Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου 2007

Είμαι μια σκύλα

Που σε παίρνουν για προσωρινή δουλειά, που υποτίθεται σε φέρνει πιο κοντά στον εργασιακό σου στόχο κι εγώ ούτε που χαίρομαι. Ούτε συγχαρητήρια σου λέω. Το μόνο που βρίσκω να σου πω είναι, γι’ άλλη μια φορά, ότι δε θα μείνω για πολύ. Πληγώνομαι κάθε φορά που επιμένεις να προσανατολίζεσαι προς τα ‘κει. Ενώ υποτίθεται θες να πας αλλού. Που λες ότι θες να πας με τους δικούς σου όρους. Κάνω έναν πρόχειρο υπολογισμό και βρίσκω ότι ….. φέξε μου και γλίστρησα. Οι δικοί σου όροι χρειάζονται τύχη, πολλή φροντίδα και πολύ χρόνο για ν’ ανθίσουν. Σαν κάτι σπάνια φυτά που ανθοφορούν μια φορά το χρόνο, αν δε τα δει ο ήλιος εκείνο το συγκεκριμένο πρωινό κι αν έχει αρκετό οξυγόνο ο χώρος τους. Δηλαδή αν πορδίσει ο κηπουρός επειδή την προηγούμενη έφαγε φακές, άνθος γιοκ.
Δε θα περιμένω. Όχι τα 2-3 χρόνια που σου χρειάζονται εσένα.

4 σχόλια:

Κολοκύθι είπε...

Δε κατάλαβα τίποτα.


υγ: Ο κηπουρός πέρδεται σκυφτός της ώρα που κόβει τα κοτσάνια ή πρέπει να σηκωθεί για να αυτοσυγκεντρωθει?

princess είπε...

Αχ βρε κούκλα,βάσανα κι αυτά...

Δεν νομίζω οτι ειμαι σε θέση να σου δώσω μια καλή συμβουλή,άκου απλά την καρδιά και το μυαλό σου.

sikia είπε...

Εγώ λέω να ακούσεις την καρδιά σου πρώτα και μετά το μυαλό σου.
Όσο για αυτόν τον κηπουρό, βρε παιδιά, ποιος είναι? Είναι hot?

Tanila είπε...

Ο κηπουρός είναι 65 ετών κωλόγερος με μύτη μελιτζάνα, κοιλίτσα και φαρδύ τζιν. Κυκλοφορεί αξούριστος και όχι, δε χρειάζεται να σηκωθεί για να κλάσει.