Εσένα θα φάω το μεσημέρι

Είδα πριν μερικές βδομάδες έναν παλιό συνάδερφο απ’την παλιά δουλειά στο δρόμο. Αγκαλιαστήκαμε, φιληθήκαμε, χαιρετηθήκαμε και ανταλλάξαμε τηλέφωνα. Μη πάει ο νους στο πονηρό, ουδέποτε τον γούσταρα τον τύπο, απλά χάρηκα που τον είδα μετά από τόσο καιρό.

Κανονίζουμε λοιπόν να βγούμε και φέρνει κι άλλον έναν και…. γαμώτο! Μιλάμε για το παλιό φλερτ που ποτέ δεν ήταν αμοιβαίο. Μιλάμε για έναν τύπο που γούσταρα ΤΟΤΕ. Και μου την πέφτει ΤΩΡΑ! Έχω μείνει μαλάκας! Και φυσικά δεν είμαι ηλίθια, βουρ στον πατσά! Ξεκινάμε και βγαίνουμε και το πράγμα πάει όλο και καλύτερα. Ο τύπος δείχνει τρελό ενδιαφέρον, με παίρνει συνέχεια τηλέφωνα, είναι τρυφερός, ευγενικός. Φιλιόμαστε, φασωνόμαστε, κ.λ.π.….

Από κοντά βγαίνουμε και με τον πρώτο και φέρνω και μια φίλη μου, κουαρτέτο. Εντάξει, μιλάμε ότι είμαι Η προξενήτρα. Τα παιδιά γουστάρονται και τα φτιάχνουν.

Ώσπου…. Ώσπου ο τύπος αρχίζει και «κρυώνει» ξαφνικά. Αραιώνει τα τηλέφωνα, δεν κανονίζουμε να βγούμε, λέει παπαριές τα παίρνω κι εγώ, γιατί ρε μαλάκα τριάντα χρονών γάιδαρος και δε ξέρεις τι θες; Δεν είναι ότι με πήδηξες και το πήγαινες για πήδημα μόνο. ΔΕΝ με πήδηξες, απλά δε ξέρεις τι θες, προφανώς.

Έχω ξεμείνει τα βράδια και βαριέμαι και δεν έχω τι να κάνω. Οπόταν ξεκινάω και βγαίνω με τις φίλες μου πάλι. Αλλά κι αυτές δε μπορούν συνέχεια. Και η άλλη που της γνώρισα τον τύπο θέλει να τον ξεμοναχιάζει γιατί βγαίνουν μόλις 2 βδομάδες και είναι πάνω στα μέλια. Χέστηκα, θ’αρχίσω να κανονίζω μαζί του, που δε μπορεί να μου πει όχι, να βγαίνουμε όλοι μαζί παρέα. Δεν έχω τι να κάνω τα βράδια και βαριέμαι. Λες να τσαντιστεί η άλλη που τους μπαστακώνομαι και δεν μπορούν να βγουν μόνοι τους; Μπααα …. Ε κι αν; Χέστηκα είπαμε, δεν έχω τι να κάνω, θέλω παρέα.

Ας βγούνε μόνοι τους όταν δε μπορώ εγώ.

Ξεβράκωτη

Ερώτηση: Tελικά, τι πρέπει να κουβαλάει μια γυναίκα στην τσάντα της όταν έχει περίοδο;

Απάντηση: Σερβιέτες, αν έτσι τη βρίσκει. Αν όχι, ταμπόν, και μαζί τους οπωσδήποτε μερικά σερβιετάκια καθημερινά. Για έξτρα ασφάλεια, σε περίπτωση διαρροής.

Έτσι νόμιζα η αθώα.

Κι όμως όχι! Πρέπει οπωσδήποτε να κουβαλάει κι ένα έξτρα βρακί!!!

Δηλαδή μιλάμε για μια μεγάλη τσάντα η οποία, εκτός από τα καθημερινά (πορτοφόλι, κλειδιά, κινητό, ακουστικά, μπουκάλι νερό, βιβλιάρια, ταυτότητα-πάσο, δίπλωμα-άδεια, στιλό, μαντιλάκια) πρέπει να έχει και είδη προικός!!!
Γι’αυτό οι γυναίκες κουβαλάμε τεράστιες τσαντάρες τα πρωϊνά.
Αν είχα φανταστεί ότι θα χρειαζόμουν έξτρα βρακί δε θα ψόφαγα στον ιδρώτα σήμερα και δε θα κυκλοφορούσα ξεβράκωτη τώρα.
Διότι το αίμα της περιόδου αψηφά τους νόμους της φυσικής, διαπιστωμένο!
Π.χ. φοράς μια σερβιέτα. Σωστά κεντραρισμένη στο εσώρουχο, με τα φτερά της, με το έξτρα μήκος της, με τα όλα της κομπλέ. Και φροντίζεις να κάθεσαι ίσια σαν αλφάδι μη τυχόν και μετατοπιστεί.

Και ξαφνικά νιώθεις περίεργα.

Πας τουαλέτα και τι βλέπεις; Ότι το αίμα έχε κάνει ένα ρυάκι στο πλάι της σερβιέτας, έχει ποτίσει το ένα φτερό κι αποπάνω έχει ποτίσει όμορφα όμορφα το βρακί σου!
Ή, εναλλακτικά, φοράς το ταμπόν σου το μάξι και είσαι ανέμελη.

Και ξαφνικά νιώθεις περίεργα.

Και τι ανακαλύπτεις; Ότι το γαμημένο το αίμα έχει σχηματίσει ένα ρυάκι στη μια πλευρά του ταμπόν, το υπόλοιπο ταμπόν είναι ολοκάθαρο, κι έχει σταλάξει όλο στο καθημερινό σερβιετάκι που, τι να κάνει το έρημο, δεν άντεξε, κι έγινε το βρακί σου μουνί.
Τι κάνεις; Είσαι στη δουλειά και τριγυρνάς με το βρακί ματωμένο, έστω κι αν είναι στεγνό πια;
Εγώ πάντως το έβγαλα και το ψευτόπλυνα στο νιπτήρα.
Και τώρα; Κυκλοφορώ ξεβράκωτη και περιμένω να στεγνώξει. Και φοράω και φούστα η ρουφιάνα. Ελπίζω να μη φυσήξει.

Αυτό που αναρωτιέμαι είναι που σκατά θα το βάλω το έξτρα βρακί σε βραδυνό τσαντάκι.

Ωωωωωωχχχχχχ.....

Αυτός είναι ο ήχος που βγάζω όποτε σηκώνομαι να πάρω αυτά που τυπώνω από τον εκτυπωτή. Ο εκτυπωτής βρίσκεται ακριβώς εξίμιση βήματα μακριά.
Βαριέμαι
Μου’ρχεται να σταματήσω ν’αναπνέω επειδή βαριέμαι.
Νιώθω ένα πλάκωμα στο στήθος
Δεν κουνιέται φύλλο.
Ούτε τηλέφωνο βαράει.
Ούτε οι φίλες μου (που γύρισαν στις δουλειές τους) απαντάνε στο τηλέφωνο (της δουλειάς).
Θα βαριούνται.
Μπορεί και να ψόφησαν.
Αλλά όχι, δεν είμαι το ακίνητο μενίρ που όλοι βλέπουν.
Ο λαμπρός εγκέφαλος από μέσα σπιθίζει και δουλεύει με φρενήρεις ρυθμούς.
Παίρνει σημαντικές αποφάσεις για τον κόσμο και το άτομο.
1. Θα φοράω μόνο φούστες και σαγιονάρες μέχρι να χειμωνιάσει. Τέρμα τα τακούνια. Σαγιονάρα τάιμ.
2. Θα περιποιούμαι πιο πολύ τα μαλλιά μου. Ήδη ξεκίνησα με ένα καλό κούρεμα. Θα είμαι η γυναίκα με το ατημέλητα τέλειο μαλλί.
3. Θα σταματήσω να βρίζω. Τουλάχιστον τόσο πολύ. Οπωσδήποτε συγκεκριμένα …χμμμ…άτομα…. Θα γίνω ένας γλυκός και υπομονετικός άγγελος.
4. Θα κλείνω τα τζάμια κι ας πάω από τη νόσο των λεγεωνάριων. Δεν είναι δυνατόν να στήνει αυτί η (γρια και άρρωστη) γειτόνισσα και μετά να σε παίρνει τηλέφωνο για να σχολιάσει αυτά που λές μες στο σπίτι σου και να το σκέφτεσαι να τη βρίσεις μη μείνει στον τόπο και το έχεις και βάρος.
Χριστέ μου, πεινάω και βαριέμαι να σηκωθώ.
Ποιος θα έρθει μέχρι εδώ να τον στείλω να μου πάρει να φάω;

Πλάτσα πλάτσα πλούτσα

Συμφωνώ με τον Τσέκο. Τελεία. Ντοπέ είναι αυτός που πιάνεται. Άντε τώρα μη τα πάρω! Δηλαδή ΔΕΝ είναι ντοπέ αυτός που παστώνεται επί δεκαετίες στις ουσίες, τις κόβει λίγο πριν τους αγώνες και βγαίνει καθαρός σα νεογέννητο στα τεστ; Μη χέσω.

ΟΛΟΙ οι άντρες κάνουν χάλια δώρα. Μετά από 4 μακροχρόνιους δεσμούς ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ κατάφερε να με εκπλήξει ευχάριστα ΜΕ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ δίχως να ρωτήσει τι θέλω ή να πάρει οδηγίες.
Οδηγίες του στιλ: θα πας σε ΑΥΤΟ το μαγαζί και θα πάρεις ΑΥΤΟ το πράγμα σε όποιο από αυτά τα 2 αποδεκτά χρώματα και δίχως την τάδε απαράδεκτη λεπτομέρεια.
Έχω λάβει κατά καιρούς: μια οινοπνευματί μάλλινη πλεκτή ζακέτα με πλέξη κοτσίδα, πορσελάνινη κούκλα σε βάση, ακατανόμαστου γούστου κηροπήγια, ένα ημιξαπλωμένο αγγελάκι-ασημένιο μπιμπελό το οποίο κρατούσε ένα γυάλινο μπολάκι. Μα για όνομα δηλαδή! Λες και παίρνουν δώρα στη θειά τους ή στην ανήλικη ξαδέρφη από το χωριό. Και όσο σκέφτομαι πόσο ψωνάρες με το ντύσιμό τους (και με το δικό μου) ήταν κάποιοι από αυτούς....
Ενδεικτικά, φίλη μου έχει λάβει επίσης φρικαλέα κηροπήγια (αυτό με τα κηροπήγια να το κόψετε παιδιά δεν υποδηλώνει ρομαντισμό), ακατανόμαστα κουκλιά (εγώ απλά τα πετάω), ένα απερίγραπτο λούτρινο λουλούδι γιγαντιαίων διαστάσεων και ένα φούξια (ναι φούξια) κουστούμι με φερμουάρ!!!!
Συμπέρασμα: τελικά μόνο οι στρέητ άντρες που ασχολούνται επαγγελματικά με τα κοσμήματα κάνουν αξιοπρεπή "γυναικεία" δώρα. Καλύτερα ζητήστε του κάτι που μπορεί να το πάρει από το Πλαίσιο.

Σημείωση προς κάθε ενδιαφερόμενο: όποιος τολμήσει να μου κόψει τη μπριζόλα σε σχήμα καρδιάς (ναι, το έχει κάνει κάποιος σε κάποια του Αγίου Βαλεντίνου) ΔΕΝ θα περάσει ένα ρομαντικό βράδυ.

Το παστέλι τελικά είναι τέλειο. Και δε το είχα σε καμιά απολύτως εκτίμηση. Μητέρα φίλης μου με έφερε σε γνωριμία με τα μίνι παστελάκια κι έχω πέσει με τα μούτρα. Μιαμ! Παστέλι σε μέγεθος καραμέλας βουτύρου, δίχως να σπας τα δόντια σου να το κόψεις. Έρωτας.

Τέρμα στο τέζα. Το βαρύ πατούμενο τύπου τσόκαρο είναι το μόνο για ν'αποτελειώσεις μια ιπτάμενη κατσαρίδα μήκους 5-6 πόντων. Το εντομοκτόνο ίσως μόνο να το ζαλίσει λιγάκι , αλλά δε το σκοτώνει το γαμήδι. Το ίδιο και τα σαμιαμίδια. Έχω κουραστεί να σκοτώνω τις τελευταίες μέρες.

Αμπελοφιλοσοφία 1

Τελικά ένα από τα άσχημα πράγματα που παθαίνεις όταν γερνάς, είναι που μπορείς να δεις το μέλλον.

Διασημότητα

Tελικά τι είναι «καταξιωμένος μπλόγκερ»;
Είναι αυτός που του έχει αφήσει σχόλιο ο David Santos;
Είναι εκείνος που έχει δεκάδες έως εκατοντάδες σχόλια σε κάθε κείμενό του;
Μην είν’ εκείνος που «χτυπάει» τρελά νούμερα σε επισκέψεις ο τράκερ του;
Να μην έχει τράκερ;
Να έχει κάνει εγγραφή στον μπλόγκερ 15 χρόνια πριν;
Να τον έχει αναφέρει ο τύπος;
Να ξέρει να κάνει παπάδες;
Nα είναι πάπας;

Ε λοιπόν, μιας και οι απόψεις είναι σαν τις κωλοτρυπίδες και όλοι έχουν από μια, ήρθα να πω και τη δικιά μου.

Κατ’αρχήν ο Ντέηβιντ εμένα μου άφησε σχόλιο στο δεύτερο ή τρίτο μήνα. Άρα απορρίπτεται σαν κριτήριο.
Κλίνω αρκετά προς το δεύτερο κριτήριο, αν και υπάρχει εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.
Η οποία εξαίρεση (για μένα την άσχετη) είναι το προηγούμενο κριτήριο! Ακριβώς! Ο Νταβίντ, ο οποίος, επειδή αφήνει σχόλια σε χιλιάδες μπλογκ, μερικοί ευγενείς του αφήνουν. Χωρίς να έχουν ιδέα τι σκατά γράφει. Όπως άλλωστε κάνει και ο ίδιος.
Άρατα κούρατα κουκιά μαγειρεμένα.
Τώρα, να χτυπάει νούμερα ο τράκερ, δε νομίζω ότι είναι καθοριστικό. Να βάλω σ’ αυτό το κείμενο τη λέξη sex να τρελαθεί ο τράκερ. Εκατοντάδες θα μπουν, θα βρίσουν και θα βγουν…
Κάπου διάβασα ότι οι σοβαροί και παλιοί μπλογκερ δεν έχουν τράκερ. Μαλάκα φάητ μπακ. Τέλοσπάντων χέστηκα, κι εγώ στην αρχή δεν είχα τράκερ γιατί δεν ήξερα πώς να τον βάλω..
Σίγουρα θα χεζόμουν πάντως αν με ανέφερε ο τύπος.
Τελοσπάντων, για μένα το ταπεινό μυρμηγκάκι στιγμή συγκίνησης, κατάνυξης και θέωσης, όπου επιτέλους ένιωσα ότι αναγνωρίζομαι ως μπλογκερ, ήταν όταν άρχισα ν’ανακαλύπτω ότι διάφορα άσχετα μπλογκς με έχουν βάλει λινκ. Μπλογκ στα οποία δεν είχα μπει ποτέ, δεν είχα σχολιάσει ποτέ και που ουδέποτε είχα δει τους ιδιοκτήτες τους να τριγυρνάνε στα μπλογκ που συχνάζω εγώ.
Να ψωνιστώ άραγε ή να τ’αφήσω;

Έχω νεύρα.

Πολλά νεύρα.
Μόλις παράτησα έναν γκόμενο που γούσταρα, αλλά ήταν μαλάκας και είχε αρχίσει να μου τα πρήζει με τη μαλακία του.
Επίσης μόλις γνώρισα έναν γκόμενο που δε μου αρέσει πολύ γιατί δεν είναι ο προηγούμενος. Σκατά στα μούτρα μου.
Έχω νεύρα με τον εαυτό μου που σκέφτεται έτσι.
Καλά, μπορεί απλά να φταίει που ήδη βαριέμαι τον καινούριο.
Πράγμα που μου τη δίνει ακόμα περισσότερο.
Μόλις γύρισα στη δουλειά. Α, καλό μήνα.
Μόλις ανακάλυψα ότι θα μπορούσα να μην είχα γυρίσει σήμερα Παρασκευϊάτικα στη φάμπρικα, αλλά η μαλάκω η συνάδελφος που κάνουμε τράμπα για τις άδειες έλεγε όλο τον Ιούλιο ότι φεύγει πρώτη Αυγούστου ταξίδι, χωρίς να διευκρινίσει ότι φεύγει 1η Αυγούστου ΑΠΟΓΕΥΜΑ, κι έτσι εγώ δεν είχα πάρει τη σημερινή άδεια. Μου’ρχεται να σηκωθώ να φύγω. Αφού ξύπνησα αξημέρωτα και κουβαλήθηκα κέντρο με 4 ώρες ύπνο.
Όλες εδώ κάνουνε σαν κότες που με βλέπουν. Σιχαίνομαι τις χαρούλες. Όχι ρε κάργιες, ΔΕ χάρηκα που είδα τα μούτρα σας, τι περιμένετε, κουβεντούλα για το πως πέρασα και τι έκανα; Γούστο μου και καπέλο μου και δε σας αφορά.
Έχω κουραστεί να πηγαίνω για μπάνιο στη θάλασσα. Μα είμαι τελείως ηλίθιο;
Από αξημέρωτα με παίρνουν διάφοροι μαλάκες τηλέφωνα και οι προϊστάμενες οι καριόλες έρχονται τα πρωϊνά με το πάσο τους κι εμένα είναι η πρώτη μου μέρα και δεν έχω ιδέα τι έχει αλλάξει και δε μπορούσα ν’απαντήσω σε τίποτα και ένιωθα ηλίθια και απλά κρατούσα τηλέφωνα για να ρωτήσω τις κότες άμα έρθουν και να τους πάρω όλους πίσω.
Ο Β. με έστησε την Τετάρτη και θέλει να βγούμε σήμερα. Το καλό που του θέλω!
Νυστάζω.
Οι μαλάκες στον «Ολλανδό» δεν έχουν φέρει το δώρο της Μ. που παρήγγειλα προχτές.
Τελικά μου τη δίνει απίστευτα να πληρώνει για μένα ένας άντρας που βλέπω πρώτη φορά και να μου απαντάει χαμογελώντας ευγενικά όταν επιμένω να πληρώσω «την επόμενη φορά». Πως το προεξοφλείς ρε μαλάκα ότι θα υπάρχει επόμενη φορά; Επειδή με κερνάς νομίζεις ότι έπεσα στα πατώματα, έλιωσα και είμαι δική σου; Ή απλά υπερεκτιμάς τον εκπληκτικό χαρακτήρα σου;
Το ανήλικο τσουπωτό γκομενάκι στη δουλειά που όποτε με βλέπει μένει με ανοιχτό το στόμα και γίνεται κατακόκκινο λείπει. Τι θα κάνω χάζι εγώ σήμερα;
Θα σκάσω ένα σωρό γαμολεφτά μέσα στον Αύγουστο είτε πάω είτε δεν πάω διακοπές. Όποιος έχει τα γένια έχει και τα χτένια. Αλλά εμένα τα γένια μου τα φυτέψανε με το έτσι θέλω. Δε τα ζήτησα ποτέ. Γιατί πρέπει να πηδιέμαι για χτένια τώρα;
Μέχρι το μεσημέρι υποψιάζομαι ότι αυτό το κείμενο θα έχει διπλασιαστεί σε μέγεθος από τα απντέητ.

Απντέητ:
Είμαι ηλίθιο που ξέχασα τον κιμά που αγόρασα την Δευτέρα στη συντήρηση και τον θυμήθηκα την Πέμπτη να τον βάλω κατάψυξη, αφού ήδη είχε αρχίσει να παίρνει ένα γκριζωπό χρωμα. Μου τη δίνει να πετάω κρέας. Τώρα έχω νεύρα και δεν έχω κιμά.
Έχω οχτώ (8) εισερχόμενα μέηλ. Όλα σχεδόν από διάφορους άγνωστους παπάρες που θέλουν να γίνουμε φίλοι στο χάι 5. Πρέπει να διαγραφεί αυτός ο λογαριασμός. Επειγόντως.
Ναι ρε (πρόβατε), αυτό είναι μόνο ένα μέρος. Έχω νεύρα γι' άλλα τόσα.
Σαλάτες γιοκ στο κυλικείο λόγω μη κατανάλωσης. Τώρα θα μείνω νηστικιά ως το απόγευμα.
Έγιναν προαιρετικά τα Θρησκευτικά. Στο διάολο. Εγώ γιατί έπρεπε να φάω στη μάπα υστερικές αγάμητες θεολόγους και παρανοϊκούς παπάδες;
+ ΜΟΥ ΤΗ ΔΙΝΕΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ που με παίρνετε τηλέφωνο στο σταθερό και όταν δεν είμαι εκεί δεν αφήνετε όνομα και δε ξαναπαίρνετε. Που να σας πάρει και να σας σηκώσει! Γιατί δε λέτε όνομα; Από την αστυνομία κρύβεστε;
%^$&*_)+_(*)^&*^%$##@