Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2007

Γκουχ γκουχ γκουχ

(Απορία, ψάλτου βηξ)

Ποτέ δεν κατάλαβα πως αλήθεια μπορείς να είσαι φίλος/η με έναν/μια πρώην. ΦΙΛΟΣ, όχι κοινωνική επαφή. Για να είναι πρώην πα να πεί ότι δε ταιριάζατε ίσως. Αφού δε ταιριάζατε σα χαρακτήρες γκομενικά, πως σκατά θα ταιριάξετε φιλικά; Καλά, μπορεί να ταιριάζατε σα χαρακτήρες αλλά να μη ταιριάζατε στο σεξ. Και πως ξεπερνάς, είτε εσύ είτε ο άλλος, την μνησικακία του ανεπαρκούς;
Αν ταιριάζατε σε όλ'αυτά και απλά χωρίσατε επειδή και οι δυο δεν ήσασταν ερωτευμένοι ή επειδή ήσασταν ερωτευμένοι αλλά δεν αγαπούσατε ο ένας τον άλλον, πάει καλά. Αλλά αν δεν ήταν ερωτευμένος μόνο ο ένας από τους 2, πως μπορείς εσύ, ό άλλος να κάνεις φίλο κάποιον που σε απέρριψε έτσι σαν άνθρωπο, σαν κορμί, σαν ψυχή, σαν προσωπικότητα, σαν τα πάντα;
Ή μπορεί να ταιριάζατε αλλά ο ένας να κεράτωσε τον άλλον. Έχω δει και τέτοιους φίλους. Πως ρε πούστη μου μπορείς να μη κρατάς κακία σε κάποιον που σε πρόδωσε; Πως θα μπορέσεις ποτέ να τον εμπιστευτείς; Γιατί για να είναι φίλος αληθινός ο άλλος σημαίνει εμπιστοσύνη.
Κι αν ο άλλος σε κορόιδευε ή σου έλεγε ψέματα με οποιονδήποτε τρόπο ή ήταν απλά μυθομανής; Η αν ήταν ειλικρινής αλλά δεν μπόρεσε ν’ανταποκριθεί στις προσδοκίες που ο ίδιος έθεσε στη σχέση; Υφίσταται έδαφος για φιλία με τέτοιον άνθρωπο; Πως κάνεις φίλο κάποιον που δεν εκτιμάς; Ή έστω απλά παρέα;
Λυκοφιλίες……

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2007

Μίρλες.

Μου έκλεψαν:

-Koσμήματα που μου είχε χαρίσει η μάνα μου και ήταν δικά της. Αληθινά, αν και όχι πολλά. Δε θα επεκταθώ. Πονάει, αν και σχεδόν δε τα φόραγα. Κλειδωμένα σε χρηματοκιβώτιο.

Και τώρα πάμε στα καλά:
-Ένα παλιό μεταχειρισμένο λάπτοπ, τρίτο ή τέταρτο χέρι. Δε το χρησιμοποιούσα, σχεδόν δεν είχα τι να το κάνω. Σκεφτόμουν να το χαρίσω πρόσφατα κάπου.
-Δερμάτινο μπουφάν με γούνινη επένδυση.

Έχω και ακόμα καλύτερα:

-Τα παλιά μου γυαλιά μυωπίας.
-Δύο εμφανώς ψεύτικα βραχιόλια, από πολλές πολύχρωμες χάντρες.
-Τρεις κολλιέδες μικρής αξίας, οι δύο εμφανώς ψεύτικοι. Δηλαδή ούτε καν ασήμι ή από σμάλτο.
-Ένα κουτί Lexotanil και, αν θυμάμαι καλά, ένα κουτί Stilnox. Επίσης αν θυμάμαι καλά τα χάπια μπορεί και να είχαν λήξει.
-Νομίζω και ένα παλιό ζευγάρι σαγιονάρες νούμερο 35.

Ασιχτήρ, κάτι τέτοια πρωΐνά σαν το σημερινό θέλω να σπάσω και να ξαναρίξω. Αν δεν είχα τις υποχρεώσεις που έχω θα έμπαινα ίσως στη διαδρομή του να την αφήσω τη σίγουρη δουλειά που κυριολεκτικά μόχθησα και χτυπήθηκα σαν το χταπόδι ν'αποκτήσω. Μια δουλειά που θα μου αποφέρει σίγουρη (ε καλά, αυτό πια σχετικό είναι, ας πούμε πιο σίγουρη από άλλες) σύνταξη, με σταθερό ωράριο και που για μένα αυτό θα και μόνο θα είναι πάντα: μια δουλειά. Σκατά, ούτε στα ωράριά μου δε μπορώ να παρεκλίνω για μια μέρα έτσι που μ'έχουν μπλέξει, όχι να τ'αλλάξω όλα. Κουράστηκα να τραβιέμαι σαν τσίχλα για τους άλλους. Διάολε είμαι μόνο 31. Πότε θα απολαύσω λίγο τη ζωή μου πριν γεράσω;

Να μετακομίσω. Επιτέλους στην περιοχή που θέλω κι όχι εκεί που με ανάγκασαν οι υποχρεώσεις μου. Μεγάλωσα σ'ένα απ'τα πιο ήσυχα προάστια. Και πάλι σε κοντινό προάστιο αναγκάστηκα να μετακομίσω. Τα σιχαίνομαι τα προάστια. Με όλο το βάθος της ψυχής μου. Και σιχαίνομαι ν'ακούω από έκλπηκτους τύπους που ονειρεύονται να πιάσουν λεφτά να μετακομίσουν σ'ένα ήσυχο προάστιο οτι ΘΑ ΤΟ ΣΥΝΗΘΙΣΩ! Τι θα συνηθίσω ρε παπάρα; Τη νέκρα και την ψοφιμίλα μετά τη δύση του ηλίου; Την αγία, καθολική και αποστολική ελληνική οικογένεια που φύεται κατά 99,99999999% εκεί; Δε βλέπεις νέους συναρπαστικούς ανθρώπους, μόνο παντρεμένα ζευγάρια και οικογένειες. Οι λιγοστοί που μένουν μόνοι είναι χωρισμένοι μεσήλικες ή χήρες γριές. Ε, λοιπόν βάλε το ανάπηρο μυαλό σου κάτω και μέτρα: είχα 31 χρόνια καιρό γι'αυτό και όμως ΔΕ ΤΟ ΣΥΝΗΘΙΣΑ! Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα το πάθω σε κανα δυο χρόνια; Εδώ που τα λέμε ο θεός να φυλάει να μη το πάθω ποτέ!

Μάλλον φταίει που έρχονται γιορτές και δε μου αρέσει τίποτα. Ή βαριέμαι πολύ γρήγορα τελικά. Θέλω σύνταξη.

Θυμάμαι μικρή έγραφα στον καθρέφτη μου I do not want what I have got.

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2007

Μαντολάτο ή παστέλι;

Αναπάντητα ερωτήματα βασανίζουν το αχανές μυαλό μου. Μόλις γύρισα από το εξωτικό Ναύπλιο όπου πήγα πολυήμερη (και καλά) εκδρομή. Διότι όσες είμεθα αδειούχες και φραγκάτες γκόμενες φεύγουμε για όσο θέμε, κι όχι για ΣΚ. Επίσης και όσες είναι άνεργες, το ίδιο κάνουν, αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης. Επίσης όσο πολυήμερη και να είναι η εκδρομή, αρκετή δεν είναι. Αλλά ούτε αυτό ειναι της παρούσης.
Κατέβηκα λοιπόν στο ειδυλλιακό Ανάπλι με 2 φίλες. Όχι, δεν κάναμε παρτούζες, αν και την πρώτη βραδιά καλέσαμε 2 άντρες στο δωμάτιο. Ή μάλλον, όχι ακριβώς δωμάτιο, ένα τεράστιο τρίκλινο με κουζίνα στην παλιά πόλη. Οι άλλες 2 κάτσανε και μιλάγανε ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ. Εγώ πάλι, ξεδιάντροπα και αγενώς, την έπεσα για ύπνο. Πρώτον, επειδή δε με ενδιέφεραν οι τύποι. Δεύτερον, επειδή δε με ενδιέφερε η κουβέντα. Αν και δε κοιμήθηκα. Με κλειστά μάτια και τον κώλο μου γυρισμένο στο αλαλάζων πλήθος (η συζήτηση είχε γυρίσει από ρατσισμό σε εβραίους-αλβανούς σε γυμνές στίπερ) έκανα σχόλια στα ενδιαφέροντα σημεία.
Τουλάχιστον γελάσαμε πολύ, ήπιαμε πολύ, φάγαμε πολύ άπειρους μεζέδες και τοπικές σπεσιαλιτέ. Έφαγα μπογάνα, σαγανάκια με σουσάμι, κρέατα σε λαδόκολλα, τόνους σπιτική τηγανητή πατάτα, επισκέφτηκα όλες σχεδόν τις ανοιχτές καφετέριες και μπαράκια της παλιάς πόλης και ήπια τον κώλο μου. Στην καινούρια εννοείται ότι δεν πάτησα το πόδι μου.
Παίξαμε ΑΠΕΙΡΑ επιτραπέζια στα οποία εξακολουθώ να είμαι οικτρή παρά την πολύωρη εξάσκηση, δουλέψαμε χοντρά την ανορθόγραφη της παρέας. Τόσο πολύ που γύρισε στην Αθήνα πεπεισμένη ότι είναι σωστό «ο ποιχτός» και ταυτόχρονα το «πήζω».
Τελικά, όποτε έρχομαι Ναύπλιο (3 φορές συνολικά), κινούμαι, θέλω – δε θέλω, στο ίδιο μοτίβο. Μαθαίνω κάθε φορά απέξω τη νυχτερινή ζωή της πόλης, ενώ ουδέποτε κατάφερα να επισκεφτώ το Παλαμήδι ή το Μπούρτζι. Είτε λόγω έλλειψης χρόνου, είτε λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος από την παρέα, είτε λόγω καιρού. Φέτος δεν μπόρεσα να πάω στο Μπούρτζι επειδή κανένα καραβάκι δε σαλπάριζε. Πότε θα κάνω άραγε ένα από τα 2;
Επίσης, σε ένα πιπίνι που σου ξυπνάει ΚΑΙ το μητρικό ένστικτο (και θες να του πάρεις σοκολάτα ή καραμέλες ή γλειφιτζούρι ή μια πίπα) τι είναι πιο σωστό (ανάμεσα στα υπόλοιπα) να του πάρεις: ένα παστέλι ή ένα μαντολάτο;;;;
Εγώ στηρίζω αναφανδόν το παστέλι, όσες άλλες ρώτησα (2 + μια από τηλεφώνου) υποστηρίζουν το μαντολάτο επειδή είναι πιο μαλακό. Αλλά ένα 20χρονο δεν έχει πρόβλημα με τα δόντια του. Άρα το μαντολάτο θα το φυλάξω για ένα γεροντοτεκνό.
Επίσης το παστέλι περιέχει σουσάμι και μέλι που είναι αφροδισιακά. Βέβαια το 20χρονο δε τα χρειάζεται.
Το μαντολάτο πάλι μου διαφεύγει τι ακριβώς περιέχει.

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2007

Άντρες: Ο Μυθομανής

Απροσδιορίστου ηλικίας. Μπορεί να είναι πιτσιρικάς στα 25, μπορεί και μεσόκοπος, απαντάται σε ποικίλες ηλικίες.
Απροσδιορίστου μορφώσεως. Μπορεί να έχει κάνει σε νυχτερινό για να τονιστεί το «είμαι παιδί του λαού, της βιοπάλης, της εργατιάς» ή «ήμουν ατίθασος μικρός» και, εντελώς φυσικά, να έχει συνεχίσει σε μια απροσδιόριστη σχολή ΑΕΙ. Απροσδιόριστη επειδή σε ανύποπτο χρόνο πετάει παραπλήσιες σχολές εν τη ρύμη του λόγου. Και, αν δεν τον έχεις ήδη πάρει χαμπάρι μπερδεύεσαι. Φιλοσοφική ή φιλολογία είχε πει τώρα; Την οποία μπορεί και να παράτησε, αλλά να έχει και μεταπτυχιακό σε άσχετο πεδίο. Αν δε κρατάς αρχείο την έχεις χάσει τη μπάλα και σου πασάρει ότι θέλει.
Απροσδιορίστου οικονομικού επιπέδου. Δουλεύει σε εντυπωσιακή εταιρεία, πχ σε χρηματιστηριακή, ναυτιλιακή, κ.ά. Κατά προτίμηση άσχετη με τον δικό σου επαγγελματικό προσανατολισμό, ώστε να μην είσαι σε θέση να ελέγξεις εύκολα το στάτους της στον κλάδο. Και φυσικά η θέση του (ιδιωτικός τομέας) έχει κάποιο φλασάτο και λουσάτο όνομα. Ασχέτως πραγματικού αντικειμένου. Πχ μπορεί να είναι internal communications manager ή spares manager. Πρέπει να είσαι σχετικά ενήμερη ή κωλοπετσωμένη για να διακρίνεις ότι στην πρώτη περίπτωση μιλάμε κατ’ουσίαν για έναν κλητήρα και στη δεύτερη για έναν παραγγελιαδόχο ανταλλακτικών. Με ασαφές επίπεδο αποδοχών. Τον γνωρίζεις σήμερα και παίρνει δυόμιση χιλιάρικα, σου λέει την πρωτοχρονιά ότι πήρε αύξηση ένα πεντακοσάρικο, σου λέει την επόμενη πρωτοχρονιά ότι πήρε άλλη τόση αύξηση και σου λέει μετά από 2 καλοκαίρια ότι παίρνει δυόμιση χιλιάρικα. Εν τω μεταξύ είναι μονίμως άφραγκος κι ας μένει με τους γονείς του/ σε ιδιόκτητο, αλλά ο μισθός του δεν έχει να κάνει. Φταίει που έχει πολλά έξοδα, ακριβά γούστα, σε βγάζει για ακριβά δείπνα, τζογάρει, πληρώνει ΚΑΙ επίδομα στην παλιά υπηρέτρια των γονιών του που τώρα είναι ανήμπορη.
Σου τάζει. Συνέχεια. Δώρα, ταξίδια, κ.λπ. Που τίποτα δεν πραγματοποιείται. Τη μια δε φεύγετε τελικά ΣΚ στη Μύκονο επειδή έχει μια δουλειά/ έχει έρθει επίσκεψη η θεία από το Σικάγο το Σάββατο το πρωί με την οποία θα ξεμπερδέψει σε μια ώρα. Έτσι σου λέει την Παρασκευή το βράδι που ήταν προγραμματισμένο να φύγετε. Πάει τελικά αργά το μεσημέρι για να ξεμπερδέψει. Μετά είναι κουρασμένος. Και μετά έχει πάει απόγευμα, άρα θα πρέπει να το αναβάλλετε. ΚΑΙ τις 10 φορές που το κανόνισε. Την άλλη σου έκανε καβγά για το ρολόι σου που δεν είναι τουλάχιστον OMEGA και απειλεί να σε πάει να πάρετε ένα μαζί. Στο τέλος καταλήγει να το θυμηθεί στο διήμερο στο Χ μέρος και, ω τι ατυχία, μόνο Φολί Φολί έχει εκεί.
Έχει όμως σοβαρά και προσδιορισμένα σχέδια για σας τους δύο. Κι έχει βάλει και τους γονείς του/ γραμματέα του/ αδέρφια/ παπούδες να βοηθήσουν. Του έχουν βρει σπίτι να νοικιάσει/ αγοράσει για να στεγάσετε τη σχέση σας και τον αυριανό γάμο σας. Μόνο που έτσι και τύχει να ξαναπεράσεις και δεύτερη φορά απέξω σε άσχετη ώρα (π.χ. βραδάκι) χωρίς αυτόν, βλέπεις κόσμο στο «σπιτάκι σας» που εμφανώς τρώει στο μπαλκόνι/ βλέπει τηλεόραση μέσα/ κάνει πάρτι. Αλλά όοοοοχι, ΕΣΥ έκανες λάθος και κοίταζες το αποπάνω διαμέρισμα/ είσαι καχύποπτη και κακιασμένη που δεν τον πιστεύεις/ είσαι ηλίθια και δε κατάλαβες ότι επρόκειτο περί των μαστόρων που το φτιάχνουν.
Σε κάθε περίσταση που κάνεις μούτρα για το οτιδήποτε, υπάρχει και μια δακρύβρεχτη ιστορία για αποπροσανατολισμό. Παλιά είχε καρκίνο και νοσηλευόταν στον άγιο Σάββα/ παλιά είχε αδερφό που σκοτώθηκε σε δυστύχημα και οι γονείς του τον κατηγορούν. Ή μια μη δακρύβρεχτη αλλά σίγουρα αποπροσανατολιστική ιστορία, πχ. το ΣΚ δε θα συναντηθείτε διότι ο ίδιος/ οι γονείς του φιλοξενούν την οικογενειακή φίλη από τη Φινλανδία που γυρνά με τα εσώρουχα μεσ’το σπίτι.Καλά τόσο «γυναικούλα» είσαι που ζηλεύεις; Ή τόσο αναίσθητη που δε ζηλεύεις;
Εννοείται ότι θέλει να σε ελέγχει συνέχεια. Εσύ νομίζεις ότι είναι ζηλιάρης, παθιάρης, κτητικός. Αυτός απλά ξέρει τι κουμάσι είναι και πόσο σχετική είναι η πραγματικότητα.
Μερικά πολύ καλά αντικόλπα που μπορείς να του κάνεις, για να το ευχαριστηθείς τελοσπάντων κι εσύ:

  1. Ο πρώην σου έκανε απόπειρα αυτοκτονίας. Κλαις και οδύρεσαι απαρηγόρητη που τον σκότωσες (σχεδόν) η πουτάνα και τον αφήνεις συξυλο πηγαίνοντας επίσκεψη στο νοσοκομείο.
  2. Ο πατέρας/ η μητέρα σου/ η γιαγιά/ σου/ η θειά σου η Κοντύλω πεθαίνει. Δε θα ιδωθείτε για μερικές μέρες για να τον/την συντρέξεις και για να πάτε σε γιατρούς και νοσοκομεία. ΜΗΝ κάνεις το λάθος να πεις για τον σέξι ξάδερφο που θα έρθει από το χωριό και κυκλοφορεί τόπλες, θα σε πρήξει και θα θέλει και παρηγοριά από πάνω που σε λατρεύει και τον κάνεις να ζηλεύει τόσο ποταπά.
  3. Η χ φίλη/ξαδέρφη/συνάδερφος παντρεύεται και κάνει μπατσελορετ και επειδή σου έχει δανείσει λεφτά/ σε βοήθησε στην προαγωγή έχεις χοντρή υποχρέωση και απλά ΔΕ γίνεται να μην πας. Μην δώσεις ΠΟΤΕ ΚΑΜΜΙΑ λεπτομέρεια γι 'αυτή τη νύχτα.
  4. Πήρες προαγωγή! Σε διευθυντικό πόστο! Στην επαρχία! Τι; Δε θα παρατήσει τη δουλειά του να σε ακολουθήσει; Και μιας και θα παραιτηθεί ας τραβηχτεί να σας βρει σπίτι. Αχ…. μετά από λίγες μέρες άλλαξαν τα πράγματα και μετά δε θα χρειαστεί να πας επαρχία. Κρίμα η ψυχρολουσία που έφαγε.

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2007

Εταιρικά νέα 1.

Α γαμηθείτε όλες οι μαλακομούνες εδώ μέσα που σας έχει βαρέσει η αγαμία και δε ξέρετε ούτε τι βλέπετε ούτε τι λέτε. Έχω από τα δεξιά μου την κακάσχημη Προϊσταμένη Α με τις κρεατοελιές που της πάω έγγραφο και αρχίζει να ουρλιάζει επειδή δεν έχω γράψει τους ξενόγλωσσους τεχνικούς όρους και όταν της τους δείχνω γραμμένους μπροστά της φαρδιά πλατιά, αντί να ζητήσει συγνώμη αρχίζει άλλο βιολάκι, ότι δε προσέχω και το φωτοτυπικό κάνει μουτζούρες. Ίσα μωρή καριόλα που η μάνα σου ήταν πουτάνα των γερμανών που θα μου πεις εμένα για το φωτοτυπικό. Ο κλητήρας ή ο συντηρητής είμαι; Άμα δε σ’αρέσει να πας να το φτιάξεις μόνη σου βρωμιάρα, που ορθώς σε κεράτωνε ο άντρας σου για χρόνια ολόκληρα με συνάδερφο και μετά σ'έδιωξε και την παντρεύτηκε και σου τους κοτσάρανε στο ίδιο κτίριο και καλά σου κάνανε πλακομούνα.

Και έχω και αριστερά την άλλη την κάμπια της πρώην διοικήσεως που της προχωράω ΔΙΚΗ του δουλειά της ξυλόκοτας όσο λείπει και με απειλεί κι αποπάνω ότι, επειδή δε μάντεψα τι ακριβώς ήθελε η πουτάνα μέσα σε ένα κολλάζ 4-5 εγγράφων ότι θα με βάζει να υπογράφω και να είμαι υπόλογη για τις κοπτοραπτικές που κάνω μαντεύοντας, χωρίς να με έχει ενημερώσει κανείς επακριβώς πάνω στο αντικείμενο. Που σου έχει ψοφήσει και βρομίσει ψώλα. Και που ο μόνος λόγος που νομίζεις ότι σε ακούω είναι επειδή κουνάω το κεφάλι στο κρώξιμο που νομίζεις ότι είναι φωνή, ενώ έχω χεσμένο και το χοντρό σου κώλο και τις ανυπόστατες απειλές σου. Άλλαξε η κυβέρνηση σαπίλω και σε πετάξανε στα σκουπίδια, πάρ’το χαμπάρι.

Τουλάχιστο το χοντροβάρελο που με λέει κουφή το λυπάμαι και δε το βρίζω πολύ. Αρκετά έχει πάθει που την κεράτωνε επί σειρά ετών ο άντρας της κι έχει ξεμείνει ολομόναχη με το χοντροβάρελο παιδί της Λέει κουφή ΕΜΕΝΑ το ζώον το παρατημένο επειδή όταν είμαι προσηλωμένη και γράφω στο πισί δεν ακούω παράλληλα και τα κουτσομπολιά που λέει ΨΙΘΥΡΙΣΤΑ και με το χέρι μπροστά στο στόμα στη χοντοκώλα κάμπια (το σκουπίδι της διοίκησης ντε), η γομάρω.

Μου φαίνεται θα καθιερώσω την Τρίτη σαν ημέρα μπινελικιού.

Α, επίσης στη δουλειά είμαι στο ίδιο γραφείο με άλλες τρεις, την Προϊσταμένη Α με τις κρεατοελιές που είναι εμφανισιακά σαν άφυλο γλείμμα και που οι κακές γλώσσες λένε ότι την πέφτει στα κοριτσάκια που κάνουν STAGE, και τις 2 Προϊσταμένες Βου (βοηθούς), την κάμπια (είναι δίχως χείλια και ξυλάγγουρη σαν κάμπια) της διοίκησης με το τζιβόμαλλο-σφουγγαρίστρα και το χοντροβάρελο. Το καταλάβατε;
Έχουμε και τέταρτη μουλάρα (εγώ είμαι η πέμπτη) αλλά μόλις ξεγέννησε το μούλικό της και την έχουμε ξεφορτωθεί προς το παρόν. Τα χοντρά μπινελίκια θ'αρχίσουν όταν επιστρέψει η χοντροκώλα σπυριάρα κι αρχίσει να φέρνει το μούλικο εδώ ή να αξιώνει προνομιακή μεταχείριση στις άδειες λόγω του μούλικου. Το Κούγκι θα γίνει.

Πιάσανε και τον Σεργιανόπουλο με κόκα κι έχω τα νεύρα μου.
Κόφτε τα ναρκωτικά ρε!
Δε φτάνουν για όλους!
Ειδικά ο συγκεκριμένος κύριος είναι πολύ μαλάκας.
Ουδέποτε προσφέρθηκε να με κεράσει.

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2007

Καλό μήνα

Και χρόνια πολλά σε όσους είχανε γενέθλια.
Κάπου πήρε το ματάκι μου το τσακίρικο σήμερα το πρωΐ στο νέτι ότι:
«Σύμφωνα με τα στοιχεία των πωλήσεων φαρμάκων για την καταπολέμηση της στυτικής δυσλειτουργίας, τουλάχιστον 200.000 Έλληνες, ηλικίας 45-65 ετών, καταφεύγουν στα φάρμακα αυτά, προκειμένου να αποκτήσουν καλύτερη σεξουαλική ζωή.
Ο αριθμός όσων εμφανίζουν στυτική δυσλειτουργία είναι σαφώς μεγαλύτερος, αν κάποιος αναλογιστεί ότι πολλοί που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα δεν το παραδέχονται: ποσοστό 10%-15% πηγαίνει στο γιατρό για το πρόβλημά του, το οποίο θεωρείται ταμπού.»
Έχω χεστεί στο γέλιο.
Κωλόγεροι που μου θέτε και σεξ.
Κι όχι απλά σεξ, αλλά να κάνουν εντύπωση. Άρα δε μιλάμε για τη συνομήλικη σύντροφο, αλλά για πιτσιρίκες.
Και αναθυμούμαι κάτι που μου έλεγε μια μεγαλύτερη φίλη (35+): Οι άντρες πάνω από 40 έχουν μεν στύση, αλλά είναι μαλακή σα μαρούλι.
Ρε τι καλά που κάνω εγώ και δε παντρεύομαι.
Κι ακόμα καλύτερα, που δε πάω με άντρες άνω των 35, ή με μπαμπάδες.
Διότι, όπως έλεγε κάποτε η γιαγιά του Μήτσου του ταρίφα, τον πούτσο τον θέλω ανέμελο.
Άμα έχει υποχρεώσεις, παιδιά, σκατά, μιζέριες, μιζεριάζει κι εκείνος και γάμα τα.
Να παραθέσω επίσης μια ρήση του θυμόσοφου λαού που πάντα έχει δίκιο: άσπρα μαλλιά στην κεφαλή, κακά μαντάτα στην ψωλή.
Επίσης ο γέρος κι αν στολίζεται, στον ανήφορο ζορίζεται.
(άμα ξέρετε κι άλλες παροιμίες με γέρους γράφτε τις, κάνω συλλογή)

*Θυμήθηκα και το "είν' του γέρου τα κανάκια σα νερόβραστα σπανάκια".

Το άλλο κουλό της Κυριακής ήταν η ημέρα κατά του AIDS.
Και η πρωτοβουλία γνωστής αθηναϊκής εφημερίδας να συμπεριλάβει και ένα προφυλακτικό στις σελίδες της.
Με το που ξύπνησε ο ντάντις από τη σιέστα του την Κυριακή, δε παρέλειψε να με ενημερώσει.
Εγώ έκανα πως δεν άκουγα/ τον έχω χεσμένο και συνέχισα να παρακολουθώ απρόσκοπτα τιβί.
Μιλάμε για τον ίδιο άνθρωπο που δε μου μίλαγε για μήνες όταν έμαθε ότι έχω γκόμενο και πήρε πρέφα ότι δεν είμαι και παρθένα και που δε του μίλαγα κι εγώ.