Πέμπτη 17 Ιουλίου 2008

Casino Royale.

H πρώτη και μοναδική φορά μέχρι τώρα που πήγα σε καζίνο συνέβη πριν από καμιά διετία.
Δηλαδή εγώ ουδεμία πρεμούρα είχα να επισκεφτώ τον τόπο του μαρτυρίου και της ακολασίας των αδυνάμων και της λατρείας του Μαμμωνά, αλλά έτυχε να είμαι εκδρομή στην εξωτική Κόρινθο και η παρέα μου γούσταρε να επισκεφθεί και το καζίνο.

Η είσοδος: εκτυφλωτική. Πανύψηλα ταβάνια, μάρμαρο, επίχρυσες λεπτομέρειες υψηλή τεχνολογία όπου σε τραβάνε ψηφιακή φωτό και σου εκδίδουν ταυτοτητούλα εισόδου στο δεκάλεπτο, αρκεί να δεχτείς να μοιραστείς τα προσωπικά δεδομένα της ταυτότητάς σου με το καζίνο. Αλλιώς δε μπαίνεις. Κοινώς, αν για οποιοδήποτε λογικό ή παρανοϊκό λόγο δε θες να συνδεθεί ποτέ το τίμιο όνομά σου με αυτόν τον τόπο της απωλείας, τη γάμησες.

Πρώτη εντύπωση: η ψευτιά. Δήθεν υπερ-λουσάτη κατασκευή, η οποία όμως σε μια έμπειρη ματιά αποκαλύπτει αδυναμίες. Ψεύτικα μάρμαρα, προκατ σιντριβάνια, άπειρα μέτρα υφασμάτων που πιθανών κρύβουν από κάτω τραπέζια από κασόνια ή πρόχειρες κατασκευές από γυψοσανίδες. Προκατ γεύματα. Μη φανταστείτε γκουρμέ εδέσματα σπανιότητας και ποιότητας. Μπουφέδες με τυριά και σαλάμια του σουπερμάρκετ και σαλάτες του εμπορίου. Σαν τυποποιημένος μπουφές ξενοδοχείου με αποστειρωμένα μακαρόνια, έτοιμες σάλτσες και περίτεχνα κομμένα καρπούζια.. Καλύτερα θα τρώγατε στο στέκι του Ηλία. Και μέτρια κρασιά. Όποιος φαντασιώνεται σκηνές άπειρης χλιδής με σαμπάνιες και χαβιάρια να πάει αλλού.

Στο ψητό: δεν το έχω. Ούτε το ψητό, ούτε τον τζόγο στο αίμα μου. Η αλήθεια είναι ότι η παρέα μου δε με άφησε να παίξω μπλακ-τζακ, όπως εξεδήλωσα επιθυμία στην αρχή. Η αλήθεια είναι και ότι είμαι παντελώς ασχέτου και είχε δίκιο, θα τρώγαμε ξύλο. Αφού δεν κλείναμε τραπέζι μόνοι μας και αναγκαστικά θα έπαιζα και με αγνώστους, άμα τους χάλαγα τα φύλλα θα μου γαμούσανε τα πρέκια. Αναγκαστικά λοιπόν ρουλέτα. Καλά, εγώ πιο πολύ πήγα γιατί στην αίθουσα των παιγνίων σερβίρανε, και καλά, τζάμπα ποτά. Μαλακίες. Είχε μια τύπισσα με ένα κινητό μπαράκι την οποία έπρεπε να ξεποδαριαστείς να πετύχεις και άμα είχε και αυτό που έπινες. Πολύ κακό για το τίποτα. Στο τέλος βαρέθηκα όρθια, η πρόταση για αναχώρηση εκ μέρους της παρέας με βρήκε να κερδίζω ελαφρά. Τ’ ακούμπησα όλα σ’ ένα νούμερο, τα ‘χασα και φύγαμε.
Τώρα, το πώς καταλήξαμε μετά να τα πίνουμε, κατά λάθος, 2 κοπέλες, στο μοναδικό κωλόμπαρο όπου κάνανε κονσομασιόν αποκλειστικά αλλοδαπές, είναι μια άλλη ιστορία.

Είδα: ανάπηρους σε καροτσάκια να λιώνουνε μπροστά σε φρουτάκια. Τη γυναίκα του Κώστα Χατζηχρήστου η οποία σχεδόν «μένει» εκεί. Όχι, δεν εννοώ ότι καταλύει σε κάποιο από τα δωμάτια του ξενοδοχείου που ανήκει στο καζίνο. Εννοώ ότι το έχει κάνει δεύτερο σπίτι της, κάθε μέρα σχεδόν εκεί είναι, ανάλογα και τα οικονομικά φαντάζομαι.

Πρόσεχε αρρωστάκι, τα καζίνο δεν έχουν παράθυρα.

(για τους ίδιους περίπου λόγους που τα σάβανα δεν έχουν τσέπες)

21 σχόλια:

Fight Back είπε...

μια φορα που ειχα παει, οχι εγω δηλαδη, κατι φιλοι μου ειχαν παει..
μου ειπανε οτι ειχε κληρωση για μετρητα και μαντεψε ποιος κερδισε.

οχι μαντεψε.
θα σου πω εγω

ο Κοεμτζης

mirela είπε...

Μακριά από μας.Ευτυχώς δεν με έχει φέρει ο δρόμος προς τα κει,δεν έχω και την περιέργια άλωστε!!

patsiouri είπε...

Που την ήξερες εσύ τη γυναίκα του Χατζηχρήστου??

snikolas είπε...

Δεν έχω πάει ποτέ και δεν μου κάνει και καθόλου κέφι να πάω.

ethanandthecity είπε...

Απεταξάμην τον κουλοχέρη! Στην πυρά τα φρουτάκια!

Ανώνυμος είπε...

Το φοβάμαι το τζόγο,Εχω δει τον πατερα μου να χάνει 3 εκατομυρια μεσα σε μια ζαρια [γιατι εκτος απο χασικλης,πουτανατζης,νταβας,φυλακόβιος παίζει και χαρτιά]
Οπότε δεν ε΄χω να πω κατι...
Πολυ μακριά και καθολου αγαπημένοι...με τα καζινο

Κολοκύθι είπε...

και δηλαδη θες να μας πεις οτι εφτανες στο τραπεζι της ρουλετας?και μαλιστα καθιστη?

αχ ποσο μου έλειψες...

δόΧτωρ απαράδεΧτος είπε...

.. δηλαδή κανείς δεν τζογάρει; πουθενά;

Συγχαρητήρια είστε άψογοι. Ελπίζω να έχετε άλλα ελατώματα .... Σοβαρά το λέω. Οι χωρίς ελατώματα άνθρωποι είναι τόσο ανιαροί!

....ομολογώ πως οσάκις μου δόθηκε η ευκαιρία πήγα ευχαρίστως στα καζίνο. όμως δεν παίζω πάντα.... απλώς απολαμβάνω τα τζάμπα ποτά και τα μπινελίκια παντώς είδου. ειδικά σε ένα φτωχοκαζίνο στη λόντρα (εκεί πήγαινα ως φοιτητής) χάζευα τις γυμνόστηθες - σε στυλ μικρή ολανδέζα - γκαρσόνες και έτρωγα τζάμπα σάντουιτς ξοδεύοντας πέντε λιρόνια στο μάυρο κόκκινο της ρουλέτας.
... και το κερασάκι στην τούρτα! είμαι κερδισμένος! τους τα έχω πάρει χοντρά σε σχέση με το ρίσκο που έχω αναλάβει. όμως δεν είμαι ηλίθιος. δεν τους τα δίνω πίσω που να χτυπάνε τον κώλο τους... που να βάλουν τις μικρές ολανδέζες να κλαίνε και να με παρακαλάνε τραβώντας τα υπερφυσικά μεμέ τους....

Tanila είπε...

Φάητ, είσαι μεγάλος ψευταράς. Άκου εκεί κλήρωση για μετρητά.

Πατσιούρι, εγώ δεν την ήξερα τότε καθόλου, αλλά μου την υπέδειξε η φίλη που ήταν μαζί που είναι μεγαλύτερη και ψωνισμένη με τις παλιές ελληνικές ταινίες. Αλήθεια ήταν, το έχω διασταυρώσει, την είδα πριν κάμποσους μήνες στο έγκυρο δελτίο να ποζάρει ως αποτραβηγμένη και καλά από τα εγκόσμια σε ετοιμόρροπο χωριατόσπιτο με τα σκυλιά της, τη μόνη της συντροφιά στο μάταιο τούτο κόσμο, my ass.

Νίκο, Μιρέλλα, δε θέλετε δηλαδή να μάθετε ανακαλύπτοντας τον εαυτό σας;

Εθαν βλέπω για τράπουλα και ρουλέτα κάνεις το ζαβό.

Θεια κι εγώ έχω μάθει για περιουσίες που χάθηκαν. Αλλά εγώ μπήκα με πενήντα ευρά (σε περίπτωση που το'χω) κι έπαιξα τα τριάντα.

Κολοκύθι, που είδες γραμμένη τη λέξη καθιστή; όρθια ήμουν πρεσβυωπικό κουνάβι. ;-)

Δόκτωρα, σκατά μπινελίκια. Εγώ κατα-απογοητεύτηκα. Τελοσπάντων ναι, έχουμε σχεδόν όλες τις υπόλοιπες κακές συνήθειες. Γι'αυτό να προσέχεις που πατάς.

Kala, κανείς δεν απορεί γιατί τα καζίνο δεν έχουν παράθυρα;

Xenia είπε...

Δεν εχουν παραθυρα για να χανεις το χρονο... Να μην καταλαβαινεις αν ειναι μερα ή νυχτα.

Δεν με ενθουσιαζει ο τζογος. Καλυτερα να πω με φοβιζει!!

Εχω παει μια φορα καζινο και επεξα κουλοχερι. κερδιζα-εχανα,κερδιζα-εχανα... στο τελος τα εχασα όλα.
Παντως αυτα τα λαμπακια που αναβοσβηνουν και οι ηχοι που βγαζουν τα μηχανηματα σου τρελλαινουν τον εγκεφαλο και σε πιανει μανια!!!

patsiouri είπε...

Αστο, κι'εγώ τους λυπόμουν κάτι τέτοιους μέχρι που έμαθα πόσα εισπράττουν από τα πνευματικά δικαιώματα.
Εχω ένα φίλο συνθέτη που παίρνει μόνο από δικαιώματα ένα χιλιάρικο το μήνα και παίρνει και του παππού του τα δικαιώματα άλλα τόσα!
Ο παππούς του έγραφε κάτι κλέφτικα πριν την Κατοχή και τα δικαιώματα ισχύουν 100 χρόνια μετά το θάνατο του δημιουργού!

Ανώνυμος είπε...

Ό τζόγος έχει χαλάσει οικογένειες, έχει κλείσει πολλά σπίτια. Πόσο μάλλον το καζίνο που με τη χλίδα του τραβάει τις μύγες πρός το μέλι της ελπίδας. Ξέρω κόσμο που ξημεροβραδιάζεται εκεί, γυναίκες κυρίως που δεν διστάζουν να βάλουν ενέχυρο και τον εαυτό τους ακόμη.
Χαίρομαι που δεν κόλλησες. Οσοι κολλάνε, χάνονται.
Οι μηχανές με τα φρουτάκια είναι το κερασάκι. Γλυκό και προκλητικό σε αφήνουν να κερδίσεις. Παντού σκορπίζονται τα 2ευρώ και ο κόσμος σε μακαρίζει.
Ο κερδισμένος νομίζει ότι ξέφυγε. Εχει λάθος. Κάθε που κερδίζει κολλάει όλο και περισσότερο.
Χαίρομαι που δρασκέλισες το κατώφλι του καζίνο και βγήκες σώα στας φρένας και αβλαβής.

Γιώργος είπε...

εκτος απο παραθυρα δεν διαθετουν και ρολογια ;)

natasha hassiotis είπε...

παράθυρα δεν έχουν για να μην αυτοκτονάει ο κόσμος ρε! Δε μου λες λαφαζάνη τανίλα, είπες και "my name is Bond, Tanila Bond"; Δε μασάμε!
Εγώ παίζω ξερή και μουτζούρη. επιτρέπεται η είσοδος; (Τη γυναία του Χατζηχρήστου την ξέρουμε από το ρεπορτάζ στο σπίτι που νοίκιαζε και έφυγε καταστρέφοντάς το και ο ιδιοκτήτης πήγε στης Τατιάνας να τη βρούνε, και έδειξε πλάνα απ' τη χέστρα και τα αποδέλοιπα δωμάτια...παιδιά...δε θέλετ να ξέρετε!!!)

pinos είπε...

δες τιν θετικι πλευρα με 10 ευρο εχεις δορεαν φαγητο και ποτο οσο θες.
αν κανις βολτες ολο και καποιες μαρκες θα βρις πεταμενες κατο(το ευγαλες το χαρτσιλικι σου).και δεν χριαζετε να παιξης πας με φιλους χαζευης γελας περνα τιν ορασου και φευγης.

mahler76 είπε...

Εγώ το ψητό το έχω και στο αίμα και στο στομάχι μου...τον τζόγο πάλι όχι...

Ανώνυμος είπε...

Α δε θέλω να σχολιάσω, κάνε δουλειά σου. Απλά μπαίνω και περιμένω εναγωνίως το επόμενο άρθρο. (Το κωλόμπαρο με τις αλλοδαπές που καταλήξατε στο τέλος)

Tanila είπε...

Ρε γαμώτο, θέλω κι εγώ δικαιώματα!
Γιώργο, όλος ο κόσμος όμως φοράει ένα ρολογάκι ή διαθέτει κινητό.
Δήμο, ορίστε το επόμενο άρθρο.

Kwlogria είπε...

Πρώτον σοκαρίστηκα με αυτό που είπε ο fight back. ε άει σιχτίρ ένα το κρατούμενο.
Δύο, τα καζίνο εκτός από παράθυρα, δεν έχουν φυσικά και ρολόγια!
Τρία, αν είναι να ξαναπάς, να προτιμήσεις το Ρίτζενσι της Θεσσαλονίκης, είναι πολύ καλύτερο αν εξαιρέσεις τις γριές με τις παντόφλες και τους βρωμίλους με τα τρακτέρ!!

Tanila είπε...

Nai re giagia. Είδες τον ψευταρά; Ακους εκεί "κάτι φίλοι μου". Λες και θα το φάμε ότι έχει φίλους.
Δε νομίζω να ξαναπάω.

Ανώνυμος είπε...

:)