Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2007

Μίρλες.

Μου έκλεψαν:

-Koσμήματα που μου είχε χαρίσει η μάνα μου και ήταν δικά της. Αληθινά, αν και όχι πολλά. Δε θα επεκταθώ. Πονάει, αν και σχεδόν δε τα φόραγα. Κλειδωμένα σε χρηματοκιβώτιο.

Και τώρα πάμε στα καλά:
-Ένα παλιό μεταχειρισμένο λάπτοπ, τρίτο ή τέταρτο χέρι. Δε το χρησιμοποιούσα, σχεδόν δεν είχα τι να το κάνω. Σκεφτόμουν να το χαρίσω πρόσφατα κάπου.
-Δερμάτινο μπουφάν με γούνινη επένδυση.

Έχω και ακόμα καλύτερα:

-Τα παλιά μου γυαλιά μυωπίας.
-Δύο εμφανώς ψεύτικα βραχιόλια, από πολλές πολύχρωμες χάντρες.
-Τρεις κολλιέδες μικρής αξίας, οι δύο εμφανώς ψεύτικοι. Δηλαδή ούτε καν ασήμι ή από σμάλτο.
-Ένα κουτί Lexotanil και, αν θυμάμαι καλά, ένα κουτί Stilnox. Επίσης αν θυμάμαι καλά τα χάπια μπορεί και να είχαν λήξει.
-Νομίζω και ένα παλιό ζευγάρι σαγιονάρες νούμερο 35.

Ασιχτήρ, κάτι τέτοια πρωΐνά σαν το σημερινό θέλω να σπάσω και να ξαναρίξω. Αν δεν είχα τις υποχρεώσεις που έχω θα έμπαινα ίσως στη διαδρομή του να την αφήσω τη σίγουρη δουλειά που κυριολεκτικά μόχθησα και χτυπήθηκα σαν το χταπόδι ν'αποκτήσω. Μια δουλειά που θα μου αποφέρει σίγουρη (ε καλά, αυτό πια σχετικό είναι, ας πούμε πιο σίγουρη από άλλες) σύνταξη, με σταθερό ωράριο και που για μένα αυτό θα και μόνο θα είναι πάντα: μια δουλειά. Σκατά, ούτε στα ωράριά μου δε μπορώ να παρεκλίνω για μια μέρα έτσι που μ'έχουν μπλέξει, όχι να τ'αλλάξω όλα. Κουράστηκα να τραβιέμαι σαν τσίχλα για τους άλλους. Διάολε είμαι μόνο 31. Πότε θα απολαύσω λίγο τη ζωή μου πριν γεράσω;

Να μετακομίσω. Επιτέλους στην περιοχή που θέλω κι όχι εκεί που με ανάγκασαν οι υποχρεώσεις μου. Μεγάλωσα σ'ένα απ'τα πιο ήσυχα προάστια. Και πάλι σε κοντινό προάστιο αναγκάστηκα να μετακομίσω. Τα σιχαίνομαι τα προάστια. Με όλο το βάθος της ψυχής μου. Και σιχαίνομαι ν'ακούω από έκλπηκτους τύπους που ονειρεύονται να πιάσουν λεφτά να μετακομίσουν σ'ένα ήσυχο προάστιο οτι ΘΑ ΤΟ ΣΥΝΗΘΙΣΩ! Τι θα συνηθίσω ρε παπάρα; Τη νέκρα και την ψοφιμίλα μετά τη δύση του ηλίου; Την αγία, καθολική και αποστολική ελληνική οικογένεια που φύεται κατά 99,99999999% εκεί; Δε βλέπεις νέους συναρπαστικούς ανθρώπους, μόνο παντρεμένα ζευγάρια και οικογένειες. Οι λιγοστοί που μένουν μόνοι είναι χωρισμένοι μεσήλικες ή χήρες γριές. Ε, λοιπόν βάλε το ανάπηρο μυαλό σου κάτω και μέτρα: είχα 31 χρόνια καιρό γι'αυτό και όμως ΔΕ ΤΟ ΣΥΝΗΘΙΣΑ! Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα το πάθω σε κανα δυο χρόνια; Εδώ που τα λέμε ο θεός να φυλάει να μη το πάθω ποτέ!

Μάλλον φταίει που έρχονται γιορτές και δε μου αρέσει τίποτα. Ή βαριέμαι πολύ γρήγορα τελικά. Θέλω σύνταξη.

Θυμάμαι μικρή έγραφα στον καθρέφτη μου I do not want what I have got.

8 σχόλια:

Κολοκύθι είπε...

Τι γρουσούζικο άτομο είσαι εσύ. Δηλαδή εσείς στα προάστια σας δεν εχετε γειτονογκομενάκια που κυκλοφορούν γυμνόστηθα να ποτίσουν τα λουλούδια?

Σορυ, εγώ έχω. νια νια νια

Ανώνυμος είπε...

Θυμάμαι μικρή έγραφα στον καθρέφτη μου "I do not want what I have got".

Καλύτερο πάντως από το "I haven't got what I want".

Cookie Basher είπε...

Τρεις κολλιέδες μικρής αξίας, οι δύο εμφανώς ψεύτικοι. Δηλαδή ούτε καν ασήμι ή από σμάλτο.

Θα ορκιζόμουν πως είδα το Xipaki να τους φοράει..

BLUEPRINTS είπε...

άντε ντε, έλα πιο κέντρο να τα λέμε...

angeliki marinou είπε...

Τανίλα δεν πείθεις για κουλή αρτίστα, ούτε για αγαμήτου. Ξέχνα το κέντρο όπου τα παραπάνω είδη ανθούν και κάτσε στα αυγά σου. Δεν ακούς το κολοκύθι above που θέλει το καλό σου;

Ανώνυμος είπε...

κολοκύθα, το προάστιο που μεγάλωσα είχε μόνο γυμνόστηθους γέρους με τα πατσόκοιλα έξω τα καλοκαίρια και χοντρες τριχωτές κολοκύθες.
Κουκι, να τον ψάξεις. Πάρ'αυτα!
Μπλου, κεντρο ερχομαι συνεχεια, αλλα δεν τα λέμε.
Κοντη συνονόματη αν δεν είμαι ΕΓΩ αγάμητη που έχω βγει γύρα σε όλα τα μπλογκς (γκέη και στέητ) να βρω άντρα, ποιά είναι;

Ανώνυμος είπε...

μα ήδη γέρασες

Ανώνυμος είπε...

ela nea smirni! exoume kai polla emo edo!