Τετάρτη 11 Ιουλίου 2007

Eσύ είσαι εξαρτημένος;

Εγώ μόλις ανακάλυψα ότι είμαι. Ξέχασα το κινητό στη δουλειά χτες.



Το φανταζόμουνα ότι το ξέχασα εκεί, αλλά μπορούσα να είμαι και σίγουρη;. Όχι μ’αυτή τη ζέστη και μ’αυτές τις ευθύνες και μ’αυτό τον τρόμο. Άλλωστε στο κτίριό μας μπαίνει η σάρα και η μάρα. Φύλακες και πράσσειν’άλογα. Ακόμα θυμάμαι μια πλανόδια που τριγυρνούσε τους διαδρόμους και είχε προσπαθήσει να μου πουλήσει παρεό πέρσι το χειμώνα. Δεν έχω φάει από χτες το μεσημέρι. Δεν έφαγα δηλαδή βραδυνό, μιας και το κινητό το ανακάλυψα ότι λείπει κατά τις εννιά. Έντρομη καλούσα αλλά έδειχνε κλειστό. Και μιας και το κινητό ΜΟΥ είναι ανοιχτό 24/7 ήμουν πια σίγουρη ότι κάποιος το βρήκε και έβγαλε τη sim για να το κρατήσει. Χέστηκα για τη συσκευή, βολεύομαι και με την παλιά, αλλά η sim είναι αναντικατάστατη. Έχει πολύτιμες επαφές μέσα. Πρωθυπουργούς, ξένους βασιλιάδες, … τέτοια. Κι επιπλέον στο καινούριο σπίτι δεν έχω σταθερό. Παναπεί είμαι αποκομμένη από τον κόσμο, σα να ζούσα σε στάνη σε βουνοκορφή χωρίς κινητό. Και είμαι άουτ οφ ριτς, άουτ οφ τάτς για τον κόσμο που με χρειάζεται απίκο 24/7.
Δε μπορούσα να κανονίσω να βγώ μιας και ΟΛΑ τα τηλέφωνα γνωστών και φίλων είναι εκεί (πέρασα μισή ώρα σήμερα το πρωΐ να τα αντιγράφω σε καρνέ). Δε μπορούσα να κοιμηθώ από τα νεύρα μου. Και από το άγχος ότι δε θα μου φτάσει το απλό ξυπνητήρι να ξυπνήσω για τη φάμπρικα που δουλεύω αξημέρωτα κατασκευάζοντας γκέμια και σέλες. Καθόμουν μέχρι τις δύο με το μάτι γαρίδα και μάλιστα Νο 0, να βλέπω τιβί. Θεέ μου, τουλάχιστον κατά τις δώδεκα, και αφού σε απείλησα ότι αν συνεχιστεί όλο αυτό το κύμα γκαντεμιάς θα ξεχεστούμε, πούστη θεέ, το πρόγραμμα έφτιαξε με Νιπ εντ Τακ και ένα αστυνομικό που δε θυμάμαι πως το λένε. Κι έχω καπνίσει και τη μισή παραγωγή του Καρέλια από χτες.
Τώρα είμαι σε θεραπεία με σάντουιτς. Θα μου στρίψει!
Και να σκεφτεί κανείς ότι ήμουν η τελευταία από γνωστούς και φίλους που το πήρε το ρημαδόπραμα και πιο πολύ από περιέργεια. Δε το χρειαζόμουν τότε. Άτιμο πράγμα η περιέργεια. Ξεκινάς το κάπνισμα, το σεξ, τα ναρκωτικά, το κινητό…

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ειχες να φας απο χθες το μεσημερι;;;
πω, πω χαλια ησουν.
τελος παντων, τελος καλο, ολα καλα. τωρα εισαι στο να χερι το κινητο, στο αλλο το σαντουιτς!

Ανώνυμος είπε...

Κάποτε ήταν προέκταση του χεριού μου. Έστελνα με τυφλό σύστημα sms σεντόνια από 10 διαφορετικές συσκευές, άμα λάχαινε. Ξαφνικά, μου το έκλεψαν. Έχασα τον κόσμο. Μόλις είχα μετακομίσει και κοντοζύγωνε η γιορτή μου. Ήταν η πρώτη φορά που θα βίωνα την απόλυτη στέρηση. Σκέφτηκα σοβαρά την πιθανότητα να ΜΗΝ ξαναγοράσω κινητό, όταν διαπίστωσα ότι με τα mail επικοινωνούσα μια χαρά (αφού είμαι 14 ώρες ημερησίως στο γραφείο μπροστά από μία οθόνη). 3 μήνες μετά (χρόνος ρεκόρ αν σκεφτείς ότι κάποτε ήμουν η ακτινοβολία η ίδια), οι γονείς μου αγόρασαν ένα. Πλέον, έχω ξεσυνηθίσει τόσο πολύ την ύπαρξή του που χτυπάει κι εγώ βρίζοντας λέω 'ποιος μλκας το ξέχασε εδώ; Σηκώστε το, μου'χει σπάσει τα νεύρα!'.

Πωπω, πρώτη φορά εδώ και σου άφησα σεντόνι για την προίκα σου.

Περαστικά μου.

Ε! φάε κάτι, αμαρτία είναι.

Lex_Luthor06 είπε...

...τα τριγωνα πανοραματος

Ανώνυμος είπε...

Εγώ έχω αρχίσει μικρά βηματάκια... του στυλ αφήνω το κινητό σπίτι όταν πάω γυμναστήριο... κλείνω το pc και διαβάζω λίγο... προσπαθώ... τι να κάνουμε ρε Tanila

ΥΓ Ε, μην κόψουμε και το sex ρε tanila... κρίμα, θα πάει το μπινελίκι στις δουλειές σύννεφο!

snikolas είπε...

Η μαλακία με τα κινητά είναι πως έχουμε αφεθεί στις μνήμες του και η δική μας μνήμη από τότε που το αποκτήσαμε κάνει διακοπές. Ούτε της οικογένειας μου τα τηλέφωνα δεν ξέρω απ’ έξω. Αν το χάσω, θα τους χάσω και θα με χάσουν. Τώρα που το σκέφτομαι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό………

sikia είπε...

Αχ ευτυχώς που βρέθηκε! Τα σαντουιτσάκια της φωτο δείχνουν πολύ ωραία και πείνασα!
Επίσης να επισημάνω ότι εγώ όταν βλέπω Nip/tuck ιδίως κανένα επεισόδιο που συγκολάνε μύτες και βγάζουν σαγόνια, μένω με το μάτι γαρίδα όλο το βράδυ και χωρίς να ψάχνω το κινητό μου.

Ανώνυμος είπε...

Ασημούλα, αυτοί που με χρειάζονται 24/7 δεν έχουν μεηλ και πισί. Ούτε κι εγώ έχω στο σπίτι.
Ούτε καρνέ τηλεφώνων έχω. Καλά ποιός στέλνει μέηλ στις 11 το βράδυ στην παρέα του για να βγουν για ποτό; Τηλεφωνάς.
Σικιά, το προχθεσινό έδειχνε, νομίζω, κι έναν άντρα υπέρβαρο την ώρα που του αδειάζανε τα βυζιά. Ο Νώντας δε σου έχει χώσει την τιβί στον κώλο που βλέπεις τέτοια;

xipasmenos είπε...

τι νιπ τακ και μαλακίες....βαλτε NOVA να δείτε dr90210 να δείτε πλαστικές high fashin στους Αγιους Λοφους.....

eternal_worm είπε...

pwpw paketo!!!!!!!!!

sthn 8esi sou 8a pigaina pali sto grafeio na to psaxw.

xwris kinito = xwris oxygono

BLUEPRINTS είπε...

κι εγώ απ'τους τελευταίους το πήρα τανίλα μου κι έχω καταντήσει όχι μόνο εξαρτημένος, αλλά μου έχουν φορτώσει κι ένα εταιρικό (μη χέσω) που έχει και τον ίδιο ήχο και μπερδεύομαι πότε χτυπά το καθένα, χάλια γίναμε σου λέω, χάλια

Ανώνυμος είπε...

Θυμάμαι η πρώτη φορά που τσακώθηκα με τη μητέρα μου και ετοίμασα πράγματα να φύγω από το σπίτι ήταν όταν (παλιά μιλάμε) μου δάνεισε το κινητό της (ήμουν μικρή- δεν είχα δικό μου)και στο αμάξι οδηγώντας φαίνεται όταν πάτησα φρένο έπεσε η συσκευή και πήγε κάτω από τη μαξιλάρα. Γυρνάω σπίτι: "πού είναι το τηλέφωνο;", "δεν το βρίσκω, κάπου πρέπει να'πεσε". Τότε νευρίασε και μου'βαλε τις φωνές και αυτό που με τρόμαξε περισσότερο δεν ήταν οι φωνές είναι σημασία που έδωσε στη συσκευή και που εκείνη τη στιγμή υπερέβαινε... εμένα. Ετοίμασα τη βαλιτσούλα μου και έκανα να φύγω από το σπίτι. Μπαίνοντας στο αμάξι βρήκα το κινητό της. Πήγα της το πέταξα στα πόδια και της είπα "πάρε το σκατόπραμα". Βέβαια η επαναστατικότητα μου πέρασε στα επόμενα 5 λεπτά. Μετά πήρα δικό μου κινητό και την κατάλαβα σχεδόν αλλά για ένα περίεργο λόγο μπορώ να το πετάξω και από τον 8ο όροφο το μαραθέτι χωρίς να με νοιάζει.

Ανώνυμος είπε...

Στραβομύτικο σαλάμι είσαι σκληρόκαρδη, μυγιάγγιχτη, δειλή και εμετική.
Μπλουπριντς, αλλαξε ντε ήχο στο ένα.
Σκουλίκι, το κατάλαβα 9 το βράδυ, ΕΝΝΙΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ. Άνοιξ'τα γκαβά σ'. ΠΟΥ σκατά να πάω εννιά το βράδυ σε κλειδωμένο γραφείο;
Ξίπο είσαι άβγαλτος και κακόγουστος.