορίες πολυκατοικίας με διαχειριστές και στρινγκ
8) Στη Ζωή και τον Λεξλούθορα απλά και μόνο επειδή αν τους διαβάσατε ποτέ δε χρειάζεται να εξηγώ, κι ας μη γράφουν πια
9) Στην Τσαούσα γιατί είναι ma semblable, ma soeur
10) Στην κόρη του κατασκόπου γιατί γράφει καλύτερα από τον πατέρα της
11) Στον παιχνιδοποιό επειδή είμαι sucker για καλές ιστορίες τρόμου
12) Στον Σπηλιά επειδή μου έχει φύγει το καφάσι από τη γλαφυρότητα και την ενημέρωση
13) Στον Φαητμπακ επειδή είναι παράφρων. Ακόμα.
14) Στη συκιά για να τη γλυκάνω για το πικρό πσομ(λ)ί της ξενιτιάς
Τι, δεν είναι 15; Ξαναμετρήστε αμόρφωτοι.
Τι, δεν έβαλα λινκ; Να πάτε στα λινκς μου, όλοι (εκτός από την κόρη του spy) υφίστανται παλιοτεμπέλικα ζαγάρια.

Πάντως, όχι τόσο για τα μπλογκς τους, όσο για τα σχόλιά τους, άρα εκτός παιχνιδιού, όσο κι επειδή στην πραγματικότητα σας γράφουμε από το ίδιο δωμάτιο σ’ένα γηροκομείο, από διπλανά λαπτοπ, και για να τους καλοπιάσω να μη μου κλέβουν τα χάπια και το φαγητό:
Στον Μάλερ και τη highvoltagepress.

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009

γαμοαπόσυρση + update

Λοιπόν είχα δίκιο. Υπό πίεση λειτουργώ καλύτερα αρκεί να είναι η σωστή πίεση και να μην είναι ούτε πολύ μικρή ούτε πολύ μεγάλη γιατί αποδιοργανώνομαι και περιπέφτω σε συνασθηματική και ψυχολογική αδράνεια και είμαι ανίκανη να χειριστώ πάνω από ένα θέμα τη φορά. Σήμερα που έχω τη σωστή πίεση ΚΑΙ προσπαθώ να πιάσω την ασφαλιστική στο τηλέφωνο (μπορεί να πάρει από μισό λεπτό έως ένα πεντάωρο, είμαι με ακουστικό σκουλαρίκι) ΚΑΙ ψάχνω να δω τι θα γίνει με τη γαμοαπόσυρση στο νέτι ΚΑΙ γράφω κείμενο.
Έχουν βγάλει μια παπαριά λοιπόν από την ΕΕ ότι χρηματοδοτούνε την αγορά κλιματιστικού inverter (ναι κάποιος έκλασε). Παναπεί ότι έχεις 35% έκπτωση στα κλιματιστικά inverter που συμμετέχουν στο πρόγραμμα. Προφανώς κάποια είναι πολύ χάι τσιφ ντε λουξ και δε παίζουν με την πλέμπα και δε συμμετέχουν και στο πρόγραμμα
Μισό να κάνω ρεντάιαλ την ασφαλιστική
‘Ωπα! Υπενθύμιση κινητού!
Λοιπόν, μετά από μια έρευνα αγοράς κατέληξα στο μαγαζί που θα ψουνίσω γιάντα μου δίνουν και απεγκατάσταση εγκατάσταση έναντι μικρού αντιτίμου. Όχι δηλαδή σαν κάτι άλλους που σου λένε ότι σου το φέρνουν και μετά κόψε το λαιμό σου να βρεις να στο βάλουν.
Συνεννοούμαι με τον γέρο να ντυθεί για έξοδο, δηλαδή να βγάλει τις πυτζάμες, διότι δικαιούσαι μόνο και αυστηρά 2 κλιματιστικά το κεφάλι και πρέπει να είναι όλα τα κεφάλια παρόντα, δε γίνεται λέει με εξουσιοδοτήσεις και πίπες. Δηλαδή οι κατάκοιτοι δε δικαιούνται φθηνό καινούριο κλιματιστικό; Πάει δηλαδή ότι επειδή είσαι κατάκοιτος και σε αποστραγγίζουν οικονομικά όλοι, είσαι και πλούσιος και θ'αγοράσεις το καινούριο σου κλιματιστικό στην κανονική του τιμή.
Και ‘γω θέλω ν’αντικαταστήσω πέντε…. Κατεβάζω λοιπόν το γέρο στο μαγαζί, αργά το απόγευμα αναγκαστικά για να έχει πέσει η γαμοζέστη μη του’ρθει ντουβρουτζάς και ποιος τον μαζεύει από κάτω. Καθόμαστε. Συζητάμε για τη σαλοτραπεζαρία και τι θα γίνει που έχει και εσωτερική σκάλα, «σηκώνει» 24άρι ή όχι; Τελικά καταλήγουμε στο 30άρι και πάνω που έχουν συμπληρωθεί και φωτοτυπηθεί χαρτιά και είναι έτοιμα να περαστούν στο σύστημα ακούγεται ένα «Ωχ!». Από τη διπλανή κυρία που προσπαθεί να καταχωρήσει τα χαρτιά ενός άλλου κυριούλη. Την ψυλλιάζομαι την πουστιά, αλλά δε μιλάω. Περιμένω μέχρι που βγάζει και η δικιά μου το ίδιο «Ωχ». Μόλις τελείωσε ο προϋπολογισμός του προγράμματος.
Μισό να κάνω ρεντάιαλ
Μάλιστα. Ακριβώς 8 μέρες μετά την αρχή εξαντλήθηκαν τα οχτώμιση (???) εγκεκριμένα εκατομμύρια στην περιφέρεια Αττικής. Και μετά σου λένε κρίση και το μουνί μου ιδρώνει. ΠΟΥ είναι ρε η κρίση; Που είναι όταν τη χρειάζομαι; Πως πανε όλοι, εν μέσω κρίσης και μου ξοδεύουν 8 ½ εκατομμύρια ΜΟΝΟ στην Αθήνα; 8.500.000,00 ευρώ.
ΑΙΣΧΟΣ!
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ;
Μισό να κάνω ρεντάιαλ
Λοιπόν, η Δράση «ΑΛΛΑΖΩ ΚΛΙΜΑτιστικό» μας τελείωσε!

Αυτά και σας φιλώ διότι έχω 3000 στη τσάντα μου και καθόλου δε γουστάρω να κυκλοφορώ σαν μίνι χρηματοκιβώτιο, πάω να τα ξανακαταθέσω. Μέχρι, ίσως αν και δεν, μπορεί, ν’ ανανεώσουν το μπάτζετ.
Μη περιμένετε πολλά σχόλια, έχω να ψάξω για ξενοδοχείο για τις διακοπές ιντερνετικά και τηλεφωνικά. Διότι θέλω ένα σχετικά φτηνό δωμάτιο με ζεστό νερό, αρκουδίσιο, θέα, πρωινό, πάρκιν ΚΑΙ στο σωστό σημείο του νησιού. Αρχίδια θα βρω.


Update: η γαμοαπόσυρση ξανάρχισε! Και μου λένε να κατέβω ΤΩΡΑ στο μαγαζι να προλάβω! Λες και δε δουλεύω!Ή λες και δουλεύω δίπλα! Και κανείς δε ξέρει τώρα πόσο ποσό εγκρίθηκε για την περιφέρεια Αττικής.
Εδώ κολλάει το "γαμώ τα Υπουργεία μου"

Δευτέρα 15 Ιουνίου 2009

Σε 3 τέρμηνα

Ο χρόνος μου στο ίντερνετ είναι, προς το παρόν, περιορισμένος μιας και μένω σε ένα προσωρινό σπίτι, όπου ούτε τηλέφωνο δεν έχω βάλει. Και φυσικά δεν έχω ούτε υπολογιστή.
Αυτά στο δικό μου σπίτι. Ίσως στα προσεχώς. Είμαι σίγουρη ότι αν πήγαινα σε καφετζού αυτές τις μέρες θα μου προέβλεπε μεγάλες αλλαγές, ανακατατάξεις στη ζωή μου, άφθονο παρασκήνιο, άφθονα έξοδα και ότι θα διαβώ μεγάλη πόρτα σε 3 τέρμηνα. Κι αν δε το έκανε θα ήταν αλμπάνισσα, διότι όντως θα διαβώ μεγάλη πόρτα σε 3 τέρμηνα, πραγματικά, και το ξέρω.
Ξαναγυρνάω στο ότι ο χρόνος μου στο νέτι είναι περιορισμένος και περιορίζεται ακόμα περισσότερο, από τρεχάματα, δουλειές, ραντεβού, ιντερνετικά ψαξίματα και τηλέφωνα επί τηλεφώνων, συνεννοήσεις, ίντριγκες, κ.λ.π.

(ναι ρε λουφάρω στη δουλειά και ασχολούμαι με το μπλογκ, και τώρα δυσκολεύομαι ΚΑΙ με αυτό διότι λουφάρω για να ασχοληθώ με 3 θέματα που «παίζω» ταυτόχρονα ωσάν τον ακροβάτη)

Πράγματα που δεν αφορούν κανέναν και δεν είμαι διατεθειμένη να τα βγάλω στον αέρα. Μπορεί να αποστάξω σε σοφία αργότερα κάποια από αυτά και να μοιραστώ με τον κόσμο. Ένα έχω να πω, σύμφωνα με μια παροιμία, "αν δε χτίσεις σπίτι και δεν παντρέψεις κόρη, δε ξέρεις τι θα πει ζωή".

ΜΑΛΑΚΑ, ΣΕ ΛΙΓΟ ΔΕ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΩ ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟ!

Τρίτη 9 Ιουνίου 2009

Όπως κάθε τέτοια μέρα,

έτσι και φέτος. Ευτυχώς ΑΚΡΙΒΩΣ έτσι και φέτος, στο ίδιο εκλογικό κέντρο των τελευταίων 10 ετών, διότι είμαι και χωρίς αμάξι και που να τρέχω σε πιο μακρινό ποδαράτη. Το παρόν είναι ένα τέταρτο με τα πόδια από το πατρικό μου. Που δεν είναι και μικρό πράγμα όταν έξω έχει 35 βαθμούς, σούρωσα η γυναίκα μέχρι να γυρίσω στο αρκουδίσιον, ντους χρειάστηκα κι ας πήγα σχετικά νωρίς, όχι ντάλα μεσημέρι.
Κάθε τέτοια μέρα έχω ένα περίεργο συναίσθημα, αμάγαλμα τρόμου και περιέργειας. Περιέργεια μήπως δω κανέναν γνωστό από τα παλιά, κανέναν συμμαθητή, κανένα γείτονα. Περιέργεια για το πώς έχουν αλλάξει όλοι με τα χρόνια., αν κάνανε παιδιά, πόσο πατσούριασαν. Περιέργεια αν θα μπορέσω να κοκορευτώ σε κανέναν που εγώ δεν πατσούριασα καθόλου. Που δε μπήκα στο τριπάκι ν’αντιγράψω τους άλλους στον τρόπο ζωής μου. Και τρόμο, για το πόσο γέρασαν οι συνομήλικοί μου. Ή μήπως δω κανέναν μαλάκα, με τον οποίο δε μιλιέμαι και με χαιρετήσει, νομίζοντας ότι «περασμένα ξεχασμένα». Και περιέργεια για το τι έκανε τελικά ο μαλάκας στη ζωή του κι αν τη βρήκε από αλλού τη μαλακία που μου έκανε, όπως μου έταζε η μάνα μου: « ας’τον κι απ’το θεό θα το ‘βρει».
Ναι, είμαι μια κακιασμένη (και χαιρέκακη) σκύλα. Γι'αυτό και ντύνομαι λίγο καλύτερα όταν πάω να ψηφίσω, σε σχέση με τις φορές που απλά πάω επίσκεψη στο πατρικό μου.
Kαι ψοφάω να πετύχω την κα Κ. Δε ξέρω αν είναι ή όχι ετεροδημότης, ξέρω όμως ότι μένει ένα τετράγωνο μακριά από το πατρικό μου. Η κα Κ. είναι καθηγήτρια Φυσικής. Την είχα 2 χρόνια στο λύκειο. Ακόμα τη θυμάμαι. Θα πλήρωνα για να την ξεχάσω και θέλω να βρω την ευκαιρία να της το πω ως ενήλικη γυναίκα, πανεπιστημιακής μόρφωσης και επαγγελματικώς αποκατεστημένη. Κι αν δε πετύχω αυτήν, δε θα πετύχω τη γεωμετρικού, το μαθηματικό ή την ιστορικού;
Εφορευτική δε μου έχει τύχει ποτέ να με φωνάξουν, ευτυχώς (φτου φτου φτου και χτύπα ξύλο). Το μόνο κωμικοτραγικό ήταν ότι μεσούσης της ζέστης και της δικής μου έλλειψης αυτοκινήτου, ο καρδιοπαθής ηλικιωμένος πατέρας μου θυμήθηκε ότι θέλει να πάει να ψηφίσει. Παρ’όλο που αρνιόταν πεισματικά σε προηγούμενες εκλογές επειδή είχε περάσει το όριο ηλικίας, ενώ τότε μπορούσε να πάει και μόνος τους. Τώρα που χρειάζεται βοήθεια και μπαστούνι το θυμήθηκε! Μωρέ ευτυχώς που δεν είχα αμάξι, ευτυχώς και μη χειρότερα!

Τρίτη 2 Ιουνίου 2009

Δε σε αντέχω

Μου τη δίνει να πρέπει ν’ ακούω τη μίρλα σου κάθε μέρα. Δεν αντέχω τη μιζέρια που βγάζεις. Θέλω να σε χαστουκίσω όταν γκρινιάζεις που θα πρέπει να πληρώνεις 800 ευρώ το μήνα τη γυναίκα αν έρχεται κάθε μέρα. Δε μπορείς τουλάχιστον να προσέχεις και να μην καρφώνεσαι; Τη γκρίνια για το πόσα πληρώνεις στην εφορία τι την ήθελες; Έτσι μάθαμε περίπου πόσα βγάζεις το μήνα, ηλίθια, και τώρα δε σε παίρνει να ξαναμιλήσεις για έξοδα μπέιμπι σίτερ ή για παιδικού σταθμού, όταν ξέρουμε ότι βγάζεις 3 χιλιάρικα το μήνα από νοίκια, χώρια το μισθό σου και το μισθό του άντρα σου (άλλα 3). Ρε βλήμα, άμα θες να περνιέσαι για μικρομεσαία για να σε λυπούνται, μην καλείς συναδέλφους στο σπίτι σου, να βλέπουν ότι διαθέτεις ιδιόκτητο οροφοδιαμέρισμα σε ακριβή περιοχή και μην κλαίγεσαι ΚΑΙ για τις δουλειές με φούντες του άντρα σου που άνοιξε ΚΑΙ δικό του μαγαζί (διπλοθεσίτης ο κακόμοιρος και λείπει πολλές ώρες απ'το σπίτι και σου κουράζεται) και βγάζετε και από 'κει. Σα δε ντρέπεσαι να 'σαι μεσ'την κλαψομουνίαση, όταν έχεις ξεβρακωθεί τοιουτοτρόπως και ξέρουμε όλοι ότι ανάγκη δεν έχεις.

Κι εσύ με αηδιάζεις. Ρε βλήμα, σταμάτα να την πέφτεις σε όλες μας, δε βλέπεις ότι τόσα χρόνια τώρα τρως χλέπες σταθερά και κατ’επανάληψη; Ειδικά τώρα που τύλιξες γυναίκα να σε παντρευτεί, είναι δέκα φορές πιο αηδιαστικό να προσπαθείς να με πείσεις να μου κάνεις μασάζ. Και μου περνιέσαι και για γκόμενος, φτύμα. Ρε δε φτάνει να χτυπιέσαι στα γυμναστήρια και να έχεις μπράτσα σα βουνά, όταν η μάπα σου είναι κακάσχημη. Κι έλεγα κι εγώ πως έπεισες τόσο ωραία κοπέλα (και μικρή) να σε παντρευτεί και να βλέπει τα μάτια σου που είναι σα κουμπιά και την καράφλα σου που είναι σα γλόμπος κάθε πρωί και ν'ακούει τα βατράχια που βγαίνουν απ'το στόμα σου. Αλλά, τώρα πάει, βολεύτηκες, τι μου γυρνάς σα γαμπρός και μου διαφημίζεις ότι διαθέτεις και 10 διαμερίσματα, ολόκληρη πολυκατοικία στ’όνομά σου; Ωραίο γάμο θα κάνει η κοπέλα….

Δεν αντέχω, άλλο πλέον δε μπορώ
Θα ερωτευτώ τον Παπαντρέου
Τον Ποπάι, τον Ζορό

Πέμπτη 28 Μαΐου 2009

Mικρή αγγελία

Ζητείται μεταχειρισμένη ή ιμιτασιόν αντλία βενζίνης με κωδικό 7700415223 για Ρενό Κλιό (renault clio για όσους ξεχνούν πως το λεμε εμείς εδώ), 1.200 κ.εκ., το προτελευταίο μοντέλο. Δηλαδή όχι αυτό που πρωτοκυκλοφόρησε το '98, το αμέσως προηγούμενο (Clio 1).
ΔΕΝ πληρώνω όσο όσο, αλλά μια λογική τιμή.
Αν μπορεί να βοηθήσει κάποιος, ας το πει να του στείλω μέηλ.

Τρίτη 19 Μαΐου 2009

Σπαστικά πράγματα

Αυτό το παπαροτηλέφωνο που έπαιρνες και μάθαινες τι ώρα είναι το κάνανε ένα που ποτέ δε το θυμάμαι, κι έτσι όταν μου πέφτει το κινητό στο δρόμο και διαλύεται, μετά, αφού το συναρμολογήσω, δε μπορώ να φτιάξω την ώρα. 14814 είναι. Το έχω γράψει παντού, σε όλα τα καρνέ, και στο σπίτι και στο γραφείο. Σε λίγο δε θα το θυμάμαι πια. Πάλι.

Που, έτσι και αποφασίσεις να πάρεις κάτι, μα αμάξι είναι μα ρολόι, και ζητήσεις συμβουλές από τους γνωστούς και φίλους θα μπλέξεις τα μπούτια σου. Διότι όλοι μα όλοι σου λένε τ’αντίθετα, ρε πούστη. Τέλοσπάντων, έχω, μετά μυρίων κόπων και βασάνων και τραβήγματος των κοτσίδων μου, καταλήξει ότι καλό είναι να πάρω ένα γιαπωνέζικο που δε χαλάει εύκολα, αλλά όχι τογιότα που έχει ακριβά ανταλλακτικά. Να έχει καλό κύκλο πόλης και όσο περισσότερα χρόνια εγγύηση και μεγάλα χρονικά διαστήματα ανάμεσα στα σέρβις. (την τελευταία φορά που πήρα, όλοι έναν χρόνο δίνανε εγγύηση). Όχι ρολόι ρε.

Τα γκρικλις. Τελεία. Αποφάσισα να διαγράφω όσα σχόλια δω από δω και μπρος σε γκλικλις, μετά από έναν μαλάκα ανώνυμο που έγραφε κάπου απανωτά σχόλια σε γκρικλις την ιστορία της ζωής του. Τουλάχιστον έτσι νομίζω, δε τα διάβασα. Μάθε ρε ζώο το alt+shift, εσύ ειδικά το κομπλεξικό 15χρονο που γράφεις για να βρίσεις (ΟΛΟΙ όσοι γράφουν γκρικλις είναι 15χρονα).

Ο/Η διπλανός/ή συνάδελφος. Που όποτε βαράει το τηλέφωνο δε μπορεί να το απαντήσει, είτε γιατί μιλάει από το κινητό στον/στην κολλητό/ή για γιατρούς/κηπουρούς/μωρά/ταξίδια/εστιατόρια, είτε γιατί τρώει ή βήχει και "δε μπορεί να μιλήσει", άρα πρέπει να τραβάς εσύ τη γραμμή. Συνέχεια όμως.

Να προσπαθείς να πάρεις να ευχηθείς σε κάποιον (γιορτή, γενέθλια, γέννησε η σκύλα του, γέννησε η γυναίκα του, γέννησε η μάνα του, κ.λ.π.) και να μην απαντάει. Και να ξαναπαίρνεις. Και πάλι να μην απαντάει. Και να μη σε παίρνει πίσω. Έχουνε ψυχρανθεί σόγια ολόκληρα για κάτι τέτοια.

Πέμπτη 14 Μαΐου 2009

Η μαγιονέζα

Μια κολυμβήτρια Κινέζα
δίνει βουτιά στη μαγιονέζα
και κολυμπάει σα δελφίνι
με κίτρινo μαγιώ μπικίνι.

Χτύπα τα πόδια σου Κινέζα
για να μη κόψει η μαγιονέζα.

Ένα βαπόρι που σφυρίζει
όλη τη μαγιονέζα σκίζει
και μπαμ-μπαμ-μπαμ με δυο κανόνια
πετάει κίτρινα πεπόνια,
τυρί κασέρι φέτες-φέτες
και χρυσαφένιες ομελέτες.

Ο καπετάνιος στο τιμόνι
τρώει μια φλούδα απο λεμόνι
και μόλις βλέπει την Κινέζα
πέφτει κι αυτός στη μαγιονέζα.

Κι η μαγιονέζα ξεχυλίζει
κι όλο το κόσμο πλημμυρίζει.

Βάφονται κίτρινα τα σπίτια
κι ο ουρανός με τα σπουργίτια.
Βάφονται κίτρινα τα τζάμια,
οι θάλασσες και τα ποτάμια.
Βάφονται κι όλα τα λιθρίνια
κίτρινα σαν τα καναρίνια.

Τσιν τσαν-τσιν τσον λέει η Κινέζα
που κολυμπά στη μαγιονέζα
κι απ' την πολλή της την τρομάρα
χάνει την μια της σαγιονάρα.

Χτύπα τα πόδια σου Κινέζα
για να μη κόψει η μαγιονέζα.

Τρίτη 12 Μαΐου 2009

Το χοντρό μπιζέλι


Εκτύπωση E-mail

Το χοντρό μπιζέλι χορεύει τσιφτετέλι
χορεύει τσιφτετέλι στο χορό των μπιζελιών
και τα κολοκυθάκια χτυπάνε παλαμάκια
πάνω στην πρασινάδα και πάνω στο γκαζόν.

Μ’ ένα πράσινο καινούργιο παπιγιόν
προχωρώ για τον χορό των μπιζελιών
Ήρθ’ η ώρα πια και γω, ήρθ’ η ώρα πια και γω
να χορέψω με λαχτάρα, αγκαλιά με μια 'γκινάρα
το πρώτο μου ταγκό.

Βλήτο και σπανάκι χορεύουνε συρτάκι
χορεύουνε συρτάκι στο χορό των μπιζελιών
κι η μπάμια η μεγάλη χορεύει πεντοζάλη
πάνω στην πρασινάδα και πανω στο γκαζόν





http://www.youtube.com/watch?v=6Xj_cFyginw

Δευτέρα 4 Μαΐου 2009

Ο Άντρας. Τελεία.

Έμαθε από νωρίς ότι ο άντρας πρέπει να ‘ναι άντρας. Που το απλοποίησε στο να είναι μορφωμένος και να έχει καριέρα. Πράγμα που το εκφύλισε στο να έχει πτυχίο και να βγάζει λεφτά. Οποιοδήποτε πτυχίο του κώλου, πληρωμένο με τα λεφτά του μπαμπά από υποκολλέγιο των Αθηνών ή της ανατολικής Ρουμανίας, αγορασμένο όσο-όσο, αρκεί να υπάρχει ως γραπτή απόδειξη.
Επίσης ότι ο άντρας αρκεί να έχει τα δύο παραπάνω και θα του ανοιχτούν οι πύλες του παραδείσου, θα έχει ότι ποθεί η ψυχή του, ουρί και πιλάφια. Δε χρειάζεται να είναι έστω εμφανίσιμος ας πούμε, ή έξυπνος, ή να προσπαθεί στο κρεβάτι.
Κατ’αρχήν, «ο άντρας δε χρειάζεται να είναι ωραίος». Άμα έχει λεφτά δε χρειάζεται να είναι τίποτα. Και με αυτό το σκεπτικό περιμένει ότι ΟΦΕΙΛΟΥΝ να του κάτσουν σούζα όλες οι γυναίκες τις οικουμένης, ειδικά οι ωραίες. Τώρα το πόσα είναι αυτά τα λεφτά είναι άλλο καπέλο. Κάπως έτσι βλέπεις υπαλλήλους του χιλιάρικου ή του διχίλιαρου να νομίζουν ότι είναι σύγχρονοι Ωνάσηδες. Ή τυπάκους που σπρώξε-τράβα βγάλαν ένα ΑΕΙ και αντέγραψε-παπαγάλισε-πλήρωσε ένα μεταπτυχιακό να θεωρούν εαυτούς φωστήρες της επιστήμης και της διανόησης, ενώ η μόνη ενασχόλησή τους, πέρα από τη δουλειά τους, είναι τα μπουζούκια και το ποδόσφαιρο. Τουλάχιστον Γιάλομ!
Οι οποίες γυναίκες χωρίζονται βέβαια αυστηρά σε 2 κατηγορίες, τις μάνες (τη δικιά του, των παιδιών του, τις υπόλοιπες μελλοντικές μάνες) και τις πουτάνες. Διότι η γυναίκα οφείλει να έχει το ορμέμφυτο τις μητρότητας, το αντίθετο δεν υφίσταται. Κι αν υφίσταται είναι πουτάνα.
Κι αν δε συνάδει το σκεπτικό της με το δικό του είναι πουτάνα. Κι αν δε τον θέλει είναι πουτάνα. Κι αν τολμάει να είναι πετυχημένη, έξυπνη, σοφιστκέ ή έξω από τα πρότυπα της μάνας, πάλι πουτάνα είναι.
Δικαιολογία και ανταπάντηση σε όλα είναι ότι είναι «καλά παιδιά, για σπίτι». Και μιας και είναι τόσο τσίφτες εννοείται ότι η γυναίκα οφείλει να τα δίνει όλα. Και να τα έχει όλα. Και κάλλος, και απειρία και ερωτισμό. «Και κυρία στο σαλόνι και μαγείρισσα στην κουζίνα και πουτάνα στο κρεβάτι» Και μόρφωση και συναίσθημα και ποίηση. Διότι αν έχει η γυναίκα ερωτική ζωή πριν από Αυτόν, μην το ξεχνάμε, είναι πουτάνα, κι αν τολμά και το παραδέχεται κιόλας (η αχρεία!) είναι ξεφτιλισμένη. Χωρίς ν’αναρωτηθεί «που πάω ο Καραμήτρος». Ποιός στον πούτσο νομίζω ότι είμαι;
Τελευταίως, και μιας και το ίντερνετ ευνοεί τέτοια φαινόμενα, φυτοζωεί και κοπρολογεί παντού, από σάητ γνωριμιών μέχρι μπλογκς. Και, καλυμμένος από την ανωνυμία, εκμεταλλεύεται εις το έπακρον τη δυνατότητα να φανεί ως ωραίος με ψεύτικες φωτό, ως μορφωμένος, με ανεξακρίβωτα διαπιστευτήρια και ως έξυπνος, με άνοστα ευφυολογήματα και εξυπνακίστικες αντιγραμμένες απόψεις επί παντός επιστητού. Στο κάτω-κάτω, άμα μας τελειώσει η αντιγραφή, η συνταγή είναι εύκολη και δοκιμασμένη: τους βρίζουμε όλους, ειδικά αυτούς που «έχουν ρεύμα» για να κάνουμε και αίσθηση.
Και όσους του αντιπαρατεθούν, τους βρίζουμε, ειδικά αν είναι γυναίκες που τολμάνε να μη γουστάρουν εμάς, το απόλυτο αρσενικό. Αυτές τις απειλεί θρασύδειλα, εξαπολύοντας ύπουλες και βρωμερές επιθέσεις για τη μάνα τους ή την ηθική τους. Διότι δεν διαθέτει ουσιαστικά επιχειρήματα, ειδικά απέναντι σε γυναίκες που κάνουν το ανείπωτο, τολμούν να πάνε κόντρα και να έχουν άποψη, οπόταν καταφεύγει στη λασπολογία και τις βρισιές.
Ανασφαλής, μη διαθέτοντας αυτοπεποίθηση, διότι η αυτοπεποίθηση προϋποθέτει ασβάχια και ουσιαστικά –όχι κατά φαντασία – προσόντα, το παίζει κυρίαρχο αρσενικό στις σχέσεις του. Η κακόμοιρη που θα στραβωθεί και θα τα φτιάξει μαζί του οφείλει να ξεχάσει ότι είναι άνθρωπος και ότι τολμούσε να έχει ζωή πριν Αυτόν. Πλέον είναι εξάρτημά Του και οφείλει να μην έχει φίλους, γιατί ο Αντρας ζηλεύει και δε τα σηκώνει αυτά, ούτε κοινωνική ζωή δίχως Αυτόν.

"Αντε! Χειραφετηθήκατε παλιοσουφραζέτες και μου θέλετε ποτά με τις φίλες σας. Αφού είναι γνωστό τοις πάση δεν υπάρχει γυναικεία φιλία (ή φιλία άντρα-γυναίκας). Άρα να κερατώσετε πάτε.
Αντί να χαίρεστε που σας επιτρέπουμε να δουλεύετε δέκα ώρες στο γραφείο κι άλλες πέντε στο σπίτι μας κάνετε και τον καμπόσο".


Μισογύνης στην ουσία και βαθιά αμόρφωτος (αφού η «μόρφωσή» του μόνο επιφανειακή είναι) τελικά συνήθως καταλήγει με μια γυναίκα τάλε κουάλε σαν αυτές που πετροβολά, μόνο που δε το βλέπει, τον φλομώνει στο ψέμα κι αυτός πλατσουρίζει μέσα στο ψέμα αυτό και δροσίζεται.

Τετάρτη 29 Απριλίου 2009

Ysteria

Μου τη δίνει η υστερία. Γενικά. Και ειδικά αυτή η αρρωστοφοβία. Του τύπου «κάνω συνέχεια τα χέρια μου με οινόπνευμα γιατί δε ξέρω τι μπορεί να έπιασε ο άλλος που κράταγε αυτό που πιάνω εγώ τώρα».
Προσοχή, δε λέω να μη πλενόμαστε και να γυρνάμε μεσ’τον ιδρώτα, την πυτυρίδα, τη σγόρτσα και τη μπίχλα. Και αφού σκουπίσουμε τον κώλο μας στη χέστρα και σκατωθεί λίγο και το χέρι ή αν μας ξεφύγει η μύξα όπως φυσάμε πάνω στο χέρι, να μη το πλύνουμε ποτέ, αλλά να κυκλοφοράμε γεμάτοι σκατά και μύξες στο δρόμο.
Το οινόπνευμα κάθε μισή ώρα δε μπορώ.
Και το εμπάργκο στην κατανάλωση χοιρινού, λόγω γουρουνοσυναχιού. Ρώτησες ρε μαλάκα; Έμαθες; Τι ξεκινάς και κινδυνολογείς στους γύρω σου –τη γυναίκα σου, το παιδί σου, το συνάδελφο, τη χοντρή περιπτερού – περί κατανάλωσης χοιρινού; Πως απειλείς το φίλο σου ότι θα πεθάνει επειδή έφαγε ένα σάντουιτς με μπέηκον; Ρε ζώο όρθιο, ρε κουτσό κουφάλογο, μόνο τον αριθμό των νεκρών πρόσεξες και τίποτ’άλλο;
Ο υστερικός, συνήθως, δεν έχει ιδέα για τι πράμα ακριβώς υστεριάζει. Πόσες μεσόκοπες, αλλά και νεαρές δεν είδα στο σουπερμάρκετ να ρωτάνε τον χασάπη γιατί πουλάει ακόμα χοιρινό ή πως γίνεται οι έλληνες ακόμα να το τρώμε. Μόνο που δε τον κατηγόρησαν ότι πάει να τις ξεκάνει!
ΑΜΑ ΤΟ ΚΡΕΑΣ ΕΙΝΑΙ ΨΗΜΕΝΟ ΔΕΝ ΚΟΛΛΑΣ ΤΙΠΟΤΕ.
Εντάξει; Εκτός αν όλες οι κοτάρες που είδα είναι όλες ωμοφάγες, οπόταν πάω πάσο.
Ή οι άλλες κοτάρες στη δουλειά που γκρίνιαζαν ότι στην αρχή αναγκάστηκαν να κόψουν το βοδινό, μετά το κοτόπουλο, τώρα θα πρέπει να κόψουν και το χοιρινό. Και δεν ήξεραν βέβαια πως μεταδίδεται από το ζώο στον άνθρωπο όταν τις ρώτησα. Και με κοίταξαν εμένα σαν περίεργο ζώο όταν τους είπα ότι δε κολλάει με το μαγείρεμα όσο έτρωγα το τοστ μου με το ζαμπόν μέσα. Και άρχισαν να μουρμουράνε ότι αυτές έχουν παιδιά και δε μπορούν να ρισκάρουν και δε θα φάνε χοιρινό μέχρι να περάσει η μπόρα.
Ρε άθλια πρωτόζωα, σε λίγο θα τρέχετε στα σουπερμάρκετ να αδειάζετε τα ράφια από τα γάλατα. Διότι έτσι είναι ο Έλληνας, σε κάθε κρίση τρέχει ν’αδειάσει τα σουπερμάρκετ από γάλατα, μακαρόνια και λάδι, σαν παβλοφική αντίδραση.

Δευτέρα 27 Απριλίου 2009

Eχάθη ωραίος

Nύστα.
Ψύχρα.
Ρε πούστη μου, μέχρι χτες γύρναγα με το κοντομάνικο. ΓΙΑΤΙ σήμερα κρυώνω με τη γκαμπαρντίνα; Γιατί ξανακρύωσε; Γιατί η ζωή είναι άδικη; Γιατί δουλεύουμε;
Το μόνο ωραίο είναι που ακούω μουσική με τ’ακουστικούλια μου. Και δε μου μιλάει κανείς, επειδή φοράω ακουστικά.
Και θα πάρω έναν ωραίο μεγάλο καλοφτιαγμένο νες.

-Τι νέα κορίτσι;
-Τι νέα βρε Αριστέα… Χνμφφφ…
-Πως κρύωσε έτσι! Μέχρι χτές σκάγαμε!
-Mπχχχχφφφφ (κούνημα του κεφαλιού ότι συμφωνώ)

Τη συμπαθώ την Αριστέα. Μου φτιάχνει κάθε πρωί τον καφέ μου και είναι ευγενική. Θέλω να την πω κάτι παραπάνω, μη γίνει τελείως λαπάς η συζήτηση.

-Νέα.. χάλια! Έναν ωραίο είχατε κι εσείς απέναντι και πάει… Χαζεύαμε όσο παίρναμε τον καφέ μας, που’ν’τος;

Η Αριστέα με κοιτάζει με ελαφρώς ανοιχτό στόμα για κλάσματα του δευτερολέπτου, αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στο να σοκαριστεί (το βλέπω στα μάτια της) και στο να γελάσει. Γιατί; Μάλλον δίνω σοβαρή εντύπωση τα πρωινά. Με την γκαμπαρντίνα μου και την καλή μου τσάντα, μοιάζω επαγγελματίας και όχι σούργελο. Γελάει τελικά.

-Ναι είδες; Έναν ωραίο είχανε απέναντι, ΕΝΑΝ, και τον πήγανε στο βάθος, βλέπεις; Κάτω, στον τοίχο!

Γελάμε μαζί.

(για περισσότερες πληροφορίες για τον ωραίο που βρίσκεται πάνω στην Πανεπιστημίου, που ακριβώς κάθεται τώρα και από πού είναι ορατός, επικοινωνήστε με την υπεύθυνη του μπλογκ)


-----------------------------------------------------------------------------------------

Υ.Γ.: SOS
Όποιος μπορεί να μου θυμίσει κάποιον Γιώργο που πρέπει να πάρω τηλέφωνο επειδή τους ξέχασα τελείως, ας σπεύσει. Παίρνω τη γραμματέα μου και μιλάει συνέχεια. Βοήθεια!

Πέμπτη 23 Απριλίου 2009

Τι συγγένεια έχουν;

Πάνος Ζαβός
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC8GQpqGjYQUWlAdHkoLafXdD66CZsZozO1Rv6Qy3kiBMZXqKE0N7rifjY44dGb31tRDNZOEdsyqrf07exIImW55iejb9435tQ8cQDskvECzUw-AJN1yHTQkvoYKcsZF9xTUJVjXzb4fU/s1600-h/509663_b.jpg

Αμφιλεγόμενος Κυπραίος κλωνοποιός, αμερικανός υπήκοος, διαθέτων κρυφά εργαστήρια στη Μέση Ανατολή. Εισήγαγε παγωμένα κύτταρα νεκρού 10χρονου παιδιού από αυτοκινητιστικό, σε ωάρια αγελάδας για να δημιουργήσει υβριδικά έμβρυα. Οι πρακτικές του θεωρούνται ανήθικες και μη ασφαλείς, ενώ έχουν χαρακτηρισθεί "επιστημονική βαρβαρότητα" και "τέλος της ανθρώπινης ελευθερίας και της εξέλιξης". Θεωρείται ότι επεκτείνει την πραγματικότητα για να αποκτά δημοσιότητα και να συγκεντρώνει χρήματα για τα πειράματα του.

Μπάμπης Ζαβός
babiszavos03.blogspot.com

Γεννηθείς στην όμορφη και ιστορική πόλη των Γρεβενών την πρώτη του Γεννάρη του '57. Από τότε αγάπησε τον φακό αλλά και το γλυκό κρασί, την όμορφη παρέα, την απλότητα και την ομορφιά (στις γυναίκες). Συμμετείχε στο ψηφοδέλτιο του κόμματος Φ.ΛΑ.Ν.Τ.Ζ.Α.Σ. και διατελεί ακόμα και σήμερα Γ.Γ. του κόμματος της Φλάντζειας Κυβέρνησης της Τζατζουφιάς. Τέλος να υπενθυμίσω πως αναλαμβάνει φωτογραφίσεις γάμων εορτών και άλλων εορταστικών εκδηλώσεων.


(επειδή από 'δω που είμαι αδυνατώ να βάλω φωτό, κάντε έναν κόπο να πατήσετε τα λινκ για να δείτε τις μουράκλες τους)

Eτεροχρονισμένο

Πάει, πέρασε η επέτειος της 21ης Απριλίου.
Ήθελα ν'ανεβάσω επετειακά τους στίχους του τραγουδιού που ακούγεται στο τέλος της 1ης ταινίας "Λούφα και παραλλαγή" με τον Κιμούλη και τον Βαλαβανίδη.
Τυχαία έπεσα πάνω στην ταινία τη Δευτέρα του Θωμά και το εν λόγω τραγούδι μιλάει για ένα πουλί στα κάρβουνα, που το παίζουνε, αλλά ψάχνω ψάχνω και αδυνατώ να τους βρω.
Αντί γι'αυτούς λοιπόν:


Μέσα στ' Απρίλη τη γιορτή, το μέλλον χτίζει η νιότη αγκαλιασμένη, δυνατή, μ' εργάτη, αγρότη, φοιτητή και πρώτο το στρατιώτη.
Τραγούδι αγάπης αντηχεί, γελούν όλα τα χείλη και σμίγουν μέσα στη ψυχή, του Εικοσιένα η εποχή κι η Εικοσιμιά τ' Απρίλη.
Μέσ' τις καρδιές μπαίνει ζεστή του Απριλιού η λιακάδα κι έχουν στα στήθια μας κλεισθεί θρησκεία, οικογένεια και πάνω απ' όλα Ελλάδα



Στις Εικοσιμιά τ' Απρίλη σηκωθήκανε έξι φίλοι
του στρατού μας οι φωστήρες και του έθνους οι σωτήρες.
Να μας ζήσει ο στρατός, Σπαντιδάκης, Παττακός,
Παπαδόπουλος ο Γιώργος, Κόλλιας ο πρωθυπουργός.
Μακαρέζος, Αγγελής κι όλοι οι επιτελείς.
Να μας ζήσει ο στρατός, Σπαντιδάκης, Παττακός.
Οι εργάτες και αγρότες που με αίμα και ιδρώτες
στη σκληρή δουλειά μοχθούνε, τώρα τη στοργή θα βρούνε.
Να μας ζήσει ο στρατός, κλπ.
Μας ζηλεύουν κι οι εχθροί μας για τη δόξα τη δική μας
και το μέλλον το λαμπρό μας θα χρωστάμε στο στρατό μας.
Να μας ζήσει ο στρατός, κλπ.

Πέμπτη 16 Απριλίου 2009

Σσσσσσσσσσσ................

Ξέχνα τις λέξεις, κι άσε τ'αρώματατις γεύσεις και


τα χρώματα
Να γεμίσουν το κορμί σου

Τρίτη 14 Απριλίου 2009

*Απορία ψάλτου βηκσ,

Τον τελευτέο κερό με βασανίζη ατελίοτα μια απορία. Τους τελεφταίους 10 μήνες δηλαδής, από τον Ιούνη του 2008. Το ήχον ακούση κε παλαιότερα, αλλά, επειδή δεν συνηθήζω να δίνω μεγάλη σημασία σε ανεξακρίβωτες φήμες δε με βασάνιζε ασφυκτικά. Όταν όμως ακούς και δεφτερη φορά κα΄τι παό τελε΄θιως διαφορετική πηγή, κοντοστέκεσε και το μετράς αλιος.
Είναι τελικός ο κυριος λαζόπουλος εραστής αγοριών;
Κε αν νε, πόσο μικρών αγοριών;
Άνω των 18 ετών να ‘ουμ’;
Ή κα΄τω;
Το τελεφταίον (περί της ηλικία δε το γνωρίζω, ούτε έχο ηκούση κα΄τι σχετικόν, δική μου απορία είναι. Επί λέξει έχω ακο΄θυσει ότι «του αρέσουν τα’αγοράκια».
Κανείς βέβαια δε μπορεί να κατηκορήσει τον κόν λΑζόπουλο χωρίς αποδείξεις, από τα κοτσομπολιά της παρέας μου. ΄Εστω κιαν η παρέα μου έχει ασχοληθεί τοσούτως με το θέτρο όσον κε με την τηλεοραση. Ισχυρίζεται δηλαδή ότι «είναι μέσα στα πράγματα» και «ξέρει καλά τι εστί βερύκοκο»
Και για΄τι κανείς δεν ασχολείται με αυτό αλλά όλοι αφήνουν τον Λαζόπουλο ν'ασχολείται με την σεξπυαλική ζωή αλλωνών;
Μπορεί να πρόκειται μόνο για βρωμερή φημολογία, αλλά δ εθα έπρπε ν'απασχολήσει κάποιον το ενδεχόμενο περί ανηλικων;
και γιατί το κρύβει εαν ήνε ομοφυλόφιλος και μας παίζειτον άφυλο;
Πολύ θα ήθελα να μου απαν΄τησει καποιος, έστω ο ίδιος ο κος λαζόπουλος ώστε να μπορέσω να ασχοληθώ με πιο σοβαρά ΖΗΤΉΜΑΤΑ, όπως ΤΟ ΠΌΣΟΙ ΔΙΆΒΑΣΑΝ ΑΦΤΌ ΤΟ ΚΉΜΕΝΟ, ΠΑΡ’ΌΛΗ ΤΗΝ ΟΡΘΟΓΡΑΦΊΑ ΤΟΥ ΚΑΙ Το ότι καμιά φορά μου ξεφεύγει και πατάω το διπλανό πλήκτρο παο το σωστώ ή κάνω αναγραματισμούς, τους οπίους κε δε διόρθωσα σ’αυτό το κείμενο. Καθώς και μερικά συνειδητά ορθογραφικά Λάθει. Ή μιου ξεφεύγει και πατάω το πλήκτρο για τα κεφαλαία αντί του «α» ή του άνω βελακίου από κάτω του.


Aft;a kai kal;o P;asxa

Παρασκευή 10 Απριλίου 2009

Η κυρία απ’τη Ρωσία

Γκρρρρρρρ
Αμα δαγκώσω την καρωτίδα κανενός!
Δε δούλευα χτες, για συγκεκριμένο λόγο που δε σας αφορά καμάρια μου, και το πλάνο ήταν αν μη δουλεύω ούτε σήμερα. Αλλά με γυρίσανε άρον άρον στη δουλειά σήμερα.
Εγώ ρε θα έπρεπε σήμερα να είμαι αραχτή και να κάνω μποτέ γιατί χτες γαμιόμουν.
Και ξεκωλιάστηκα και δε πρόλαβα να κάνω όσα έπρεπε. Οχτώμιση το πρωί έφυγα απ’το σπίτι μου και, με εξαίρεση ένα ημίωρο πιτ-στοπ για μπάνιο (είχα ιδρώσει σα γουρούνι) και χέσιμο (μ’έπιασε κόψιμο), ξαναγύρισα στις εφτάμιση το βράδυ!!!
Πιο πολλές ώρες κάθομαι σπίτι τις μέρες που δουλεύω!
ΙΚΑ, Τράπεζα, Ταχυδρομείο, πλυσίματα αμαξιού γιατί χύθηκαν λάδια και τέτοια.
Τουλάχιστον πρόλαβα να «χαθώ» για καμιά ωρίτσα σε κάτι σαν παζάρι που ανακάλυψα. Μπροστά από το Δημαρχείο, κατά μήκος ολόκληρου του δρόμου δεκάδες στημένοι πάγκοι. Καλά, τίποτε το φοβερό και το γραφικά ιδιαίτερο, στο μεγαλύτερο μέρος του. Οι πιο πολλοί πάγκοι γεμάτοι μαϊμούδες ρούχα και τσάντες. Πλαστικά κεντήματα μηχανής και έτοιμες κομμένες κουρτίνες. Ψεύτικα πλαστικά κοσμήματα και μπάμπουσκες και αυγά δήθεν Φαμπερζέ. Α, και λουλούδια. Πιο πολύ σταμάτησα για μια γρήγορη ματιά, σαν διάλειμμα ανάμεσα στις δουλειές.
30 ευρώ μου στοίχισε η ματιά.
Γιατί στον πέμπτο πάγκο στο τέλος ήταν μια κυρία απ’τη Ρωσία που δεν πούλαγε πλαστικούς κολλιέδες σαν τις άλλες με 3 και 5 ευρώ. Και χάθηκα. Τα δικά της κοσμήματα ήταν τα περισσότερα ογκώδη και πολύ μανταμέ, αλλά με αληθινά κοράλλια και μάτι τίγρης και όνυχα και άλλες ημιπολύτιμες πέτρες που δε τις θυμάμαι. Σερπαντίνες (;?;?;?;) ίσως. Αν όμως καθόσουνα να ψάξεις προσεχτικά, έβρισκες και πιο απλά κομμάτια, κάτι που να μπορεί να φορέσεις και κάποια κάτω των εξήντα. Με πρόχειρο δέσιμο (νήμα και κούμπωμα), γι’αυτό και τόσο φτηνά, αλλά αληθινές πέτρες ρε, όχι πλαστικά πετελαιοπαράγωγα.
Πήρα ένα με αυτές τις πράσινες, τις σερπαντίνες(:-ο), και ένα λίγο πιο χοντρό με χάντρες όνυχα.
Τουλάχιστον, όσο σκέφτομαι τι όμορφα πράγματα ψώνισα χτες, μου φτιάχνει η διάθεση, που πρέπει να δουλέψω σήμερα, ενώ κανονικά θα έπρεπε να ξεκουράζομαι από τη χτεσινή μέρα που δε δούλευα.
Κρίμα όμως. Ένα "παζάρι" θα έπρεπε να είναι κάτι μαγικό, όλοι οι πάγκοι θα έπρεπε να είναι σαν αυτόν που σταμάτησα. Να έχει χρώματα και αρώματα ανατολίτικα, όχι ρούχα κακής ποιότητας, πλαστικές τσάντες-απομιμήσεις και πλαστικά κιτσάτα δήθεν κεντήματα. Όλα τα υπαίθρια παζάρια που έχω δει στην Αθήνα έτσι θλιβερά είναι.

Τρίτη 7 Απριλίου 2009

Η γυναίκα χαμαιλέων

Την αναγνωρίζεις: δε την αναγνωρίζεις μαλάκα. Γι’αυτό τη λέμε χαμαιλέων. Μόνο οι συγγενείς και οι πολλά χρόνια φίλοι/ φίλες ή συνάδελφοι είναι δυνατόν να διακρίνουν περί τίνος πρόκειται. Mπορεί να είναι η καινούρια κοπέλα σου, η αρραβωνιαστικιά σου ή να έχει υπάρξει γυναίκα-χαμαιλέων η μάνα σου. Ναι ρε γιατί; Νομίζεις οτι η μάνα σου δεν υπήρξε γυναίκα κάποτε;

Ορισμός: Αλλάζει ΤΑ ΠΑΝΤΑ πάνω της ανάλογα τον εκάστοτε γκόμενο. Καμμιά φορά και ανάλογα το αφεντικό που θέλει να γλύψει. Καλά το τελευταίο, σε ένα βαθμό όλοι το κάνουμε, απλά δε μπορώ να το αγνοήσω ως συστατικό του ορισμού.

Περιγραφή: ανύπαρκτη. Είπαμε αλλάζει ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Από εμφάνιση μέχρι χαρακτήρα. Σήμερα με τον Μάκη είναι καμπυλωτή, απολαμβάνει το φαΐ σαν άνθρωπος, δεν πεινάει. Ντύνεται σέξυ και λίγο λαϊκά, το βράδυ κυκλοφορεί σαν σκυλί. Είναι κότα, από την άποψη ότι ασχολείται μόνο με νύχι-μόδα-μαγειρική και ποτέ με πολιτική-τέχνη-σπορ. Μπορεί και να αγνοεί (φαινομενικά) τα πάντα περί οδήγησης ή οργάνωσης ενός ταξιδιού, αφήνοντας τα πάντα στον άντρα-ηγέτη. Εξαφανίζεται από της φίλες της λόγω του παραδοσιακού άντρα-ηγέτη, που δε τα σηκώνει αυτά. «Αυτά» είναι ποτό με την κολλητή.
Αύριο με τον Λουκά ψοφολογάει στην πείνα διότι του αρέσουν οι μοντελοειδής. Κόβει το μακρύ μαλλί ασύμμετρο και το κάνει, από ξανθό (Μάκης), όλο πολύχρωμες ανταύγειες σαν πανκιό και ντύνεται «προχωρημένα». Διαβάζει Προυστ και Κορτώ γιατί ο Λουκάς έχει σπίτι του μια βιβλιοθήκη πιο μεγάλη από το σαλόνι του και … ξαφνικά ξέρει να οδηγεί και έχει ακριβή και σαφή πολιτική τοποθέτηση ΚΑΙ γνώση πολιτικής φιλοσοφίας(αυτή την είχε πάντα, δεν την απέκτησε τώρα, απλά την έκρυβε). Α, και σνομπάρει πια τα μπουζούκια, μη σου πω ότι έγινε σπιτόγατα ή, το πολύ, σινεφίλ.
Μεθαύριο θα ντυθεί «παρθένα» και αντιμεθαύριο «δεσμευμένη με άλλον». Σήμερα μπορεί να είναι αγριοροκού, αύριο μπλόγκερ, μεθαύριο ποιήτρια και συνδικαλίστρια ή θεούσα.

Πόρισμα: παίρνεις αυτό που θες. Καλά να πάθεις.

Παρασκευή 3 Απριλίου 2009

Viva la fava

Δεν εννοώ τη μπλόγκερ Φάβα, αλλά το όσπριο.

Κάπου διάβασα ότι οι γευστικοί κάλυκες αλλάζουν όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος.
Τι γελάτε ρε όρνια; Αλήθεια κάπου το διάβασα, σε κάποιο επιστημονικό άρθρο, αλλά δε θυμάμαι που. Γι’αυτό και γεύσεις που δεν υποφέρουν τα παιδιά αρέσουν στους μεγάλους. Τους πέφτουν πολύ έντονες για τους γευστικούς τους κάλυκες.
Αυτό που δε διάβασα είναι τι γίνεται μετά τα 30.
Οι μεταβολές γίνονται μόνο κατά τη μετάβαση από παιδική ηλικία στην εφηβεία ή συνεχίζονται και αργότερα;
Εγώ εδώ και 2 χρόνια έχω αρχίσει ξαφνικά και τρώω φέτα, που ούτε να τη μυρίσω ως το τέλος της δεκαετίας των είκοσι. Καλά δε τρελαίνομαι, αλλά τρώω. Και τρελαίνομαι για φάβα. Εκεί που το μόνο όσπριο που έβαζα στο στόμα μου ήταν φακές, τώρα τις αντιπαθώ και αγαπώ φάβα.
Και έχω αρχίσει και τη μαγειρεύω κιόλας! Μακράν το πρώτο και μοναδικό όσπριο που μπήκε στο δικό μου σπίτι.

Λοιπόν φάβα:
Αγοράζεις μια καλή φάβα. Φάβα - φάβα. Γιατί κάνουν φάβα και από αλεσμένο ρεβύθι. Φάβα φαβένια. Την καλύτερη (ίσως και πιο ακριβή) που έχει ο σούπερ μάρκετς, μήπως και είναι βραστερή. Εγώ πήρα μια Σαντορινιά μούρλια, 2,5 ευρά.
Αμολάς το μισό σακούλι σε μεγάλο μπωλ με νερό να μουλιάσει. Έλα, έχεις δει τη μάνα σου να το κάνει στις φακές και τα φασόλια αυτό. Καλά εγώ λέω μισό, αλλά άμα μαγειρεύεις για 2-3 όλο. Μπορείς να το κάνεις από το προηγούμενο βράδυ, αλλά και μια ώρα πριν το βράσεις φτάνει. Άμα δεις τίποτα καφετιά τα βγάζεις. Δεν είναι τίποτα, φαβόφλουδα είναι, αλλά θα σου χαλάσουνε τη μόστρα του πιάτου.
Από δω και κάτω είναι λίγο σα να βράζεις μακαρόνια. Μόνο που τα μακαρόνια τ'αφήνεις ήσυχα και βράζουν μόνα τους, ενώ η φάβα θέλει ντάντεμα και να στέκεις από πάνω της γιατί βγάζει αφρούς και μπορεί να σου ξεχειλίσει την κατσαρόλα.
Σουρώνεις το νερό και ακολουθείς τις οδηγίες. Όλα τα καλά πακέτα έχουν οδηγίες: 500 γρ. φάβα σε 1,5 λίτρο νερό. Ή 250 γρ. σε ¾ lt αμα φτιάχνεις ίσα για μια μερίδα.
Ανάλογα τις ανάγκες και την ένταση της φωτιάς βέβαια, γιατί άμα εξατμιστεί γρήγορα το νερό θα ξαναβάλεις.
Αλάτι
Το βράζεις. Για όσο χρειαστεί. ΣΕ ΞΕΚΑΠΑΚΩΤΗ ΚΑΤΣΑΡΟΛΑ. Εγώ ξεκίνησα με την προοπτική του μισάωρου, αλλά στο δεκάλεπτο είχε φύγει όλο το νερό και ήθελε συμπλήρωμα. Και στο δεύτερο δεκάλεπτο πάλι το ίδιο, αλλά το κατέβασα γιατί το δοκίμασα με το κουτάλι και γινότανε πουρές.
Το κάνεις πουρέ. Ή το στουμπάς με το κουτάλι αν έχεις πάρει καλή φάβα και έχει βράσει αρκετά, ή το περνάς από το μούλτι.
Εγώ πήρα ακριβή φάβα για ν'αποφύγω το πέρασμα από το μούλτι. Είμαι τεμπέλα. Λίγο.
Γυρίζεις τη φάβα στη ζεστή κατσαρόλα με πολύ λιγο λάδι στον πάτο, όπως όταν βουτυρώνεις τα μακαρόνια, αλλά με λάδι αντί για βούτυρο.
Λάδι-λεμόνι-πιπέρι-κρεμμύδι ξερό κομμένο σε μεγάλα κομμάτια.
Και όχι τσιγγουνιές στο λάδι.

Χρόνος: την κάνεις ταράτσα σε περίπου 20 λεπτά, όσο παίρνει και μια μακαρονάδα με μια απλή σάλτσα.

Αχ τι καλή μικροαστούλα νοικοκυρά που'μαι. Φτου μου.

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2009

Η εκδικήτρια των προαστίων

Άντε, μαλάκα. Που έχεις 2 αμάξια και έχεις μπλέξει τα μπούτια σου. Ένας ων, δε ξέρεις τι να τα πρωτοκάνεις. Και βάζεις το ένα στο γκαράζ σου και με το άλλο ψωλαρμενίζεις. ΜΟΝΟ μπροστά στο σπίτι σου όμως, όπου απαγορεύεται δια ροπάλου και δια σκαμνιού να παρκάρει άλλος. Και αλίμονο εάν τολμήσει, μετακινώντας το, ή εάν έχει smart και απλά τον παίρνει. Αν είναι γνωστός και γείτονας, θα τον πάρεις τηλέφωνο να το μετακινήσει. Κι αν είναι γνωστός και γείτονας, θα κάνει την ανάγκη φιλοτιμία και θα το μετακινήσει, προκειμένου να μη χαλάσει την «καλή γειτνίαση». «Καλή γειτνίαση» μάι ας με τέτοιο κόπανο.
Κι αν είναι άγνωστος, γείτονας που δεν έχεις σχέσεις ή περαστικός; Θα του το χαράξεις που τόλμησε να καταλάβει το σεπτό οδόστρωμα μπροστά στον άγιο Οίκο σου και ετόλμησε να σε ξεβολέψει αναγκάζοντάς σε να ΠΕΡΠΑΤΗΣΕΙΣ 30 ολόκληρα δευτερόλεπτα μέχρι την εξώπορτά σου! Οποία φρίκη! Και να μην έχεις οπτική επαφή από το σαλόνι σου με το "καμάρι" σου, ώστε να μπορέσεις να του πεις και καληνύχτα.
Εγώ ήμουν μαλάκα. Εγώ που έχω πολύ ελεύθερο χρόνο ξαφνικά και το σκέφτομαι να ξανακλειστώ σ’ ένα γυμναστήριο, μιας και το έκοψα βαριεστημένη. Εγώ που, τώρα που φτιάχνει ο καιρός, το κόβω με το πόδι στο προάστιό μας και με τ’ ακουστικά στ’ αυτιά. Εγώ παίρνω το πλαστικό σου σκαμνάκι και το χάνεις. Και τα χάνεις, γιατί δε ξέρεις και ποιόν να υποψιαστείς από τους καλούς σου γείτονες που σ’ ανέχονται τόσα χρόνια και χορεύουν στα παλαμάκια που βαράς. Το παίρνω και το παρατώ πολλά τετράγωνα μετά σε κάποιο κάδο, εκεί που δε θα το βρεις ποτέ.
Ανοίγει ο καιρός αρχίδι και θα συνεχίσω να περπατάω.
Θα πάρω και το επόμενο που θα βγάλεις.

Και το επόμενο.



UPDATE: Σάπιο μαλάκιο, που έχεις την αρχαιολογία σου παρκαρισμένη δίπλα απ'το σπίτι μου, δίχως πινακίδες-τέλη κυκλοφορίας-ρόδες,εγώ ήμουν. Άρρωστο παπάρι που γουστάρεις να βλέπεις το σαπάκι σου, να το βάλεις στην αυλή σου να το καμαρώνεις μέχρι να γίνει σκόνη σκουριάς, όχι να μου στερείς μια θέση πάρκιν. Κουτοπόνηρε, που ξεκολλάς κάθε φορά τις ειδοποιήσεις που σου στέλνει ο δήμος, από τις καταγγελίες των γειτόνων, και κάνεις ενστάσεις, σε γάμησα και το φχαριστήθηκα. Έγώ ήμουν που βρήκα, αυτή τη φορά, πρώτη τ'αυτοκόλλητα πάνω στο "πολύτιμό" σου, τα ξεκόλλησα, τα κράτησα σπίτι μου και στα ξανακόλλησα μόλις πέρασε η προθεσμία ενστάσεων.

Άντε και γαμήσου ν'ασπρίσεις.

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2009

Μπήκε η ρουφχιάνα μπήκε.

Όπως παρατήρησαν και οι Βοργίες, ανθίζουν τα λουλουδάκια.
Εγώ απλά αντιγάφω από την Athens Voice, τη στήλη "σε είδα" με ζήλια:
ΕΡΜΟΥ
Είμαι ο ξεδοντιάρης μπετονομούρης, γλοιώδης, που σου χαμογέλασε και του πέταξες στραγάλια! Πάρε με. 694 2856434

Ζηλεύω, εμένα ποτέ δε μου έχουν κάνει τόσο ωραίο καμάκι.
Βέβαια δε θυμάμαι να έχω και ποτέ πετάξει στραγάλια σε κακομούτσουνο. Μάλλον θα φταίει που δε κυκλοφορώ με στραγάλια πάνω μου. Τρέχω ν'αγοράσω ένα σακουλάκι να σημαδεύω τους περαστικούς.

Και το ρόπαλο-μαλλί-σπηλιά μ'αρέσει, αλλά πάει, χάλασαν οι άντρες, δε κυκλοφορούν πια με ρόπαλα.
Τι να κάνω, ν'αρχίσω να μοιράζω ρόπαλα στον κόσμο;

Παρασκευή 13 Μαρτίου 2009

Μικρή πικρή αγγελία

Αναζητώ το φλουρί που μου έπεσε. Είναι μικρό, σαν μονόευρω αλλά πιο λεπτό, χρυσαφί, ελαφρώς καμένο από το ψήσιμο κι έχει επάνω κάτι ακαθόριστα σχέδια.
Δεν αναγράφει δηλαδή πουθενά «2009» ή «Ενθύμιον βασιλόπιτας».
Το φλουρί μου έπεσε κάτω απ’το περίπτερο που είναι στο Σύνταγμα, επί της Πανεπιστημίου, μπροστά από ένα ΑΤΜ της Εθνικής και απέναντι από τη Μεγάλη Βρετανία. Καλά, το «κάτω απ’το περίπτερο» είναι λιγάκι σχετικό, μπορεί να κύλησε κάτω απ΄το περίπτερο ή να έχει χωθεί ανάμεσα στα περιοδικά μπροστά στο περίπτερο ή ανάμεσα στις τσίχλες και τα κρουασάν, διότι μαζί έπεσαν και μερικά κέρματα και δεν πρόλαβα να δω που πήγε τι.
Σας παρακαλώ, το φλουρί αυτό έχει συναισθηματική αξία για μένα γιατί ποτέ δε βρίσκω τίποτα στις βασιλόπιτες και φέτος βρήκα δύο (2)!!!
Σιγά δηλαδή μην προθυμοποιηθεί κανένα λαμόγιο γιατί θα θέλετε αμοιβή κι εγώ είμαι μεν πρόθυμη ν’ανταλλάξω το φλουρί με όσα κέρματα έχω αυτή τη στιγμή στο πορτοφόλι μου, αλλά δε θα τρελαθούμε κιόλας, ξέρω καλά ότι οι τυχερές ιδιότητες του φλουριού υφίστανται μόνο για μένα, για όποιον άλλον το βρεί είναι άχρηστο.
Ρε πούστη, να πω ότι έχω και προλήψεις, μόνο αυτή με τα κέρματα* έχω και μια δικιά μου με τις πινακίδες των αυτοκινήτων. Αλλά έτσι είναι η γκαντεμιά (Παρασκευή και 13 σήμερα) εκεί που πονάς θα σε χτυπήσει.
Χριστέ μου, τι θ'απογίνω χωρίς το φλουρί μουουουου;;;;; Είμαι καλεσμένη και σ'ένα πάρτι το Σάββατο αλλά τώρα θα κάτσω μέσα να τρώω τα νύχια μου όλο αγωνία για το πότε θα μου πέσει ο ουρανός στο κεφάλι. Ούτε στη δουλειά θα ξαναπάω μέχρι να βρεθεί.



*Αν βρεις στο δρόμο κέρμα, μάζεψέ το και μη το ξοδέψεις, είναι το «τυχερό» σου.

Πέμπτη 5 Μαρτίου 2009

Άλλο ένα

Με κάλεσε η Μαρίνα(kathimerinitrella.blogspot.com) σ’ένα μπλογκοπαίχνιδο όπου πρέπει να πω πέντε φαινομενικά ΑΣΗΜΑΝΤΑ πραγματάκια που όμως μ’εκνευρίζουν και μετά να καλέσω μερικούς άλλους, μάλλον όσους γουστάρω. ‘Η τουλάχιστον έτσι κατάλαβα.
1. Μ’εκνευρίζει και παράλληλα με στενοχωρεί που έπαψε να γράφει η Ζωή (zoi20.blogspot.com). Και ο Λούθορας (lexluthor06.blogspot.com), το Λελούδι μου. Γιατί ρε παιδιά; Από τα κείμενα που έχω ζηλέψει και θα ήθελα να έχω γράψει εγώ και απολαμβάνω να διαβάζω.
2. Οι μαλάκες που το παίζουν έξυπνοι και προσπαθούν να στη βγουν από μπροστά. Ειδικά όταν οδηγάω, κάτι καγκούρια που νομίζουν ότι ξέρουν να οδηγούν.
3. Που όποτε τύχει να μείνω μέσα βράδυ και να έχει η τιβί κάτι που μ’ενδιαφέρει πραγματικά να δω ΣΤΑΝΤΑΡ θα με πάρει ο ύπνος πριν αρχίσει. Κάπως έτσι έχω καταφέρει να δω μόνο μια φορά τη νέα σειρά της Ράντου.
4. Ο εαυτός μου. Συχνά.
5. Τα μπλογκοπαίχνιδα.
6. Ο γαμοπρόξυ που ούτε ένα λινκ στο κείμενο δε μ’αφήνει να βάλω. Ναι, ξέρω να μετράω και ξέρω ότι έπρεπε να είχα βάλει 5 μόνο, αλλά μου τη σπάνε τα μπλογκοπαίχνιδα.

Τώρα ποιούς να καλέσω; Μου τη δίνει αυτό το κομμάτι. Την κωλόγρια (kwlogria.blogspot.com) υποθέτω. Και την πατσιούρη (topatsiouri.blogspot.com). Τον MASTER G (cavestudioz.blogspot.com), την Αστέρω (interpreter-stella.blogspot.com), τη θεία Ντόννα (theiadonna.blogspot.com) και τον Εσταρινάκη (estarian.blogspot.com) με το δερμάτινο σωβρακάκι. Φτάνουν;
Ουφ, το ‘κανα!

Update: Καλά, καλά, καλώ και τον χοντρό γέρο-Μάλερ (mahler76.blogspot.com) που καταφανώς ζήλεψε και κάνει φασαρία.

Τετάρτη 4 Μαρτίου 2009

Αντί για Καθαρά Δευτέρα

Ένα από τα πιο επικίνδυνα πράγματα όταν οδηγείς είναι το φτέρνισμα. Για μερικές στιγμές είσαι εξίσου επικίνδυνο μ' έναν τυφλό ραλίστα στο αστικό δίκτυο. Μαλάκα, αυτό είναι που λέμε "ζείν επικινδύνως". Τι να κάνεις τον κασκαντέρ, τι να οδηγείς τη Βουλιαγμένης με ίωση.

Αν αντιπαθείς τους συναδέλφους σου μην κάνεις συχνά κοπάνες από τη δουλειά. Το ιδανικό χρονικό διάστημα για να τους κολλήσεις είναι όταν σε πρωτοπιάνει.

Αν είσαι άρρωστος, η πρακτική της μαμάς να κοιμάσαι με ένα άδειο ταπεράκι δίπλα σου είναι πάντα σωτήρια. Ακόμα κι αν δε μένεις σε μεζονέτα στα ΝΠ αλλά σε δυάρι.

Οι Ισπανίδες γερνάνε γρήγορα, ειδικά αν έχουν παντρευτεί τρομοκράτη. Πόσα χρόνια πάνε που "πιάσανε" τη 17 Νοέμβρη; 10 χρόνια πιο γρια δείχνει η Αλίθια. Τι να πω, μπορεί να φταίει και το μαλλί.

Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2009

Ψηλά τα χέρια;

Μπαράζ διαρρήξεων σε σπίτια αστυνομικών κατά τον τελευταίο μήνα, από τα οποία έχουν αφαιρεθεί οκτώ υπηρεσιακά πιστόλια.
Υπηρεσιακοί παράγοντες εμφανίζονται πεπεισμένοι ότι οι άγνωστοι δράστες δεν έχουν ως βασικό στόχο να δημιουργήσουν ένα οπλοστάσιο από υπηρεσιακά πιστόλια αστυνομικών. Κίνητρο είναι ο εκφοβισμός των αστυνομικών:
Δηλαδή, πρώτον, ότι πλειάδα αστυνομικών «βρίσκονται υπό παρακολούθηση», καθώς είναι γνωστή η κατοικία τους και οι ώρες που βρίσκονται σε αυτήν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους.
Δεύτερον, πως «όποια στιγμή θέλουν μπορούν να βρεθούν μέσα στα σπίτια των αστυνομικών».
Οι υποψίες της Αντιτρομοκρατικής στρέφονται κυρίως στις τρομοκρατικές οργανώσεις που έχουν δραστηριοποιηθεί την τελευταία περίοδο, όπως ο Επαναστατικός Αγώνας και η Σέχτα Επαναστατών.
Πηγή ΤΑ ΝΕΑ

Άρα δεν υπάρχει λόγος να υπάρχει παράνομη αγορά όπλων. Οποιαδήποτε στιγμή όποιος παράνομος θέλει ένα όπλο θα μπορεί να το παίρνει από το σπίτι ενός μπάτσου. Εδώ τα καταφέρνουν οι «καινούριοι», δε θα τα καταφέρνουν γνωστοί και σεσημασμένοι κακοποιοί με μακροχρόνια καριέρα;
Να δω τι θ’ απογίνουν οι έμποροι όπλων, κλέφτες θα γίνουν;
Κι αν γίνουν κλέφτες, θα κλέβουν και όπλα από τους μπάτσους;
Επίσης, τα θύματα των κλοπών δεν έχουν ενημερωθεί για τις υπόλοιπες διαρρήξεις θεωρούν ότι υπήρξαν τα μοναδικά θύματα των διαρρηκτών. Δηλαδή τους κρατάνε στο σκοτάδι για να μην πανικοβληθεί σύσσωμη η Αστυνομία, αλλά το ξέρει όλη η υπόλοιπη Ελλάδα από τον τύπο. Απλά οι συγγενείς και οι φίλοι που το ξέρουν τους το κρύβουν και δε τους το λένε. Ούτε ειδήσεις τους αφήνουν να βλέπουν, ούτε εφημερίδες να διαβάζουν.
Πρόσεχε εσύ που έχεις συγγενή/φίλο ή γκόμενο μπάτσο, μην τον αφήνεις να διαβάζει εφημερίδα ή να βλέπει τηλεόραση και κυρίως μην τον αφήνεις να τηρεί τα μέχρι τώρα ωράριά του, γιατί μπορεί να τα ξέρει η Σέχτα Επαναστατών. Δηλαδή ξεκίνα να τον στήνεις και να μην έρχεσαι στα ραντεβού σας ή να μην τον καλείς καλύτερα πουθενά. Έτσι μπορεί να σου μουτρώσει ή να χωρίσετε, αλλά θα κάθεται σπίτι του πιο πολύ και θα φυλάει το όπλο του αφού δε θα έχει καθόλου παρέες να βγει έξω.

Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009

Debutantes Ltd

- Πάρε ένα τηλέφωνο βρε κορίτσι μου, χάνεις τίποτα;
- Ναι, σώθηκα.
- Τόσο καιρό ψάχνεις για δουλειά, τόσα τηλέφωνα, τι είναι άλλο ένα;
- Ναι, καλά, μια απ’τα ίδια θα’ναι ρε μάνα, τι περιμένεις δηλαδή; Να κάνω τον πλασιέ είναι…
- Μα ο βουλευτής ο ίδιος μου έδωσε την κάρτα, πάρε μήπως έχει μιλήσει. Μπορεί να είναι σίγουρη θέση, κανονική δουλειά και να τη χάσεις.
- Όπως η δουλειά από το γραφείο του παλιού σου εργοδότη, του εφοπλιστή, που θέλανε σερβιτόρα στου διαόλου τη μάνα; Άμα ήτανε για σερβιτόρα δε χρειαζότανε να πας να βάλεις μέσο, έχει κι εδώ δίπλα ταβέρνες.
- Ένα τηλέφωνο είναι, πάρε κι άμα είναι βλακεία κλείσ’τους το.

Κοιτώ την καρτούλα που μου χώνει στο χέρι. Λακωνική και μυστηριώδης:
Debutantes Ltd, Τηλ.: 210 9876543

Στάνταρ μαλακία θα ‘ναι, το ξέρω. Εταιρεία που δε λέει τι είναι, ή πλασιέ θέλουν ή απατεώνες είναι.

Παρ’όλ’αυτά, μηχανικά, παίρνω τηλέφωνο. Γαμώτο στάνταρ είναι μαλακία και μάλιστα χοντρή. Άκου εκεί να πάω σε ξενοδοχείο να κάνω συνέντευξη.
Δηλαδή δεν έχουνε γραφεία. Αεριτζήδες.
Σαν εκείνη την εταιρεία που προωθεί γαλακτοκομικού τύπου αδυνατιστικά/ συμπληρώματα διατροφής για αδυνάτισμα και κάνει «παρουσιάσεις» στο Novotel στην Πλατεία Βάθη. Δηλαδή τραγουδάκια εμψύχωσης επί σκηνής, για να μάθεις να πιστεύεις στο προϊόν, χειροκροτήματα, κουστουμιές χαμόγελα, για μια δήθεν δουλειά γραφείου, όπου στην πραγματικότητα έπρεπε Ν’ΑΓΟΡΑΣΕΙΣ μια βαλίτσα με δείγματα από τα προϊόντα και να τα πουλήσεις πόρτα-πόρτα για να βγάλεις λεφτά. Και φυσικά να φέρεις κι άλλους πωλητές στην εταιρεία. Αρχιδοπαπάρες.
Κι όμως ήμουνα η μοναδική που σηκώθηκε αγανακτισμένη κι έφυγε στη μέση της παρουσίασης. Η μοναδική που της είχαν υποσχεθεί «δουλειά γραφείου» και «όχι πωλήσεις», είδε το τσίρκουλο και σηκώθηκε κι έφυγε βροντώντας τα τακούνια της.
Σκατά, ποτέ δε ξέρεις, θα πάω.
Στην τελική αν μου ξαναβγεί άλλη μια «Φυτική Ζωή» κωλώνω να το ξανακάνω;
Και να τους βρίσω κιόλας αυτή τη φορά, όπως δε τους έχει βρίσει λιμενεργάτης.

Εδώ τουλάχιστον δεν έχει σκηνή και τραγουδάκια, μόνο μια ουρά από κόσμο που περιμένει για συνέντευξη και μικρά γραφειάκια με μια γυναίκα καθισμένη στο καθένα που κάνουν τις συνεντεύξεις. Τουλάχιστον γλιτώσαμε τις αμερικανιές πριν δω τι ακριβώς μαλακία είναι.
Εφ’ενός ο ζυγός κι όμως, ένας χοντρός γκριζομάλλης με τραγιάσκα προσπαθεί να μου χωθεί. Τι γυρεύει αυτός εδώ; Υποτίθεται ψάχνουν νέες κοπέλες. Τούτος εδώ μοιάζει συνταξιούχος. Τον αγριοκοιτάζω και χώνομαι στη σειρά μου. Προσπαθεί να με ντριμπλάρει.
Χα! Επειδή έχω γλυκιά φάτσα, όλοι αυτό νομίζουν, ότι θα με ντριμπλάρουν. Τέλοσπάντων, επειδή κατά βάση θέλω να φύγω από ‘δώ και δεν πιστεύω ότι πρόκειται για ευκαιρία, του τη λέω έντονα αλλά ευγενικά, χωρίς μπινελίκια, δεν είμαι σε φάση. Βλέπει το βλέμμα μου και μπαίνει πίσω μου.
Κάθομαι και παίρνω βαθιά ανάσα. Η κοπέλα που μου παίρνει συνέντευξη έχει καρέ μαλλί καστανό και γαλάζια μπλούζα. Με ρωτάει τα τυπικά, πως με λένε, τι έχω τελειώσει.
Και μετά μου κοπλιμεντάρει τα γυαλιά μου και με ρωτάει από πού τα πήρα. Απαντάω και ….
… και μου λέει ότι τελειώσαμε, θα με πάρουν τηλέφωνο!
Τι σκατά συνέντευξη για τον πούτσο ήταν αυτή; Για τα γυαλιά μου ήρθα να μιλήσω;

Καλά, όχι ότι έχω και προσδοκίες. Μόνο να γυρίσω σπίτι γιατί πείνασα να σαβουριάσω τίποτα.
Μόνο που άργησα το χριστό μου μέσα, κι έχουν φάει. Τουλάχιστον να μπουκώσω κάτι πρόχειρο, κανά σαλαμάκι με ψωμοτύρι, καμιά ντομάτα.
Ανοίγω το ψυγείο και κοιτώ τα συσκευασμένα αλλαντικά. Παίρνω 2 συσκευασίες στην τύχη, η μια υποτίθεται έχει μορταδέλα μέσα και η άλλη γαλοπούλα καπνιστή.
Υποτίθεται, διότι τελικά πουθενά δεν αναγράφει τι ακριβώς έχει μέσα.
Περίεργο. Οι συσκευασίες είναι ίδιες, γαλάζιες, με εμφανώς διαφορετικό περιεχόμενο, αλλά της ίδιας εταιρείας.
Και καμιά δε λέει τι κρέας έχει μέσα.
Ούτε από τι ζώο προέρχεται.
Περίεργο χρώμα έχουνε για μορταδέλα και γαλοπούλα….
Ούτε ημερομηνία λήξης βρίσκω.
Η ετικέτα το μόνο που γράφει απάνω είναι:
Debutantes Ltd, Τηλ.: 210 9876543

Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009

Iδανικό

Πολύ κόκκινο κρέας. Όχι πολύ κοτόπουλο, όσο παϊδάκια χοιρινά, μπριζολάκια, χοιρινά και μοσχαρίσια, λουκάνικα χοιρινά. Μην ξεχνάτε τα κατσίκια και τ'αρνιά. Must τα κοκορέτσια και οι συκωταριές. Βρόμικο μυστικό τ'αμελέτητα.

Κρέας φτιαγμένο στη σχάρα ή στη σούβλα. Μια χαρά είναι και το γκριλ, προκειμένου για διαμέρισμα χωρίς ταράτσα ή πρόσβαση σε κήπο, για στήσιμο ψησταριάς.

Συνοδευτικά, μην πάθουμε σκορβούτο. Τζατζίκια, λεμόνια (γράφω και ιδρώνω), μουστάρδες, τυροκαφτερές, πατάτες, σαλάτες.

Υπάρχουν και άλλα πράγματα να κάνεις στη σχάρα εκτός από το κρέας. Μανιτάρια, τυριά, κ ά.

Οτιδήποτε ψήνεται, καλό είναι να είναι λιπαρό, μη στεγνώσουμε και πνιγούμε με κανένα σκέτο από στήθος κοτόπουλου, για παράδειγμα.
(αίσχος, το στήθος κοτόπουλου είναι άθλιο και πρέπει ν’απαγορευτεί)

Να είναι κάμποση η παρέα. Τι σκατά, πέρασε ο Βαλεντίνος, αν κάνετε Τσικνοπέμπτη εσύ και το τζιτζιφριτζουλίνι σου, θα είναι μια απογοήτευση, όχι γιορτή. Να είστε αρκετοί για καρέ.

Κρασί κόκκινο. Ε τι άλλο;

Καλά, όχι μόνο κρασί, και τσίπουρο και ούζο και το οινόπνευμα για το τζάκι άμα γουστάρεις.

Μην ξεχάσεις τις χαρτοπετσέτες/ χαρτί κουζίνας/ χαρτί υγείας/ υγρά μαντιλάκια/ το μανίκι σου για να σκουπίζεις τα λίπια.

Όχι δίαιτα αυτή τη μέρα.

Επειδή μπορεί να μη μπορείτε να σηκωθείτε μετά, να έχετε καβάτζα κάτι χωνευτικό, μια σόδα, ένα χάπι για το στομάχι, ένα γιατρό.

Ιδανικό θα ήταν να μπορούσα ν'ανεβάσω πρόστυχες φωτό, αλλά λόγω πρόξυ τη γλιτώνετε.

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009

Έχω δίλημμα

Έ-ε-ε-ερχεταιαιαιαιαιαι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Η μοναδική πραγματικά σημαντική επέτειος του έτους.
Τι Βαλεντίνος και μαλακίες, οσονούπω γιορτάζουμε την Τσικνοπέμπτη.
Κατά παράδοση η μέρα απαιτεί κοψίδι το μεσημέρι στο σπίτι, αλλά όχι μεγάλες ποσότητες, ένα μεζεδάκι. Ακολουθεί άλλωστε το βράδυ με την έξοδό του.
Η οποία είναι ταυτόσημη με χασαποταβέρνα. Αλλά, τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια. Για να βγεις να φας καλά στο σωστό «στέκι» τέτοια μέρα, εκτός του ότι πρέπει να έχεις κλείσει τραπέζι ένα μήνα πριν, πρέπει να είσαι και προετοιμασμένος ότι στο γρήγορο μαγαζί με το αστεράτο φαί, θα φας μετά από μια ώρα τουλάχιστον, κακοψημένο και κρύο κοψίδι.
Πέρσι 2 φίλες μου είπαν να προτείνουν κάτι διαφορετικό, το Meat Square. Δηλαδή κυριλέ καθωσπρέπει εστιατόριο με κρέας. Πολύ ωραίο το μαγαζί και με σχετικά γρήγορη εξυπηρέτηση, μιας και μιλάμε για κάτι που ξεφεύγει από την ελληνική νόρμα της χασαποταβέρνας, άρα δε το προτιμούν πολλοί. Ούτε εγώ θα το ξαναπροτιμήσω. Καλή η αλλαγή για μια φορά, αλλά ακόμα θυμάμαι με πόση απογοήτευση και πόση ακόρεστη πείνα κοίταζα το πανάκριβο πιάτο μου με τις 2 μπουκίτσες κρέας που σερβίρανε για «μοσχαρίσιο φιλέτο». Κάποιου έμβρυου μοσχαριού προφανώς.
Φέτος μου έχουν γίνει 2 προτάσεις για «οικογενειακό» ψήσιμο στο σπίτι
ΚΑΙ με τα 2 σπίτια με συνδέουν πολύ ισχυροί δεσμοί φιλίας.
Α μπε μπα μπλομ του κίθε μπλομ
Α μπε μπα μπλομ του κιθε μπλομ
Μπλιμ μπλομ
Γκρρρρ δε μπορώ ν’αποφασίσω!

Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009

Παπάρες κωλόμπατσοι

Έτσι, με την τρομοκρατία, ζει και βασιλεύει η δημοτική αστυνομία.

Γιατί κι εγώ κι εσύ, φίλε οδηγέ ή ιδιοκτήτη αυτοκινήτου είσαι, στην ουσία, ανίσχυρος μπροστά στην τρομοκρατία του μαλάκα με το μπλοκάκι των κλήσεων. Αντί ρε να καλείται ο παπάρας ο κωλόμπατσος ν’ αποδείξει ότι ο πολίτης είναι ένοχος και όντως παρανόμησε, καλείται ο πολίτης ν’ αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας και δεν παρανόμησε. Κομπλεξικά εισπρακτοράκια που προσπαθείτε να «πιάσετε το στόχο», μη νομίζετε ότι δε σας ξέρουμε τι είστε.
Προ δεκαετίας σχεδόν θυμάμαι είχα παρκάρει στη Μητροπόλεως. Η Μητροπόλεως τότε ήταν πολύ διαφορετική από τώρα και πάρκαρες αβέρτα, χωρίς να γράφουνε, αν δεν πάρκαρες μπροστά ακριβώς από την εκκλησία. Ειδικά εκεί είχε ταμπέλες όπου, απαγορευότανε μεν η στάση και η στάθμευση, αλλά είχε και ωράριο εξαίρεσης, το οποίο σκόπευα να τηρήσω. Δε θυμάμαι πλέον ακριβώς το ωράριο, ας πούμε ότι επιτρεπόταν 15:00-17:00. Και φυσικά όταν πήγα να ξεπαρκάρω είχα μια ωραιότατη κλήση με ώρα που δεν είχα φτάσει ακόμα, ας πούμε 13:01.
Ναι, και μηδέν ένα!
Την οποία πλήρωσα σα μαλάκας, διότι αν δε πλήρωνα θα με κυνηγούσε ένα όλο και αυξανόμενο χρέος, το οποίο θα με εμπόδιζε να μεταβιβάσω το αμάξι. Και διότι και ένσταση να έκανα, θα έπρεπε ν’αποδείξω ότι δεν ήμουν εκεί στις 13:01, κάτι δύσκολο χωρίς μάρτυρες. Δηλαδή, για ν’αποφεύγω τις, καθαρά εισπρακτικού χαρακτήρα κλήσεις, θα πρέπει ή να έχω διαρκώς κάποιον μαζί μου (και στη χέστρα) ή να κυκλοφορώ με μια κάμερα προσαρτημένη στο … στο… ας πούμε κούτελό μου.
Όπως πλήρωσε φίλος κλήσεις που του στείλανε μετά από 2 χρόνια σπίτι του, για μέρες που δε θυμόταν πια και για δρόμους που δεν ήξερε, σε περιοχές που δεν πήγαινε ποτέ. Δύο κλήσεις για την ίδια μέρα σε τελείως διαφορετικούς δήμους, για αυτοκίνητο που δε το δάνεισε ποτέ και σε μέρα και ώρα που ήταν στη δουλειά…
Διότι δε θα μπορούσε ν’αποδείξει τίποτα.
Τουλάχιστον η συνάδελφος που έλαβε σήμερα 2ο ειδοποιητήριο για παράνομη διέλευση (χωρίς να πληρώσει) στα διόδια Κορίνθου, προ 14μήνου, έχει χεστεί από τη χαρά της και την καταλαβαίνω απόλυτα και μακάρι να ήμουν στη θέση της να βγάλω το άχτι μου. Μιας και η συνάδελφος μπορεί ωραίοτατα να πάρει το κωλόχαρτο που έλαβε και να τους το τρίψει στην παχιά, λιγδερή και ηλίθια μούρη των αρχιδιών που το εξέδωσαν και το έστειλαν, αφού έχει μεταβιβάσει σε άλλον το αυτοκίνητό της 3 χρόνια πριν.
Ζηλεύω ρε πούστη μου, ζηλεύω.



Update: Αμερικανιές.....